Goedemorgen, Na 1,5 waren we dolblij, eindelijk was ik zwanger! Ik teste 5 dagen voor nod al licht positief en de tijd tot de eerste echo leek een eeuwigheid te duren. Toen ik echt niet meer kon wachten hebben we een vroege echo laten maken waarop ik werd terug gezet in de zwangerschapsduur, ik was bijna 2 weken minder ver dan ik dacht en er was dan ook alleen een zwangerschapsring te zien. ( dit was theoretisch niet mogelijk, dus ik maakte me al een beetje zorgen, maar wat er te zien was zag er goed uit) 4 dagen later mocht ik terug komen. Toen was er een groei te zien dus we waren erg opgelucht en blij. 4 dagen daarna was de officiele eerste echo in ziekenhuis ( omdat we daar al liepen ivm onderzoeken). Hier werd er verwacht dat het wel eens een miskraam kon worden omdat er nog niet genoeg te zien was ( je hoopt dat het gewoon nog wat te vroeg is). Een week later de vervolg afspraak. Omdat het beeld bij de echopraktijk veel helderder was, wilde ik zsm daar terug om te kijken of er sprake was van groei ( je blijft toch hopen). 2 dageb later kon ik terecht. Helaas was hierop te zien dat het mis was, de echo zag er heel anders uit en er waren vliesjes te zien, wat geen goed teken was... De volgende echo in het ziekenhuis was de derde bevestiging dat het niet goed was gegaan. Dan sta je voor de keuze wat nu? Aangezien er al een week voorbij was waarin we het eigeink al wisten wilde ik de pillen gaan gebruiken.. Ik wilde niet langer zelf afwachte en curettage had zeker niet mijn voorkeur. De dag erna om 12.00 alle 4 de pillen vaginaal ingebracht..wat is dat heftig en gek om te dien, wetende wat er van zal komen.. (Ik had gelijk een ibu genomen, maar na lezen op internet dat dat de weeën kon tegehouden ben ik daarmee gestopt) Om 16.15 begonnen de eerste krampen en om 16.45 was daar het eerste bloedverlies en de eerste stolsels ( een heel raar gevoel) vanaf dit moment een lekkere warme kruik gebruikt. Ik heb tot 21.00 elk half uur ongeveer een flinke stolsel verloren, dat gevoel bleef een raar gevoel. De krampen waren heftig maar niet onhandelbaar, na het lezen van alle horror verhalen had ik het me erger voorgesteld. Om 21.00 wilde ik wat gaan slapen en heb ik een paracetamol genomen. Om 00.00 wakker geworden, de krampen waren zo goed als weg en het bloed verlies was veel minder. Ik heb elke keer gefeken naar de stolsels en heb geen verschil gezien, ik had zelf het idee dat het vruchtje er nog niet uit was. De volgende ochtend de gynaecoloog gebeld hoe of wat. Die gaf aan dat de kans groot is dat ik het wel verloren ben, maar dat het niet te onderscheiden was. Dinsdag mag ik op nacontrole. Ik kreeg na dingen doen ( wandelen, bukken, in de auto zitten) toch wel weer krampen en in de loop van de dagen heb ik met vlagen meer bloedverlies, geen stolsels. Ik ben nu wel heel benieuwd of alles schoon is. Hoe het ook zal lopen ik ben blij dat ik het op deze manier heb geprobeerd. Het was fijn om thuis te zijn en dit samen te ervaren. Ik heb geen spijt dat ik de medicatie heb gebruikt. Het enige wat tegenvalt is dat ik nu 2 dagen erna toch nog lichamelijk wat last heb. Ik dacht daar misschien te makkelijk over. Het is ook niet niks wat je lichaam te verwerken krijgt. Het is een behoorlijk verhaal geworden, maar ik hoop dat iemand er wat aan heeft, ik kon niet zoveel positiefs vinden over het gebruik van cytotec.