Tja ik dacht, laat ik de titel maar duidelijk laten dan kan ieder beslissen of ze zin heeft in een gefrustreerd berichtje toch? Ik ben moeder van een pracht van een dochter, was rond die zwangerschap ook actief op de site hier. Ze is nu 3,5. Graag willen we een zusje of broertje voor haar. We hebben het eigelijk nooit beschermd gedaan omdat we het wel wilden laten gebeuren, maar t gebeurde niet! Nu zijn we al heel wat jaar verder, inmiddels ben ik niet meer zo goed in het loslaten en maar zien wanneer het gebeurt. Ik heb een fors overgewicht en weet dat hierdoor de kans op zwangerschap afneemt en op een miskraam toeneemt. Maar aangezien we van mijn dochter meteen bij de eerste poging zwanger waren dacht ik dat dit wel een beetje mee viel. Nu ben ik in het ziekenhuis onder begeleiding aan het afvallen, nadat ik al vele pogingen heb gedaan met vele dieten en dan het bekende jojo effect. Heel langzaam gaat er wat af, ik doe mijn best, ben aan het sporten en tracht gezond te eten. Als ik me rot voel, vergrijp ik me nog al eens aan te veel lekkers... Hierdoor ben ik in een vicieuze circel, ik voel me rot, echt zo verdrietig door het niet zwanger worden maar moet juist afvallen om het te bereiken! Het is het enige wat ik er nu actief aan kan bijdragen voordat de gynaecoloog verder gaat kijken wat er mogelijk is. Ook wil ik graag gezonder zijn, niet alleen voor een komende zwangerschap maar ook voor mijn dochter en mezelf. Het is zo teleurstellend en frustrerend dat dit me haast niet lukt! Ik word soms haast gek door alle zwangeren, word zo gefrustreerd van iedereen die zo leuk zwanger is om me heen (twee van mijn vriendinnen niet, 1 heeft net de tweede en de ander is vrijgezel en werkt aan de andere kant van de wereld) Overal zie ik buiken, hoor ik mensen die (soms ongewenst) zwanger zijn. Ik weet niet meer wie ik eens bellen moet om uit te huilen, wil de zwangere dames geen vervelend gevoel aanpraten, mijn ouders niet belasten die denken dat ik maar naar een psycholoog moet NEE IK BEN GEWOON VERDRIETIG!!! Ik vind het zo lastig dat je bijna nergens eens gewoon verdrietig mag zijn. Dus ach ik dacht ik gooi het de digitale wereld in, ben ik misschien mijn verhaal een beetje kwijt. Het doet zo'n pijn dat zowel de jongens als de meisjes naam die we op t lijstje hebben staan (en dat zijn geen hele standaard namen) al door bekenden (mijn zus!) gebruikt zijn of gaan worden. Het voelt alsof dat mijn kindje had moeten zijn. Ik wil heel graag tegen mijn zus zeggen dat ze die supergeweldige meisjesnaam kan gebruiken, maar kan het niet... Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik al 1 kind heb, ik weet dat er mensen zijn die al verder in de MMM zitten en langer bezig zijn... Ik weet dat ik blij moet zijn voor de mensen om me heen die wel zwanger zijn. Ik weet dat ik mezelf niet zo bezig moet houden met zwangerschap, maar los moet laten. Ik weet dat ik niet jaloers mag zijn. Ik weet t... Maar vind het zo lastig!
Dag Sjaantje!!!! Poeh wat een verhaal!! Ik kan me best voorstellen dat je gefrustreerd bent. Ken het wel. Op een andere manier maar toch. Ik word dit jaar 35 en ben nu bezig voor de eerste. Al mijn vriendinnen hebben er al twee. Heb me ook heel lang gefrustreerd en jaloers gevoeld omdat ik nog niets had.Heb ook mensen uitgescholden in mijn hoofd omdat ze ALWEER zwanger waren. Ik ben heel lang op zoek geweest naar de JUISTE (voor zover je dat weet) man. Nu heb ik twee jaar een relatie en heb hem gevonden. En je mag best gefrustreerd en jaloers zijn. Ook al heb je een mooie dochter. Het is jouw gevoel en dat moet je niet ontkennen. Als je dat zo voelt dan is dat zo. En waarom zou dat niet mogen??????? Ik wens je heel veel sterkte in je strijd.
