Geen vrienden?

Ik heb lieve collega's waar ik heel goed mee kan en 1 vriendin die ik zo nu en dan zie, mijn vriend heeft ook maar 1 echte vriend en we zijn allebei dolgelukkig. Stappen en uitgaan deden we bijvoorbeeld nooit omdat we daar geen behoefte aan hebben, als ik problemen heb kan ik bij die ene vriendin altijd terecht, en verder mis ik niets, zou ook niet per se heel veel vrienden hoeven hebben. Vriend en ik zijn het liefst toch lekker bij elkaar en thuis.

Als je aangeeft dat je het mist zul je er zelf actie voor moeten ondernemen, want vriendschap komt meestal niet zomaar aangewaaid, dan zou je bijv door middel van hobby's, sport etc in contact kunnen komen met anderen? Of zelfs via dit forum.

 

Begin met initiatief te nemen om meer contact te hebben met andere volwassenen. Bijv. een praatje met buurtgenoten, contact zoeken met familie of vroegere vrienden, meer interesse tonen in collega's. Wat mij erg heeft geholpen was starten met sporten, een opleiding en bij de oudercommissie van het kdv gaan. Nu kan jij dat laatste nog niet doen, maar er is vast ander leuk vrijwilligerswerk te vinden.

 

Ik vond het vroeger ook eng, maar je moet jezelf er toe zetten en dan zul je zien dat het makkelijker wordt. Ondertussen interesseert het me ook niet meer zoveel wat mensen van me vinden. Ach, sommige mensen zullen me stom vinden, ik vind ook niet iedereen even leuk, maar er zullen ook mensen tussen zitten met wie het wel klikt.
Heb ook geen behoefte aan een grote vriendengroep, maar wat leuke contacten om dingen mee te ondernemen of om mee te kletsen vind ik wel fijn.
En weet je, niet iedereen heeft behoefte aan een populaire, extraverte vriendin.

 

Ik heb 1 goede vriendin en 1 vriendin op wie ik eigenlijk niet kan rekenen. Ik ken haar van vroeger, ik heb haar altijd bijgestaan en gesteund tijdens haar depressies. Maar als ze dan een relatie had, liet ze me vallen, totdat het weer uitging. Ook nu nog, komt ze op mijn verjaardag zonder bericht niet opdagen, vraagt nooit hoe het met mij gaat etc. Als het slecht gaat met haar zoekt ze wel veel contact. Toch blijf ik aan haar "hangen", ook omdat ik bijna niemand heb. Wel mensen met wie ik goed overweg kan, maar dat zijn de vriendinnen van mijn vriends vrienden, die zelf wel vriendinnen hebben.
Ik voel me soms ook best alleen. Toen ik in 2007 naar een andere gemeente verhuisde ben ik lid geworden van de toneelclub daar, om wat meer onder de mensen te komen. Helaas kwam dit niet van de grond. Wel leuk contact tijdens de repetitieavonden, maar als de groep bv ging bbq'en met zijn allen dan werd ik niet uitgenodigd. Geen ruzies oid, het kwam niet uit de verf. Het lukte gewoon niet om ertussen te komen. Toen ik wegens zwangerschap en nieuwe verhuizing niet meer wekelijks naar de repetitieavonden kwam, heb ik op 1 na nooit meer wat van de groep gehoord. Misschien heb ik er teveel van verwacht, misschien was het gewoon pech. Ben er nooit achtergekomen. Met die ene is het ook heel snel verwaterd.

Hierdoor ben ik nu een stuk terughoudender. Ik ga niet meer bij verenigingen om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik zie wel wat en wie er op mijn pad komen.

 

Stel je deze vraag omdat je denkt vrienden nodig te hebben of omdat je ze echt wilt?

Ik ben zelf introvert, een infp, (lees: heel erg introvert), heb nooit veel vrienden gehad en ril van het woord 'vriendengroep'. Ik heb de druk om veel vrienden te hebben wel vaak gevoeld door de maatschappij, tegenwoordig moet je veel sociale interactie hebben, samenwerken, gezellig doen et etc en ben je vreemd als je graag op jezelf bent.
De drie vriendschappen die ik heb (buiten mijn partner om), zijn echte diepe vriendschappen, waarvan ik 1 al 27 jaar ken. Ik kan absoluut geen oppervlakkige vriendschappen hebben omdat ik voor mijn gevoel echt intens om een vriend(in) moet kunnen geven en leuk vinden.

Er zijn natuurlijk veel manieren om mensen te ontmoeten. Ik zou vanaf het begin gewoon eerlijk zijn over jezelf, dat je het bijvoorbeeld moeilijk vindt en wat onzeker bent over vriendschappen door je verleden, dan bloeit er vanzelf een vriendschap uit.
En eenzaam voelen is natuurlijk niet fijn, maar laat je niet gek maken door geschreeuw over vriendengroepen etc.

