Hoi, na 2 wondertjes door IVF zijn we nu spontaan zwanger van een 3e kindje. We zijn enorm gelukkig dat dit ukje er komt maar het was voor ons ook even wennen omdat het onverwachts was, gezien onze voorgeschiedenis. ik heb altijd een 3e baby gewenst, maar wou er niet meer de MMM voor in, en zie, de natuur heeft het voor ons beslist . Toch hebben wij het hier nooit met onze ouders en familie over gehad. Iedereen vond het een uitgemaakte zaak dat twee (gezonde) kinderen genoeg is en dat ons gezinnetje wel al compleet was. met een beetje schroom maar toch niet minder blij, hebben we de voorbije weken onze omgeving ingelicht (eerst ouders en schoonouders, en zussen/broers) maar de reacties waren allemaal maar lauw en matig enthousiast. Je ziet zo de vraagtekens al op hun voorhoofd verschijnen en net of ze maken zich zorgen hoe we het gaan klaarspelen met twee full time werken en drie kindjes te verzorgen, op te voeden. Het voelt aan alsof ik me een beetje schuldig moet voelen en ik ga er door piekeren... Het houdt me nu ook tegen om de rest van de omgeving (vrienden, collega's) in te lichten en ik durf er dus niet openlijk over praten. Herkent iemand dit en hoe gaan jullie daar mee om?
Nee ik herken dit gelukkig niet ik heb juist andersom mensen vinden mij echt een moeke moeke en vondrn twee kids weinig haha maar goed mijn leven is mn gezin, ik werk verder niet ofzo Maar lekker boeien wat andere mensen vinden, het is een wonder na twee maal IVF
Ik herken het wel hoor. Bij ons is de vierde onderweg... Nu zijn wij wel een samengesteld gezin, en ik ben nog jong, dus mensen zijn niet héél erg verrast, maar toch. Mijn man vindt het vooral jammer. Het is dus zijn vierde kind (mijn tweede biologische), en zijn vrienden zijn allemaal al uit de kleine kinderen. Hij kan echt zijn ei niet meer kwijt, terwijl hij toch opnieuw vader wordt. Mijn schoonouders zijn ook heel duidelijk, zo van, 'hierna stoppen jullie toch echt he?'. Nou zijn we dat ook wel van plan, maar toch voelt het niet prettig ofzo.
Ja de lol is er wel vanaf he na nm 2 Zo stom eigenlijk altijd....hier zijn ze wel enthousiast maar lang niet zo als bij de eerste zwschap. Ach als wij er maar blij mee zijn, heb het ook veel te druk om daar ook nog druk over ga gaan maken
Ik herken het wel en de reacties worden steeds minder net alsof het ook of niet meer boeiend genoeg is of dat ze denken je hebt er toch twee gezonde.. Inmiddels weet ik daar behoorlijk schijt aan te hebben en als ik me zo voel zeg ik dat dus ook gewoon gelijk mijn leven mijn lijf mijn kindjes mijn gezin mijn geluk dat kunnen ze met me delen zo niet jammer dan hun verlies.. Hoop dat je er wat aan hebt.. Geniet van jullie wonder succes met de zwangerschap. Groetjes.
meid, ik ben zwanger van nr 6 enne......ik heb zelfs mensen van fb afgegooid, puur en alleen omdat ik weet hóe de reacties gaan zijn als sommigen het aan de oren komen. Ik/we zijn asociaal, bla bla bla, daar heb ik bij voorbaat al geen behoefte aan, niemand hoeft ons kindje groot te trekken, toch? Maar ze staan wel allemaal met een mening klaar, de familie nog erger dan vrienden, die laten ons wel in onze waarde, de familie daarentegen niet. Lekker genieten van het wondertje wat jullie door moeder natuur is geschonken, dat alleen al is een wonder op zich
Ik vind dat echt vreemd van familie en vrienden. Elke zwangerschap is toch weer bijzonder en elk kindje al helemaal. Tegenwoordig lijkt het vreemd zijn meer dan twee kinderen te willen, vaag. En in jullie geval is het al helemaal bijzonder dat dit gebeurd, dus heerlijk van genieten, dit kindje hoort er al helemaal bij!
Hier ook, bij de tweede waren de reacties al van "oh, ok". En nu bij de derde kwam er van mijn ouders een slappe proficiat maar niets (!) van de rest. Behalve mijn zus, zij was net zo enthousiast als bij de eerste. De familie van mijn vriend was wel erg enthousiast maar het is zijn eerste.
Ik denk dat de opa's en oma's wel blij zijn maar zich waarschijnlijk afvragen waarom je.nog een kind krijgt terwijl beide ouders fulltime werken. Werkende moeders is.niet echt uit hun tijd laat staan dat je meer tijd aan werk besteed dan aan je kinderen
Vervelend he... Hier waren de reacties van directe omgeving ook ronduit k*t... Iedereen zag alleen maar 1000 beren op de weg en 'zou je dat nu wel doen?' DUH!! Ik ben al zwanger, dus heb niet echt meer een keuze? Ik vond het wel kwetsend dat men zo'n gebrekkig vertrouwen had in mij/ons, ons vermogen om een oplossing te vinden voor welke beer dan ook. Bovendien was het in ons geval een bewuste keuze en hadden we al heel lang en diep nagedacht over 'hoe we het gingen doen'. De leukste reacties waren van mensen die verder van ons af stonden en op mijn werk reageerden ze ook gewoon gepast enthousiast. Misschien dachten ze het wel het hunne van, maar het fatsoen om dat gewoon voor zich te houden. Tenslotte hebben ze er niets mee te maken hoe wij ons leven inrichten. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk de negatieve reacties van me af te laten glijden en me op te trekken aan de positieve (maar dan nog heb ik wel een paar weken met een 'kater' rondgelopen, terwijl ik zelf eigenlijk zo blij was met wondertje in mijn buik...). Toen de omgeving overigens gewend was aan het idee, konden ze wel gewoon op een leuke manier de zwangerschap mee beleven, informeren hoe het gaat etc.
