Na een ruzie met mijn moeder vanavond, vraag ik me af hoe vaak jullie ouders ná de geboorte zijn langsgekomen. Mijn ouders vinden namelijk dat ze het recht hebben om iedere dag, liefst 's avonds onaangekondigd langs te komen. Wij vinden dat niet prettig. Ik vind dat het 'gewone' leven weer doorgaat, en vóór de geboorte kwamen ze ook niet zo vaak langs. Mijn moeder zegt dat ze ook alleen even voor Kenji komen, dus om 19.00, als ie gevoed wordt. Maar dat is het enige moment dat mijn man met hem heeft, dus die vindt dat helemaal niet leuk. Is het dan zo gek dat ik wil dat ze even bellen als ze komen? En dat ik niet wil dat ze iedere dag komen? Mijn moeder was echt gepikeerd toen ik dit vertelde, en vond mij niet reeël. Maar ik vind het niet reeël dat ze iedere dag willen komen. Hoe lang wilde ze dat vol blijven houden vroeg ik me dan ook af. Hoe ging dat bij jullie? Ik ben best verdrietig hierover, want heb altijd een goede band met mijn ouders gehad, en altijd alles kunnen vertellen. En nu dit.. Bah, vind het echt niet leuk.
Ik vind dat je gelijk hebt. Ben dan zelf nog niet bevallen, maar mijn moeder begon laatst ook dat ze na de bevalling elke dag langs wil komen. Nou, mam, ik hou heel veel van je, maar ik hoef je echt niet elke dag over de vloer, hoor! Zolang ze vakantie heeft (2 weekjes, dus valt mee) vind ik het prima als ze om de dag ofzo ff aan komt waaien om haar kleinkind te knuffelen, maar elke dag gaat me gewoon veel te ver. Wij moeten ook gaan wennen aan het leven als gezin, er zal sowieso veel visite gaan komen; dan hebben we heus het recht wel om aan te geven dat we af & toe gewoon alleen willen zijn. Zolang je je moeder de toegang niet volledig ontzegt (en je lijkt me niet het type om dat te doen) mag ze je echt niets verwijten, hoor!
Elke dag.... wow, dat vind ik wel heel veel hoor. Vind het niet raar dat je dat niet prettig vindt. Ik zie mijn ouders en schoonouders nu wel iets vaker, maar dat is meer in de trant van 1 keer per maand! Ze wonen wel ver weg allemaal, neem aan dat dat bij jou niet zo is. Ik zou proberen nog een keer met je moeder te gaan praten en dan uitleggen wat het voor jou betekent als ze elke dag langs komen en welke inbreuk het maakt op de tijd die je vriend heeft met zijn kind. En zij kan dan uitleggen waarom ze elke dag langs wil komen, is ze bang iets te missen oid of is ze bang dat je kindje haar niet leert kennen? Misschien kunnen jullie een compromis sluiten? Om de dag op een ander tijdstip of een vaste oppasdag/ochtend/middag (kan jij ook dingen voor jezelf doen ). Overigens, ze hebben sowieso geen 'recht' om hem te zien. Jij bent degene die zegt wanneer ze mogen komen!
ppfff zou gek worden om mijn moeder elke avond te moeten zien, vooral als je man dan alleen de tijd heeft voor jullie kindje! Ik weet niet wat dat is maar sommige ouders worden raar als er een kleinkind is geboren...mijn moeder claimt mijn dochter ontzettend maar ik ben nu zover dat ik me hier niet meer over opwindt die tijd besteed ik liever aan mijn meisje!!! Ik vindt dat je hartsikke gelijk hebt
Mijn ouders en schoonouders kwamen de eerste dagen iedere dag. Toen ik nog in het ziekenhuis lag, maar dat was wel fijn, wat aanspraak. Toen ik thuis kwam kwamen ze om de dag en aangezien mijn man toen nog vrij was had hij de hele dag tijd met Lars. En na een week of twee werd het echt wel minder. Maar de oma's sowieso 1 x in de week omdat ze mij kwamen helpen in huis. Ik kon toen nog niets ivm keizersnee en bekkenklachten. En 1 x in de week eten we ook bij mijn ouders. Daar zijn we gelijk mee doorgegaan, kwam ik er ook even uit. Maar na een maand kan ik me voorstellen dat je ook wel eens tijd wil voor jezelf en je gezinnetje. Ik vind het overigens heel knap dat je er wat van hebt gezegd, ik zou het niet gedurfd hebben. Hoop dat je er wel uit komt met je ouders, sterkte...
