Ik heb een dochter van 4, en die is erg sociaal. Soms iets te sociaal... Overal waar ik ben wil ze blijven omdat t daar zo gezellig is. Vooral als haar tante komt en bij binnenkomst al vraagt of ze met haar mee mag. Ze wilt overal heen als t maar weg van huis is... Krijg soms het gevoel dat ze het liefst gewoon weg is van hier en dat ze t niet naar dr zin heeft Vaak word ik na afloop boos op haar en spreek ik haar serieus toe dat ze dat niet steeds moet vragen. Maar komt er op de een of andere manier niet in. Als ik dan zeg dat ze niet mee mag gaan met diegene word het ff een hysterische boel. Wat zouden jullie hiermee doen? gewoon maar gaan of haar toch terecht wijzen... Maar ja hoe???
Ik zou haar netjes leren vragen. Ik ben daar met mijn dochter al druk mee bezig. Als je iets vraagt, kom je naar me toe, zeg je 'Mag ik...' en dan wacht je netjes tot ik antwoord geef. Als ik nee zeg, wil ik daarna geen gezeur horen, maar is het gewoon jammer. Je mag het best jammer vinden, maar nee blijft nee. Op deze manier is het een stuk minder vervelend als ze het netjes aan je vraagt en niet zeurt om te mogen blijven of mee te mogen met iemand. Voor de rest zou ik er lekker van genieten dat ze zo sociaal is, want soms mag het misschien best en heeft je dochter daardoor een leuke tijd! Mijn dochter blijft ook graag bij mijn moeder, vindt ze heerlijk!
stel je voor. je bent weggeweest en je komt gezellig weer thuis bij mama en die wordt boos. hoe zou jij je dan voelen. je hebt in beginsel niet gezegd dat ze niet blijven mocht je geeft haar achteraf op de kop. ik zou op een ander moment of voordat je gaat duidelijk maken dat ze niet altijd kan blijven en als jij nee zegt dat het dan nee is en dan ook gewoon weggaan mét hysterische dochter.je niet van de wijs laten maken en gewoon doorgaan met weggaan. er geen urenlang dram van maken. gewoon hoppa gaan met die banaan. jij bent de moeder en jij bepaald ja of nee. en teleurstellingen horen ook bij het leven. op de keren dat ze wel mag blijven van jou vind ik het niet eerlijk dat je dan achteraf boos wordt zoals ik hierboven al schreef. dat slaat als een tang op een varken. toestemming geven en naderhand boos worden.als ze mag blijven gun haar dan ook dat plezier en ook de napret als ze weer thuis is.vraag hoe het geweest is en probeer enthousiast te doen. dan zal het thuis vanzelf gezelliger worden.
Ik geef Blup gelijk. ook mijn zoon heeft dit gehad... Hij wou niet mee naar huis, wou bij oma blijven e.d. en toen dacht ik ook "doe ik iets verkeerd? is het bij mij niet leuk thuis?" of als hij bij mij was een hele dag zeuren: gaan we nu naar oma toe? Ik heb hem er ook op aangesproken... en later dacht ik net als Blup hierboven beschrijft: logisch dat hij niet mee wil naar huis want mama wordt dan boos thuis omdat hij niet mee wil. Dus ben het anders gaan aanpakken. Als we thuis komen dan doen we samen nog even leuke dingen: samen voetballen, konijn eten geven, de dag doornemen. en idd na 2 dagen heb ik mijn zoon niet meer horen "zeuren" om naar oma toe te gaan. Wat blup zegt klopt. Geef je dochter als jullie thuis komen even Positieve aandacht: even samen spelen, gek doen, de dag doornemen en heb het er niet over dat ze niet mee wil. Je zult zien dat ze na een paar dagen wel weer mee wil naar huis.
