Tsja... de titel zegt het al.... waar ik ben is mijn meisje en waar mijn meisje is ben ik. Heel logisch natuurlijk... maar toch ik begin mezelf soms zo stom te vinden. Momenteel werk ik niet, ik zit sinds mijn bevalling thuis in de ziektewet. Ik ben dus 24/7 met mijn dochertje wat ik natuurlijk erg fijn vind. Ik ga zo af en toe alleen weg (zonnebank, uiteten met vriendinnen) en dat gaat hartstikke goed wat betreft het alleen laten van de kleine. Nu vind ik het alleen nog erg lastig om haar 'uit handen te geven'. Bij mijn ouders gaat het wel, maar mijn schoonouders daarintegen pfff. Het helpt ook nog niet mee dat mij SM erg bezitterig is. Ze weet alles beter en zodra ik de deur in stap, is mijn meisje dus de hele tijd bij haar. Snap wel dat ze haar wilt zien, maar ze wordt gewoon uit mijn handen getrokken. Nu STAAT ze er gewoon op dat ze MOET komen logeren binnenkort en zoniet dat ze haar wel even komt halen. Ik moet maar eens niet zo truttig doen, en ze moet aan opa en oma wennen. Ben ik echt zo'n trutje dat ik hier zó tegenop zie, en haar het liefst nog bij niemand wil laten slapen? Of heb ik toch wel een beetje gelijk?? En is mijn gevoel heel normaal?
Nee! Ik wil porkie ook echt nog geen nacht missen! Werk wel, maar mis hem dan enorm. Lekker bij je houden hoor, laat je maar niet opjagen, doe ik ook niet, mijn kleintje gaat voorlopig nog nergens logeren hoor
ik denk er zelfs niet aan om mijn kleine meid ergens te laten slapen zelfs voor een paar uur vind ik een hel kan mijn meisje gewoon niet missen ze is nog veel te klein naar mijn zin (11weken en 3dagen )
nee hoor, gewoon je gevoel volgen!!!! Het is jouw (jullie) kind. Je mag je in je leven nooit iets laten opdringen. De dingen die je doet moeten uit je hart komen en moet je zelf beslissen zodat je jezelf niks kan verwijten. Mijn zoontje van bijna 14 maanden is ook nog nooit bij iemand blijven slapen, ook omdat ik mijn manneke niet kan afgeven, jij staat zelfs al een stap verder dan ik, ik ben het laatste jaar nog maar 1 keer weg geweest om de vrijgezellenavond van mijn beste vriendin te vieren en dan was ik al om 22u terug. Mijn zoon zal nooit kunnen zeggen dat ik hem aan zijn lot heb overgelaten voor mijn eigen plezier. Ik weet dat dit heel cru klinkt en is zeker niet beschuldigend toe naar andere mensen maar ieder heeft zo zijn mening. Wij zijn laat aan kinderen begonnen en hebben eerst van ons leven genoten en nu willen wij ons 100% aan onze kinderen wijden.
Je bent echt geen trutje hoor! Het is logisch dat je veel bij je dochtertje bent, jij bent haar moeder en 24/7 thuis. Goed dat je ook weleens weggaat. Je sm bepaalt toch niet wat ze met jouw (!) dochtertje doet, dat beslis jij! En als het met 5 mnd. niet nodig is dat ze ergens logeert, zou ik het ook nog niet doen. Ik vind jouw gevoel dus heel normaal! En wennen aan opa en oma (?) doet ze ook wel als jullie daar overdag heengaan. Hoe staat manlief hierin?
Ja zo denk ik er dus ook over! Mijn man is wat dat betreft best nuchter... die staat haar makkelijk een nachtje af, want ja het zijn toch zijn ouders he. Maar brr, als ik er alleen al aan denk,
nee hoor, ik ben een thuisblijfmoeder...en uit logeren wordt hier pas gedaan wanneer het ect "moet" of eventueel wannee rhet kind het wilt.... mijn schoonmoeder is wel heel lief en ik wil haar binnekort ook een alleen-momentje gunnen met die kleine...maar vind het nu pas geschikt...hij is nu lekekr zelfstandig, kruipen zelf zitten etc...
Dat is toch echt jullie eigen beslissing. Jammer dan voor opa en oma als jij het niet wil. Hier is het andersom. Ik zou wel voor een nachtje ons zoontje bij mijn ouders willen brengen. Maar mijn man heeft daar (nog) geen goed gevoel bij. Dan houdt het op voor mij, ik kan het me goed voorstellen.
Helemaal niet gek!! En ook gewoon niet doen als je dat niet wilt. Hier gebeurt dat voorlopig alleen als het niet anders 'kan'. Ik werk 2,5 dag en vind dat ik mijn kindje dan al genoeg moet missen. En over het uit de handen geven. Gewoon eens zeggen: nou wacht maar even. Je mag straks wel even met haar knuffelen. En duurt het te lang, dan neem je haar weer over en zeg je: ze mag nou even bij mam of papa zitten/ in de box spelen/ slapen/ enz. Jij bepaalt en laat anderen maar lekker zeuren!
