eerst en vooral weet ik niet of dit topic goed staat bij baby en dreumes, anders verzetten jullie het maar! het gaat over het volgende, ik ben 20 jaar en een maand geleden bevallen van een zoontje via ks! ik heb een depressie en daardoor woon ik tijdelijk terug bij mijn ouders die alle zorgen op zich nemen van de kleine, 's nachts staan zij ervoor op! nu voel ik me toch al beter, dus ik zou nu al voor de kleine kunnen zorgen! maar mijn moeder heeft mij gekwetst door te zeggen dat ik nooit een kind mocht krijgen, dat ik daar het karakter niet voor heb! ik krijg dat niet uit mijn hoofd! wat denken jullie daarvan? moest het even kwijt!
Jeetje wat een nare uitspraak van je moeder. Heb je het al eens met haar er over gehad waarom ze dit heeft gezegt? Denk dat het goed is dat je er met haar over praat anders blijft het maar door je hoofd spoken.
Pfff dat is wel een hele nare opmerking. Ik kan me goed voorstellen dat je je erg gekwetst voelt! Ik weet niet hoe de situatie verder is, maar wellicht heeft ze dit gezegd op een moment dat het haar ook allemaal teveel werd. Ze heeft natuurlijk nu een dochter en een kleinzoon om voor te zorgen en dat is best zwaar. Dit is natuurlijk geen excuus om zoiets te zeggen, maar plaatst zoiets wel in een ander daglicht. Wellicht kun je er een keertje over praten met je moeder, ik zou haar wel zeggen dat je je erg gekwetst voelt. Veel sterkte/beterschap. Hopelijk voel je je snel beter en kunnen jij en je ouders weer op een leuke manier met elkaar omgaan.
zou er met je moeder over praten en mss kan je overdag alvast weer wat zorg van Jelle nemen? en dan laten zien dat je moeder het verkeerd heeft en je wel voor hem kan zorgen...wel omdenken dat je het dan niet gaat overdrijven en alles perfect wil doen....
Oef dat is wel heel pijnlijk. Denk dat het inderdaad het beste is om eens goed met je moeder te praten over dat je ze heel dankbaar bent voor de zorg en dat je je gekwetst voelt door haar opmerking. Kan de vader van het kindje ook niet een dagje (of meerdere) oppassen, waardoor je moeder misschien ook wat meer ruimte heeft en dus niet het gevoel krijgt niet alle zorgen te hoeven dragen?
Had je hiervoor al vaker last van depressies? Misschien is je moeder ook wat oververmoeid als zij het grootste deel van de tijd voor haar kleinkind zorgt en had ze dat van tevoren allemaal wat anders voorgesteld. Ik zou haar er wel op aanspreken, dat je dat geen fijne opmerking vond.
heeft hij dan wel een band met zijn zoon? of wil hij bijna niets meer met hem te maken hebben je hoef niet op me vragen in te gaan hoor als je niet wil...... en wat voor depressie heb je?...
Schandalige opmerking van je moeder. Vind ik echt niet kunnen. Ook al denkt ze dat, dan hoeft ze het nog niet uit te spreken. Een goed gesprek lijkt me idd het beste, zorg dat je goed voorbereidt bent, eventueel wat punten op papier zetten . Bedenk wel, jij bent de mama!
als je moeder er snacht vaak uit moet,misschien is ze wel heel moe,ze is toch wat ouder en soms ga je van moeheid vervelende dingen zeggen. niet dat dat netjes van haar was,je kan het op een normale manier tegen haar zeggen,dat het je heeft gekwetst. misschien kan je ergens anders wonen? begeleid wonen?
ja nou en? ze zorgt toch maar mooi voor je kindje nu je depressief bent, kun je niet gewoon dankbaar zijn en niet te zwaar aan haar woorden tillen? ik wil niet bot overkomen maar waarom zien mensen graag de minpunten ipv pluspunten? je had ook een topic kunnen schrijven over hoe super ze is nu ze voor jou en je kleintje klaar staat maar er wordt alleen maar weer een klaag topic geopend daarnaast vindt ik het natuurlijk niet zo subtiel van je moeder om dit te ze zeggen maar dat is iets wat ze misschien in een bui heeft gezegd kan dat?
