Nou...ik voel me dus echt schuldig Gisteren zijn we een half dagje met zijn viertjes gaan winkelen. Normaal koop ik altijd leuke spulletjes voor de kindjes en dingen die we nodig hebben voor in huis ofzo, maar niks voor mezelf. Dit keer moest ik echt een nieuwe spijkerbroek omdat mijn andere van mijn kont viel doordat ik wat afgevallen ben. Maaaaar.....ik heb dus veel meer gekocht en alles voor mezelf (op 2 hemdjes voor mijn dochter na) en ik voel me dus zo schuldig! Heel egoïstisch. We hebben het niet breed nu en op zich heb ik niet zo heel veel uitgegeven voor wat ik heb gekocht, maar toch. Ik zit er wel mee en voel me er niet echt lekker bij. Mijn man zit er niet mee, hij vindt dat ik goed gekocht heb en dat dat best eens mag, maar ik stond zowat op het punt om alles maar weer terug te brengen op die ene broek na... Herkenbaar?
Ik denk dat vele mama's dat hebben. Zelfs als ik ga shoppen voor mezelf kom ik nog met kleding voor de kinderen terug. Tot vorige week zaterdag, toen heb ik ook eens meer voor mezelf gekocht. Het voelde op dat moment heel raar en ik ging zelfs op zoek naar spullen voor de kinderen, maar op de terugreis dacht ik "dit moet ook wel eens gebeuren" En ik ben nu maar wat blij dat ik het heb gedaan, je moet jezelf ook wel eens verwennen. Je kinderen lopen er vast netjes en verzorgd bij, ze komen echt niets tekort, dus geniet van je aankopen!!!
Ik ging dus inderdaad ook op zoek naar iets voor de kinderen om dat gevoel te compenseren....zo maf...
Herken je gevoel helemaal. Ik heb sinds de geboorte van mijn dochter ook nog niets voor mij zelf gekocht behalve sokken. En dat was omda in al mijn sokken gaten zaten en mijn man er op aandrong.
Jaa ik herken dat gevoel meteen! Wij hebben het ook niet breed en alles gaat naar de kinderen hier! Totdat 2 weken geleden ik 2 broeken in de vuilnisbak kon gooien, omdat die aan de binnenkant van mn benen zo versleten waren dat er gaten in kwamen....Dus had ik nog maar 1 lange broek. Heb 2 nieuwe broeken gekocht en ook nog een shirt van mn vakantiegeld. En dan ipv dat ik er blij mee ben, voel ik me superschuldig! Terwijl het gewoon broodnodig was die broeken. Nu is het wel gezakt, en denk bij mezelf: wat ben ik toch een muts dat ik niet gewoon blij ben met mn nieuwe broeken.
Mama's zitten vreemd in elkaar haha. Ik denk dat vrijwel elke moeder dat gevoel tot op zekere hoogte zal herkennen. De een wat meer dan de ander. Hier hangen de kasten van de kinderen vol, ze komen nergens iets in tekort, dus nu was ik aan de beurt. Hoe "fout" dat ook voelde haha. Maar na een week en al een paar dingen gedragen te hebben en zelfs complimenten erover te hebben gehad, ben ik alleen maar blij dat ik het gewoon gedaan heb. De volgende keer zal het weer net zo gaan, of ik kom met tassen vol kleding voor hun terug :/
Heel herkenbaar!!! Ik heb ook bijna geen broeken meer die ik pas omdat ik zo veel ben afgevallen maar toch kom ik steeds thuis met spullen voor de kindjes...
Ja zeker herkenbaar hoor, ik ga tegenwoordig ook alleen nog uit shoppen voor kleding voor onze kinderen of voor mijn man (voor mezelf koop ik trouwens meestal online..) Maar ga je niet schuldig voelen en geniet van je aankopen. Als de kleding je goed bevalt zou ik het zeker niet terugbrengen.
Ik heb het ook hoor. Maar ik heb het al in de winkel en dan hang ik het terug. Als het thuis is wil ik het nog wel eens terug brengen. Vreemde wezens vrouwen als ze mama worden
@edelweiss, Hier precies hetzelfde. Ga ik shoppen met de gedachte om iets voor mezelf te kopen, sta ik ermee in mijn handen denk ik laat maar en hang het terug. Kom ik weer thuis met een tas kleding voor de meiden. En ondertussen maar klagen dat ik nu echt iets voor mezelf moet kopen.
