Ik zou 100% dit met mijn partner bespreken, andersom zou ik het hem namelijk erg kwalijk nemen als hij dit niet aan mij vertelt. Zit je man lekker te ginnegappen met z'n zwager die verliefd is op z'n vrouw, gatver, vind dat zowat verraad als je t niet vertelt. Verder dikke vette kilometers afstand, hij mag t zelf uitzoeken, mooi het balletje terugleggen dat hij er zelf maar mee moet dealen. Als ik goed zou zijn met mijn schoonzus, zou ik het haar eerlijk vertellen (verwacht ik ook Andersom). Is de relatie niet goed, mag man zelf weten of hij t aan z'n zus vertelt of niet. Daarom altijd gepaste afstand, close zijn met zwagers vind ik not done (privebellen etc), zou ik ook niet van mijn man accepteren.
Ik zou het dus ook tegen mijn man zeggen. Ik vind zoiets te groot om voor mijn partner verborgen te houden. En wat als het later uitkomt... En als aan mijn man vertellen betekent dat schoonzus er dus ook achter komt, dan is dat zo. Jouw zwager heeft zelf dit bommetje neergelegd, niet jij. Hij zegt niks met zijn gevoel te willen doen maar brengt jou vervolgens wel in een moeilijke situatie! Ik zou het dus aan mijn man vertellen en er vervolgens ook absoluut niet mee bemoeien.
Ik denk dat de verliefdheid van je zwager zo heftig is geworden omdat hij er al jaren op los fantaseert? In zijn dagdromen komt hij even los van de werkelijkheid, en hij gebruikt jou er voor. Maar ik denk niet dat het echte liefde is. Wees kort en duidelijk naar hem: ik wil je niet, en wil niets meer horen of merken van je gevoelens voor mij. Ik denk wel dat je het met je man moet vertellen. Wat als het ooit uitkomt en je zwager zegt dat je het al die tijd hebt geweten? Dag vertrouwen tussen jullie.
Zoiets moet je tegen je man vertellen vind ik. Dat zou ik ook van hem verwachten en ik zou het echt niet leuk vinden moest hij zoiets verzwijgen. En dat hij jaloers is maakt voor mij niets uit.
Bedankt voor jullie reacties. Op bovenstaande wil ik toch graag reageren. Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd. In die 10 jaar heb ik maar 2 keer een diepgaand gesprek met mijn zwager gevoerd. De eerste keer, toen was er overigens nog een derde persoon bij, vertelde hij over zijn thuis situatie. Iets wat ik totaal niet verwacht had, aangezien ze altijd mooi weer spelen. De tweede keer was een paar maanden terug toen ik dus een aanvaring had. Dit was wel een 1 op-1 gesprek, maar dat ging over schoonma. Verder heb ik hem in die 10 jaar nooit alleen gesproken. Alle gesprekken vonden gewoon plaats aan de keukentafel en in bijzijn van mijn schoonzus en man. Zoals aangeven waren dit vaak gesprekken over alledaagse dingen. Ik ben dus nooit alleen met hem samen geweest. Mede door dit, begrijp ik zijn verliefdheid ook niet. Ik heb gezegd dat als hij ongelukkig is, hij voor zichzelf moet kiezen. Nu achteraf gezien (jullie reacties) was dat misschien dom. Hij heeft gezegd dat hij wel gelukkig is en de situatie met zijn vrouw heeft geaccepteerd. Als hij onder zijn huwelijk uit zou willen komen, waarom doet hij dit niet met een andere willekeurige vrouw (beetje oneerbiedig, dat begrijp ik). Waarom zou hij mij hiervoor willen 'gebruiken'. Waarom zou hij willens en wetens mijn huwelijk kapot willen maken en ervoor zouden dat mij kinderen in een gebroken gezin opgroeien. Hij heeft mijn kinderen vanaf de geboorte meegemaakt en ze zijn gek op hem. Ik kan gewoon niet geloven dat je dit opzettelijk zou doen. Maar misschien ben ik wel te goed gelovig
Lastig zeg... Ik zou vooralsnog niks veranderen. Hetzelfde met hem omgaan alsof hij niks verteld had. Zie het inderdaad maar als compliment. Verder lijkt het me een goed idee om helemaal niks meer met hem te bespreken aangaande zijn relatie met zijn vrouw. Hebben jullie maar 2x gedaan, maar mocht het ooit weer die kant op gaan, meteen de andere kant op sturen. En 1 op 1 contact ook vermijden. Je hoeft hem niet uit de weg te gaan, maar je had toch weinig persoonlijk contact met hem, dus wat dat betreft verandert er niks. Als je normaal blijft doen, en niks verandert, zal dat voor hem ook duidelijk zijn dat zijn bekentenis jou niks doet (ook al doet het je wel wat, maar op een andere manier. Beter dat hij denkt dat het je niks doet.) Van jouw onverschilligheid gaan zijn gevoelens wellicht over. En mocht hij weer toenadering zoeken, meteen afkappen met: Hier heb ik geen behoefte aan. Tenminste, zo zou ik het insteken. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Juist door dit gelijk met je man te bespreken en duidelijk aan te geven dat er niks gebeurd is en jij absoluut geen gevoelens hebt voor je zwager en er dus ook nooit iets zal gebeuren, behoud je het vertrouwen dat je man in je heeft. Als hij er pas later achter komt kan hij het vertrouwen in jou wel eens kwijtraken. Vertel hem gewoon eerlijk wat je zwager tegen jou gezegd heeft en dat jij je er niet fijn bij voelt. Misschien dat er wat woorden zullen vallen tussen je man en je zwager maar die laatste moet gewoon duidelijk weten dat er voor hem schijn van kans open ligt.
