Hallo allemaal, Het klinkt misschien een beetje vreemd maar ik ben best wel een beetje bang voor als de kleine komt.. Dit is mijn eerste kindje en ik heb er zoooo zin in maar het lijkt me ook zo'n verantwoordelijkheid!! Hebben jullie dat ook en.. En voor de al moeders, enige tips hihihi
hoi chantal ik doe lekker met je mee zenuwachtig zijn. ik heb hetzelfde als jij. *kan ik het aan om voor zo'n klein mensje te zorgen wat helemaal afhankelijk van je is. *ben ik wel een goede moeder. en ga zo maar door. ik heb al flink op mijn kop gehad van mijn eigen moeder en schoonmoeder. dat ik dat allemaal wel kan en dat zelfs het moederen al jaren in mij zit. en ik kan je zeggen mijn moeder is een schat maar met woorden soms best wel heel erg hard. maar dan komt het wel goed bij mij aan. ik heb die schop wel eens nodig [ook al ben ik al 32 ] dus bij jouw komt het ook goed. ik blijf meelezen voor de tips van andere moeders. gr linda
Het gaat allemaal vanzelf. Als jij maar bij jezelf blijft denken: "OK Ik kán het!". Het grote verschil met andere babies is dat deze baby van jullie is, dus het is eigen. Laat je partner ook dingen doen; flesje geven, verschonen, in bad doen. Als het goed is word je in je kraamtijd heerlijk in de watten gelegd, geniet ook daarvan, het is een goede start. Wordt het je te druk met kraamvisite, maak dan even geen afspraken of laat niet teveel mensen in een keer komen. Het komt allemaal wel goed denk ik, zolang je maar blijft geloven in jezelf dat je het kan. Succes alvast!
Dit soort twijfels horen een btje bij het zwanger zijn Niks om je zorgen over te maken hoor. Komt helemaal goed als je je kindje eenmaal op je buik hebt liggen
Precies zoals Selma zegt, Het klinkt gek, maar het gaat helemaal vanzelf! Tuurlijk zullen er wel dingen zijn die je misschien wat tegenvallen, maar dat heb je ook als je geen kinderen hebt. Gewoon alles vragen aan je kraamhulp zolang ze er is en daarna lekker jezelf zijn! Wij verwachten onze 3e binnekort en zijn natuurlijk niet meer zo onzeker, maar het gevoel van hoe zal het straks gaan blijft bij ons ook hoor. Laat het lekker over je heen komen en vergeet vooral niet om er veel van te genieten want voor je het weet zijn ze alweer een jaar. Sas.
Klinkt hellemaal niet vreemd, ik heb dat ook best een beetje. maar ik denk wel dat het moet lukken, er zijn zoveel vrouwen die het kunnen ( is mijn gedachte dan )
Bedankt voor jullie reacties... Ik denk ook wel dat ik het kan.. Maar het is het onzekere he... Niet weten wat je te wachten staat.. Maar goed nog 14 weken ben druk aan het aftellen
Hoi Chantal, Ik heb het precies zo. Voel me ook onzeker. Niet alleen of ik een goede moeder ben, maar ook hoe het tussen mij en mijn vriend straks gaat. Misschien kom je er achter dat je toch, ondanks alle gesprekken en het geluk dat je nu met elkaar voelt, er ineens achter komt dat je er niets van bakt samen Nou ja, het zal inderdaad wel goed komen. Succes straks
Al die onzekerheid is helemaal normaal hoor. Maar echt je groeit er vanzelf helemaal in. Eerst leef je toe naar de bevalling, en wanneer die kleine er eenmaal is dan komt het allemaal echt wel goed. Eerst krijg je hulp van de kraamzorg, en misschien ouders of vrienden, en tegen de tijd dat je er "alleen" voor komt te staan dan weet je echt wel wat te doen. Alle aantaande ouders maken zich daar zorgen om. En dat is maar goed ook ben ik van mening, want als je je nergens zorgen om maakt komt het ook niet goed. Dus maak je maar niet druk, het komt echt allemaal goed. En als je eens een keer niet weet wat je moet doen dan moet je je niet schamen als je de hulp van een ander moet inroepen. ER is immers geen handleiding die verteld wat je moet doen. En iedereen heeft het moeten leren. Groetjes
Wat een bekend gevoel zeg. Ik heb ook het gevoel nu van ... kan ik het wel? Ben k wel een goeie moeder strakkies ... Weet wel dat het allemaal "vanzelf" gaat, maar toch .. aan zo'n gevoel doe je niets ..
