Als je man niet de kans verdient, dan verdient je dochter wel de kans op een gelukkige papa en mama die het fijn hebben samen. Dus ja, als daar therapie voor nodig is: DOEN!
Weet je wat het vervelende is....dat afhankelijke gedrag speelt eigenlijk al vanaf de eerste date. Toen vond ik het ook al zo irritant. Maar ik zei altijd tegen mijzelf dat dat wel over zou gaan. Hij groeit er wel overheen, wordt op een dag volwassen, etc. Bleef ik tegen mijzelf zeggen. Nu zijn we 6,5 jaar verder na de verkering en erger ik mij er nog steeds aan. Het kan idd heel goed aan mij liggen hoor, misschien leg ik de lat te hoog?
Daar heb je een goed punt, dank je wel. Zij verdient het inderdaad! Oh en Make your man man up. Dat is een goeie hahahaha. Zal ik eens aan hem voorleggen.
Hier is dat ook zo! Als het inderdaad een drukke periode is met veel werk of stress dan moet ik er ook totaal niet aan denken. Al probeer ik mij er soms dan wel overheen te zetten. En de eerste 5 minuten is het misschien even bergen beklimmen maar uiteindelijk doet het toch goed.
Misschien eerst een zelf gaan praten met iemand en daarna een relatietherapeut. Ik denk namelijk dat een heleboel bij jou ligt en je dit even van een andere kant moet gaan inzien, of moeten ach je begrijpt me Ik heb ook zo'n goedzak eersteklas en zei ook weleens, ik zag je ballen over straat gaan vanmiddag Maar ach mijn goofy heeft verder prachtige eigenschappen. Hij houd rekening met mij en ok soms iets teveel, maar daar staat tegenover dat hij wel goed kan klussen en een superpapa is. We schelen 15 jaar en soms denk ik dat ik 15 jaar ouder ben want hij stelt ook vaak vragen beginnende met, mag ik..... uuuh zeg gewoon ik doe dit of ga dat (rollende ballenmoment) Ik ergerde me ook ontzettend maar bekeek het eens van een andere kant, hij had ook een inmense hork kunnen zijn en dat had ik pas verschrikkelijk gevonden. Ok, je man deed 1 stekker eruit trekken ipv 2. Hij deed iig zijn best En genoeg mannen die geen flesje geven aan hun kindje hoor, die maken een olifantengeluid van jewelste smorgens en zuchten nog eens een paar keer zo hard dat je huis omwaait. En die van jou heeft jullie dochter een flesje gegeven zodat 1 jij dit niet hoeft te doen en 2 je nog even lekker kunt liggen en hij zei het op een fluistertoon zodat je niet al te wakker zou worden voor zijn idee. Hij had ook kunnen schreeuwen vanaf jullie slaapkamerdeur, joo Mel, .... heeft der fles gehad OT MON!