Niet doen hoor, jij hebt toch af en toe nieuwe kleren nodig. Ik baal er zelf vooral van dat het er zelden van komt om voor mezelf te shoppen. Maar als de gelegenheid zich voordoet dan ga ik ook helemaal los hoor en dan is het lekker voor mezelfd. De kinderen komen helemaal niets te kort, sterker nog, de kasten puilen uit. Dan ga ik me echt niet schuldig voelen hoor.
Herkenbaar. Gisteren heb ik van het woningbouw geld ook kleding voor me zelf gekocht drie broeken vier shirts bij de c&a. Was 121 euro kwijt en zat ook al te denken om een broek en een shirt weer terug te brengen. Maar voelde me gisteren middag en vandaag weer eens een verzorgde vrouw( ik breng niks terug) en voelde me echt even goed daar door. Was ook nodig die broeken shirts wat minder maar kan er weer een hele tijd mee vooruit. Geniet er van. De kinderen komen vast en zeker niks te kort!1 Zoon had nieuwe schoenen gehad dochter zandspullen. Toch nog iets gedaan.
Nou ik heb er geen last van gelukkig.. Zag vanavond de 2 kledingkasten van de meiden, 2 grote biedemeier kasten met 4 planken erin alle planken tot aan de nok toe gevuld. Ze weten niet eens meer wat ze hebben..hetzelfde met schoenen, laarzen, sandalen..beide meer dan 18 paar. Gelukkig delen de jongens 1 kast maar goed die zit ook bomvol. En onze eigen kasten redelijk gevuld..niet te weinig iig..maar goed ben dan ook een shopaholic.
Idem hier Ik geef 'al' mijn geld uit aan mijn ventje. Hij komt niets te kort heeel soms koop ik iets voor mezelf, maar meestal breng ik het dan toch terug, omdat ik iets voor de kleine nodig heb of me schuldig voel. Ik shop sowieso liever voor hem, dan voor mezelf. Of anderen in het algemeen. Wij hebben het niet breed, dus moet echt keuzes maken en dan geef ik het liever aan hem. Ach ja, soms is het nodig hoor, dan schuldgevoelens even opzij. En joh, misschien winnen we ooit de loterij wel, dan gaan we gewoon los! (haha, wedden dat het dan ook naar de kinders gaat )
Ik heb dit dus echt niet.Ik ben al zo vaak thuis gekomen met tassen vol kleding voor de kinderen en dan voor mezelf alleen een armetierig hebbendingetje. De kinderen hebben al veel te veel en teveel gaat ongedragen de kast in. Ik ben nu na 10 jaar eindelijk zover dat ik ook lekker voor mezelf kan shoppen en alleen voor de kinderen met sokken thuiskom. Bevalt me prima moet ik zeggen hihih
Nee, dit gevoel herken ik echt niet. Misschien omdat ik echt wel besef dat ik op heel veel punten, m'n kind voor mezelf of mijn partner zet. Altijd schone, hele kleren. Goed passende schoenen. De keren dat ik daadwerkelijk kleding koop voor mezelf, of m'n partner kan ik ook echt wel genieten daarvan, en voel ik mezelf ook wel helemaal 'het vrouwtje'
Ik denk dat als ik meer te besteden had gehad, me dus niet aan het begin van de maand al zorgen maak, ik makkelijker voor mezelf zou kunnen shoppen.
Echt shoppen (voor mezelf) kan ik zowiezo niet. Het is eerder 'dat en dat is nodig' en daar ga ik dan ook voor en kom daar ook mee terug. Bedenk ik me dat ik ook iets echt nodig heb, stel ik dat meestal uit totdat ik ook voor de kleine of vriendlief iets nodig heb. Ben gewoon niet iemand die winkel in winkel uit kan gaan om rond te neuzen. Dus een echt schuldgevoel komt er dan ook niet bij kijken.
Inmiddels overal de kaartjes vanaf geknipt, dus terugbrengen gaat niet meer lukken. Het klopt ook wel wat jullie zeggen hoor, de kinderen zien er altijd top uit en de kasten puilen uit. En zelf wil je er ook graag leuk uitzien, ik wil niet als een slons op het schoolplein staan... Normaal kan ik me er makkelijker bij neerleggen en er wel van genieten, vooral als ik voor weinig geld veel leuke spullen heb kunnen kopen, maar sinds ik moeder ben geworden lijkt dat moeilijker te zijn...