Ik kan me ook heeeeeel goed voorstellen dat je gefrustreerd bent. Zo werkt dat soms gewoon. Ik ontdekte afgelopen april dat ik na meer dan een jaar proberen eindelijk zwanger was. Helemaal blij... Maar zoals je aan mijn handtekening kunt zien, is dat niet goed gegaan. Ik kan nu weer van voren af aan beginnen. En om me heen krijgt inderdaad iedereen kinderen of mensen hebben ze al. Mijn 6 jaar jongere zusje heeft er al twee en mijn twee jaar jongere zusje is nu zwanger. Even ver als ik had moeten zijn, want we zijn terwijl we het niet van elkaar wisten op een dag of 12 na tegelijk zwanger geworden. En nu mag ik dus steeds naar haar groeiende buik kijken, wetende dat die van mij ook zo had moeten zijn. Dus...... AAAAAARRRRRRRGGGGGGHHHHHHHHHH!!!!!!!!! Frustraties zijn me niet vreemd. Ik schreeuw met je mee. En ondertussen duim ik heel hard voor je dat het bij jou deze ronde gaat lukken en dat je over een maand of 9 een prachtig tweede kindje in je armen mag houden!
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je gefrustreerd bent. Ik heb ook last van fors overgewicht. Ik ben moeder van twee prachtige kindjes een zoon van 6 en een dochter van 2. We hebben nu besloten om voor een derde te gaan proberen. Het liefste zou ik eerst nog 50 kilo afvallen maar daar wil ik ook weer niet op gaan wachten. Van mijn zoon was ik meteen zwanger van mijn dochter heeft het een maand geduurd. Heb vandaag mijn spiraaltje eruit laten halen dus nu wordt het afwachten. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met het afwachten. Groetjes Haysha
Ik kan me je frustratie goed voorstellen. Vooral dat overal zwangeren om je heen, vriendinnen die je inhalen en de namen gebruiken!! Herkenbaar en moeilijk inderdaad! Overigens..ik snap dat je het misschien irritant vindt dat je moeder over een psycholoog praat en je dan het idee hebt 'mag ik niet gewoon verdrietig zijn.' Maar ik zou die suggestie niet direct in de wind slaan. Ik ben ooit voor iets anders naar een psycholoog gegaan. En dat bleek heel erg fijn! Je kunt het dan kwijt (net als je hier op internet doet, maar dan live met een persoon voor je die ook nog eens goed weet te luisteren) en zo iemand komt soms met een simpele rake opmerkingen of praktische tip die je heel erg kan helpen. Om te gaan met het verdriet rondom zwanger worden en misschien ook wel het doorbreken van de vicieuze cirkel die je ervaart met het overgewicht. En tegenwoordig worden een aantal bijeenkomsten al vergoed door de verzekering. Dus je kunt het allicht een keer proberen en als je het niks vindt..ach..baat het niet dan schaadt het niet.
Ten eerste: je MAG gefrustreerd zijn. De wens voor (nog) een kind is zó iets basaals, dat je daar best verdriet over mag hebben. Daar heb je niemands toestemming voor nodig. Overgewicht is hier ook een issue (BMI meer dan 40, dus ik weet echt waar ik het over heb) en ik word ook nog eens 40, dus de angst dat er nooit een tweede zal komen is ook bij mij erg groot. Afgezien daarvan herken ik óók je frustraties naar het gewicht toe en de strijd die je als mens kunt hebben. Je wilt ook fiiter zijn, ook om met het kidnje dat je al wel hebt lekker te kunnen spelen, denk ik, maar toch bovenal ook voor jezelf. Het blijft moeilijk, overgewicht -aanleg ervoor- is toch ook gewoon iets chronisch. Wat je - naast een goed plan en moed - nodig hebt, is lotgenotencontact en steun. Geen gezeur of veroordeling, maar opbouwende kritiek en hulp. En tenslotte: je hebt al eerder een goede zwangerschap doorgemaakt, probeer alsjeblieft positief te blijven in je gedachten. waarom zou het niet nóg een keer kunnen?? Heel veel sterkte en als je behoefte hebt om van gedachten te wisselen, even te mopperen of klagen of wat dan ook...dan weet je me te vinden