ik vind raar dat je meoder zoiets zegt ze weet dat je een depressie hebt en kan je al helemaal niet zulkde dingen zeggen vind ik... maar inderdaad misschien beetje moe en in een opwelling gezegd zal ook aanraden wat er al veel melden probeer met haar te praten en zeg gewoon dat het je gekwetst heeft... en Ayyildizf ze zal heus wel heel blij zijn dat haar moeder voor haar kleine zorgt zal ze echt wel respecteren maar dan vind ik nog niet dat je als meoder dat tegen je kind kan zeggen en al helemaal niet als je deprisief bent... ze zal haar moeder heel dankbaar zijn natuurlijk en dit zat haar dwars vandaar dat ze het denk ik alleen zo neerzet want zijn niet zommaar woorden lijken mij ook erge pijnlijke woorden... meid nogmaals zal praten met je moeder en denk dat het dan allemaal wel goed komt
ja maar haar moeder heeft geen depressie, en ik vind het heel ver gaan als je tegen je eigen vlees en bloed zegt dat ze nooit een kind had moeten krijgen. ik weet niet hoe de omstandigheden waren, en misschien is ze teleurgesteld omdat je niet samen met de vader voor haar kleinkind zorgt, maar jee, ze is een volwassen vrouw, die kan toch wel even nadenken voor ze iets zegt.... meid, sterkte, en iedereen verdient een kindje, en iedereen weet dat het niet makkelijk is een goede mama te zijn, maar we doen allemaal onze uiterste best toch ?
nou ik vind het nogal een harde opmerking zeg! misschien heeft ze het wel gezegd in een boze bui of narige bui, maar zoiets lijkt me ook wel hard overkomen als mijn moeder dat zou zeggen. tuurlijk is het super dat ze zo voor je klaar staat en er snachts uit gaat enzo, maar dit is wel hard. hadden jullie ruzie ofzo toen ze dit zei?
dat vind ik wel een beetje kort door de bocht hoor! Hoe moe je ook bent, ik vind niet dat je als moeder zijnde zoiets tegen je eigen kind zegt... En Christy...probeer het met je moeder te bespreken, ik denk niet dat ze het zo bedoeld heeft, maar je zit er wel mooi mee!
Christy, wat bot van je moeder. Als ik je onderschriftjes zo lees ('12 juni: hartje klopt, 5 juli: alles nog in orde, hartje klopt, 26 juli: ITS A BOY, alles in orde, ook nekplooimeting!'), lijk je me een lieve, bezorgde moeder, die door omstandigheden op dit moment niet in staat is te doen wat je moet doen. Ik weet niet onder welke situatie jouw moeder dit heeft geroepen. Zeg dat je je gekwetst voelt, en dat je het niet van je af kan zetten. Misschien heeft je moeder het wat onhandig gebracht. Ik vind het ook goed van je dat je je hulp van je moeder hebt ingeroepen - door bij haar in te wonen, omdat je het beste voor je kindje wilt. Goed van je hoor!
ja hoor wat is dat nou voor een reactie? je zegt toch niet tegen iemand dat die nooit kinderen had mogen krijgen. die vrouw had dan zelf niet aan kinderen moeten beginnen als het zo zwaar is je kind te steunen tijdens een depressie.
Ik denk dat jouw labiele toestand icm de zorg voor jouw kindje je moeder even de keel uithing. Je moeder zorgt toch maar mooi voor jou en je kindje terwijl het kindje in deze jouw keuze was en niet de hare. Dan zeggen mensen wel eens dingen naar anderen die niet fijn zijn om te horen. Maar de positie waar jouw moeder door jouw toedoen inzit lijkt me voor haar ook niet fijn. Ik denk dat je haar niet de woorden moet gaan verwijten. Probeer je leven op de rails te krijgen samen met de vader van je kindje en laat haar gewoon oma zijn. Als je daar naartoe streeft dan kun je je moeder bewijzen dat jij je kindje meer dan waard bent. Succes en til niet te zwaar aan de woorden van je moeder ,maar laat zien dat je je best doet en aan jezelf werkt om een moeder te worden in elke zin van het woord.