kan bepaalde dingen wel begrijpen van haar hoor, als je iets gewoon vervelend vind en al gevraagd heb om dat niet te doen, ookal bedoeld hij het lief, zou ik het ook minder kunnen waarderen? ik vind dat hij dan best rekening mag houden met het feit dat ze slechte slaper is, ik ken dit ook ik slaap ook erg slecht (ook voor zwangerschap!!) maar het feit dat het door je hoofd blijft spoken is dan weer niet goed, soms moet je het maar laten voor wat het is doe je jezelf ook een plezier mee. ikzelf ken dit ook maar denk dat het anders ligt. mijn ex maakte elke keer ruzie om alles. ik mocht niet met me vrienden omgaan moest ze links laten liggen, als ik 1 sec niet terug apte was hij KWAAD! ik kon geen string aan mogt niet van hem, ook shirtjes wou hij niet. (sorry dit is niet lullig bedoelt) hij wou het liefst dat ik een boerka droeg, helemaal bedekt, niemand die mijn postuur mog zien. ookal bedoelde hij het goed omdat hij niet wou dat mannen aan me kwamen, vond ik dit wel een heftig punt. ook heeft hij heel veel gezegd dat hij zelfmoord ging plegen, ook vaak naar treinen toe gelopen en dat vrienden hem rustig moesten krijgen. dit was voor mij nooit opwindend dus wou ook echt niets met hem. daarna kwam er ook nog eens bij dat hij zich niet meer ging verzorgen, dan heb ik het over tanden poesten, douche ect. stinken. nou no way dat ik dan zo vieze goser over me heen laat gaan. ondanks alles kon ik hem moeilijk verlaten... was me 1ste liefde dus wist eigenlijk ook van niets! nu met me nieuwe vriend kan er niet vanaf blijven vlinders in me buik, nooit zo gevoeld wow! wil je niet bang maken echt niet, dit is mijn verhaal. maar kijk ook verder hoe voel je je erbij. ook ik heb soms moeite na een ruzie hoor, maar soms is het ook wel fijn dat het gebeurd want je vergeet het een beetje (heb ik)
Tja, hoe naar dit misschien ook gaat klinken nu; eigenlijk is het dan meer jouw probleem. (Sorry, bedoel het echt niet lelijk.) Hij is niet verandert, alleen vind jij het niet meer acceptabel. Natuurlijk kun je wel aangeven, dat je graag ander gedrag van hem wilt zien, maar je kunt iemand niet veranderen hoe hij is! Dat is zeker te hoog gegrepen. Misschien moet je het dus meer bij jezelf gaan zoeken en hem meer accepteren en inderdaad proberen de pluspunten te blijven zien en er het beste van maken. En ik blijf erbij; intimiteit maakt het echt gelijk al een stuk beter hoor!
Ik herken me in veel dingen die je verteld ts. mijn vriend is ook zo afhankelijk, vraagt alles enz. Bij mij was de zin ook een beetje weg, heb er ook een topic over geopend. Maar ik wou me niet neerleggen bij een sexloos huwelijk (we zijn verloofd, nog niet eens getrouwd) ik ben vorige maand overgestapt van de pil op een koperspiraaltje. Dat helpt ten eerste al heel erg qua zin! We hebben de afspraak gemaakt dat hij dort wat hij wil en alleen bij belangrijke dingen mijn 'toestemming' vraagt daarnaast zeurde hij ook heel erg om s.eks en ik heb gezegd dat zolang hij niet zeurt ik meer initiatief zou nemen. Dat gaat eigenlijk heel goed, af en toe is een terugval maar dan zeg ik gewoon; we hebben een afspraak! Qua s.eks.. ik stuur hem overdag een berichtje met: zullen we vanavond lekker romantisch doen? Hapjes en een filmpje enz. En dan even echt lekker samen zijn, knuffelen, kussen als 2 verliefde tieners en dan gaat het daarna al snel over op s.eks Deze manier is voor beiden fijn, hij zit zich al de hele dag te verheugen en komt supervrolijk thuis! Ik krijg dan ook nog is een heerlijke maaltijd van hem en soms bloemen etc. Echt superleuk! Je maakt er eigenlijk een beetje een date van! Misschien voor jullie ook een idee?
Oei... dit is niet goed. Ik zou het aankaarten en je ergernissen op tafel leggen anders kon dit op de lange duur wel eens het begin van het einde zijn.
Ken je de term seven year itch?! Er is zo rond de 7 jaar relatie een "itch"...gemiddeld dan natuurlijk. Je moet daar goed doorheen zien te komen. En daar moet jij ook je steentje aan bijdragen. Jij ergert je aan hem - dus vertel het hem. Maar dan niet het negatieve: "ik vind je een watje", maar juist vanaf de positieve kant:"weet je wat lekker is? Jouw dominantere kant. Dat je mij ala Tarzan meesleurt Dat je zegt wat JIJ wilt. Dat je zegt: trek dit jurkje aan en ga mee uit eten! Dat jij het restaurant kiest en ik me volledig laat verrassen door je. Dat jij het voortouw neemt, jij beslist, jij zegt wat je wilt! (en mij daarna meesleurt naar bed en me een blinddoek omdoet en...(oeps..teveel romannetjes gelezen sorry (no i'm not!) ) Anyway, you get the point.... zoek zijn ballen en geef ze terug aan hem!
