Ik vind het zo ook helemaal goed zo! vind het best zo met zijn 3tjes.... Dit heb ik gezegt toen ik net zwanger was... en dit zeg ik ook nog als ze 3 is... geen 2e kindje voor mij....
Hier dezelfde overweging., Meer dan mijn mans kant dan van mij. Hij wilde er pertinent maar eentje. Die is er nu en hij is er helemaal gek mee... komt nu opeens met uitspraken als 'als ik rijk zou zijn zou ik er wel 6 willen' en 'eerst maar even verhuizen en pas op de plaats, en dan zoien we wel weer'. Alleen nu twijfel ik of ik nog wel een zwangerschapo en bevalling aan kan en wil, vond het errug heftig allemaal. ben zelf als enig kind opgegroeid en keek altijd onwijs op naar grote gezinnen, zou mijn meisje ook eigenlijk liever wel dan geen brusje gunnen. Aan de andere kant, geniet ik van ons luxe leventje en het emak dat slechts een kindje met zich meebrengt. Voor mij is de beslissing voor eventueel en tweede uitgesteld tot 2 jaar. En dan kijken we wel weer. maar dan zjn we ok weer een tijdje verder. Of ik het dan nog zie zitten.. kan jouw beweegredenen ook absoluut volgen. Eentjew is okee, zwaar genieten, een tweede nog absoluut een vraagteken...
Ik ben ook enigst kind geweest vroeger en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets heb gemist. Maakte op vakantie altijd wel vriendjes. En ik moet zeggen dat wij er nu zelf ook over denken om het bij 1 kindje te laten, ik ben al zo blij met deze. En voor de contacten met andere kindjes heb je toch andere mogelijk heden, zo ga ik binnenkort beginnen met baby zwemmen, en ik hoop contact te houden met de meiden van mijn zwangerschapsgym clupje. Ik heb alleen maar voordeel gehad dat ik enigst kind was, mijn ouders konden me bijna alles geven, en het voordeel is dat ik me prima in mijn eentje (nu nog) kan vermaken. Gr, Tinkerbel
Nee hoor meid waarom zou dat raar zyn? je meissie is ook nog erg jong... toen mijn zoontje die leeftijd had moest ik er ook nog niet aan denken en had ik ook zoiets van.. 1 is meeeeer dan genoeg... Nu is hij 3.5jaar... in december word hy 4 en gaat dan alweer naar de kleuterschool.. is nu al erg zelfstandig, gaat alleen naar de wc, pakt zelf zyn drinken etc.. het is nu een stuk makkelijker...n mijn gevoel is helemaal bijgedraaid..en we gaan dus nu voor een broertje of zusje.. misschien denken jullie er tegen die tijd als je dochtertje ouder is wel heel anders over..en zo niet blijven jullie lekker met zijn 3tjes...
Ik ben zelf ook enigst kind en ik vond het echt helemaal niet leuk! Dat is ook de reden dat we bewust voor 2 kids hebben gekozen. Ik wil er nog wel een, maar voor mijn man is 2 mooi genoeg, dus daar houden we het dan ook bij.
1 kindje zou ook prima moeten zijn toch belangrijkste is dat jullie doen waar jullie gelukkig van worden! ik denk wel dat het anders kan worden als je kindje wat ouder is. als ze eenmaal meer kunnen en minder afhankelijk zijn, is de belasting wat minder groot. dan begint een andere vorm van opvoeding minder 24/7 alle verzorging doen heel wat keren op een dag, steeds meer aan je kindje zelf overlaten en op afstand bijsturen. wij verwachten binnenkort de 2e en mn hele zwangerschap heb ik me toch wel druk gemaakt om de vraag hoe ik dat zometeen moet gaan doen met 2 kindjes. maar als ik zie hoe snel ze zelfstandig worden als ze eenmaal 1jr zijn geweest, hoeveel makkelijker bepaalde dingen worden... zoiets simpels als zelf een broodje kunnen opeten, zelf flessen vasthouden, helpen met aankleden, steeds meer begrijpen van wat je zegt en actief daaraan meedoen (of als je pech hebt, actief tegenwerken ), dat maakt het wat mij betreft veel makkelijker. dan denk ik dat het echt zo is wat veel mama's zeggen, dat de eerste 2 jaar het zwaarste zijn en daarna een andere fase aanbreekt
hier net hetzelfde ben ook enig kind en heb het altijd vreselijk gevonden. jammer genoeg ben ik wel vroeg mijn ouders verloren mijn mama op mijn 13 en mijn papa op mijn 19de en dan ben je ook wel echt moederziel alleen niemand die weet wat je meemaakt en niemand waar je speciale momenten mee kon delen. ik wilde ook echt niet dat mijn kindjes hetzelfde moestren meemaken en daarom zijn we dan ook voor een 2de gegaan. nu hebben we zoiets van het is even genoeg maar het gevoel dat ons gezinnetje af is is er nog nog niet en we weten dan ook dat we ooit voor een 3de zullen gaan.
