Hoi hoi Ik heb zelf ook weinig vriendinnen eigenlijk ook maar eentje! En die heeft helaas nog geen kindje en ik wel, zij gaat nog veel uit enz en ik kan dat gewoon niet met een kleine meid van 1 jaar. Ben zelf ook nog best jong en mis gewoon echte vriendschappen. Vroeger wel een meisen groepje gehad maar uit elkaar gegroeid wegens andere intresse. Misschien kunnen we hier een leuke club (groepje) beginnen als jullie daar ook intresse in hebben? Gewoon lekker kletsen over alle daagse dingen, zwangerschap kids enzo? Misschien wonen we niet allemaal Dicht bij elkaar maar een keertje afspreken met de kids of gewoon als meiden lijkt mij wel leuk.
Heb ook geen vriendinnen wel los vast wat relatie.s kennissen ik denk dat ik niet geschikt ben voor een vaste vriendin ik ben best wel extravert kletst veel maar van oorsprong ben ik introvert voel mij al snel te veel en eerlijk mijn leven is wel zo dat je soms idd beter weg kan rennen haha. ER is ALTIJD wel wat nooit echt rust gehad geestelijk niet emotioneel niet ik ben gewoon weg er niet geschikt voor. Wel goed genoeg maar ik heb z.n andere denk wereld ik zit altijd op een ander denk niveau. En ben te open met hoe ik mij soms kan voelen en eigelijk ontzettend gesloten in elk geval. Herkenbaar en ondertussen denk ik wel eens van heel je leven is al een leven ( alleen) zal dat ooit veranderen nee het is het leven wat ik leef ik ben veel te veel zelfstandig in gedachten NIET IN daden.
Ik herken je verhaal wel van vroeger. Inmiddels is er veel veranderd. Ik ben een introvert persoon, ik kan mezelf uitstekend vermaken en ik kan als ik zou willen zo een maand niet afspreken met vriendinnen, omdat ik er geen behoefte aan heb. Ik ben intelligent, waardoor ik zeker op school en met bijbaantjes het gevoel heb gehad dat ik niet op dezelfde golflengte zit als de rest. Ik kon niet goed over koetjes en kalfjes praten, mijn grapjes werden niet begrepen, ik reageerde anders dan anderen. Ik heb heel erg de druk gevoeld dat ik vrienden moest hebben. Mijn ouders hebben me zelfs op een sociale vaardigheidscursus gedaan, zodat ik kon leren hoe het moest. Hun reden daarvoor vind ik eigenlijk niet zo goed, want ik was nu eenmaal niet zo gericht op andere mensen en dat ben ik nog steeds niet. Het effect is wel dat ik destijds echt niet wist hoe ik contact moest leggen en ik dat nu wel veel beter kan. Als ik nu vertel dat ik echt sociaal awkward was geloven mensen dat niet. Het zijn echt de basics waar ik wat aan heb gehad. Bijvoorbeeld als je met meer mensen ergens naar kijkt (wedstrijd ofzo) het helemaal niet raar is om tegen een onbekende een opmerking te maken over waar je naar zit te kijken. Ik zou dat uit mezelf nooit doen, want wat bereik je daarmee? De reactie van de ander interesseert me geen biet. Het gaat alleen niet om die ene opmerking, of die ene reactie, maar om het feit dat je contact hebt gelegd en dat je van de 10 mensen die je op die manier aanspreekt misschien met 1 daarvan best een klik hebt. Je moet daarvoor wel de deur uit en dingen doen die je zelf leuk vindt, zodat je mensen ontmoet met dezelfde interesse. Ook tijdens het uitlaten van de hond kan je een praatje aanknopen. Is die persoon al wel eens bij dit en dat veldje geweest? Zo ja, misschien kan je een keer mee. Zo niet, misschien kunnen jullie eens samen gaan. Begrijp me goed: dat is voor mij geen natuurlijk gedrag, maar zo ben ik wel aan mijn huidige vrienden gekomen. Initiatief nemen, ook al zie je niet direct wat het gaat opleveren. Naast contact leggen was ik ook niet goed in het onderhouden van vriendschappen. Ik ben heel zwart wit, dus iemand is niet zomaar mijn vriend. Als ik 5 kennissen heb van wie ik 1 wel zie zitten als vriendin, dan was ik geneigd die andere 4 te negeren en mij te focussen op die ene persoon. Dan kom je heel bezitterig over, want die ene persoon heeft misschien wel nog 4 vriendinnen met wie ze leuke dingen wil doen. Nu laat ik het meer los en wacht ik regelmatig af tot een ander het initiatief neemt. Dat kan ik me nu ook makkelijker veroorloven, want ik heb meer vriendinnen. Ik hoef me dan geen zorgen te maken dat ik mijn enige (potentiële) vriendschap verspeel. Ik weet niet of je wat hebt aan mijn ervaring, maar ik denk dat er veel meer mensen zijn die zich in het contact met anderen ongemakkelijk voelen, omdat ze onzeker zijn over of ze wel het juiste zeggen of doen. Een cursus kan je helpen en uiteindelijk ligt het resultaat in je eigen hand. Als sociaal gedrag je niet natuurlijk afgaat zal je het moeten oefenen...
