Normaal gesproken kan ik ook alles met mijn man bespreken. Ik ben wat dat betreft wel een open boek. Als dit gewoon een vriend was geweest had ik het ook wel eerlijk verteld, maar nu gaat het om een familielid. Ik denk dat ik dan meer stuk maak. Daarnaast heeft mijn zwager aangegeven niks met zijn gevoel te doen. Hij heeft mij overigens niet gevraagd of ik ook gevoelens voor hem heb. Het enige wat hij zei is: dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij iets met zijn gevoelens zou doen. Hij wilde alleen dat ik het wist, en hij wilde weten of het me was opgevallen. Ik denk dat ik het inderdaad maar van me af moet zetten. Denken jullie dat ik maar nog een keer met hem in gesprek moet gaan? Dat ik hem duidelijk moet maken dat het gevoel niet wederzijds is? Ik kan soms namelijk nogal naïef zijn. En ook ik vind zijn uitspraak ( dat hij zal ontkennen, mocht het uitkomen) achterdochtig. Nu zei hij tijdens het gesprek nog twee dingen. 1. Ik ken alleen zijn lieve kant en hij kan dus best gemeen zijn. Wanneer hij wordt getriggerd door iets of iemand, gaat hij ver om zijn doel te halen. Hij is dan ook bereid om zijn huwelijk hiervoor op te geven. Ik heb toen aangeven dat ik dit wel apart vind. Dat hij voor zo iets wel zijn huwelijk wilt op te geven. Terwijl hij nu doodongelukkig is en dat voor hem geen reden is om zijn huwelijk te beëindigen. 2. Hij zei aan het einde van het gesprek dat hij jaloers was op mijn man. Nu weet ik niet wat ik hiervan moet denken. Gezien in combinatie met bovenstaande lijkt het mij dus verstandig om niks tegen mijn man te zeggen. Mochten ze dus ruzie krijgen, dan kan dat een soort van trigger zijn. Hij verzekerde me overigens dat hij het nooit zover zal laten komen, maar misschien ben ik dan wel te naïef.
Wat mij vooral opvalt is dat zowel jij als je zwager bang lijken voor iedereen in die schoonfamilie waarin je terecht bent gekomen, en op eieren lopen om maar niemand boos/woedend/vals te maken. De hele situatie klinkt ver van gezond..
Misschien heel stom. Maar ik heb het gevoel dat je zwager jouw klem zet. Voornamelijk door de uitspraken die hij gedaan heeft. Hij weet best wel hoe jij je voelt door wat hij gezegd heeft. Heeft hij dit niet expres gedaan om onrust te zaaien. Juist omdat hij uit zijn huwelijk wilt en niet weet hoe. Dat als dit uitkomt dat ze vrouw wilt scheiden? En ik zou me man verteld hebben. Want ik heb zo een vermoeden dat het straks allemaal jouw fout is en jij de gene was die verlieft is en niet hij. Dan ligt jouw huwelijk straks ook plat (iig een hele hoop ruzie tussen jullie) Dan heeft hij zijn doel berijkt toch?
Alarmbellen. Hij geeft je nogal wat signalen mee. Jij moet hier echt uitblijven. Waarom moest hij t zo nodig vertellen, hij wilde dat jij 't wist? Wetende hoe beladen alles ligt in de familie? TS, pas op, mijn vermoeden is dat hij aanstuurt op een ontploffing in de familie, rechtsom of linksom. Dat zegt iets over hem en over hoe verstikt HIJ zich voelt. Blijf er uit. Als ik in jouw schoenen stond zou ik dit wel aan mijn man vertellen en samen met mijn man besluiten niet mee te doen met dit destructieve spelletje.
Dit! en haar Ps. Sowieso eerlijk zijn tegen je man! Eerlijkheid duurt toch altijd het langst en je moet er toch niet aan denken dat jullie t ook nog eens samen aan de stok krijgen, omdat je dit niet gezegd hebt?
Ik snap jouw beweegredenen om het je man niet te vertellen helemaal. Wat ik me nu nog wel bedenk; stel dat jouw man er ooit achterkomt dat je zwager dit verteld heeft, bv doordat hij het op een gegeven moment zelf gaat vertellen, hoe zal jouw man dan reageren? Wanneer hij hier heel erg boos over zou worden, zou ik misschien toch nog overwegen om er wel met hem over te praten. Zo ontstaat er misschien wel onenigheid in de familie maar ben je wel loyaal aan je man..
