Onze kleine man is zich qua spreken flink aan het ontwikkelen en ik vind het super leuk. Ik merk aan hemzelf ook dat het voor hem gewoon een verademing is dat hij zichzelf duidelijk kan maken en dat maakt hem een heel stuk minder gefrustreerd. Hij is ook leergierig, probeerd alles na te zeggen, wijst dingen aan die je dan moet benoemen.. heerlijk gewoon Uiteraard heeft hij ook zijn eigen benamingen voor dingen die alleen wij begrijpen maar als hij iets 'verkeerds' zegt zeggen wij het hem nog een keer juist voor. Hij zegt bijvoorbeeld 'boem' en wij zeggen dan 'ja een bloem'.. Nu erger ik me helemaal dood aan mijn s.moeder maar vraag me ook weleens af of dit wel terecht is van mezelf. Vandaar dat ik dit even wil voorleggen aan jullie. Ze gebruikt namelijk alleen maar verklein-woordjes en zelfbedachte woorden en leert hem dingen anders aan dan wij zouden doen of graag willen. Tegen een hond zegt hij nu bijvoorbeeld 'woewoef' i.p.v. gewoon hond. Dan denk ik, nee het is een hond en hij doet woewoef. Hij liep al 1,5 week rond met een woord waar wij écht niet van snapte wat hij bedoelde en vandaag in de speeltuin kwam ik erachter dat hij dus een wip bedoeld maar mijn s.moeder heeft er wipwap van gemaakt en hij zegt 'nigap'.. Achter alles gebruikt ze, -je, -tje- pje en noem maar op. Ik word er een beetje gek van Zo is er nog wel meer maar wat vinden jullie? Ben ik te precies en moet ik het gewoon laten gaan?
Voor kinderen is het het beste om dingen gewoon te noemen zoals ze heten, dus geen 'moemoe' voor koe ofzo. (Want dan moeten ze die 'moemoe' weer af gaan leren.) Verkleinwoorden zijn volgens mij niet zo erg, maar kan me voorstellen dat je dat gewoon onnodig vindt. Uiteindelijk maakt het natuurlijk niet heel veel uit; hij zal echt wel leren dat het een hond is en geen woefwoef etc, maar aangepaste taal is gewoon niet nodig en beter van niet. (Er zijn ook volwassenen die hun hele zinnen aanpassen, dan krijg je dus dingen als:'Kijk, woefwoef! Woefwoef doet eten! Jij ook eten?' etc. Het is echt beter om volledige zinnen uit te spreken, je werkwoorden ook te vervoegen etc. Uiteindelijk leren kinderen het wel, maar als je niet in volledige zinnen praat, is het ook niet gek wanneer ze zelf 'fouten' blijven maken. Dat is overigens iets anders dan bijvoorbeeld je intonatie aan te passen, dat is vaak wél goed, dan leren kinderen makkelijker woorden af te bakenen.) Ook bij nog jongere kinderen is het belangrijk dat je niet alleen maar 'oewa-oewa!' zegt, maar echt betekenisvol tegen ze praat (geen hele monologen over de klimaatverandering maar gewoon dingen als 'Ja, probeer jij mama na te doen? Probeer jij ook te praten?' etc). Natuurlijk is 'oewa-oewa!' geen ramp, zolang het maar afgewisseld wordt met échte spraak.