Ik herken het meid. Hier is het precies zo. En ook het feit dat wij ver weg van iedereen wonen, maakt het ook niet gemakkelijker. Ik ben genoodzaakt altijd thuis bij onze dochter te zijn. Niemand die even op kan passen. Niet dat het op het moment wat uit zou maken, want wat wou ik in mn eentje gaan doen..?? Na alles wat er gebeurd is, kan ik ook niet meer zo makkelijk vrienden maken. Ze zijn er voor je zolang je in de buurt bent en ze wat aan je hebben. Zodra ik bij ml introk, was ik niet meer interessant. Ook voor degene waar we alles met elkaar deelden. Geen idee of ik ooit nog 'alles' met iemand zal delen Ik mis het ook wel om leuke dingen te doen met vriendinnen, maar ze liggen niet bepaald voor het oprapen ik wil je een dikke knuffel geven en hoop dat je weer ware vriendinnen kan vinden
Als op iemand afstappen een te hoge drempel is kan internet misschien wel uitkomst bieden. Ik las laatst dat er ook een soort Tinder bestaat, maar dan voor vrouwen die vriendinnen zoeken. Of ik zit op een Facebookggroep voor mensen uit de omgeving met een bepaalde interesse en daar postte laatst iemand een berichtje dat ze hier nieuw heen was verhuisd en nog niemand kende en of er anderen waren met behoefte aan nieuwe contacten om een keer mee af te spreken en daar kwamen een heleboel reacties op en er was al snel een datum gepland met een groepje. Goed idee vond ik dat. Zeker als je allemaal dezelfde hobby of interesse hebt, dan is het ook niet lastig waar je over moet praten.
Ha dames Ik heb een clubje geopend de vriendinnen to be club Ik heb sommige een uitnodiging gestuurd maar je kan altijd zelf ook vragen of je lid wilt worden! Voor degene die het leuk vinden natuurlijk
Ik heb ook niet veel vriendinnen. Nou ja, 2 zie ik best regelmatig en andere 2 eens in de paar weken op de thee. Man en ik zijn bevriend met 1 stel (hij is bevriend met man en ik met haar geworden. Ik mis contacten wel. Heb leuke collega's en als ik met vriendinnen ben, geniet ik ook echt van zo'n avondje/dagje weg. Ik ben een trouwe vriendin. Ik merk juist door de kinderen (zoon met autisme/adhd) dat ik juist! behoefte heb aan uit de omgeving te gaan om leuke dingen te doen. Forceren heeft geen enkele zin. Het kan gewoon ineens zo lopen dat je vaker met iemand af spreek.
Mag ik ook lid worden Roosie91? Bij mij is het vooral het contact houden. Contact leggen lukt me op zich wel, maar ik durf geen initiatief te nemen om iets af te spreken, bang dat ik afgewezen word. Als ik dan toch een keer met iemand afspreek dan is dat meestal eenmalig. Ik ben dan snel bang dat de ander het toch niet leuk vond en daarom maar niets meer laat horen, of dat de ander zich geclaimd voelt. Ik kan wel heel spontaan zijn, maar ik ben ook terughoudend. Ik heb ADHD met trekken van het Asperger syndroom, misschien is het daardoor dat ik vaak niet goed kan inschatten hoe "dichtbij" ik iemand kan komen, waardoor ik veel te afstandelijk blijf. Ik kies misschien te snel voor de veilige weg. Alleen als ik mensen heel goed ken en vertrouw durf ik wat meer van mezelf te laten zien. Daarbij kan ik ook heel goed alleen zijn. Maar ik kan niet zeggen dat ik niet soms een beetje eenzaam ben.
Ik vind jou verhaal ook heftig en eenzaam klinken bah! Ik ben ook altijd bang dat mensen mij niet 'leuk genoeg' vinden om verdere contacten te behouden. Ik heb je toegevoegd aan de club super leuk!
