Dat zegt helemaal niemand. Je kunt prima een eigen mening hebben maar toch snappen dat je soms sociaal wenselijk gedrag moet laten zien. Ik vind dat iets heel belangrijks dat je je kinderen moet leren. En ja ik weet echt waar ik over praat. Voor mijn kinderen is dat af en toe heel lastig, maar ze zullen moeten leren meedraaien in deze maatschappij en hebben ze soms gewoon even vette pech!
Ja hij vindt het liegen, dat is ook gewoon omdat hij dat ergens volwassenen heeft horen zeggen. Je kunt het ook omschrijven als: een verrassing voor de kinderen, het is maar net de draai die je eraan geeft.
Tsja, ik vind dat hij gewoon mee zou moeten doen. De meeste kinderen in groep 7 geloven niet meer en dan wordt zo'n surprise ochtend gewoon een gezellig iets waarin je iets leuks voor elkaar doet. Het is nu eenmaal zo dat niet alle vieringen, gezamenlijke dagen, schoolkamp oid door alle kinderen leuk gevonden wordt. Ze zullen moeten leren om zich hierin dan aan te passen, al doe je het dan maar voor je klasgenootjes. Mijn zoon heeft een gruwel aan de jaarlijkse sportdag, maar hij moet gewoon meedoen. Geen aangepast programma, maar gewoon aanpassen. Zo gaat dat nu eenmaal in het leven. De ene keer doe jij het voor de rest, de andere keer doet de rest het voor jou!
Ik moest dit hele topic al aan sportdagen denken. Als ik met goede argumenten (en die had ik) er onderuit had kunnen komen had ik dat zeker gedaan en daarna elk jaar opnieuw dit trucje toegepast en daarna waarschijnlijk bij meer dingen omdat ik door had dat dat me zo makkelijk af ging.
dat was niet voor jou bedoeld. Men wilt perse een kind in dit verhaal zien dat steeds een boel weigert als hij daar geen zin in heeft. en op deze manier zich sociaal onwenselijk gaat gedragen. was het maar zo eenvoudig. hij gaat toch mee doen zei ik trouwens. ik heb gewoon niks aan de reacties die mij proberen uit te leggen dat het echt moet, dat je daar van leert, dat je ook die dingen moet doen die je niet leuk vindt(terwijl het om een feest gaat dat leuk bedoeld is voor kinderen). dat alles weet zoontje wel al heel erg goed. en ik ook. daarom postte ik dat. we praatten, zei ik, over het verschil tussen 'op komen voor jezelf' en 'een strijd leveren voor je mening'. voor de vrede kiezen of een strijd aangaan, wanneer zo een strijd moeitewaard zou zijn en wat eigenlijk eigen belang is hier in. wat hij wilt bereiken voor zijn weigering, wat is zijn strategie bij het bereiken van zijn doel. maar goed, kijk, het is echt zo iets van: dat de kinderen misschien veel te weinig te zeggen hebben over zo een feestje. ze meer laten bepalen hoe het gevierd wordt(niet gelovende kinderen), samen nadenken over de vorm, en wat ze leuk zouden vinden om te doen op zo een dag, zou wel een idee zijn. een discussie in de klas. maar dat kan gewoon niet volgens zoontje. het is lastig want het is iets waarover je als een kind zijnde, binnen een kinder omgeving echt niet mag praten(zoontje zei dat) omdat er toch een kindje kan zijn dat daar toevallig nog in gelooft. DUS sociaal genoeg lijkt me voor zijn leeftijd. EN als mijn zoon zo praat, denk ik echt niet dat hij zo enorm 'anders' is dan de rest, dat hij de enige is die het onzinnig vindt, ik denk juist dat er waarschijnlijk veel meer kinderen zouden zijn die het ook echt onzinnig gaan vinden, maar deze bezwaren nooit zouden verwoorden omdat deze nooit relevant kunnen/mogen zijn. een taboe dus. maar je ziet het misschien wel in hun gedrag. Hij verwoordt dus misschien wat er in de groep leeft. wat er in het land leeft.
Na je laatste post gelezen te hebben, vind ik vooral dat jij er zelf een hele heisa van maakt. Natuurlijk mag je kind een eigen mening uiten, voor zichzelf opkomen etc, maar tevens moet hij ook gewoon leren om mee te draaien in het keurslijf. Jij filosofeert wel erg ver door, vooral in je laatste 2 zinnen. Zover doordenken voor een kind van 9 klinkt te overtrokken..
juist niet zo makkelijk vanaf meid. hij gaat toch mee doen, dat hij mee gaat doen heb je dus niet gelezen, 10 keer of zo heb ik het gezegd tot nu toe. hij gaat mee doen maar niet voor hemzelf, voor mij doet hij het. EN hij moest ook nog eens zo veel gesprekken krijgen met de juf en met mij. niet echt zijn idee van leuk, makkelijk bezig zijn. en ik hoop nog steeds dat het toch leuk wordt op die dag.
De juf maakte er een probleem van dat hij geen lootje wilde trekken toch? Dat kan ik me goed voorstellen, zij als docent geeft op dat moment een opdracht die hij weigert uit te voeren. Ik zou daar ook een probleem van maken. Ik ken je situatie niet, die van je zoon niet en die van de rest van de klas niet. Ik heb dus makkelijk praten vanaf de zijlijn. Het enige gevoel wat ik wel van je berichten krijg is dat jij het heel groots maakt met/voor hem. Hij had ook bij het eerste gesprek zijn mening kunnen geven, zijn argumenten. Die zijn gegrond maar helaas werkt het niet zo jongen dus conclusie iedereen doet wel eens wat wat niet leuk is, jij nu ook. Klaar geen drama en geen gesprekken over en weer tussen jou, je zoon en de juf.
