Yep hier al 20 jaar last van. Heb er redelijk mee om te leren gaan maar heb zeker mijn ups en downs Waar ik graag aan zou willen werken.
Ik ben gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis op mijn 19e. Ik slike jarenlang AD, ik was een zombie. Had geen emoties meer, alles was vlak Op mijn dieptepunt durfde ik de bus niet meer in, want ik was bang dat de banden zouden ontploffen met teveel mensen erin. Als er meer mensen links dan rechts zaten, zou de bus kantelen, enz. Ik was het zat, te leven zonder emoties en ben van de een op de andere dag gestopt met (zware) AD. Doe niet niet na hoor!! Want absoluut niet verstandig en super impulsief van mij. Maar het ging in mijn geval goed. Geen afkickverschijnselen en geen terugval. Ik heb geleerd om mijn angsten onder ogen te komen en ze te relativeren. Op dit moment ben ik eigenlijk angst-loos. Heb geen last meer van aanvallen en gepieker 24/7. Heel af en toe in drukke momenten stroomt mijn emmertje over qua drukte, maar dit uit zich nooit meer in angst of piekeraanvallen. Er over praten is bij mij de sleutel geweest.
Ja ik meld me aan. Ik heb zo erg te doen met mensen met paniekaanvallen. Daar zou eens door de media aandacht voor moeten komen. Sorry dat ik het zeg maar ik vind het een hel. Antidepressant hielp eerst goed maar nu niet meer en ik word meestal ongelukkig wakker. Ook omdat ik allergisch ben voor 500 dingen dus ik mag geen antipsychotica of andere medicijnen.
Ik was gediagnosticeerd met Hypochondrie (bang om ziekten te hebben, bij mij vooral spierziekten zoals MS etc.) toen ik een jaar of 25 was. Het beheerste echt mijn leven en voelde vanalles in mij lijf. Ik geloofde de artsen niet (huisarts, neuroloog etc) en heb zelfs een MRI scan gehad waarna ik nog steeds dacht dat ze niet goed gekeken hadden, bizar als ik er nu aan terug denk. Therapie bleek niet zo mijn ding te zijn, medicijnen ook niet. Uiteindelijk heb ik mezelf er bovenop geholpen door gewoon streng te zijn en die gedachten te verbannen en negeren, weer vertrouwen in mijn lijf te krijgen. Dat niet elk spiertrekje meteen wat betekent en vooral niet meer te googlen. Toen ik na een paar jaar dacht dat het terug was bleek ik een te snelle schildklier te hebben, dat werkte bij mij ook op mijn gedachten. Toen de schildklier onder controle was waren ook mijn zorgen weer weg. Dus ja, het kan zeker goed komen! Je moet alleen wel je gedachten telkens de goede kant op sturen. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Geen idee hoe bij mij de knop is omgegaan, heb er echt wel een aantal jaar last van gehad en toch is het op een gegeven moment gelukt.
Eh nee. Dat ben ik. Ik ga de hoeveelheid oxazepam niet opschrijven die ik gehad heb nu het wat beter gaat is het nog echt heel veel
Ik lees graag mee. Hier nog niet officieel gediagnosticeerd, maar wel flink vermoeden. Ik start binnenkort met therapie, maar ben weinig hoopvol hoor. Met rust reinheid regelmaat moeten we ook een eind komen, maar dat is niet altijd makkelijk te combineren met een gezin. Terugkijkend is het iets wat mijn hele leven al speelt, de afgelopen jaren wat extremer. Mijn verstand vaak wel beter, maar het gevoel hè..
Dit inderdaad.. moeheid en stress zijn echte triggers bij mij! Het makkelijk onder controle krijgen gaat niet altijd even goed/snel, maar door het erkennen en rationaliseren van de gevoelens zakt het uiteindelijk weer.