Andrea: Ja precies, zo denk ik er ook over, je verwoordt het goed. Die verkleinwoorden gebruik ik zelf ook weleens natuurlijk, vooral als het bijvoorbeeld ook om echt iets kleins gaat. Zoals een klein hondje ofzo maar mijn s.moeder zegt dan 'zullen we een boterhammetje eten, met een kaasje erop en wil je dan melkje in je bekertje'.. pff Of inderdaad.. 'gaan we jumjum doen' .. eten dus.. nou daar wordt ik een beetje kriegelig van hoor
Ligt een beetje aan de hoeveelheid tijd dat je jochie daar is. Als hij er 3 dagen is, of een uurtje in de week, dat scheelt nogal.. Zolang er de meeste tijd normaal tegen hem gepraat wordt, zal hij er echt niks van oplopen. Al blijft er af en toe een typisch woordje plakken. woef voor een hondje wordt ook zoveel gebruikt, en weinig kinderen die het op hun 6e nog een woef noemen. Vaak hebben mensen de neiging om mee te praten in de fase waar het kindje inzit. Als je kindje een fase verder komt, gaat je schoonmoeder ook wel mee, en in die fase meepraten.. Wip en wipwap vind ik geen drama trouwens. Er zijn gewoon dingen waar mensen andere woorden voor hebben. Zo gebruikt mijn jochie stug tractor, terwijl ik stug trekker gebruik, zoals we het allebei geleerd hebben (hij op het kdv, ik op de boerderij van mijn ouders). En we snappen elkaar prima.
Ik praat altijd gewoon in goede zinnen tegen mijn zoontje, hij noemt een hond ook een waf en dan zeg ik gewoon: ja de hond doet waf he. Wip wap gebruik ik zelf trouwens wel hahahah. Verklein woorden gebruik ik ook, bv bloemetje bijtje enz. Kan je niet gewoon vragen aan je schoonmoeder of ze de woorden goed kan uitspreken?
Oh ja, ik gebruik ook nooit wip, waar ik vandaan kom is 'wipwap' juist heel normaal, ik ken maar weinig mensen die het een wip noemen Doet me denken aan de keer dat ik met mijn nichtje buiten was en we een kat zagen lopen, dus ik zei:'Hey, kijk, een kat!' keek ze me raar aan en zei ze;'Poes!'
Ik zeg ook wipwap Verder probeer ik ook zo veel mogelijk de echte woorden te gebruiken. Als ie toch een nieuw woord moet leren, dan maar meteen het goede woord. Ik vond het ook heel raar dat de logopedist (moest 1 keer voor een controle) zich aan Thijmen voorstelde als spraakjuf.... ik had hem de hele ochtend verteld dat we naar de logopedist gingen en wat die ging doen en hij kon het zelfs zelf ook zo zeggen....
We hebben hier de praatjesdokter.. We gingen omdat de klankontwikkeling niet zo wilde vlotten (taalontwikkeling wel normaal), en in logopedist zaten nogal wat struikelwoorden
Ik hoorde eens een moeder zeggen toen haar kind huilend aan kwam lopen 'doe jij auw hebben, waar is auw gebeurd? Alsof dat kind niet zou begrijpen als je vraagt of het pijn heeft. Ik praat wel iets anders tegen mijn kinderen in die zin dat ik niet allerlei ingewikkelde woorden ga gebruiken of discussies ga voeren als met een volwassene, maar verder ben ik er van overtuigd dat ze heel veel woorden kennen en begrijpen, bovendien maken ze vaak wel op uit de rest van de zin of het verhaal wat bepaalde woorden betekenen. Op het kdv gebruiken de leidsters het ww 'doen' steeds verkeerd i.c.m. andere werkwoorden, nu zegt mijn dochtertje ook vaak dingen als 'hij doet mij slaan' etc., dan herhaal ik het ook gewoon goed 'ach, slaat hij jou, waar heeft hij je geslagen?
Ja vind dat altijd zo raar, waarom van die rare woorden gebruiken? Waarom een woef-woef? Het is toch gewoon een hond? Als het nou enorm lastig is.. zoals dat je bijv een locomotief een trein noemt voor de het gemak snap ik wel.. maar 'auw' gedaan en een woef-woef? Komt er hier niet in.
Haha nee ik ga zelf ook geen onwijze woorden gebruiken hoor maar mijn s.moeder zegt bijvoorbeeld ook 'gaan we sla-petje doen' .. Dan denk ik, we gaan gewoon slapen, klaar En mijn zoon is bijna iedere week wel een dag of een aantal uur bij hun dus hij pikt wel redelijk wat op daar. Maar ze had hem dus ook geleerd om mijn naam te zeggen tegen mij.. vond ik ook erg vreemd. Ik ben gewoon zijn mama
Oei nee zou ik ook niet blij mee zijn.. vind dat zelfs enorm raar. Hier weet mn dochter volgens mij nog niet eens hoe ik heet haha.