De eerste week, 2 week kwam mn moeder om de dag... daarna niet meer hoor. 1 tot 2x per week misschien... jullie hebben nu jullie eigen gezin en dat hebben anderen te respecteren.
ik vind het nogal egoistisch.. het enige moment van je man met jullie kind en die moet je moeder verstoren.. die denkt alleen maar aan zichzelf. mijn moeder is een dol enthousiaste oma maar iedere dag langskomen vinden we beiden gelukkig absurd!
Bedankt voor jullie antwoorden. Rosao, mijn moeder gaat als ik aan het werk ben, sowieso elke vrijdag al oppassen. En mijn vader 1 keer in de 2 weken op woensdagochtend. Dus die tijd hebben ze al met Kenji. Ik ben echt niet van plan om in mijn zwangerschapsverlof Kenji al een keer weg te brengen als het niet nodig is. Als ik ergens naar toe ga gaat ie gewoon lekker mee. En ik vind ook dat ik mag zeggen wanneer ze mogen komen, maar ja, dat valt dus niet in goede aarde.. Oja, en mijn ouders wonen in hetzelfde (kleine) dorp als wij... Cindy, ja zo lijkt het wel, of mijn vader en moeder veranderd zijn na de geboorte van Kenji. Eerst kon ik altijd alles tegen hen zeggen, en als ik dat nu doe, is mijn moeder meteen gepikeerd, boos, emotioneel of wat dan ook. Mijn moeder heeft al wel een paar keer aangegeven dat ze zich niet welkom voelt. Dat gevoel kreeg ze bijvoorbeeld als ik op een zaterdag aangaf dat ik nog naar de winkel moest, net op het moment dat zij binnenkwam. Maar er moet toch eten en drinken in huis zijn, dat gaat allemaal gewoon door, ook al is Kenji nu in ons leven. Sweetamber, normaal gesproken ben ik ook geen persoon die dingen snel durft te zeggen. Ik ben eigenlijk meer zo'n persoon die alles en iedereen altijd tevreden wil houden, en daarbij mezelf nogal eens vergeet. Daarom vond ik het van mezelf ook zo knap dat ik het gezegd had. Ik hoor ook altijd en overal dat ik meer voor mezelf moet opkomen. En nu deed ik dat dus ook weer een keer, loopt het uit de hand. Stiekem deed ik het ook wel een beetje voor mijn man, want die vindt elke dag sowieso teveel. Ook als het zijn eigen ouders zouden zijn. Ik had gisteren nog wel een smsje naar mijn moeder gestuurd, waarin ik schreef dat ik het erg jammer vond dat ze ons niet begrepen. En dat ik het jammer vond dat we niet net als vroeger alles tegen elkaar konden zeggen zonder ruzie te krijgen. En dat ik ook snap dat ze Kenji elke dag willen zien, maar dat mijn man ook zijn momentje alleen met Kenji wil. En dat we daarom willen dat iedereen even belt van tevoren of het uitkomt dat ze komen. Ik kreeg toen een sms terug dat ze ons standpunt respecteren en dat ze voortaan zullen bellen vóórdat ze langskomen. Maar toch, ik heb er geen fijn gevoel bij. Heb het idee dat er een grote afstand tussen ons zit nu, heel vaag.