Bedankt voor jullie reacties. Sorry als ik het verkeerd beschreven heb, maar het is niet zo dat als ze eens bij haar tante mag logeren dat ze daarna op haar kop krijgt. Lijkt me vreemd inderdaad, dat als je je toestemming geeft, je daarna haar op de kop geeft, dan raakt het kind helemaal verward Het is zo dat als haar tante of oma of maakt eigenlijk niet uit wie, hier op visite komt, dat ze al gelijk begint te zeuren van mag ik met diegene mee, en dat vraagt ze juist aan diegene die er is, niet aan mij dus. Kijk tuurlijk gun ik haar soms als alles het toelaat het plezier om eens bij oma of haar tante te gaan logeren en ga dan juist leuke dingen met haar doen als ze weer thuis is. Maar ja je kind kan je niet altijd maar laten doen waar hij/zij zin in heeft en die zogenaamde "rem" heeft zij dus totaal niet. En daar horen inderdaad dus teleurstelling bij. Ik ga eens een goed gesprek met haar aan als ik weet dat er visite komt of als wij op visite gaan dat als ik zeg we gaan, dat ze ook gewoon mee moet en niet altijd kan blijven en dan inderdaad wat leuks met haar gaan doen als we eenmaal thuis komen. Misschien trek ik het me ook te veel persoonlijk aan
Ik probeer terug te denken aan eigen kindertijd, en waarom ik het leuk gevonden heb om bij anderen te gaan spelen/ logeren. - er mag veel meer; - weinig tot geen regels; - andere omgeving, meer te ontdekken; - later naar bed dan thuis; - meer snoep; - veel meer tv kijken enz Misschien dat ze zoiets bij oma en tanta ook voor elkaar krijgt, dan ziet ze hun huis als een soort speeltuin. Gelden dezelfde regels elders als thuis? Ook als jij er niet bij bent? Misschien dat je dat met je moeder en zus een keer kunt bespreken?
je zou ook buiten haar om dit kunnen bespreken met tante, oma of wie er nog op visite komt. dat die op voorhand met jou afspreken of ze wel of geen toestemming mogen geven. zo hou je een beetje de controle. is een kwestie van even een belletje van te voren voordat ze komen. natuurlijk wel nadat je dit op een ander moment besproken hebt met hun. dat ze weten hoe je ermee in je maag zit en het eigenlijk brutaal van haar vind. dan kun je van 2 kanten aan dit gedrag gaan werken. je dochter zal met de tijd inderdaad moeten lezen dat claimen niet netjes is. je kan iets netjes vragen maar als het echt drammen of claimen wordt dat is te gek. dat zal niet zonder slag of stoot gaan natuurlijk. maar als je met je visite 1 front kunt vormen wordt het wel overzichtelijker en voel jij je niet zo beroerd dat je er voor je gevoel geen vat op hebt. ik vind in het stukje van annetske ook goede dingen staan om op te pakken als ze teleurgesteld achter blijft. dat ze daar niet in blijft hangen.
Mijn zoontje doet dat ook hoor, als oma binnenstapt, vraagt hi ook gelijk of hij mee mag, oma zegt dan zelf wel dat dat niet kan, of er wordt een afspraak gemaakt wanneer het wel kan. Zeg nou zelf, vond jij het vroeger niet geweldig bij oma, je mag meer, snoepjes, andere dingen, heerlijk toch. Ik vind het niet raar hoor.
Goede tip inderdaad om eens te bellen met de visite die er komt om ze ff te waarschuwen om 1 front te vormen Tuurlijk ging ik vroeger ook graag uit logeren, heerlijk ff weg van huis. Maar nee is nee, als het niet kan, dan kan het niet. Mijn dochtertje gaat vaak genoeg uit logeren als het kan en daar geniet ze dan ook van. Maar om haar nou elke keer haar zin te geven terwijl ik voor de volgende dag wat gepland heb met haar, heb ik geen zin in die strijd van blijven of niet. Ze moet gewoon wat beter leren dat nee, nee is... En er heus wel weer een ander keertje komt.