Ik vind het ook absoluut niet raar hoor! De reactie van je schoonmoeder echter wel... moeten?? Dat bepaal je toch zeker zelf wel. Ik heb er ook geen behoefte aan dat mijn dochter ergens anders gaat slapen. Vind ik helemaal niet nodig. Ze heeft er niks aan. Ze kan er geen plezier aan beleven en zich er al helemaal nog niet op verheugen. Dus zolang ze het nog niet zelf kan beslissen hoeft het voor mij niet. En al helemaal niet nu ze nog in de nachten komt. Ik wil haar zelf troosten en voeden. Mijn schoonmoeder zou het ook wel willen denk ik, maar helaas.. Die tijd komt nog wel.
Nou ik voel(de) me prima bij als ze uit logeren gaan/gingen, maar mijn kindjes gaan niet uit logeren om iemand (lees: opa's en oma's) anders te plezieren. Dus in jouw geval zou schoonma dikke vette pech hebben
Ik sluit me aan bij Lenka! Zeg maar tegen je schoonmoeder dat als zij nog zo graag voor een baby wil zorgen, ze zelf nog maar eens zwanger moet worden!
Oh nee hoor ik vind het ook geen rare reactie. Ons dochtertje is nu 10,5 maand en geen haar op mijn hoofd die er over nadenkt om haar een nachtje te laten logeren. Voor wie zijn plezier doen we dat? Niet die voor onszelf, want wij hebben die behoefte helemaal niet, niet voor haar, want zij zal gewoon slapen. En wennen doet een kindje niet in zijn slaap, dus waarom dan laten logeren? En dat uit de handen trekken? Dat wordt hier ook wel eens gedaan door beide oma's. Van mijn moeder kan ik het wel hebben maar van mijn schoonmoeder niet. En dat ligt dus echt aan mijzelf. Dan komt mijn slechte kant omhoog en heb ik zoiets van 'ze is van mij'.... Zal het iets hormonaals of iets dierlijks zijn ofzo die reactie van mij? Maar volg gewoon je hart en doe alleen wat jij en je partner zelf willen!!
Fijn om te lezen dat ik dus geen tutje ben !!! En dat veel van jullie dus net zo zijn. Ik ga het idd binnenkort gewoon zeggen! Het is waar dat mijn dochtertje er ook nog geen plezier aan beleefd en als ze wilt wennen, gaat ze er gewoon een middagje heen.
Mijn dochter gaat drie dagen naar de opvang (schoonfamilie) en daar heb ik geen moeite mee, en als we eens ergens heen gaan waar het niet leuk is voor haar dan past er iemand op maar uit logeren doen we nog niet hoor. Ik moet er niet aan denken 's morgens zonder haar wakker te worden Ik pluk haar liever midden in de nacht bij iemand anders (schoonouders) uit bed om haar mee naar huis te nemen (kan ze gelukkig goed hebben).
Hier iets minder tuttig (zoals je het zelf noemt hoor, ik vind dat niet) Ik begrijp heel goed wat je moet voelen, maar heb het zelf wat minder. Ik ben ontzettend gek met ons wondertje (want dat is het echt) en ben ook blij dat ik hem weer op kan halen na een werkdag, maar ik vind het ook wel fijn om mijn eigen ding, zoals werk, te hebben. Logeren wordt hier al wel gedaan, maar wel als het nodig is. Ik heb juist zoiets van met 's nachts uit bed halen, daar doe ik hem geen plezier mee, dus ik laat hem lekker liggen en we halen hem de volgende dag weer op! Ik kan er wel redelijk tegen! Maar ik vind je absoluut geen tut hoor, sm moet maar even wachten...dat getrek aan mijn kind kan ik ook slecht hebben!
Onze meisjes zijn presies even oud en ik herken je verhaal hoor! Ik ben ook een en al mama, hoewel ik ze dus meeneem naar vriendinnen en niet alleen naar de zonnebank/stad ga. Tenzij ik gewerkt heb ( 1 maand, toen ontslag genomen en nu alleen nog op oproep basis hopelijk zo'n beetje om het weekend 1 dag ) Logeren bij opa & oma's, NO WAY! Mn moeder zegt weleens als ze op mocht passen dat 't handiger is als ik ze 's avonds zou brengen ipv om 6 uur 's ochtends, maar snapt wel dat ik dat gewoon niet wil. Mn schoonmoeder is gek op onze kleine maar wij hebben het geluk dat niemand zich opdringt, ze vragen soms heel bescheiden "Mag ik ze soms even vasthouden?" maar op reacties die ik hier soms lees als "Inleveren, die kleine" zou ik toch echt zeggen "Je mag mijn kind even vasthouden, als je het normaal vraagt. Je hebt hier niets op te eisen!"
Als jij niet wil dat ze gaat logeren gebeurt het toch gewoon niet? Daar zou ik mezelf niet zo druk om maken... Mijn zoon is 2.5 en nog nooit wezen logeren!
ik begin daar ook niet aan omdat iemand anders dat persé wil, dan ben ik maar een grote trut, boeit me niet.
Gewoon duidelijk maken dat dat niet gaat gebeuren. Ik snap niet waarom die opa's en oma's dat willen. Denk ook dat ze het onderschatten, zo'n kleine baby 's nachts. Een 4 of 5 jarig kind is een ander verhaal. Hier heeft mn dochtertje nergens gelogeerd en dat gaat ook niet gebeuren, zolang het niet nodig is. Ga haar niet voor de fun ergens anders laten slapen