Hallo dames (en papa's) Sinds een week of 2 is onze zoon van 11,5 maand een gevecht aan het voeren om naar bed te gaan. Zo gauw hij zijn bedje alleen al ziet, zet hij het op een krijssen! jawel: 112 dB.!! Overdag slaapt hij erg weinig (max 2x 45 minuten) Iets wat hij al vanaf de geboorte heeft gedaan. Hij wil alles meemaken en is super aktief. Hij krijgt inmiddels weer wat tandjes, is 2 weken geleden ziek geweest (dubbele oorontsteking) maar heeft nu dus echt moeite met zijn bed.. wellicht de tandjes? We hebben hem nu al een paar keer in bed gehaald en dan viel hij uiteindelijk met een lach in slaap, maar zo gauw hij weer in zijn bed belande was het weer kassa! Alsof hij het merkt. Verlatingsangst? Nu zeggen velen dat het weer zo'n ellendige sprong is, maar ook na het lezen van Jo Frost's artikelen en andere topics, twijfelen we nog steeds wat het beste is: iedereen zegt ook wat anders!! Laten liggen en maar laten krijssen (2 x gedaan en viel hij na 45 minuten in slaap) of toch maar weer in bed halen en met het hele gezin om 20.00 uur in bed gaan liggen en naar Baby TV staren tot 21.30?? enfin, wat te doen? een onzekere papa..
Erg moeilijk is dat he! aan de ene kant denk je dat het beter is om hem te laten krijsen... maar dat breekt je moeder (in jou geval Vader) hart! aan de andere kant denk je, ik neem hem lekker bij mij in bed met in je achterhoofd de gedachte dat hij tot zijn 16de bij jullie wil slapen Ik heb het met mijn oudste ook gehad. die wou ineens niet meer naar bed savonds (overdag wel gewoon) en krijste alles bij elkaar. in het begin hield ik vol... probeerde ik alles, bij hem liggen (zodra hij dan merkte dat ik eruit ging was het weer krijsen) naast zijn bed zitten, licht aan laten, gordijnen open laten,kamertje helemaal verranderen en opfleuren met kleurplaten en stickers,... het hielp allemaal niet. en als hij dan al eens in slaap viel werd hij 10x per nacht wakker. Dus toen gewoon bij mij in bed genomen. dit ongeveer een weekje lang... daarna weer geprobeerd en ging weer gewoon goed. wat ik je dan wel wil aanraden is om hem wel alleen in slaap te laten vallen. bv wel in jullie bed, maar niet erbij blijven zodat hij het niet verleerd alleen in slaap te vallen... hoop dat je er iets aan hebt! ik zou hem b
pff herkenbaar!! En zwaar vermoeiend!! Wij hanteren in principe de 10-miuten-"regenl". Als ze dan echt helemaal overstuur was hielp het om een kwartiertje bij ons op bed rustig zitten en een liedje zingen en daarna weer lekker terug in haar eigen bedje.. Ben het wel eens met mijn voorganger, probeer om hem alleen in slaap te laten vallen...
onze zoon had vanaf 8 maanden dat hij niet meer in zijn ledikant wou liggen, als we de trap op liepen wist hij al hoelaat het was en begon te schreeeeeuwen !! niet normaal, ik ging bij hem in zijn ledikant liggen en liedjes zingen tot hij eindelijk sliep, dit kon soms wel 2,5 uur duren !! hier ging het over toen hij 15 maanden was en wij besloten hem in een groot bed te doen, hij voelde zich erg opgesloten in zijn ledikant en vond de vrijheid van het grote bed heerlijk
Hier is t ook raak.. ik denk idd de welbekende 11 maanden sprong. Wij gaan 1x heen (maar dan raakt ze nóg meer over de rooie) en laten haar dan huilen. In bed nemen vind ze prachtig maar slapen doet ze niet. Meestal zakt ze wel af (om na een tijdje weer te beginnen).
Het zal opvoedkundig wel helemaal fout zijn maar ik ga altijd even naast mijn dochtertje liggen in het grote bed. Ze is dat gewend en valt meestal binnen 10 minuten in slaap en dan leg ik haar in haar eigen bedje waarin ze lekker verder slaapt tot de volgende morgen.
