Nu lekker broeden en uitwaaien. Meiden die gaan starten met ivf, het is niet fijn maar persoonlijk vond ik het goed te doen. Ik heb als alles goed gaat met dooi zaterdag terugplaatsing van m'n laatste cryo. Anders wordt het ivf 5 waar ik al twee wonderlijke boys uit heb gekregen. Dus houdt vol allen.
Succes Zon en Joy, spannend....zal ook voor jullie duimen Sluit me aan bij Joy wb IVF, het is idd niet altijd fijn (verschillend), maar ookal zijn we helaas (niet blijvend) zwanger geworden, vond ik het persoonlijk ook goed te doen. Herken jullie gevoel overigens wel Daniëlle en Zon, vond 1e keer ook heel eng, was ook heel zenuwachtig. Toi toi
Bedankt voor jullie reacties Joy en Chimpie. Ik ben migraine patient en vooral heel erg bang dat ik mega last ga krijgen van de hormonen. Het moet toch gebeuren dus dat gaan we ook gewoon doen, maar ik hoop zo dat ik niet zoveel hoofdpijn ga krijgen. Verder ben ik vooral bang voor het emotionele stukje. De teleurstelling als het mislukt.... Hoe moet je daar toch elke keer weer mee omgaan? Chimpie, ben jij nog in behandeling of zijn jullie helemaal gestopt? Sorry, maar net 3 weken spanje achter de rug dus niet helemaal up to date meer hier.
Snap je zorgen Zon, kan ze helaas niet voor je wegnemen, iedereen reageert anders op de hormonen. Ik spoot bijv puregon en decapeptil, had geen last van hoofdpijn, maar wel van heetgebakerde opvliegers die ik vanuit mijn tenen voelde opkomen, heel gevaarlijk Wat betreft de emoties.....is ook heel zwaar het is niet niks allemaal, hormonen, spanning, wat voel je en wat niet, constant (hoeft natuurlijk niet bij iedereen zo te zijn, maar als het paar keer niet zou lukken) die hoop, teleurstelling, hoop, teleurstelling etc etc. Weet je, je bent er zo bewust mee bezig dat je alles precies weet, wanneer eisprong wanneer bevruchting, wanneer testen etc etc, je wilt zo graag dat je af en toe misleidt wordt door je eigen lichaam...... Als het bij ons mis ging dan was ik echt intens verdrietig, maar ebt ook langzaam weer "weg" ...je gaat door..... Op een of andere manier kan ik ook niet terug halen wat ik bij vorige behandeling dan precies voelde, alsof me lichaam dit automatisch wist of weg stopt. Moest vaak aan mijn man vragen "had ik dat vorige keer ook?" Dokter in Geertgen zei me dat dat maar goed ook is, anders zou je depri worden. De teleurstelling went nooit, maar je wordt wel voorzichtiger in het hopen en dingen denken te voelen..... Dit is zoals ik het ervaar he, misschien gaat het bij jou anders... Ben nu 35 jaar. Wij zitten ongeveer 7 jaar in MMM, diagnose PSOS Zijn na 8 of 9 IUI pogingen in Bernhoven overgestapt naar Radboud en daar 3 IVF pogingen (tussentijds daar ook 1xIUI) gehad waarvan we in 2012 1x zwanger waren, maar 2 weken voor overlijden van mijn lieve vader een vroege miskraam hebben gehad. De laatst iVF poging hadden we 2 bevruchtingen waarvan 1 ingevroren,deze beide pogingen ook niet gelukt helaas, tussentijds hadden we een intake gesprek gehad bij Geertgen voor soort van second opinion en hadden er eigenlijk meteen al een goed gevoel bij. We zouden nadenken en onze cryo TP (eigenlijk dus poging 4) sowieso nog bij Radboud doen. Dat deze "laatste" poging niet gelukt was heeft er flink ingehakt, het voelde nl echt alsof het raak was en test was vaag volgens zh daardoor dubieus en dus moest ik ervan uitgaan dat ik zwanger was en werd er afspraak gemaakt voor 1zwangerschaps echo, dit voelde heel raar en niet goed, heb aangedrongen op een bloedtest omdat de twijfel slopend was, maar wilde niemand doen. Aantal