Helaas voor mij ook heel herkenbaar,door verhuizing veel kwijt geraakt en nu door de bevalling is t helemaal minnetjes.vzou ook graag een leuke vriendin in de buurt hebben om leuke dingen mee te doen. Hier steekt t ook regelmatig als ik andere dan zo zie,dat wil ik ook ! Maar ja,tot nu toe tevergeefs overal energie in gestoken helaas. 😪 zou ik misschien ook een uitnodiging mogen ? 😊
Heel erg herkenbaar Ik heb nogal mijn vertrouwen in de mensen verloren nadat ik twee keer ben weggepest op twee verschillende scholen. Nu ben ik erg bang dat iedereen mij niet mag en iedereen mij liever niet heeft. Wat ook niet helpt is dat ik hier pas 1,5 jaar woon en een sociale angst/fobie heb waardoor ik niet naar buiten durf. Ik heb bijvoorbeeld een soort vriendschap met de vriendin van een vriend van mijn vriend, wij lopen wel eens met de honden. Alleen er is bijna altijd wel iets als wij gaan lopen, kind ziek, hond ziek, gewoon niet opkomen dagen en dan dagen later zeggen dat je het vergeten bent. Ik heb 1 vriendin en 1 vriend. Die zie ik ook erg weinig. Ik zou graag bij jullie club willen, alleen heb ik nog geen kinderen. Ik weet niet of dit erg is of niet?
Ik zou als ik geen vriendinnen zou hebben op een sport gaan, daar leer je vanzelf mensen kennen. Of daar vriendschappen uit ontstaan ligt denk aan hoe je jezelf op stelt en of daar toevallig de juiste personen tussen zitten die jou begrijpen en andersom, op 1 lijn liggen. Ik heb aldoor wel vriendinnen, wel ben ik 5 jaar geleden verhuisd en om hier in het dorp wat mensen te leren kennen ging ik op een groepssport. Volleybal, voetbal, handbal, zijn naar mijn idee sporten om mensen te leren kennen en in een groepje terecht te komen.
Maar vind je het echt vervelend of vind je het vervelend omdat anderen er iets van vinden? Ik zou het zelf heel moeilijk vinden als ik geen vrienden zou hebben. Met vrienden deel ik fijne en minder fijne dingen. Ik krijg praktische hulp en steun, wanneer ik dat nodig heb (ziekte, verhuizing, baby), ik kan leuke dingen met ze ondernemen en kan naast mama ook nog Pepijn zijn. Dat vind ik belangrijk. Maar er zijn ook mensen die daar geen behoefte aan hebben, en genoeg hebben aan partner, werk, familie, hobbies. Dat is prima natuurlijk. Maar bedenk dus waar jij bij hoort. Wil je vrienden omdat het zo 'hoort' of omdat je echt behoefte hebt aan een vriendin? En wil je die vriendin dan om de leegte op te vullen die je nu voelt, of gaat het dieper? Ik heb zelf heel veel vrienden. Ik weet niet of je er wat aan hebt als ik tips deel? Ik ken mijn vrienden via feestjes, via mijn vriend, heb een paar collega's waar ik buiten werk goed mee omga, ik zit op boksles, heb vrienden gemaakt via mijn master, via vakantie. Bedenk eens wat jij leuk vindt om te doen en ga bij een vereniging of hobbyclub. Ga sporten, iets creatiefs doen of zoek een eetclub als dat je interesse heeft. Een leesclub kan ook iets zijn. Zet een oproepje op dit forum of op het viva-forum (daar zie ik vaak iets voorbij komen!) of ga vrijwilligerswerk doen in de buurt of help bij evenementen in je woonplaats/wijk, op die manier leer je mensen kennen. Hoe meer mensen je kent, hoe groter de kans dat er iemand bij zit waarmee het ook klikt en wat uit kan groeien tot een vriendschap.
Heb ook geen vriendinnen meer, vroeger kon ik beter contact maken lijkt wel. Ik ben best wel verlegen en vind sociaal contact vaak ook heel vermoeiend.. Heb er vrede mee want ik heb ook geen zin meer in teleurstellingen als ik probeer met iemand wat op te bouwen en het is het toch net niet.
Mijn 2 vriendinnen wonen allemaal een stuk verder weg, gelukkig is er whatsup.. Maar gezellig de stad in of naar het strand zit er niet in. Dat vind ik wel jammer.