Tja, wederom allemaal tips waarvan je niet zeker weet wat ermee te doen.. haha.. ook herkenbaar weer. Maar gisterenavond hebben we hem na zijn avondeten om 17.30 in bedje gelegd. Hij werd moe (herken de signalen) en dus maar in bed. 1e paar minuten niks aan de hand, maar toen mama wegliep... gillen!!!! vol gas! We hebben besloten hem maar eens zijn gang te laten gaan.. ons avondeten? tja, als je met de deuren dicht en de babyfoon uit hem nog door de muren heen hoort, krijg je weinig door je keel.. Enfin, omstreeks 18.05 was het ineens stil.. af en toe gekeken en mijnheer heeft tot vanochtend 05.00 aan een stuk doorgeslapen. Daarna zijn fles in een teug leeg gedronken en weer tot 07.00 tussen papa en mama in doorgetankt.. Wakker geworden? met een brede glimlach.. Dus vanavond toch maar weer hetzelfde proberen... we zullen het zien. (alhoewel de methode niet echt gevoelsvriendelijk is.. haha)
Ik herken deze sprong helaas, hier was het precies hetzelfde verhaal. Gillen alsof zijn leven er vanaf hing. Het gaat gelukkig weer over maar fijn is het niet voor je eigen gevoel Ik liet hem 10 minuten huilen, als meneer in zn bed stond legde ik hem weer neer, leide hem af met zn knuffels, gaf een aai over zn bolletje en liep weer weg. Elke 10 minuten deed ik hetzelfde, ik zei niks, gaf weer een aai over zn bol, liet hem wat water drinken en liep weer weg. na 3 keer lag meneer heerlijk te snurken. Ze zijn dan zo moe dat ze zich gewoon niet over willen geven, de wereld voor hun is nog zo groot en vol ontdekkingen, die geven zich geen rust om te slapen.. Ieder kind is weer anders en ieder kind reageert weer anders op de tips die gegeven zijn. Ik hoop dat jullie een tip krijgen die op jullie zoontje past. Heel veel sterkte en ik hoop dat zijn fase snel voorbij is!!
Rond 11 maanden hebben de kinderen heel erg veel last van verlatingsangst. Misschien een idee om her en der wat te lezen daarover en dan de strategie bepalen die jullie willen volgen. Wij zijn tijdens die fases naast de kinderen gaan zitten, zij in de ledikant - mama of papa ernaast met onze hand tegen het gezicht van het kind aan. En dan zo zitten totdat ze slapen, meestal was het binnen 10min raak. Ik ging overigens altijd heen als ze riepen, dat is de snelste en de meet veilige manier om een kind door de verlatingsangst heen te helpen. Op het moment dat de baby vertrouwen krijgt dat jij er echt bent en hem/haar niet gaat verlaten, is de fase meestal over en slapen ze daarna weer normaal in eigen bed. Deze fase komt meestal tussen 11 en 13 maanden en rond de 18 maanden.
nou allen, momenteel werkt er niet zo veel.. zelfs in de ochtenden wanneer mijnheer weer naar zijn bedje moet omdat hij door z'n oogjes wrijft en moe is, danwel op is, en hij zijn bedje weer ziet.... krijsen!!! we hebben hem nu 2 keer laten liggen. zo'n 45 minuten.. wat een hel!!! Gelukkig is het op de creche en bij oma ook zo, dus aan ons huis ligt het niet. Inmiddels vanalles gelezen, boeken gehaald van supernanny en weet ik wat allemaal, en plots weer een tandje aan het doorkomen. Momenteel slaapt hij zelfs op de creche buiten in een "konijnenhok".. whaha. moet niet gekker worden, en uiteindelijk dommelt hij wel in. Inmiddels hebben we bij Scala zelfs slaapsiroop gehaald van Soria Natural.. ik hoop dat het wat wil werken, maar ik ben er van overtuigd dat hij ook deels gewoon niet wil slapen en alles wil meemaken... tja, dan maar tegen je geweten in het bed in, oordoppen in en laten gaan... even troosten in de kamer en weer terug het bed in. Kortom, hopelijk groeit hij er snel overheen.. en gaat hij snel aan de wandel zodat ook veel van zijn (denken we) frustraties eruit kunnen en hij wat meer van de wereld om hem heen kan ontdekken.. bedankt voor alle tips!
Heel veel sterkte en ik hoop dat deze fase snel voorbij is bij jullie zoontje. Op die leeftijd willen ze alles al maar vaak lukt dat nog niet dus raken ze snel gefrustreerd. Hopelijk werkt de slaapsiroop en hebben jullie allemaal een heerlijke nachtrust en rustperiode tijdens zijn slaapjes overdag. Jullie weten in ieder geval dat er niks met zijn longen is haha 112db is nogal wat voor zo'n kleintje. Hoe ligt hij trouwens in zijn bedje? In een slaapzak of iets? of gewoon onder een dekentje? Hier hielp het toen ik hem in een slaapzak deed, dan had hij meer het idee van 'oke.. ik moet dus gaan slapen' als ik dat niet deed deed hij geen oog dicht en bleef hij ook staan gillen. Sterkte!!