Tja, ik begrijp niet waarom hij het zo nodig moest vertellen, wat schieten jullie beide er mee op? Hij is nu opgelucht omdat het hoge woord eruit is, maar doet er verder niets mee? Waarom moest hij het dan vertellen, en vooral met die "dreigementen" erbij? Ik zou het direct tegen m'n man hebben verteld, maar ik kan dat soort dingen sowieso lastig voor me houden. Hem het vertellen en verder begrijp ik het probleem niet zo.
Eens! Mijn man kan ook behoorlijk jaloers zijn, maar ondanks dat had ik hem dit zeker verteld. Liever een gebarste bom in de familie dan bij m'n man om t maar zo te zeggen. Dit soort dingen bespreek je met je man, in een goed huwelijk, en dat had je zwager zich ook kunnen bedenken. Ben je bang dat het allemaal uitkomt en je zwager het zal ontkennen en jij uiteindelijk de dupe bent?
Ik zou dit gelijk tegen mijn man zeggen, waarom? Omdat mijn relatie boven alles gaat! Eerlijkheid en vertrouwen en alles mag/ moet bespreekbaar zijn. Het feit dat hij een probleem heeft (verliefd op jou) is iets wat niets met jullie relatie te maken heeft en wel vanalles met je schoonfamilie. Ik zou er verre van blijven, maar zeker bespreken met mijn man!
^^ dat dus. Liever dat zijn huwelijk klapt (of zelfs de familie) als dat mijn eigen huwelijk zou klappen hierdoor. Eerlijkheid duurt het langst!
Alles. Het is de zus van haar man. Het grappige is dat iedereen dit advies geeft, namelijk: vertel het aan je man. Dat is hetzelfde als dat je t ook nog aan die vrouw zou vertellen. Anders doet haar man t namelijk wel aan zijn zus
Ik snap je hoor! Maar ik denk dan hoe zou jij het vinden als een vrouw verklaard verliefd op je man te zijn en je komt hier uiteindelijk achter en hij heeft het niet verteld. Ik zou dan denken vind hij haar dan ook leuk ofzo? Kijk dat er dan ruzie komt omdat jou man er wat van zegt dat heeft jou zwager zelf op zijn hals gehaald door het te vertellen. Mannen zijn toch een beetje haantjes en willen hun kippetjes beschermen en laten zien dat het hun kippetje is :')
hummm .. ik denk dat hij nu eerder de aandacht en een luisterend oor krijgt. die hij van zijn vrouw had willen hebben.. hij is ongelukkig en met jou kan hij praten..
Wat een lastige situatie. Ik zou het ook zeker aan mijn man vertellen, eerlijkheid duurt het langst, je hebt niets te verbergen en zo kan je man ook nog eens meedenken over hoe het het beste aan te pakken. Dat vind ik toch heel iets anders. Ten eerste is het logisch als ts het aan haar man vertelt, ze zijn immers getrouwd en ten tweede is het nog maar de vraag of haar man het aan zijn zus zou willen vertellen. Ik zou daar niet meteen vanuit gaan, helemaal niet gezien de verhoudingen in de familie.
Het is wel echt belangrijk om met je man te delen, hoe begaan je ook met je zwager bent. Je schoonzus en schoonmoeder zou ik lekker links laten liggen, die zoeken het zelf maar uit. Sommige mensen die in de ellende zitten willen meer aandacht dan dat je ze geven kunt. Dat kun je ook heel netjes vertellen en hoef je je niet schuldig om te voelen.
Maar als ze het aan haar man verteld dan komt die toch in een loyaliteitsconflict terecht? De man van zijn zusje is verliefd op een ander.
Klopt, en daarom zeg ik dat hij al een bommetje heeft neergelegd... dit heeft hoe dan ook gevolgen. Als ze het niet vertelt, kan dat haar later kwalijk genomen worden, als ze het deelt verschuift ze het probleem deels naar haar man, die er dan ook mee zit. Dat gebeurde dus al toen zwager het aan TS vertelde: toen 'gaf' hij het aan haar en nu zit zij er mee. Ik blijf erbij dat zijn actie om het te vertellen niet helemaal fris is, ook al kan het heel goed zijn dat hij echt verliefd is.