zonde zeg, zo vergooid hij ook zijn eigen leven... hopelijk kan hij eens voor zichzelf gaan opkomen... evt via de huisarts hulp vragen.
Ik zou het wel met je man bespreken als je er zelf zo mee zit en niet weet hoe je je man onder ogen moet komen. Het is je man zijn zwager en niet zijn broer?
Nou zijn vrouw vertellen is denk ik geen oplossing. Naast haar dominante karakter kan ze ook heel agressief zijn. Haar kennende zou ze mij de schuld geven en zou ze samenspannen met schoonmoeder. Hij probeert al jaren het te vertellen, maar hij durfde niet. Hij is er al weken mee bezig geweest om de moed te verzamelen. Toen hij mijn stem hoorde durfde hij het niet te vertellen en wilde afhaken. Ik heb doorgedramd en gezegd dat het wel mee zou vallen. Maar dit alleen omdat ik dacht dat het over mijn schoonmoeder zou gaan. Nu kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat betreft de verliefdheid, hij geeft zelf aan dit nog nooit eerder gehad te hebben. Hij weet zelf ook niet hoe hij ermee om moet gaan. Ik heb ook aangegeven dat het misschien komt doordat ik hem begrijp en we een beetje op 1 lijn zitten, maar hij heeft echt duidelijk aangeven, dat het los staat van zijn huwelijk. Zijn huwelijk is namelijk van het begin al zo, terwijl zijn gevoelen voor mij pas een paar jaar (4jr) later zijn begonnen. In die periode hadden we zelfs heel weinig contact. Sinds mijn schoonma met pensioen is, dat is nu zo'n 2 jaar, zien we elkaar ongeveer 4x per maand. Daarvoor zagen we elkaar alleen met verjaardagen.
Ik ben 2 jaar lang verliefd geweest op een ander. Heftig verliefd. Wederzijds. Maar nooit wat gedaan, altijd afstand gehouden. Het was echt moeilijk, want ik was zeer gelukkig met mijn relatie en hij met de zijne! Maar er was gewoon zo'n aantrekkingskracht, ontzettend moeilijk. Maakt mij dat een slappeling? Overigens was mijn man hiervan op de hoogte, hij heeft mij nooit veroordeeld omdat hij gelukkig begreep dat ik hier niet voor koos. Uiteindelijk is die ander ergens anders gaan werken waardoor we het contact - 2 jaar lang dagelijks - abrupt hebben verbroken. Als ik 'm nu zou zien, zou ik meteen weer verliefd zijn denk ik... Terwijl mijn relatie uitstekend is.
Nee niet zijn broer, maar zwager idd. Hij zit al heel lang in de fam. Schoonzus en zwager waren/zijn namelijk jeugdliefdes.
Persoonlijk zou ik het wel tegen mijn man vertellen als je er zo mee zit. Je moet toch eerlijk kunnen zijn binnen je eigen relatie? En jij hebt niets om je voor te schamen, er is niets gebeurd en jij hebt geen gevoelens voor hem. Grote kans dat je man wel boos wordt op hem, maar liever dat dan dat hij er later op een andere manier achter komt en het tussen jullie in komt te staan.
Nee want ik vind dit een andere situatie. Ik ben in vorige relaties 2x verliefd geworden op een ander, daar gaat t niet om, dat kan gebeuren. Deze zwager heeft nooit iets te zeggen etc, moet al het huishouden doen, ja vreselijk dat dat soort vrouwen bestaan natuurlijk maar dat is toch geen echte vent? Ga dan weg bij je vrouw. Maar dan wel een verliefdheid 8 jaar lang achter houden en een schoonzus (ts) daarmee opzadelen die wel een gelukkige relatie heeft.. Vind t bij elkaar als een erg triest mannetje klinken allemaal. Maar wat betreft het vertellen, dat draai ik terug, ik denk dat in dit geval nu ik heb gelezen over die schoonzus, beter is als Ts zich stil houd. Want zoals ik al zei, het gaat erom dat zij buiten schot moet blijven
Tja, het is inderdaad even iets waar je van staat te kijken als je zwager dit aan je verteld. Maar ik zou niet direct in de stress schieten eigenlijk. Jij bent gelukkig in jou relatie met je man, nou dan is er ook niets aan het handje toch. Ik denk dat dit meer een probleem van je zwager is eigenlijk. Beetje flauw dat hij het jou verteld heeft, maar ach ik zou me gevleid voelen, en voor de rest me gedragen zoals ik me altijd gedragen heb. Voor de rest niets. Dat hij al jaren verliefd is op jou, en klaarblijkelijk helemaal niet blij met zijn eigen relatie.. Tja dat is niet jou pakkie aan toch Daar moet hij zelf een oplossing voor vinden, of het gevoel dat hij voor jou heeft zal hij zelf een plek moeten geven. Of je het tegen je man moet zeggen... Geen idee, Ik kan alles tegen mijn man vertellen. Als dit in onze relatie zou gebeuren zou ik het denk ik wel vertellen, maar ook omdat ik weet dat mijn man zich door zoiets niet van zijn stuk zou laten brengen. Hij weet toch wel dat ik gelukkig ben met hem. Is jou man onzeker, of zoekt hij snel ergens iets achter? dan zou ik het hem niet vertellen, je scheept hem dan voor niets op met iets waar hij niets mee kan. Als ik jou was, zou ik het als een compliment opvatten, en gewoon doorgaan met je leven zoals het altijd al was laat je niet van je stuk brengen door zo'n opmerking..