Verkleinwoorden vind ik zelf niet zo'n probleem (al klinkt het vreselijk debiel). Julia kent dat nu heel goed en kan het zelf ook gebruiken. Maar woefwoef vind ik echt zo vreselijk. Waarom zeg je er niet wat van? Je zoontje zal het echt wel goed leren, maar zeker nu hij zo snel leert zou ik aan je sm vragen of ze mee wil doen met de goede woorden aanleren. Dat gaat het gemakkelijkst! Een woefwoef of een mauw is niks. Wat doet de hond? is altijd leuk om bij een woord te leren, zodat het voor hem wat tastbaarder wordt, maar daar zou ik het bij laten. Zoals ik al zei, gewoon even bespreekbaar maken!
kijk, het is echt niet zo dat je kindje daardoor de goede woorden niet leert. of het slecht is voor je kinds ontwikkeling. voor een ding meerdere benamingen gebruiken is in feite goed voor de taal ontwikkeling. als ik hond zeg zegt mijn zoontje woef, en als ik woef zeg zegt hij dan hond. dat is erg goed!!! die verkleinde woorden zijn eerder n kwestie van smaak, qua grammatica is het handiger voor het kind, omdat verkleinen maakt 'de' woorden ook 'het' woorden.maar ik zou de juiste lidwoorden zo snel mogelijk leren. die babywoorden hebben dus ook n functie, van rijmende gedichtjes, errrug goed voor je kinds taalontwikkeling, dus niets betekennende woorden achterelkaar(ik kan nu geen voorbeeld in het NL geven, nl is niet mijn moedertaal) je hoeft je geen zorgen te maken, is heel goed dat je kindje kennis maakt met verschillende taal gewoontes. maar als je dat persoonlijk irritant vindt dan moet je het aan je SM vertellen vind ik.
Het is goed voor de taalontwikkeling om dingen gewoon te benoemen zoals ze daadwerkelijk heten, om werkwoorden in je zinnen te vervoegen en om met een duidelijke intonatie te praten. Ik zou het in jouw geval ook vreselijk irritant vinden dat je schoonmoeder zo'n raar taaltje gebruikt tegenover je kind. Verkleinwoorden zijn niet erg, maar dan alsjeblieft gewoon wanneer het om kleine dingen gaat, of als er "-je" achter hoort, zoals bij "rietje". Ook bijv. "schoentjes" ofzo vind ik niet zo'n ramp, maar niet te vaak. Het zijn gewoon "schoenen". Mijn schoonmoeder deed dit precies zo en ik heb er wat van gezegd. Toen ging ze dus proberen alles goed te benoemen, maar werd in haar ogen een "rietje" een "riet". Nou, dat klopt dus niet.. (Gelukkig dat sommige andere familieleden haar er ook op wezen, want ik ben in haar ogen ook echt de boeman). Maar inderdaad, een "woefwoef" komt er hier ook niet in!! Mijn zoontje van 2,5 begon vrij laat te praten. Dit vond ik toen wel heel vervelend, want veel kindjes van zijn leeftijd in onze omgeving zeiden al veel sneller echte woordjes. En om dan elke keer die vraag te krijgen "Goh, praat Dyon nog niet?" - dat deed me wel een beetje pijn. Alsof hij niet goed genoeg was omdat hij als enige van het groepje nog niet echt praatte... Maar nu praat mijn zoontje meer én duidelijker dan de meeste kindjes die eerder praatten dan hij. Hij vervoegt en gebruikt werkwoorden ook vaak heel goed, hij heeft een heel brede woordenschat - ook moeilijke woorden (!!) en hij praat zelfs met een juiste intonatie. Ik ben echt trots op hem!!