Schoonmoeder

Hoi dames,

Ik wil graag advies over het volgende en dat is via een forum iets makkelijker omdat de omgeving eigenlijk allemaal wel een mening heeft.
Ik zal proberen het verhaal kort maar duidelijk samen te vatten. Sorry als het van de hak op de tak gaat.

Het is dus zo dat het contact al anderhalf jaar niet echt lekker loopt met mijn schoonmoeder, ook niet tussen mijn man en zijn moeder.
We hebben al een aantal keren aangegeven aan haar dat we het fijn zouden vinden als ze wat meer moeder/oma wil zijn voor onze kleine man ipv maatschappelijk werker en bewindvoerder. Mijn man is na een heel kort huwelijk van eigenlijk 2 maanden gaan scheiden van zijn ex. Zij nam na 3 weken huwelijk al de benen, is verslaafd en maakte veel schulden om aan haar verslaving te kunnen voldoen. Omdat ze getrouwd waren in gemeenschap van goederen ontstond hier een schuld uit van 25000 euro. Ik weet het das veel geld en hoe heb je dat voor elkaar gekregen dat weet ik niet. Na veel overleg met de advocaat en mijn sm de scheiding doorgezet met als uitkomst dat wij blijven zitten met zo goed als de volledige schuld omdat zijn ex opgenomen is, geen baan heeft en ook geen uitkering naar wat wij te horen hebben gekregen. Willen we het geld terug vorderen zal er een rechtzaak moeten plaatsvinden waarin we haar dwingen het geld te betalen. Al die tijd heeft mijn sm ons bijna elke dag gebeld die periode, of we al regelingen hadden getroffen, of we uitkwamen qua geld (wat overigens heel lief was) ze heeft ons geholpen met dingen aflossen, maar ook of we al contact hadden gehad met de advocaat en dergelijke. Het begon voor ons als gewoon bemoederlijk contact wat elke moeder zou doen waarschijnlijk, maar op een gegeven moment begon het ons toch wel te irriteren. Waarom? Omdat wij zo goed en zo kwaad als het kon alles probeerde te regelen op onze manier. En elke dag, om de dag, een riedel krijgen of we het al geregeld hadden begon ons te verstikken. Dit hebben we ook aangegeven bij mijn sm en daar had ze alle begrip voor en zou eraan denken. Laat ik er ook bij zeggen dat er geen hoi hoe is het met je of met man? vanaf kon. Het ging dan een week goed en vervolgens begon het weer. In oktober vlak voor de geboorte van onze zoon is de scheiding afgerond en hadden we zoiets van yes daar zijn we nu vanaf.

Helaas kwamen de schuldeisers als eerste bij mijn man. Dus als mijn sm belde of we nog wat gehoord hadden gaven wij daar (achteraf miss stom) eerlijk antwoord op. Dan sprong ze weer bij, of regelde wat met de schuldeiser zodat ze toch akkoord gingen met een regeling. Daar zijn wij haar heel dankbaar voor laat dat echt heel erg voorop staan maar de ellende begon wel weer van voor af aan. Er was echt al een jaar zowat alleen maar contact over de scheiding en de schulden. Heel af en toe (denk dat ze 3x is langsgeweest in die tijd) kwamen er wat interesse in mijn man, mij of de zwangerschap.
Toen daar eindelijk onze zoon geboren werd ging alles bergafwaarts. Het contact ging van de schulden, naar alleen nog over onze zoon. Snap heel goed dat als trotse oma je heel erg gek bent op je kleinkind maar mijn man voelde zich voorbij gelopen. Hij had graag gehad dat zijn moeder ook interesse had in hem. Hoe hij het vond als vader of dat er is gevraagd werd van joh trek je het allemaal een beetje als nieuwbakken vader en je werk bijv. Zijn kleine voorbeeldjes maar voor hem van groot belang. Weer een gesprek erover gehad en weer gaat het een week goed voordat ze weer in haar oude patroon vervalt.
Als ze dan op visite was lag die kleine wel is te slapen en dan lieten we hem liggen. mooie gelegenheid om dan even bij te kletsen. Echt gezellig was het dan niet want je zit elkaar eigenlijk alleen aan te kijken omdat het contact al zo lang eigenlijk "slecht" is en mijn man voornamelijk geen behoefte had om dan ineens gezellig over van alles te praten. Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. Als die kleine wakker was of zn fles moest dan had zij hem lekker bij zich zodat ze lekker konden kroelen.
Dit zijn enkele voorbeelden wat er zoal gebeurd is tot nu. Voor ons de grootste zeg maar maar anders word het een nog langer verhaal.

Nu is een paar weken geleden de bom gebarsten. Zijn moeder gaf per app aan dat ze zich te veel en lastig voelt. Hierop hebben wij geantwoord dat dat niet het geval is, dat wij haar begrijpen dat het zo overkomt maar dat we al een aantal keer aangegeven hebben dat we graag willen dat ze als moeder en oma langskomt en niet als bewindvoerder of maatschappelijk werk. En we hebben haar uitgenodigd voor een gesprek om het wel gewoon goed en persoonlijk uit te praten. Ze is en blijft toch zn moeder en oma van ons kind.
Eenmaal daar het gesprek dat echt heel erg verkeerd liep. Mijn man gaf dingen aan die hem dwars zitten en zijn moeder zit in een verdedigende houding alles weg te vegen. Mijn man voelt zich niet gehoord en ontplofte. Jarenlang heeft hij zich ingehouden omdat het zijn moeder is, en nu wilde hij het oplossen en word alles wat gezegd word afgedaan van ja maar zo is dat niet bedoeld, zo was het niet, en ga zo maar door. Mijn sm is hierna op vakantie geweest en ik heb haar een mail gestuurd met daarin dat ik het jammer vind dat het zo moet gaan en dat ik hoop dat we toch een oplossing kunnen vinden of in elk geval een gulden middenweg. En nu... Nu is het contact zo goed als verbroken. Ze heeft per mail laten weten dat zij niks kan doen aan haar gevoel van lastig zijn en te veel zijn en dat mijn man allang zijn beslissing gemaakt heeft qua contact. Ik heb hierop nog geprobeerd om tot een gesprek te komen maar beide zijn zo koppig als het maar zijn kan... En ik... ik voel mij ertussen in zitten... Mijn man die niet goed weet wat hij hiermee aan moet.. Mijn kind die misschien zijn oma niet zal kennen.. Ik weet niet wat ik moet doen. Misschien moet ik wel niks doen.. Vind het jammer want ondanks de bemoeienissen is ze wel een lieve moeder en oma alleen zij zal onze dingen moeten accepteren en wij de hare.. Blijkbaar gaat dat op dit moment niet samen..

Ik ben een beetje op om maar te proberen alles in goede banen te leiden. Ik heb genoeg andere dingen aan mijn hoofd zeker qua zorgen van de zwangerschap nu.

Sorry voor het hele lange verhaal en ik heb het niet terug gelezen dus ik hoop dat het een beetje duidelijk is. En wat ik hiermee wil weet ik ook niet. Miss een antwoord wat jullie wel/niet zouden doen?
Ben wel opgelucht het allemaal even getypt te hebben.

Bedankt voor het lezen alvast

Liefs!