Hoezeer ik ook dol ben op dit soort romannetjes... Het is misschien niet helemaal eerlijk om opeens dit soort dominant gedrag te gaan eisen, wanneer iemand zo helemaal niet is. Misschien voelt hij zich daar wel heel ongemakkelijk bij. Zoiets gaat ook niet in 1x pats boem goed. Als hij zich al wat dominanter kan gedragen, zal dat in kleine stapjes gaan. Het niet reëel om opeens zo'n omzwaai te eisen en te verwachten. Denk ik dan.
Oh, en ik bedoel dat "dominante" natuurlijk niet voor altijd, maar voor 'af en toe', want je kan een persoon nou eenmaal niet zo drastisch veranderen. Maar maak er bijvoorbeeld 'dates' van. En vertel hem dat hij verder gewoon wat vaker zelf beslissingen kan nemen, dat hij jouw goedkeuring niet overal voor nodig heeft. Misschien is hij heel onzeker en wil graag alles goed doen. Geef hem dan dat beetje zelfvertrouwen door hem zelf dingen te laten doen en beslissen - zonder ze daarna uiteraard te gaan afkeuren, want daar heeft zijn zelfvertrouwen dan niks aan. Belangrijkste boodschap: praat met elkaar! (met al dan niet een derde persoon erbij (therapeut))
Dat snap ik. Maar zelfs voor "soms" is het wel in 1x een flinke omzwaai die hij moet maken. Dat moet je maar kunnen.
Inderdaad een erg goed idee, dat van die dates! Gewoon eens de nadruk op het positieve leggen i.p.v. het negatieve! Ik ben namelijk erg goed in het benoemen van alles dat mis gaat. Of het benoemen van iets dat heel goed ging, terwijl ik er ook bij vertel wat er beter had gekunt. Dat soort dingen, je kent het wel. Oh en volgens mij heb ik de dames hier nog niet bedankt voor alle reacties! Dus bij deze alvast: Ontzettend bedankt! Ik heb hier veel bruikbare tips gelezen, maar wat ook belangrijk is: Jullie hebben me aan het denken gezet. En mij doen inzien dat het waarschijnlijk gewoon aan mij ligt. Dat is iets wat ik echt al 6,5 jaar niet inzag, of misschien niet in wilde zien. Volgende week ben ik jarig, diezelfde avond logeert dochterlief bij oma en zijn wij samen thuis. De dag na mijn verjaardag zijn we allebei vrij terwijl dochterlief nog bij oma is. Ik ga eens kijken of we een leuk/romantisch avondje kunnen plannen. Ergens een leuk, goedkoop hotelletje en 's ochtends lekker samen uitslapen in een andere omgeving. Wellicht dat er dan nog actie komt.
Na de bevalling van mijn eerste zoon totaal geen behoefte aan gehad om s.eks met hem te hebben omdat ik alleen maar aan het moederen was ik me dood kon ergeren aan hem en dan ook dacht nou moet ik daar mee tuasen de lakens belandden ik behoorlijk wat aangekomen was en de drive niet kon vinden het kwijt te raken. Tijdens de zwangerschap van mijn tweede zoontje had ik helemaal geen behoefte en kon ik mezelf er ook niet aan toe zetten. Ik voelde me alles behalve aantrekkelijk. En nu jemig ik voel me net een verliefde puber! Zo uit t niets is mijn libido van 0 naar 100 gestegen en lijkt wel of de s.eks zelfs beter is als ooit.