dagen later bleek ik ook niet zwanger te zijn, flinke bloeding! We hoorden in wandelgangen van mensen dat Geertgen failliet zou zijn en schrokken ons rot, we hebben gebeld en konden gelukkig komen voor weer even een gesprek. Gelukkig konden we ondanks lange pauze na 1e intake (dik half jaar), toch gewoon beginnen bij Geertgen en ineens ging het ook snel en gaan we er weer voor..... We gaan terug naar IUI, ze zien er daar, in tegenstelling tot Radboud, zeker nog kansen in, ook aangezien ik al wel keer zwanger ben geweest, zijn er volgens hen in gespecialiseerd en wordt ook nog vergoedt. Nou wat willen we nog meer? Hihi Ik spuit voor eerst het hormoon Gonal F 75EH, reageerde er goed op. 18 augustus hebben we het zaad ingebracht gekregen, Dr kon zien dat ik nét mijn eisprong had gehad en er was nog een eitje dat op springen stond (hadden er eigenlijk maar 1 dus was een verassing). Nu op het wachtbankje ben er over algemeen wel rustig onder. Misschien komt dit doordat druk van 3 vergoedde ivf kansen eraf is. IUI is "eindeloos" bij IVF weet je dat het "einde" in zicht is als je bijna bij je 3e poging bent en dus zelf moet gaan betalen, dat idee vond ik persoonlijk heel eng..... Jeetje een heel verhaal, sorry daarvoor, maar nu weet je beetje ons traject en mijn ervaring en gevoel met alles Hoop dat je er iets aan hebt en niet dat ik je nog banger heb gemaakt, dat is absoluut niet mijn bedoeling, het is nogmaals hoe ik het ervaren heb....
Bedankt voor je lange verhaal Chimpie! Juist fijn. Ben zo blij met dit forum. Het is jammer dat we bij GG lopen, maar fijn dat we zoveel aan elkaar hebben. Lotgenoten begrijpen elkaar zoveel beter. Dat gevoel van einde in zicht bij IVF heb ik ook heel sterk. Ik heb zelf het voorgevoel dat het hiermee wel gaat lukken, maar dat weet je natuurlijk nooit. De teleurstelling van de mislukte IUI's waren ook al groot. Nu waarschijnlijker nog groter. Maar wat je zegt is waar, je stort even in en daarna ebt het weg en ga je door. Sterker nog, opgeven is geen optie. Tenminste, voor mij niet. Spannend voor jou nu weer op het wachtbankje! 2 eitjes maar liefst. Ik had er altijd maar 1, hoopte wel op 2 maar helaas.
Heb effe teruggelezen trouwens. Ik weet bijna zeker dat je Dr. Wissmann gehad hebt. Zoals je verteld wat hij zei over roken enzo, dat heeft hij precies zo tegen ons gezegd. Hij is echt de meeste fijne arts van het hele GG vind ik. Iedereen is aardig en begripvol, maar hij is wat ons betreft echt een topper. Nadeel is wel dat je altijd wel lang moet wachten als je bij hem een afspraak hebt.
Nou dames ... vandaag heb ik mijn laatste stap bij Geertgen binnen gezet... Een heel raar gevoel ... Dubbel ook ... Na dus 9 jaar de deur daar plat te hebben gelopen, gaat ons wonder zoals het er nu naar uit ziet echt uit komen. We hebben vandaag de laatste echo gehad bij Geertgen. Alles zag er goed uit, beide beebjes waren weer goed goed gegroeid ( nu beide iets meer als 3 cm) en lopen goed op schema.... Toch blijft het raar dat je daar niet meer zal komen... geen dokter W meer die je lachend naar binnen haalt etc etc etc Nee, vanaf maandag mag ik ivm tweeling de deur gaan plat lopen in het ziekenhuis bij de gyn. Ook niet erg, ook daar wordt alles goed in de gaten gehouden.... Ik hoop dat jullie allen net als ik ooit ( en natuurlijk z.s.m) daar de deur achter jullie kunnen sluiten en dan ook na zoveel maanden een mooi wonder vast kunnen houden. Geef de moed niet op, blijf hoop houden en hoe moeilijk dat ook is, blijf ook positief... Ik ga voor jullie allemaal duimen !