 

Vervelend voor je.. Ga je ergens sporten? Waar ik in het verleden sportte had ik sportmaatjes.
Misschien kun je contact met oude klasgenootje(s) via facebook opzoeken
Misschien een leuke collega op het werk?
Ga niet teveel fixeren op het zoeken naar een nieuwe vriendin... Begin losjes en daarna opbouwen..
Heb zelf een paar goede vriendinnen.. 2 ken ik via mijn man (goede vriend van hem en daar vriendin/vrouw van.
Nog een oud klasgenootje ken ik dit jaar 10 jaar.. Na de opleiding een tijdje minder gesproken nu onze levens wat rustiger zijn (geen studies meer maar banen) begint contact weer op te komen en een oud collegaatje...
Merk wel dat als de een kinderen heeft en de andere niet de vriendschap toch wat anders is eentje is afhankelijk van de kinderen.. Maar dat komt ook wel weer goed..
Als jullie kinderwens vervuld mag worden raak je misschien sneller in contact met andere mama's waaruit een vriendschap kan ontstaan?

 

Ik heb ook geen vriendinnen. Alleen een hele leuke collega. Waar ik mijn ei kwijt kan. En waar ik heel hard mee kan lachen. Mijn man en ik werken veel als de kids naar school zijn. En daarna zijn we blij dat we lekker thuis zijn met ons eigen gezin. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn. En niet elk weekend verjaardagen af te gaan.

 

Best veel mensen die hier aangeven geen vrienden te hebben, schrik ervan. Als je er zelf geen behoefte aan hebt dan vind ik het al anders, maar toch.
Niet dat t hier een hele grote vriendengroep is. Maar toch vaak genoeg wel afspraken.

Vriendengroep vanuit mn man van vroeger waar we paar keer per jaar mee afspreken. Niet perse allemaal met elkaar, ook wel los van elkaar.
Twee vriendinnen waar ik af en toe mee afspreken, zij komen uit regio waarbij eerder heb gewoond. In de buurt vooral kennissen uit de kerk waar we een middag mee afspreken. Zou dat niet direct vrienden noemen, want dat moet groeien, maar zeker wel leuke contacten. Kan redelijk goed alleen zijn, maar heb zeker ook vaak de behoefte om met anderen af te spreken. Ook veel vrienden/ kennissen met kinderen dus dan kunnen die samen spelen.

 

Maar heb je dat gevoel dan omdat het zo vaak tegen je wordt gezegd of omdat het echt zo is? Dat zal ik eerst gaan uitzoeken voor jezelf! Anders verlies je jezelf. Er zit een groot verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn en daar kunnen andere mensen niet over oordelen.
En als je een sport of hobby zoekt? Iets waardoor je onder de mensen bent (en mensen kan leren kennen) en iets wat je thuis 'alleen' kan doen als je vriend er niet is bijvoorbeeld..

Ik ben zelf veel alleen (heb ik nu ook echt hard nodig met een gezin), maar verveel mij nooit en heb ik nooit gedaan. Heb ontzettend veel hobby's of maak buiten een lange wandeling met een muziekje op. En ik weet dat er veel mensen in mijn omgeving zijn die denken dat ik eenzaam ben of niks en niemand heb omdat ik veel dingen alleen doe, maar ik voel mijzelf bijvoorbeeld nooit eenzaam.

 

Wat rot voor je. Kan je niet op een sport gaan ? En heb je op je werk geen leuke meiden?

Ik denk dat je een kind krijgen nu wel heel erg romantiseert. Je moet geen kind krijgen om je eigen eenzaamheid mee op te doeken .
Ik zou toch proberen om juist nu wat dingen te gaan ondernemen waarbij je meiden ontmoet . En vooral je vriend niet claimen !!!

En straks 24/7 voor een kind zorgen gaat geen oplossing zijn voor dit probleem , dat kan ik je op een briefje geven ...

 

Lijkt wel alsof ik mijn eigen verhaal lees.

 

Maar wat nou als je eigenlijk genoeg dingen hebt waar je naartoe gaat, maar het krijgen van meer contacten gewoon niet lukt? Ik zie veel mensen, maar ik heb moeite met contact leggen. Ben erg onzeker en denk bij voorbaat al dat niemand mij mag, dus hou me erg op de achtergrond altijd....