Oei wat moeilijk. Ik zou hem wel duidelijk maken dat jij die gevoelens niet voor hem hebt. En evt wat afstand nemen om hem geen verkeerde signalen te geven. Ik kan hier ook alles met mijn man bespreken, als dat ook bij jou man is zou ik t niet achterhouden.
Uuuh ik zou het zeer zeker aan mijn man vertellen. Helemaal nadat hij heeft gezegd dat hij alles zal ontkennen als dit gesprek uit komt. Krijg een naar gevoel van deze uitspraak. Straks klapt het wel op een dag en gaat hij nog lopen roepen dat jullie een relatie hebben gehad oid.
Ik zou het mijn man ook echt wel vertellen en precies vertellen wat hij heeft gezegd en dat het totaal niet wederzijds is. Ik zou zoiets niet geheim kunnen houden. Verder zou ik hem duidelijk maken dat het zijn probleem is en zou het contact definitief afkappen. Maar dat zou ik doen.
Ik vind ook dat je er positief naar moet kijken, geeft eel aan dat je een leuke lieve vrouw bent. Even beetje buiten het verhaal om, vind maar eens zn man die open en eerlijk is en er niets mee doet, zosls vreemdgaan ect. Ik zou persoonlijk wel tegen je man zeggen, dit idd om erger te voorkomen en je hart te luchten. Jij wilt bij je man zijn dan is er toch nergebs voor nodig om boos te worden?
Hé wat vervelend! Vooral omdat het van een goede vriendschap nu ineens naar een ongemakkelijke situatie is gegaan. ik zou het zeker niet aan zijn vrouw vertellen (wat een stom advies was dat trouwens) Zou het wel aan je eigen man vertellen..maar goed wie weet wordt hij wel boos op je zwager en brengt dat ruzie.pff moeilijk zeg. Ik zou zeggen; eerlijk tegen hem zijn dat het gevoel niet wederzijds is en dat het je beter lijkt als jullie wat afstand nemen. Zoiets?
Wat een lieve reactie, bedankt. Aan mijn man vertellen is geen optie. Hij kan soms best jaloers zijn. Daarnaast gaat het hier om zijn zwager. Als ik het zou vertellen zou er grootte ruzie en verdeeldheid ontstaan en dat wil ik eigenlijk voorkomen. Daarnaast heeft mijn zwager het er ook moeilijk mee. En is het iets wat hem veel moeite heeft gekost. Hij wist dat mijn beeld zou kunnen veranderen over hem, maar hij is toch eerlijk geweest. Mijn man heeft morgen met hem afgesproken, dus waarschijnlijk komt hij bij ons langs. Of het echt een bezoek zal zijn, dat weet ik niet. Zal kijken hoe zijn reactie is. Ik ga in ieder geval proberen zo normaal mogelijk te doen.
Weet je.....het is niet jouw probleem. Hij voelt iets wat jij niet voelt dan is het toch klaar? Hij heeft een vervelend huwelijk (zegt hij) maar dat kan jij niet veranderen. Dus maak hem duidelijk dat jij niets voelt en niets wil. Of vind je hem stiekem wel leuk en wil je er iets mee?
Ik vraag me af waarom je ermee zit terwijl je geen gevoelens voor hem zegt te hebben. Ik zou duidelijk maken dat het niet wederzijds is en verder helemaal niks mee doen. Vooral eigenlijk niet op je tenen gaan lopen uit angst hoe het over zal komen. Als hij echt ongelukkig is dan kan hij er een droombeeld, dat totaal niet realistisch is, van hebben gemaakt. Dat is zijn ding, daar heb jij verder niks mee te maken. Gevoelens zijn niet te sturen. En zolang hij niks probeert is er geen probleem. Mocht hij wel wat gaan proberen is het tijd om actie te ondernemen.
Ik zit ermee omdat het me wat doet. Ik vind zijn onthulling nogal schokkend. Het is niet iets wat ik zo even naast me neer kan leggen. En nee, ik heb geen gevoelens voor hem, maar ik kan toch ook niet zomaar gaan doen alsof er niks aan de hand is. Het contact verbreken gaat ook niet zomaar. Hij is fam van mij en dat maakt de situatie nog gecompliceerder. Ik kan hem niet zomaar gaan negeren, want dat valt op. Als dit uitkomt ontstaat er oorlog en dat wil ik voorkomen. Misschien ook wel omdat ik medelijden met mijn zwager heb. Hij heeft het al zo moeilijk en wanneer dit uit zou komen, wordt het er niet makkelijker op. Was dit gewoon een vriend geweest, dan had ik het contact allang al verbroken. Daarnaast als zou ik gevoelens hebben, wat echt niet zo is, dan zou ik er niks mee doen. Hij is fam en dat is echt een no go.