He Twinnie, Ik heb er zelf geen ervaring mee (nog geen kindje mogen voldragen), maar ik heb het wel van dichtbij meegemaakt. Ik wil je dat verhaal graag meegeven: De vriendin waarover ik het heb is bijna aan HELLP onderdoor gegaan en heeft een lange ziekenhuisweg achter de rug. Nu heeft ze een prachtig dochtertje van 3 en als vanzelfsprekend kwam een jaar geleden de vraag: wat nu? Durven we dit nog een keer aan? Hoe groot is het risico etc. Na lang, rijp en niet makkelijk beraad heeft ze besloten om het bij haar ene dochtertje te houden. Als ze nog geen kind had gehad dan was ze er zonder meer ingejumpt maar nu wil ze het haar kind niet aandoen. Weliswaar zijn de kansen op overlijden niet groot, (altijd nog schrikbarend, maar procentueel gezien niet groot) maar in de cijfers wordt weinig gesproken over de vrouwen die er niet aan overlijden maar wel de rest van leven blijven kampen met de gevolgen van een 2e en heftigere zwangerschap. Zij vroeg zich af: wat doe ik mijn dochtertje aan als ik niet meer de moeder voor haar kan zijn die ik nu ben? En dat heeft de doorslag gegeven om tevreden te zijn met wat ze nu heeft... Het is verre van makkelijk voor haar om dit te accepteren maar ze telt haar zegeningen en koestert haar prachtige meisje. Heel sterkte en wijsheid toegewenst in je besluit! Liefs BB
Wat een mooi en lief verhaal, heb kippenvel op mijn armen staan. Zoals jij het verwoord, die vragen malen inderdaad ook steeds door mijn hoofd. Je hebt een mooi en lief kindje, daar wil ik mijn verantwoordelijkheid voor nemen, wat doe je hem aan? Thanks! Ik wens jou ook een mooie en goede zwangerschap toe, want wat ik zo lees is dat in jou geval ook niet vanzelfsprekend..... Dikke knuffel Twinnie