Hoi, Mijn dochter heeft dit niet gelukkig, maar vrienden van ons hebben een zoontje die dit ook heeft. De eerste keer was natuurlijk enorm schrikken omdat je niet weet wat er is en het net is alsof ze ertussenuit piepen. Nu heeft hij het nog weleens gehad en het blijft akelig, maar ze weten nu ook dat het in principe verder geen kwaad kan.
Mijn zoontje heeft dit ook, niet als hij boos is, maar als hij gevallen is. Ik weet dan ook dat hij zich erg pijn heeft gedaan. De eerste twee keer schrok ik verschrikkelijk, maar nu niet meer. Ik laat het gaan en duurt het me te lang dan blaas ik hem in zijn gezicht. Of het echt helpt weet ik niet maar je doet dan wat voor je gevoel ! Heeft jou dochter/zoon het ook bij het vallen of doet hij/zij het uit boosheid ? Groetjes Monique
Ik heb een dochter die dat doet, ik vind het elke keer toch weer doodeng. Nu ze wat ouder wordt wordt het ook minder gelukkig.
Mijn zoontje heeft het als hij boos is. Hij heeft nu bijvoorbeeld bedacht dat tandenpoetsen iets verschrikkelijks is, dus zodra ik de borstel pak begint hij te brullen, en als ik dan probeer te poetsen word hij zo kwaad dat hij zijn adem in houd, blauw word, met zijn armen gaat maaien en bijna weg gaat.
ze houdt hier wel haar adem in als ze huilt en zich dus goe dpijn heeft gedaan maarn iet in overre dat ze blauw word maar ze gaat wel met haar armen zwaaien ik blaas haar vaak even in het gezicht en dan is het weer goed
Hier nog een mama met een kindje met BHS Niels is ermee begonnen vanaf de peutertijd zo'n beetje, ik denk dat hij zo rond de 2 jaar was dat het de eerste keer gebeurde (doodeng), de laatste keer is echt al lang geleden, ik dat toch wel bijna 2 jaar (hij is nu ruim 6). Het gaat dus wel echt over. Het gebeurde bij hem vooral uit boosheid, frustratie en bij hele erge pijn (teen stoten tegen de tafel enzo). Soms neigt het er nu nog wel eens naar, maar hij is wat ouder en beseft dat hij adem moet halen. Lukt niet altijd even goed door zijn astma, maar tot nu toe gaat het goed (gelukkig).