Je maakt de keus voor jezelf, als je niet achter een 2e staat en het toch doet voor je 1e kind, tsja... Daar zou ik eerder vraagtekens bij hebben.
hier ook een enig kind, voorral de vakantie en toen ik wat groter was en alleen thuis mocht blijven.... ik wil dus een een tweede met als enige reden dat alleen zo alleen is. afgelopen januari is mijn schoonmoeder overleden en ik kan mijn man goed steunen maar op sommige punten heeft hij meer aan zijn zusje want die snapt de verhalen uit zijn jeugd met het gezin, ik niet! ik heb dat niet mocht dat mij overkomen, alles alleen regelen. Maar aan de andere kant heb ik wel aan sub topsport kunnen doen en weet niet of dat had gekund als ik broer of zus had gehad. Ik kreeg alles wat mijn hartje begeerde, maar werd (naar mijn mening) niet verwend heb wel zelf bv voor mijn brommer moeten sparen. en je weet niet wat er in het leven gebeurd, genoeg verhalen van ruzies en familie die elkaar niet meer zien en dan heb je dus niks aan een broer of zus (in volwassen leeftijd dan)
Nou precies, je kunt nooit voorspellen hoe de relatie tussen beide kinderen zal zijn. Ik ben ook geneigd om te denken, alleen is ook maar alleen. Maar als ik kijk hoe mn broer en ik met elkaar omgaan..... daar hoef ik eht niet voor te doen. Want juist van hem had ik verwacht dat ik steun zou krijgen over vroeger, maar hij gaat er dus op een hele andere manier mee om. Dus heb ik in dat geval helemaal neits aan hem. Dus tja. Ben ook eens met Guppie, je kunt het moeilijk alleen voor je 1e kindje doen. Je meot er zelf ook echt volledig achter staan.
Tuurlijk is dat niet egoistisch gedacht. Volg je gevoel en luister alleen naar jezelf. Het is jullie leven en van niemand anders!
Hier nog zo'n egoist *grapje he* Wij houden het ook bij 1 kindje. We kunnen nu nog bijna alles doen wat we willen. Genieten enorm van ons leven zoals dat nu is. Ik denk persoonlijk dat je leven met 2 kinderen meer beperkt wordt. En om nu nog een kindje te krijgen omdat het anders zo zielig is voor Rosalie vind ik heel raar.
Ik heb de redenering 'anders is het zo zielig voor het 1e kindje' altijd heel raar gevonden Je moet er zelf voor 100% achter staan dat je een 2e wilt en dat niet doen omdat je kindje anders zogenaamd alleen is. Ben zelf enig kind en heb daar totaal geen last van gehad. Als ik bij vriendinnetjes thuiskwam die wel brusjes hadden dan dacht ik: Gelukkig heb ik die niet Heb me altijd prima vermaakt in m'n eentje en maakte op vakantie snel vriendjes. Heb daar nu eigenlijk alleen maar profijt van. Moet wel zeggen dat het me zwaar lijkt als m'n ouders iets gaan mankeren. Dan sta ik er dus echt alleen voor. Maar dan heb ik iig Fynn nog Bij mij blijft het overigens ook bij 1 kindje. Sowieso vind ik het best zwaar om in m'n eentje voor een kind te zorgen en tja, m'n leeftijd werkt ook niet echt meer mee Maar buiten dat voelt het gewoon goed zo. Heb helemaal geen behoefte aan een 2e kind. En aangezien Fynn nu al heel sociaal is zal het best goedkomen met hem.