Hoezo gebruiken. Hij is verliefd op je? En waarom jou huwelijk kapot maken er is toch geen wederzijdse verliefdheid? Voor verliefdheid heb je toch 2 mensen nodig als jij zegt niet te willen dan is het toch afgedaan. Wat valt er dan kapot te maken. Julie vriendschappelijke relatie misschien maar dat heeft toch helemaal niets met jullie huwelijk te maken? Ik zou het gewoon laten voor wat het is zeggen dat er geen wederzijdse verliefdheid is. Dat hij zelf moet uitzoeken hoe hij dit gaat oplossen maar dat hij moet inzien dat er geen enkele mogelijkheid op een relatie is. Ik zou dit dan ook niet met mijn man bespreken of met zijn vrouw. Dit gaat alleen maar voor extra wrijving zorgen tussen iedereen wat misschien achteraf helemaal niet nodig is.
Compleet mee eens Ik zou trouwens gaan appen om bewijs van zijn verhaal te krijgen dan kan hij nooit ontkennen en de schuld op jouw af schuiven. Want als jij het nu verteld dan ontkent hij het en wordt jij erop aan gekeken
Bedankt voor je reactie. Gebruiken: hiermee doel ik op de reacties van een een aantal dames. Zij hebben het vermoeden dat hij dit 'bommetje' heeft neergelegd bij mij om zo de situatie te laten escaleren en zijn huwelijk te beeindigen. Ik denk niet dat dit zijn intenties is. Wat iemand al eerder zei: hij is te zwak om een eind te maken aan zijn huwelijk. Ik heb besloten om niets tegen mijn man te zeggen. Mocht het uitkomen, dan hoop ik, dat hij genoeg vertrouwen in mij heeft wanneer ik zeg dat het niet wederzijds was/is. En dat ik erover gezwegen heb, omdat ik geen ruzie in de fam wilde. Zijn (naaste) fam is niet groot, alleen ouders en zus. Als ik dit vertel, dan heeft hij niemand meer. Verder denk ik, dat ik toch een gesprek met mijn zwager aanga. Ik wil hem duidelijk vertellen dat het gevoel niet wederzijds is. Verder verwacht ik van hem dat hij er alles aan doet om ervoor te zorgen dat zijn verliefdheid overgaat en hij geen opvallend gedrag vertoont. Mijn gevoel zegt nu dat ik het gesprek misschien moet opnemen. Mocht het ooit uitkomen en escaleren, dan heb ik in ieder geval het gesprek nog als bewijs. Maar aan de andere kant gaat dat ook wel weer heel ver. Op de een of andere manier, ben ik nu eigenlijk een beetje achterdochtig. Vooral omdat hij heeft gezegd dat ik hem alleen ken als lieve zwager en dat hij ook een gemene kant heeft.
Hoi Redbulletje, Ik was degene die sprak over een bommetje. Daar bedoelde ik niet mee dat hij een vooropgezet plan heeft. Of dat hij het bewust doet. Maar ik schrok wel van een aantal uitspraken van hem. Toen begon ik wel alarmbellen te voelen. Wij lezen je verhaal, jij zit er middenin. Je krijgt veel verschillende adviezen. Het is belangrijk dat jij achter je eigen keuzes staat, daar gaat 't uiteindelijk om.
Die 'gemene kant'-opmerking...daar doet hij toch wat mee naar jou? Dat is wat ik bedoelde. Hij zendt 'vage signalen' uit maar ondertussen..
Ik wil toch nog een ding kwijt. Er word best makkelijk gedacht ehoe ze het kan oplossen en wat ze eigenlijk moet doen. Maar kijk het ook even vanuit haar punt. Ik vind het een beetje klinken 'bang voor de kettingreacties e' en ze wilt de boel gewoon gesust houden. Als ze self al zegd dat ze weet dat haar man uit zn stekker gaat dan snap ik wel heel goed dat ze het niet kwijt wilt. En ik zelf zou het ook bespreken maar ik weet hoe ik hem gewoon vriendelijk kan houden. En met zn bijdehante schoonfam denk ik dat jezelf weinig voor sprekeb heb. Mijn schoonouders zijn ook flapuits en grof in de mond, dit heeft ook voor een nodige flinke ruzie gezorgd, uitgesproken maar nog veel dingen die ik niet wil hebben, maar ik heb gewoon van geen spreken bij hun. Ik word daar ook supr onzeker van.