Ook ik herken het maar al te goed. Wij hebben nu een vrij relaxed leventje, doen waar we zin in hebben, beide goede baan etc. En straks in die kleine er..dan wordt alles compleet anders! Vraag me ook regelmatig af of ik wel de "competenties" heb om een goede moeder te zijn. Zal er allemaal wel bij horen Sterkte!
Gelukkig.. ik dacht al dat ik de enige muts was die zich zorgen maakte. Ik denk ook vaak, als ik het allemaal maar aan kan.. en zou het ons wel lukken...
En of dat herkenbaar is. Zelf toen ik zwanger was van de 2de had ik dat gevoel, totdat ik tegen mezelf zei, waarom maak je jezelf zo gek, er rent er hier al 1tje rond en dat ging toch ook goed. Laat je in ieder geval die eerste dagen goed helpen door de kraamhulp, want zij hebben vaak tips die jezelf nooit kon bedenken (tenminste dat had ik dan). En durf vooral te vragen, de eerste keer durfde ik dat niet, omdat ik bang was dat ze me zouden uitlachen en heb ik me vooral alles samen met mijn man uitgepuzzeld. Na de 2de bevalling denk ik dat de kraamverzorgster is gek geworden van mijn vragen. Je weet dan wel alweer meer dan toen bij de eerste en je durft zelf al meer, maar toch blijft het steeds weer een nieuwe ervaring. Groetjes Angela.
Ik ben zwanger van de 4e en heb het nog steeds Mijn jongste is nu 9 en ik vraag me af of ik dat nog wel kan zo'n kleintje enz.enz. Had ik eigenlijk bij al mijn zwangerschappen dus lijkt me vrij normaal hoor.
Het hoort erbij... Ik ben zwanger van de 2e en heb nu soms ook een onzeker gevoel... Jee, hoe ga ik dat doen 2 van die kleintjes... Maar ach, als ik om me heen kijk zie ik het anderen ook doen... Bij de 1e was ik meer onzeker omdat je dan nog niet goed kan voorstellen hoe je leven straks gaat veranderen! Maar toen onze dochter werd geboren en ze op mijn buik werd gelegd, was er ook een moeder geboren... IK! Wat dat betreft regelt de natuur dat allemaal! En ook al zal je niet alles perfect gaan doen als moeder, niemand doet het perfect!
Ben blij dat ik niet de enige ben hahaha.. Ik weet dat ik het wel red hoor. ik bedoel er is niet voor niks moederinstinkt.. Maar ja het blijft afwachten allemaal.. En als moeders het zelfs hebben met hun 3e kindje is het niet vreemd
Oooh, heel herkenbaar! Ik heb dat ook, ik kan nu al denken "en als het straks op stap gaat..." En "krijgen we wel een goede band met ons kind, ook later" enz...
hoi, ik heb het ook, ik ben nu pas 21.. (veel mensen zeggen sjee wat jong..) maar je bent zou oud als hoe je je voelt, en hoeveel levens ervaring je heb.. en over kinderen, denk ik datt iedereen (met de eerste) aan het denekn is van ow my god hoe ga ik dat allemaal doen.. Ik heb altijd bij andere babys zo van. . hmm oke hoe ga ik doen.. hoe til ik hem op.. of bij kleuters, hoe praat je tegen zo iemand.. Ik ben echt een kluns daar in, maar als het ej eigenkindje is denk ik dat het echt super makelijk gaat, omdat je met hem/haar mee groeid.. als ik nu denk dat ik over 7 maanden een kindje daar beneden er uit moet krijgen .. dan word ik al duizelig, maar dan denk ik.. weetej .. ik zie allemaal wel hoe het allemaal gebeurd.. (behalve natuurlijk de praktiesche dingen, bijv regelen van kramzorg blablabla...)
Ik heb een zusje van tien en ik zelf ben 23 ook en heel verschil dus maar ze noemt me wel es voor de grap mama... Maar ze zegt altijd ik vind het heel leuk hoor zus bij jou kan ik lekker logeren en laat opblijven maar ik wil wel een broertje of zusje.. Ach zo hebben we allemaal wel wat... Maar ik ben gek op mijn kleine zusje hahaah Minnie mij...!!
Ik weet wel zeker dat het goed komt.. Kwam het bij ons ook.. Maar ik merk wel dat kim mijn zusje erg bijdehand is en altijd meeluisterd met de grootten maar dat komt ook omdat ze met volwassen is opgegroeit... En wat ik ook merk is dat mijn moeder heel anders moeder was voor mij dan voor haar.. Ik was haar leerschool zeg maar.. en met kim is ze veel makkelijker en bemoederlijker op een een of andere manier.. ze is nu ouder, ze deed wel meer met mij...