Dat wat jij nu zegt, vindt mijn man dus ook. Dat ze alleen maar aan zichzelf denkt en geen rekening met ons houden. Maar zo ken ik ze helemaal niet..
ja ze moeten respecteren dat jullie nu een gezinnetje zijn, kijk ze zijn opa en oma en niet de ouders... mijn moeder zegt dus hetzelfde.... laatst is ons meisje de eerste keer bij oma en opa blijven slapen, bij de ouders van mijn vriend, lees ik op hyves, niet eens persoonlijk, ja je eigen moeder was zeker niet goed genoeg! Nou toen kreeg ik het ook niet meer, daarna 3 maanden niks meer gehoord totdat ik maar eens belde en zegt ze doodleuk, ja jij laat mij geen band krijgen met mijn kleindochter, huh? Zij heeft 3 maanden niks meer laten horen omdat zij het blijkbaar belangrijker vondt dat ze zo beledigd was, tja dat vindt ik pas egoïstisch. Ik snap het dus ook niet!!!:x
Ik snap je gevoel, maar denk dat je er van uit mag gaan dat het nu gewoon goed is. Het is voor je ouders ook ff wennen dat jij nu mama bent en niet meer alleen hun dochter. Vooral het feit dat je nu opkomt voor jezelf & je gezin zal best even 'schrikken' zijn geweest, maar als ze aangeeft dat ze het respecteren, moet je dat maar geloven. Misschien dat de eerstvolgende keer dat je elkaar ziet nog even 'raar' aanvoelt, maar jullie relatie verandert nu eenmaal met jouw moederschap; dat is normaal, maar wel even wennen voor iedereen Dat zal bij mij en mijn moeder ook nog wel gaan gebeuren, maar ik ben er klaar voor, zelfs als het betekent dat ze boos op me wordt. Dat is dan maar zo. Ze komen er wel weer overheen, hoor
Ik herken het niet. Mijn moeder mag mijn kleine zo vaak zien als ze wil Vind dat juist superleuk... dat die twee een innige band krijgen. Juist omdat het MIJN moeder is. Mijn schoonmoeder komt 1x per maand haar kleindochter knuffelen, maar ze woont wat verder. En sja....ik ben niet haar dochter dus is de emotionele afstand tussen haar en Yasemin gewoon groter. Als haar eigen dochter over een paar jaar een kind krijgt zal ze dichterbij dat kindje staan dan bij mijn kind.
Ik zou helemaal kriegel worden als mijn ouders onverwachts en iedere dag voor de deur zouden staan op t moment dat mn man Gijs aan t voeden is en dat juist net 1 van de weinige "mannen-momenten" van de dag is.. Ik vind t terecht dat je tegen ze zegt dat t te veel is.. Begrijpen ze niet dat je man ook wel even een moment voor zichzelf wil met de kleine en zn vrouw.. Hoop voor jullie dat ze t gaan snappen en dat t niet normaal is om iedere dag langs te komen.. ( nog buiten t feit dat t onaangekondigd is..)
ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt maar dat is inmiiddelis alweer een jaar geleden maar ik was ne de bevalling een emotioneel wrak dat heel de dag zat te huilen en dat heeft best wel even geduurd (ik heb ook medicijnen daarvoor gehad) nu gaat het wel weer een stuk beter maar het heeft maanden geduurd voordat ik weer de oude was maar mijn schoonfamilie kwam ook zovaak langs dat het teveel was want we schermde alle visite al een beetje af omdat het niet zo heel gezellig was met mij maar nadat mijn man er iets van had gezegd dat het teveel was voor me reageerden ze dat het ook hun kleinkind en neefje was en dat ze dus ook het rech hadden om hem te zien!!! dit vond ik echt niet leuk maar heb het maar over me heen laten komen
Nou, vanavond dus wéér een telefoongesprek gehad.. Mijn moeder belde om te vragen hoe het met Kenji ging. Uiteindelijk ben ik toch maar weer over gisteren begonnen, want ik heb er de hele dag nog een rotgevoel aan overgehouden. Mijn moeder zei dat ze niet boos was, maar zwaar teleurgesteld. Uiteindelijk nog eens uitgelegd waarom we het niet fijn vinden. En ik heb ook gezegd dat zij ook altijd zo'n grote mond hadden over dat mijn schoonzus haar ouders elke dag zag. Mijn ouders snapten nooit dat mijn zwager dat pikte. En nu doen zij dus hetzelfde! Dat had ik dus gezegd, en warempel, vanuit dat standpunt had mijn moeder het nog niet bekeken geloof ik, want ze zei dat ik idd gelijk had. Ook nog mijn vader aan de telefoon gehad, maar die was minder begripvol, maar dat had ik al wel verwacht. Hij is nu eenmaal iemand die alles zwart-wit ziet, net als mijn eigen man trouwens. Voor a.s. zaterdagavond hadden we al een bbq bij mijn ouders gepland staan, dus ik hoop wel dat het gezellig wordt.. Wish me luck!
