Hier nog een met 'leuke' schoonouders.... pfff kan er boeken over schrijven, helaas. Bij onze bruiloft hebben ze ons (ok, m.n. mijn) plezier al aardig bedorven, maar is dan nog goedgekomen na een pittig gesprek (ik was zo ver dat ze er van mij niet eens meer bij hoefden te zijn). Nu zijn wij na 1,5 jaar zwanger, wat gelukkig een mooi teken is qua gezondheid (heeft nog e.e.a. gespeeld), dit is dus een bevestiging van dat nu alles goed is en ik 'spontaan' zwanger kan raken. Iedereen in onze omgeving helemaal blij, krijgen felicitaties en kaartjes en cadeautjes. Nee, hun zeggen doodleuk: het is nog zo vroeg er kan nog zo veel misgaan. Erg leuk zo'n betrokkenheid van opa en oma.... En bellen of belangstelling tonen is geloof ik iets heel moeilijks... Jammer, maar ik denk wel aan mezelf. Vorige week flink last van pijnlijke buik gehad door spanningen werd verteld door de vk, dit zal er ongetwijfeld aan hebben bijgedragen, probeer nu dus wat afstand te nemen..... En ach, ze bedoelen het misschien goed, maar t is heel jammer. Ik zou graag met z'n allen hiervan willen genieten.
Mijn directe schoonfamilie bestaat alleen uit mijn schoonmoeder en schoonzusje (ze is 13). Dat valt dus gelukkig mee!! Mjin vriend heeft nog wel heel veel tantes, ooms, oma, neven en nichten.... maargoed, ook al is er contact, we zijn niet zo hecht met mekaar. Ik heb hen al maanden niet gezien. En mijn vriend zei gisteren nog dat hij de meesten van hen niet eens op kraamvisite verwacht. Het zijn mensen die denken: Ach ze komen toch wel binnenkort onze kant op met de kleine. En ik kan daar niet mee zitten. Liever ik daarheen dan zij hierheen. Heb ik het tenminste zelf in de hand. Mijn schoonmoeder is een rustige vrouw. Geen bemoeial. Ik spreek haar alleen wanneer ik haar zie! Elkaar bellen, samen shoppen ofzo...nee, dat gebeurt hier niet. Heeft ook wel te maken met het feit dat ze niet zo heel goed NL spreekt, denk ik. Wanneer ze mij ziet vraagt ze gewoon bescheiden: 'Hoe gaat het?' Aan mijn buik zitten doet ze al helemaal niet.. We hebben het eigenlijk nooit uitgebreid over de baby gehad. Ja, de allerlaatste keer (2 weken terug) vertelde ze voor het eerst over haar eigen ervaringen: dat het zo moeilijk was voor haar om te gaan werken en haar kleine meid achter te laten bij de oppas..en dat ik het daarmee ook moeilijk zal krijgen als het zover is. Naaa, dat was het eigenlijk. Hahaha. Dus ik besef wel dat het bij mij reuze meevalt. En ook al ben ik af en toe bang dat het omslaat wanneer de kleine er is en ik een tijd echt ANTI-schoonmoeder was dankzij de hormonen...ik denk echt dat mijn schoonmoeder best meevalt
Jou schoonmoeder valt zeker mee Assi, die laat jullie duidelijk blijken dat jullie het echt allemaal zelf wel kunnen. Mijn schoonmoeder staat hier ik weet niet hoevaak in de week op de stoep om zich even te komen bemoeien, en trekt alles uit mijn handen. Ze is heel lief hoor en ze bedoeld het goed maar af en toe wordt ik er zo moe van.
En toch vind ik het een beetje vreemd dat jullie eigenlijk allemaal zeggen dat het 'anders' is wanneer je wel je eigen ouders/moeder meeneemt voor een echo, maar niet de ouders/moeder van je man... Wij hebben er heel bewust voor gekozen helemaal geen ouders mee te nemen naar echo's, omdat we (punt 1) het iets van ons samen vonden & (punt 2) geen zin hadden in 5 mensen extra... Ik zou het ook niet over mijn hart hebben kunnen verkrijgen wel mijn moeder mee te nemen, maar niet mijn schoonmoeder... Zoals al meer gezegd is: het is toch van hun allebei een kleinkind, en waarom het dan anders moet zijn voor de moeder van de moeder snap ik echt niet, zelfs niet als je schoonmoeder een heks is. Hoe je het ook wendt of keert; het blijft oneerlijk, en ik denk niet dat het je relatie met je schoonouders te goede komt.
Ik ben het met je eens Mvs ik vindt dat je allebei de moeders erbij moet betrekken, of helemaal niemand. Het zijn wel de ouders van je man en daar moet je ook rekening mee houden. Ik zeg eerlijk dat ik maar ook mijn man beter contact met mijn ouders als met zijn ouders. Maar we hebben allebei de ouders meegenomen naar de echo.
Oh mijn God! Ik zou er helemaal gek en overspannen van worden als ik een schoonmoeder had die tig keer per week voor de deur staat! Wat gaat ze dan doen wanneer de baby er is, hey? Woont ze in dezelfde straat als jullie, ofzo?
Wij hebben daarom trouwens niemand meegenomen en de DVD's van zowel 20 weken als de 3D echo gekopieerd en de foto's voor de op een cd gezet. Hebben ze allemaal evenveel Logisch dat ik meer bij m'n moeder ben dan dat ik bij haar op bezoek ga, maar om haar er minder bij te betrekken, nee! Wij krijgen een zoon en ik moet er niet aan denken dat als hij ooit een kindje krijgt, ik daar niks van mag weten omdat zijn vriendin/vrouw mij niet mag. Als ik veel reacties lees hier dan denk ik, communiceer eens! Praat eens op een nette manier over je gevoelens. Domste fout die je kan maken is voor iemand anders denken. Je bekijkt dingen zelf altijd heel anders als dat iemand anders dat doet. Probeer je eens iets vaker in te leven in iemand anders en durf ook te praten. Persoonlijk vind ik, als je niet praat moet je ook niet zeuren. Dan weet die ander niet wat er in jou om gaat en andersom ook niet, hoe kun je dan oordelen?