Fijn Cicey dat het gelukt is, dan kun je met een gerust hart afscheid nemen. Je doel is bereikt, al heeft dat heel wat jaren gekost. Voor mij gaat dat niet meer op, gezien mijn leeftijd. Ik zit best te dubben of ik niet nog een keer ivf kan krijgen. Ik vond het helemaal niet zwaar of eng, behalve de wachtweken vond ik vele malen spannender dan met iui. Ik heb het 1x in Nl ondergaan en 2x in Duitsland. In Duitsland gaat het er ander aan toe, je bent helemaal weg en in Nl krijg je een half roesje. Daardoor doet het zeerder. Ik weet niet of dit meer zin heeft bij mij. Ik krijg meestal niet meer dan 2 eitjes, althans de laatste keer. Wel heb ik de beste kwaliteit eitjes gehad, maar het bleef niet plakken. Wat meer levert een ivf op t.o.v. een iui denk ik dan? De bevruchting lukt eigenlijk altijd wel; de innesteling niet altijd volgens mij. Tot zo'n beetje aan de testdatum en dan gaat het mis. Volgende week donderdag heb ik weer een follikel meting...
Zon je bent geweldig!! Dr Wissman ja, dat was ie!! Zoals hij de dingen brengt...geweldig en doordringend haha kijkend over zijn bril.... Cicey wat een super bericht!! Wauw dat geeft echt wel weer wat hoop.... 9 jaar...poeh heee..... En een tweeling....ik ben nog niet lang in deze topic, maar ik wens jou, je partner en de kleine wondertjes alle goeds toe. Dat ze goed mogen gaan groeien en lief zijn voor mama's buikje
@Gabje in NL doen ze wel onder narcose mits men een contract heeft met een ziekenhuis. Toen Geertgen namelijk zelf nog niet de puncties "in huis" deden gebeurde dat in het ziekenhuis. Ik ben toen in die tijd, zelf 4 keer onder narcose gebracht tijdens de punctie. Aangezien de eerste keer met een roesje te heftig was en echt veel te pijnlijk ( ik heb super gevoelige en bewegelijke eierstokken). Nu dat ze de puncties in huis doen, kreeg ik tijdens de punctie een zusje van morfine van dokter W, ok ik voelde wel wat en was nog pijnlijk, maar een stuk minder als die allereerste keer. Toch hoop ik dat jij ooit ook een wonder vast mag houden. @Chimpie Bedankt voor je lieve woorden ! Ook voor jou wens ik je alle sterkte en kracht toe ... En dat jij ook in de toekomst een wonder vast mag houden.
Jee Gabje ik hoop het zo voor je... Ze zeggen dat ze in Duitsland veel meer onderzoeken doen om de oorzaak te achterhalen, vaak krijgen ze dan ook advies om extra (goede) vitamine D en omega 6 te slikken en sommige prednison vanwege een overschot aan killercellen die de embryo als "vijand" zien en dus afstoten (embryo is 50% lichaamsvreemd), hebben ze dat bij jou ook onderzocht? Heb tijdje gedacht dat dat bij mij ook geval was, maar willen ze in Nederland niet onderzoeken..... België en Duitsland dacht ik wel... Als het bij ons na aantal IUI'S nog niet zo mag zijn gaan we nog een keer voor IVF, zelf betalen dan (helaas) dit willen we dan denk ik in België doen. Maar wil niet op feiten voorruit lopen, zijn nog maar net bij Geertgen. Maar hebben ze bij jou onderzocht waarom ze niet willen blijven zitten?