 

Hier ook; ik zie veel mensen, maar echt vriendschappen opbouwen lukt me niet. Ik heb me vaak afgevraagd waarom het niet lukt, maar het komt er altijd op neer dat ik genoeg heb aan oppervlakkig contact met veel mensen en diepgaand contact met familie. Ik ben gewoon het gelukkigst als ik mijn verjaardag in kleine kring vier, ik ben totaaal niet extravert. Soms heb ik wel die wens, extraverter zijn, maar dat is gewoon niet wie ik ben... En dus vind ik het prima zo

 

Ik heb ook weinig vrienden. Met de meeste die ik ken heb ik gebroken. Ik ben zo gewend geraakt aan mensen met autisme om mij heen dat ik het lastiger vind om contact te leggen met iemand die het niet heeft. Ik heb voornamelijk kennissen. Bijna iedereen is druk, druk druk met de kinderen. Inclusief mij. Wat ik zo mooi vind aan mensen met autisme is dat ze vaak het motto hebben van 'live and let live'. Dat stelt mij op mijn gemak. Ik heb bij andere mensen vaak het idee dat ik niet 100 % aan hun normen en waarden kan voldoen en dat dat dan een slecht iets is. Ik ben absoluut geen tokkie hoor. Maar ik heb vaak bij voorbaat het idee dat ik op mijn tenen moet lopen. Ik stel veel te hogen eisen aan mezelf, dat projecteer ik op anderen en daarmee blokkeer ik mezelf.

Verder ben ik niet een persoon die doorgaans genoeg heeft aan koetjes en kalfjes gesprekken. Ik vind het heel leuk om uitgedaagd te worden. Vooral rondom maatschappelijke veranderingen en daarin de toekomst voorspellen. Maar ook psychologie, filosofie en alles wat te maken heeft met hoe dingen nu en in de toekomst in elkaar zitten.

 

Ik heb ook weinig vriendinnen. Op dit moment hebt ik 1 vriendin die ik regelmatig zie heb ik ontmoet via de dansschool. En sinds we allebei kinderen hebben zijn we naar elkaar toe getrokken.

En ik heb 1 goeie vriendin. We doen niet veel dingen wat met weggaan en zo te maken heeft. Toen we nog op school zaten wel. Ik zie haar niet heel vaak, omdat ze ergens anders woont , maar als we elkaar dan zien is het ook weer goed.

Maar ik mis het verder ook niet. Ik red me prima hoor alleen.

 

Als je er echt mee zit zul je uit je comfort zone moeten stappen! Spreek gewoon eens een vreemde aan om te oefenen, geef een compliment over een kledingstuk bijvoorbeeld en soms ontstaat er een heel gesprek door. In het begin zal het heel ongemakkelijk voelen (en zullen mensen je soms niet eens horen &#128514, maar het zal makkelijker gaan. Zo heb ik het zelf ook gedaan, totdat ik over mijn onzekerheid/angst heen kwam. En inmiddels heb ik mijn persoonlijkheid geaccepteerd en trek mij veel minder aan van wat andere mogelijk denken.
Nog steeds hou ik mijzelf erg op de achtergrond op feestjes etc, omdat ik niet goed ben ik groepen (teveel energie, te veel drukte) maar ben daar totaal niet meer onzeker om. Ik weet dat veel mensen mij op die momenten maar vreemd vinden, maar dat doet mij helemaal niks en zegt meer over hun inlevingsvermogen 🤔

 

ik dacht dat ik de enige was die geen vrienden heb.
Had tot een jaar geleden een beste schoolvriendin. Maar toen ging ik verhuizen( half uurtje verder) en toen toch wel verwaterd.
Het moest ook altijd van mijn kant komen hoor, op school al. Wanneer gaan we wat leuks doen? Hoe is het? etc...
En vorig jaar ook bij de verjaardag van me oudste. Stuurde rond mei een uitnodiging. En al gelijk een excuus , ik kan niet want... volgens mij ging ze een weekend weg. Nou ze wist wanneer hij jarig is... en elke keer zo'n smoesje. Ze is denk ik 2 x geweest waar ik nu woon...
Nou toen was ik er klaar mee, en ook even me gal gespuwd. En dan kunnen ze het niet waarderen en is het allemaal mij schuld. ja daaag ! mis het ook totaal niet.

Heb nu op een school een paar moeders leren kennen , waar we op zn tijd samen mee uit gaan eten. Altijd heel leuk. En natuurlijk zie ik ze wel elke dag op school. Beetje buurten enz.. Niet dat we allemaal op de koffie gaan ofzo, dat hoeft ook niet voor mij , maar zo is het zeker leuk. En op me werk heb ik ook leuke collega's waar ik goed mee overweg kan.

Ik vind het best zo, samen met me gezin vermaak ik me prima.
En met me schoonzus kan ik ook goed overweg.

Wanneer na de zomervakantie de jongste ook naar school gaat , wil ik iets voor mezelf doen. Heb ik toch meer tijd, en dan bij ons in de buurt mis gaan sporten of miss beginnen met joggen. En dan kom je ook mensen tegen . Zo van , hoi jij ook weer hier? En zo krijg je meestal wel een praatje. Niet dat ik daar bewust voor ga, maar wil gewoon iets voor mezelf even doen.

Dat was ook al gezegd hier volgens mij, mis op een sport gaan zodat je meer in contact komt met anderen.... succes, komt vast allemaal goed.