Herkenbaar! Wij waren bezig met de 3e (wel heel bewust) en raakte zwanger. op ons huwelijk waren we 8 weken zwanger en hebben we dit in besloten kring tijdens het diner met alleen onze dierbaren als eerste kenbaar gemaakt. Niemand zei wat en mijn schoonmoeder was zo van de kaart dat iedereen meer met haar bezig was dan met ons en vervolgens maakte mijn beste vriendin & getuigen nog de opmerking naar haar toe "ja ik zei ook al dat het niet verstandig zou zijn" Leuk diner was dat! Onze bruiloft was perfect maar ik kijk niet graag terug naar het diner haha Later hebben we het groot kenbaar gemaakt op het eindfeest en toen kwam er gelukkig wel veel gejoel en gejuich en werden we hartelijk gefeliciteerd door iedereen. Dus meid niet iedereen is zo en de mensen die dicht bij je staan reageren vaak anders dan mensen die dat niet staan zoals je werk enzo dus JUIST op je werk e.d. vertellen want die zijn vaak heel blij voor je. koppie op meis
Ja herken het heel erg. Wij zijn in de mmm voor nummer drie, en hebben een hele lange weg afgelegd. Alsof wij niet voor een derde mogen gaan ofzo omdat het moeilijker gaat dan 'normaal'..alsof we niet tevreden zijn. Dat zijn we meer dan! Zo gelukkig dat we het nog een keertje willen maar de omgeving moest echt even wennen aan dat idee.
Herkenbaar helaas. Hier waren ze niet zo enthousiast over onze tweede. Ik ben zwanger geraakt ondanks de pil dus iedereen vond het maar raar omdat we eerst zeiden geen tweede te willen. Maar ja, de natuur besliste anders Kreeg van mijn broer al te horen dat een abortus misschien verstandiger was want ja een tweede kost meer geld....een schoonbroertje feliciteerde (nah ja feliciteren...er kwam een:"proficiat, heeft Y. iemand om mee te spelen" flauwtjes uit) ons pas na twee dagen dat we het bekend maakten. En weet je, het zal me een rotzorg zijn wat anderen denken, ik, wij, zijn hartstikke blij met ons manneke! En waar er een groot wordt, worden er ook twee groot. Zolang jullie er gelukkig mee zijn heeft een ander er zich niet mee te bemoeien.
Bedankt voor de leuke reacties. ik begrijp enerzijds wel dat het als een schok komt voor de ouders en zo. Ze zijn ook zo gewend aan twee kleinkinderen, die al opgroeien (jongste 2,5) en zelfstandig zijn. Ik denk dat ze ook schrik hebben voor de babytijd (heb ik zelf ook haha). Schoonmoeder past vaak op onze twee meiden en had al te kennen geven dat ze een 3e niet zag zitten. nu ja, daar zoeken we dan maar oppas voor. Ik hoop dat ze eens ze van de schok bekomen zijn, en mijn buikje gaat groeien mee enthousiast gaan worden. Werkgever en 1 collega ingelicht en die reageren alvast gepast enthousiast en heel blij, maakt het voor mij ook weer wat leuker. Volgende week nog de dichte vriendenkring en dan mag heel de wereld ons geluk weten
Hier bij nummer 3 mijn familie die wel enthousiast en blij waren, maar schoonfamilie niet, want hun hadden 2 kinderen en dat is toch genoeg? En we hadden een jongen en een meisje wat wil je nog meer, Maar oke 3 kinderen dat was nog te doen. Bij nummer 4 waren de reacties van de hele omgeving al niet echt geweldig meer en mijn schoonmoeder zat steeds maar te zeuren dat er een knip in moest. Trouwens het begin van de zwangerschap werd er door de schoonfamilie ook steeds gezegd we kunnen nog niet blij zijn moeten er erg aan wennen, terwijl wij heel blij waren met ons vierde wondertje. Dat is een kindje met de nodige zorg dus dat we ongepland zwanger raakte van nummer 5 was voor iedereen even omschakelen, maar wat mijn schoonvader zei deed mij toch vreselijk pijn. Die vroeg meteen tot wanneer kan je het weg laten halen en jullie hebben dus nog een paar weken bedenktijd. Dit is absoluut niet leuk om te horen en helemaal niet dat er ook nog gezegd werd als het net zo'n kindje is als de jongste dan laten jullie het toch zeker niet komen... Wij hebben besloten dat ongeacht het kindje gezond of niet gezond is het welkom is en daar heeft de omgeving zich maar naar te schikken. Maar helaas 2 is normaal tegenwoordig, 3 wordt er al over je gepraat, maar alles daarboven dan is het meer van waar begin je aan en 3 is toch meer dan genoeg is mijn ervaring helaas. Geniet van je zwangerschap het is heerlijk hoor 3 kids..
Inderdaad, jullie kindje en vaak ook jullie keuze maar altijd nog een wonder. En ik kan er niet bij dat anderen je dat geluk niet gunnen. Ik jullie wel, een echt derde wondertje zonder allerlei ziekenhuisingrepen. Geniet er maar van.
Ik vind dat echt vreemd, van die niet enthousiaste reacties... Sjonge, je zou denken dat ze zelf moeten bevallen ofzo. Echt heel raar.. en zou voor mij en reden zijn om echt boos te worden. Hier ook al wel de opmerking van mijn moeder, je wilt er niet nog een toch? Euhm dat maak ik zelf wel uit...