Dit vind ik trouwens niet eerlijk naar de andere oma toe, maar goed, dat is mijn mening maar. Als jouw man het ermee eens is, is het alleen maar fijn natuurlijk, maar die van mij zou dat ook niet pikken. Ik heb ook zeker geen heel innige band met mijn schoonmoeder, maar ik wil dat Kenji later met alle oma's en opa's een goede band krijgt.
Heel goed dat je er wat van gezegd hebt en dat je moeder het iig nu ook begrijpt. Ik zag dat je kleine nu net een maand oud is en dan is het allemaal nog zo nieuw.. Jullie moeten allemaal wennen aan dat kleine wonder wat er ineens is. Ik snap Assi in princiepe wel. Ik heb ook meer met mijn eigen ouders en zou het ook niet erg vinden als zij elke dag zouden komen, alleen wonen ze iets te ver weg en hebben zij het ook druk. Maar mijn schoonmoeder woont dichterbij en ik heb minder met haar dan met mijn eigen moeder en is het dus logisch dat ik haar liever niet zo vaak over de vloer heb. Ik wil wel dat hij met beide een goede band krijgt, maar ik denk dat het met schoonouders toch altijd anders zal zijn
in de eerste weken kwam mijn moeder erg vaak langs en wat was ik daar blij mee! even isa uit handen geven, even ervaren handen die haar verschonen etc. even een dutje doen.. heerlijk. Toen ik zelf weer op de been was ging ik naar mijn moeder toe en kwam het were terug op het normale. Ik zou er ook niet van gecharmeerd zijn als mijn schoonouders bv de hele tijd langs zouden komen. ik zou het dus ook zeggen, goed gedaan!!!
Ik snap jouw punt wel, maar ik begrijp wel waar het vandaan komt. Je eigen moeder is toch anders dan je schoonmoeder, bij mij wel althans. Nu is het verschil bij ons niet zo groot, mijn moeder ziet mijn zoontje eens per 2 a 3 weken en mijn schoonmoeder ziet hem eens per 4 a 5 weken. En dat heeft er alleen maar mee te maken dat mijn schoonmoeder veel verder weg woont dan mijn moeder (45 minuten tov 2 uur en 15 minuten rijden). Toch bel ik mijn moeder om de dag terwijl mijn schoonmoeder mijn man misschien eens per 1,5 week spreekt. Mijn moeder krijgt dus veel meer mee. Verder om nog even in te gaan op je probleem Fijn dat je moeder de laatste keer goed heeft gereageerd. Ik denk dat het even wennen is voor ze... Mijn ouders en mijn schoonmoeder kwamen in het begin ook erg vaak langs. En vooral in het geval van mijn schoonmoeder was dat wat minder, omdat zij dan ook echt een hele dag kwam (gezien de afstand). Ik werd daar echt heel zenuwachtig van, vooral de eerste 2 weken toen ik zelf nog niet zoveel kon. Inmiddels is dit dus al een stuk minder en hebben ook zij door dat het leven weer door is gegaan voor ons. Al zie ik ze nog steeds vaker dan voorheen
Ik zou willen dat mijn moeder mijn zoontje veel vaker zou zien, maar aangezien ik in het buitenland woon is dat helaas niet het geval. Om over mijn schoonmoeder nog maar te zwijgen want die woont 7000 km verderop. Ik vind het heel jammer.