Onze derde is al de derde, en toch zal hij 'alleen' opgroeien, omdat zijn broers al zo oud zijn (21 en 23 jaar). Ik vind het wel heel zielig voor hem, maar we hebben 20 jaar op hem gewacht, en we waren al zo blij dat hij nog kwam, dit geluk zal ons vast niet nog een keertje overkomen. En trouwens: ik ben ook al 43... hoe ouder je word, hoe meer kans dat er iets mis gaat, dus ik weet sowieso niet of ik nog zou durven...
Hier nog een reactie van een enigst kind. Ik heb het nooit vervelend gevonden. Op vakantie maakte ik makkelijk contact en thuis speelde ik gewoon met vriendjes en vriendinnetjes. Heb het altijd heerlijk gevonden alle aandacht! Ik denk dat wij het ook bij 1 kindje laten. ben er nog niet helemaal uit. Misschien dat ik er over een jaar of 3 anders over denk.
Alhoewel het me in de eerste jaren best zwaar lijkt, 2 of meer kleintjes om voor te zorgen, kan ik me niet voorstellen dat ons gezin met z'n drietjes blijft. Ik heb zelf 3 broers en heb dat altijd heerlijk gevonden (alhoewel ik ook wel heel graag een zus had gehad ) Ik denk dat enig kinderen ook een hele leuke jeugd kunnen hebben, en broers en zussen kunnen ook veel ruzie maken, maar toch... er is niemand op de wereld die dezelfde opvoeding heeft gehad als jij, die de zelfde bijzondere herinneringen heeft, etc. Zeker als je ouders overlijden, lijkt me dat een groot gemis. MAAR: dat is persoonlijk. Ik veroordeel niemand! Gelukkige ouders zijn erg belangrijk voor een kind. Maar goed, dat wij voor een tweede gaan is zeker (hopen dat het lukt) en wie weet komt er ook ooit nog wel een derde (maar goed, dat bekijken we 'stuk voor stuk'). Ik kan me de gevoelens overigens wel voorstellen, kon me het eerste half jaar ook echt niet voorstellen dat ik ooit een tweede kindje erbij zou kunnen handelen.
Goh, fijn dat je dit antwoord aansnijdt. Op dit moment denk ik ook dat wij het bij 1 kindje laten hoewel ik het nog niet 100% zeker weet (en dat hoeft ook nog niet!). Ook hier spelen een beetje dezeflde factoren mee + het feit dat ik na de geboorte in een PND ben terecht gekomen. Als ik terug denk aan het 1e half jaar lopen de rillingen nog over mijn lijf. Kan me niet voorstellen dat er een dag komt dat ik het weer een keer aandurf. Ook nu ik me weer goed voel en vollop geniet van Sara. Vind het echt goed zo!
Ik heb het eerste jaar nadat mijn zoontje geboren was ook nog niet moeten denken aan een tweede. Toen werd ik onverwacht zwanger, en bleek ik daar heel blij mee te zijn. Dat eindigde in een miskraam. Tja.... En daarna had ik nog maar 1 wens, en dat was een tweede kindje! Die is er nu gekomen en zoals ik er nu over denk is het helemaal goed zo. Maar ik weet nu dus ook dat het zomaar ineens weer kan gaan kriebelen! Ik denk ook dat het altijd goed is, waar je voor gaat. Je moet gewoon datgene doen waar je zelf achter staat!
zeker niet egoistisch hoor(schrijf ikdat nou goed?hihi) het zou pas egoistisch zijn als je wel een tweede nam,gewoon omdat jij dat wil en er eigenlijk geen tijd voor kan maken. nee,beter zoals je nu doet hoor.1tje aan wie je alles kan geven he dan elk beslist daar anders over