Ik zou het juist wel mijn man vertellen. Ten eerste omdat ik vind dat je in een huwelijk geen geheimen moet hebben voor elkaar en ten tweede zodat hij weet dat het niet van jou afkomt. Je weet niet wat je zwager nog wil in de toekomst en als het uitkomst heb je kans dat hij het verhaal verdraait en misschien wel zegt dat juist jij degene bent die verliefd op hem is om zijn eigen hachje te redden. Je kunt toch met je man bespreken dat jullie verder niks doen met die info? Maar ik vind wel dat je man recht heeft om het te weten. Je/jullie kunnen dan samen het gesprek aangaan met zwager (zou ik dus ook niet alleen doen) om hem erop te wijzen dat het gevoel niet wederzijds is en hij zich moet concentreren op zijn eigen huwelijk.
Jeetje joh, wat een toestand. Ik kan best begrijpen dat hij op een ander verliefd wordt, vooral in zo'n huwelijk. Hij ziet bij jullie natuurlijk een relatie die hij ook had willen hebben. Sneu voor hem, maar hij heeft jou hier nu toch bij betrokken. Dat hij opmerkingen maakt als dat wanneer jij hier iets over zou doorvertellen, hij toch alles ontkent en zegt dat hij een 'gemene' kant hebt die jij niet kent, waarom zegt hij zulke dingen? Jij zit door zijn toedoen nu wel in de knoop, moet je het je man vertellen of niet, wat zijn de gevolgen voor de familie als dit uitkomt, zou hij zijn gezin en kinderen verlaten, zouden ze denken dat jij dit verzonnen hebt, ga zo maar door. Dit heeft hij allemaal bij jou neergelegd. Ik zou het persoonlijk wel aan mijn man vertellen en je zwager zeggen dat hij jou niet meer lastig moet vallen hiermee. Dit is zijn probleem en dat moet hij zelf oplossen, dat is niet jouw verantwoordelijkheid.
Je hoopt dat je man genoeg vertrouwen heeft als het eenmaal uitkomt. Ik vind dat je nu niet genoeg vertrouwen in jullie hebt als je het nu al niet kan delen. Ik zou goed begrijpen dat je man naderhand wantrouwiger is dan als je het nu verteld...
Hi Farfalli, Ik vind het alleen maar fijn dat je meedenkt. Ik zit er midden in en bekijk de situatie anders. Jij en de andere staan er verder vanaf en bekijken de situatie dus ook anders. Doordat er bij jou alarmbellen afgingen word mijn gevoel bevestigt en dat geeft aan dat ik er ook iets mee moet. Zoals eerder aangegeven ga ik altijd uit van het goede. Ik ben daar heel naief in. @ life: mijn man wordt niet snel boos, maar ik denk dat als ik dit vertel, hij woedend zal zijn. Als het een vreemde zou zijn, iemand die hij niet kent, dan zal hij wel boos worden, maar er verder niets mee doen. Nu gaat het over zijn schoonbroer, een familielid. Ik kan dus wel zeker zeggen dat hij woedend zal zijn en het zelfs misschien kan uitdraaien op een vechtpartij. Daarom mijn keuze. Daarnaast kunnen onze kids en die van zwager het goed vinden met elkaar. Dat wil ik ze niet afnemen, mede omdat we al bijna geen kleine nichtjes of neefjes hebben. Ik zal me idd gewoon meer afzijdig gaan houden. Mijn schoonfam is idd apart. Ik weet nooit welke bril ze op hebben. Het ene moment zijn ze super lief om vervolgens een week later weer met een gemene opmerking/actie te komen. Vroeger maakte ik me er druk om en zei ik het tegen mijn man en dan maakte we ruzie. Vandaag de laat ik het over me heen komen. Escaleert het naar mijn gevoel dan zeg ik er echt wel wat van. Ik kom nu wel voor mezelf op. En ja dat zorgt soms voor iets meer problemen. Ik ben daarom nu ook bezig om de bezoeken aan mijn schoonouders terug te brengen tot 2x in de maand.
Hier ben ik het volledig mee eens!!! Je zwager kan je in de toekomst gaan manipuleren, voor zover hij dat nu nog niet heeft gedaan..Vind dat hij al een stap te ver is gegaan hoor. Laat de familie maar barsten. Jij je man en kinderen staan op nr1 en daar mag niks of niemand tussen komen. Je gooit je eigen eieren in als je dit verzwijgt voor je man!
stel dat het andersom was dat er iemand in jou familie verliefd zou zijn op jou man zou je dat dan willen weten of zou je liever willen dat hij het geheim zou houden? ook al is het niet wederzijds ik zou persoonlijk nooit twijfelen maar alles eerlijk vertellen vertrouwen is hier nummer 1
Om zo eerlijk mogelijk antwoord te geven op je vraag; ik zou het niet willen weten. Ik zou erop vertrouwen dat hij er niet op in zou gaan, en afstand van de betreffende persoon zou nemen. Hij weet heel duidelijk wat mijn standpunt is over vreemdgaan. En mede daardoor vertrouw ik hem. Ik vertrouw erop dat hij het juiste zou doen.