Heb 1,5 jaar geleden om die reden ook het boek gekocht van Alan E. Beer 'Is your body baby friendly?' Hierin staan mogelijke redenen die onderzocht zijn in dacht België en wat eraan te kunnen doen Ken je dat boek?
Cicey, mooi nieuws! Nu lekker genieten. Hopelijk kunnen wij ook ooit zo weglopen bij Geertgen! Net de eerste spuit gezet. Pfff dat viel niet mee, manlief spuit altijd en die kreeg de naald er eerst niet in, was de gonal gewend, die bijna vanzelf al door de huis gaat. Hij moest dus een 2e keer prikken en daarna bewoog hij ook nog eens. De vloeistof prikte ook. En ik voel nu nog steeds waar hij me geprikt heeft. Het zal vanzelf wel wennen! En het is voor een goed doel!
Auw Zon weet wat je bedoelt. Mijn man spuit overigens ook altijd, op deze manier doen we het echt samen. Altijd zo'n lief bezorgd gezicht als hij spuit zet en al helemaal als het gevoelig is. LIEF!
Hij vond het ook echt rot voor me. Ik hoop dat het effe wennen was en dan vanaf morgen beter gaat. Zo niet, dan is t maar zo. Het moet toch gebeuren.. Spuiten/spoten jullie ook s'avonds?
Ja meestal half 11 avonds., jullie ook? Soms als ik nachtdienst heb moet ik zelf spuiten, maar zoveel mogelijk ML. ZIjn we er echt samen mee bezig, zo voelt het tenminste is dat bij jullie ook de reden of andere reden? Wel fijn te lezen dat anderen dat ook doen...... Bij mij deed het af en toe pijn, raakte ie misschien een klein adertje ofzo. Daarna branderig prikkend gemeen gevoel.... Maar het kan idd ook ad vloeistof liggen, hoop dat het morgen minder pijn doet...
Hoi Chimpie, er is wel veel onderzocht, vooral in Duitsland doen ze dat idd. Ik ben ook aan de DHEA geweest, maar daar bleek ik uiteindelijk weer teveel van in mijn bloed te hebben, begin dit jaar. Dit is in een ziekenhuis in NL onderzocht, via een endocrinoloog. Ik ben ook bang dat de embryo als "vijand" wordt gezien, maar dat is niet onderzocht. Tja, er kunnen zoveel redenen zijn...
Ja dat is ook zo Gabje. Vind het soms wel moeilijk dat ze in Nederland niet verder willen onderzoeken terwijl ze dat in buitenlanden wel doen..... Maar ja even afwachten maar weer dan, hoop dat het toch nog raak gaat zijn bij jullie!
Ik had laatste dagen erg harde opgezette buik waardoor ik er automatisch steeds overheen bleef wrijven....en ook nog steeds gevoelige (.)(.) vooral ad zijkant, maar opgezette buik lijkt weggetrokken waardoor ik nu toch wel een beetje zenuwachtig begin te worden eigenlijk..... Ben erg moe en wisselende stemming ook..... Wat ook wel blijft is gevoelige onderrug.... Pff ik deed het zo goed eigenlijk, maar met nog 4 dagen te gaan nu lijkt het er toch op dat ik weer erg bezig ga zijn met wat ik voel of juist niét (meer) voel.....wil ik helemaal niet, want weet inmiddels dat totaal geen zin heeft aangezien me lichaam me al zoooo vaak in steek heeft gelaten en misleidt...... Hadden jullie ook harde opgeblazen buik? Bleef dit of trok dat ook weg?
QUOTE]Heb 1,5 jaar geleden om die reden ook het boek gekocht van Alan E. Beer 'Is your body baby friendly?' Hierin staan mogelijke redenen die onderzocht zijn in dacht België en wat eraan te kunnen doen Ken je dat boek?[/QUOTE] Het boek ken ik niet Chimpie.... De gevoelige (.)(.) herken ik, ook de gevoelige onderrug e.d. Mijn man maakt altijd de spuiten voor me klaar; het spuiten moet ik toch echt zelf doen, dat durft hij dan weer niet...