@Mijnkleine, je hebt gelijk hoor. Moet wel zeggen dat ik op het moment dat iets me niet zint, ik er ook wel over praat. Dit heb ik met mijn schoonmoeder ook wel gedaan toen ze bijvoorbeeld vond dat we onze hond weg moesten doen omdat ze anders niet op kwam passen. Toen heb ik ook op een normale manier gezegd dat wij zelf verantwoordelijk genoeg zijn om de situatie in te schatten op het moment dat de kleine er is. Maar ze blijft er dan iedere keer als ik haar zie over doorgaan. Dus op een gegeven moment ben ik ook uitgepraat. Verder, nogmaals. Ik houd mijn schoonmoeder zeker niet bewust uit het leven van mijn zoon. Ik ben altijd heel aardig tegen haar verder. Maar het is ook niet zo dat ik haar zelf bewust zou opzoeken.
Wel vervelend natuurlijk als je praat maar er niet naar je geluisterd wordt idd. Natuurlijk doe je zoiets niet bewust En kan het me best voorstellen hoor, zelf heb ik het een beetje met de vriend van mn schoonmoeder. Dat is ook wel een man met gebruiksaanwijzing en loopt constant te vertellen hoe alles moet. Zo vertelde hij bijv. ook hoe we de hond op moesten voeden (heeft zelf nog nooit een hond gehad), terwijl ik hem elke keer moest corrigeren nadat hij geweest was. Heb daar mijn mond over open getrokken maar bij sommige mensen dringt het idd gewoon niet door. Zorgt voor lastige situaties. Hoop dat je eruit komt voor de echo, want je moet er natuurlijk wel van kunnen genieten.
Goh wat herkenbaar allemaal. Hier ook moeite met schoonvader en vriendin. (Mijn man had haar niet gebeld met haar verjaardag, omdat ten eerste zij het nooit viert en ook omdat hij er schoon genoeg van had dat zij vanaf week 9 weten dat ik zwanger ben en nog geen 1 keer interesse hebben getoond), worden we woedend opgebeld dat mijn man haar verjaardag was vergeten. En daarna begon ze over de manier waarop wij de opvang hebben geregeld (dat had ze namelijk via via gehoord). Het kindje gaat straks 1 dag naar mijn moeder, 1 dag naar mijn tante en 2 dgn KDV. Mijn moeder en tante hebben vrijwillig aangeboden om op te passen. (ik voelde me ook neit geroepen om mijn schoonouders te gaan vragen of ze op wilden passen). Als ze bij ons een keer op visite zijn dan is het continu "ik, ik ik " (mijn schoonvader voelt zich zo fantastisch). Ik vind het voor mijn man zo lullig en ik probeer dan ook te stimuleren (ondanks dat ik het niet kan vinden met mijn schoonvader en vriendin) dat hij nog wel contact met ze onderhoud, maar voor hem hoeft het op dit moment niet meer. Maar eens even afwachten wat er nu de komende maanden gebeurd.
Nee ze wonen niet bij ons in de straat maar wel in hetzelfde dorp. Nou als de baby er is worden er zeker duidelijke afspraken gemaakt, anders ga ik me echt aan haar storen.
Bij de eerste hebben we niemamd meegenomen naar de echos en hebben we zo op dvds laten zien. Zoals ik al eerder zei is mijn schoonzusje voor de 2e keer op hetzelfde moment zwanger, mn schoonouders zijn allebei een aantal keer met haar meegeweest met echos en controles, dus ik voel me niet schuldig dat ik mijn moeder wel meevraag en hun niet. mijn moeder kent de echo nog van toen ik in haar buik zat en verder heeft ze het nooit meer meegemaakt. Verder hebben wij alles (kamertje, kinderwagen, etc) de eerste keer allemaal alleen gedaan en dat doen we nu weer. Het is iets van ons 2e en daar willen we ook samen van genieten. Mijn moeder past 2 dagen in de week op de kleinste, dalijk op alle 2. mn schoonmoeder kiest voor de kinderen van haar dochter boven mijn kinderen, dus waarom zou ik haar uberhaupt nog ergens bij betrekken? Toen ik net bevallen was van de eerste wilde mn schoonouders meteen mn zieknhuis kamer binnenkomen terwijl ik voor het eerst borstvoeding lag te geven. Antwoord van mn schoonvader was dat ie wel vaker borsten had gezien???????????? Als dalijk de kleine er is zullen ze wel weer zo bemoeiend zijn, zovan haal m eens uit de box, laat oma het flesje geven etc. Maar bij deze laat ik me niet meer overmannen. Als de kleine lekker slaapt of een flesje moet, krijgt ze die van MIJ! Ja bij ons speelt er zoals je leest nog genoeg frustratie.... Hadden hun oude traprekje gekregen, belde ze gister op welke maten dat ie had en of ie ook links om kon draaien. Mn schoonzusje had namelijk een hekje nodig ???? Ik heb gezegd dat wanneer ze hem wil mn man m meteeeen moet brengen! Ja maar dan moeten we een nieuwe kopen zegt hij. Dat kon me helemaal niets meer schelen. Was het zat, zij krijgt alles (danwel 2e hands) en wij niks. Nou dan ddoen wij het dus wel allemaal zelf, maar dan hoeven ze ook niet te verwachten dat onze kleintjes een keer een dagje of een nachtje komen spelen....