Ik ook.. Ik hoop vooral dat hij op de dag zelf toch plezier kan beleven aan al het moois wat met zorg en moeite voor en door zijn klasgenootjes is gemaakt. Dat hij leert omdenken, dat zijn aanwezigheid wordt gewaardeerd, ookal staat hij zelf niet achter de Sinterklaas gedachte. Dat hij het gevoel inderdaad heeft dat hij gehoord is door juf en zijn moeder, maar dat hij wel gewoon lekker meedoet om er voor andere kinderen een onvergetelijke dag van te maken. Dát kan dan zijn bijdrage zijn, op die manier kan het voor hem ook een fijne en gezellige ochtend worden.. Zo leert hij dat het belangrijk is om wel je eigen mening te hebben, maar deze niet "door te drammen" wanneer dit niet sociaal wenselijk is. Soms zet je jezelf namelijk buiten spel wanneer je dit wel doet en vooral voor kinderen lijkt me dit niet de bedoeling. Succes met alles. Wel fijn dat je zoon zo'n sterke eigen mening heeft, aan jullie de taak om dit te gaan "fine-tunen"
Dit is ook hoe ik er over denk nu. Ik begrijp hem wel, ik had ook een grondige hekel aan sportdagen en verplichte bonte avonden. Maar dit is een sociale activiteit op school, onder schooltijd, daar moet je gewoon aan meedoen. En dan is het prima om aan te geven dat je het niet leuk vindt en waarom niet, maar uiteindelijk is het gewoon iets dat erbij hoort... En jezelf als uitzondering zien is ook oneerlijk; ieder kind vindt bepaalde dingen stom, nutteloos etc, dat ze er misschien geen maatschappelijke argumenten voor hebben maakt dat gevoel niet minder. Een kind dat rekenen of gym stom vindt, zal toch moeten leren doorzetten. En bij dit soort sociale activiteiten werkt dat niet anders... schouders eronder, het beste ervan maken.
inderdaad, dat dacht ik ook, ik heb met hem gesproken en hij moet nu verder met zijn juf. want zoiets moet hij echt zelf met de juf oplossen, als er nog problemen zijn en ik geloof echt dat ze nu echt samen uit komen. maar ik verwacht geen problemen van zijn kant. ik hoop ook dat hij echt geniet. Ik ga ook zelf kijken bij aankomst van de sint. mutsje op handschoenen aan camera in de hand.)
Ik heb niet alles gelezen, maar kan het niet zo zijn dat hij onzeker is over de reacties op zijn surprise of het maken van een surprise? Het is nogal een pienter mannetje, dus als ik hem was en hier onzeker over zou zijn ging ik ook argumenten bedenken om dat niet te hoeven doen. En hij is jong in verhouding tot de rest, dus misschien wel een drang om zich te bewijzen/faalangst. Hoe ligt hij in de groep?
hekel aan sports dagen? nog een dus, ik wist niet dat er zoveel mensen daar last van hadden. ik had er zelf geen last van.
Haha, ik had ook een grondige hekel aan de sportdagen Dus mijn zoon heeft het niet van een vreemde. Ook ik kwam er nooit onderuit
nou, hij laat me niet mee helpen-terwijl dat echt mag- en hij is vaak tevreden over zijn knutsel werk. hij is wel gewend aan de reacties op zijn werkjes, tekeningen. voelt zich niet slecht daarmee. hij vindt het leuk om daarmee bezig te zijn. hij is wel heel erg verlegen. hij wordt als een zeer intelligent kind gezien in de groep die hele gekke dingen weet, leert. hij valt vooral niet op, omdat hij keurig en stil zijn werkjes maakt en met zijn vriendjes spelt tijdens de pauzes. hij wordt niet als 'anders' gezien. Omdat dus wel hele aparte kinderen zijn in de groep. hij heeft een paar vrienden, die zijn ook zo verlegen. hij is dit jaar niet de enige die erg jong is. het gaat goed volgens de juf. hij durft steeds meer. Ik heb natuurlijk dat soort dingen ook even heel soepel gecheckt zonder dat hij iets daarvan merkte. nee dat is het niet. hij moet straks vaker voor de klas staan om dingen te presenteren. vorig jaar deed hij dat ook. om minder verlegen te worden moet hij vaker oefenen.dat snap hij ook. hij wil zelf ook daarvan af, vooral van dat blozen. ::)
nog een! ik merk ook dat de kinders heel anders kunnen worden dan de ouders. Ik was dus helemaal niet verlegen, altijd voor de klas, geen probleem. zoontje is ook gek op gym les, echte enige uitdaging voor hem; gr7 gym mee doen. hij haalt net voldoendes, af en toe een ruim voldoende, maar hij is dan heel erg trots op zichzelf. omdat hij echt door moet zetten om mee te kunnen draaien.
Oh ik vond sportdagen ook vreselijk, gelukkig had ik een paar vriendinnen die het ook niks vonden. Dan gingen we samen in 1 team en dat noemden we het losersteam en we verfden tshirts met gekke teksten erop om aan te trekken. Was wel al op de middelbare school. Voor creatieve geesten is er vaak wel een draai aan te geven om “anders-zijn” en “mee moeten doen” met elkaar te verenigen