Hoi allemaal! Ik wil graag even wat kwijt en hoop dat jullie wat adviezen/ervaringen hebben. Mijn zoon heeft in het begin drie weken in het ziekenhuis gelegen en is nu bijna 3 maanden oud. Hij heeft daarna een ontstoken slokdarm gehad en veel krampen ( nu nog steeds maar het gaat veel beter). Doordat hij dus in het ziekenhuis heeft gelegen en/of door zijn karakter is hij heel erg snel overprikkeld. Bijv. gister hadden we bezoek (twee uurtjes) van mijn vriendin, haar man en kindje. Ze waren best luidruchtig en mijn zoon was daarna helemaal over de piep. Ik voelde het tijdens het bezoek al wel aan en heb hem zoveel mogelijk bij het lawaai weggehaald. Toen ze weg waren heeft het een hele poos geduurd voordat hij rustig werd. Met kerst verwacht de familie natuurlijk dat we het samen bij hen vieren. Op beide dagen gelukkig alleen brunch. Mijn schoonouders hebben al een campingbedje gekocht ( als het niet gaat dan eerst in het campingbedje, daarna pas naar huis zeggen ze dan). Het is een heel drukke familie. Mijn ouders willen dat we bij hen komen, is een uur rijden. Mijn zoon heeft nog nooit langer dan een half uur in de auto gezeten en dan was hij echt over de zeik op een gegeven moment. Ik zie er dus vreselijk tegenop, heb er gewoon buikpijn van. Bij mijn schoonouders kan ik snel weg want die wonen vlakbij, maar ik weet niet hoe mijn zoon bij mijn ouders is. Dan is het tenslotte al de tweede drukke dag. Ik vind het zielig en vind dat ze alleen maar aan zichzelf denken, niet aan het kind. Omdat het nu wat beter met hem gaat vindt mijn moeder dat hij dit makkelijk moet kunnen. Hij is tenslotte 3 maanden ( wow). Ik vind het ook wel sneu dat hij bij mijn schoonouders dan in een onbekend bed moet slapen, voor mij hoeft dat nog niet. Ik ben in hun ogen overbezorgd, HUN kinderen waren immers niet zo en daar vergelijken ze alles mee. Zij hebben hele andere ervaringen en vertrouwen niet in mijn inzicht in mijn eigen kind. Tips? Ik heb bijna de neiging om me ziek te melden haha. Misschien moet ik alles een rustig nog een keer uitleggen. Ik krijg dan alleen van die afkeurende blikken. Heel vervelend. Is het overdreven aan mensen te vragen iets zachter te praten? Uch.... sommige mensen, vrienden en familie, schreeuwen zowat.
Allereerst: Ik snap heel goed dat je tegen kerst op ziet als je mannetje zo snel overprikkeld is!! Voor zo'n kleintje is alles nieuw, er zijn zoveel indrukken te verstouwen. Sommige baby's hebben daar ogenschijnlijk niet zo'n moeite mee, maar heel veel baby's wel. En dan heb je nog de prikkelgevoelige baby's, die kunnen die drukte gewoon niet handelen. Mijn dochtertje was ook heel gevoelig, net als jouw zoontje. Ik plande heel mijn dag om haar heen, lette heel goed op haar lichaamstaal om de drukte op tijd een halt toe te roepen. 1 uitje per dag was max, en zeker de eerste 8 a 9 maanden kon dat uitje niet veel langer duren dan een uurtje. En ergens anders dan thuis sliep ze niet, dus we waren enorm aan huis gebonden. Ik ben blij dat onze familie hier in de buurt woont want stukken rijden waren gewoon niet haalbaar. Niet als er na dat stuk rijden dan ook drukte te verwachten was. Die onbegrip vanuit je omgeving is vreselijk. Je kunt het blijven uitleggen, maar als iemand zelf altijd een makkelijk kind heeft gehad dan is het nou eenmaal lastig te begrijpen. Is het geen optie om te vragen of kerst voor een keertje bij jullie gevierd kan worden? Dan hoef je niet te rijden en kun je je zoontje makkelijker uit de drukte halen. Verder is het misschien een idee om samen te gaan 'trainen'. Dat wil zeggen regelmatiger de deur uit gaan, bijvoorbeeld naar je ouders. Gewoon op een ongedwongen manier, daar heen rijden en hem daar op bed leggen. Dan drink je een kopje koffie bij je ouders, wacht je tot je zoontje wakker wordt en dan ga je weer naar huis. En de rest van de dag hou je je rustig. Als je dat regelmatig doet, dan gaat het voor hem bij de regelmaat van elke dag horen en heeft hij er minder last van. Hier heeft dat enorm geholpen. Beetje bij beetje kon ik meer gaan ondernemen, en het had als voordeel dat ze op een gegeven moment wél bij mijn ouders kon slapen. En nog steeds heb ik daar profijt van. Je hebt kans dat het prikkelgevoelige inderdaad komt door die ziekenhuisopname, maar het zou ook kunnen dat het gewoon iets is dat bij je zoontje hoort. (Hier is dat zo, ik moet nog steeds oppassen met wat ik doe en een hele dag weg is simpelweg geen optie. Zelfs al is ze alweer twee.) In dat geval zul je er mee moeten blijven plannen, en zal ook je familie het gewoon moeten accepteren. Persoonlijk vind ik mijn dochtertje belangrijker, en al vind ik het moeilijk om die dingen direct te zeggen tegen mensen die er anders over denken, toch heb ik het wel gedaan. Elke keer een beetje informatie, en vertellen hoe je zoontje op dingen reageert. Maak je omgeving deelgenoot van waar je tegenaan loopt, misschien kunnen ze dan met je mee gaan denken. Succes!
Heb ik dit topic wel bij de goede rubriek geplaatst? Of moet het naar baby & peuter? Ja, ik vind het onbegrip inderdaad heel naar. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Het liefst ga ik ze allemaal uit de weg, zo van bekijk het lekker en laat ons dan maar met rust . Maar dat wil ik mijn zoon natuurlijk niet aandoen, uiteindelijk is het belangrijk voor hem om meer mensen om zich heen te hebben. Vind het wel moeilijk om daar een middenweg in te vinden, hij is nog zo klein. Als ze zo afkeurend doen geven ze me het gevoel dat ik een incompetente moeder ben, terwijl ik weet dat mijn gevoel juist is. Ik zie heus wel of een kind wel of niet veel aankan, ik ben echt niet gek of overbezorgd. Misschien wel extra beschermend na de slechte start en ziekenhuisopname maar ik vind dat normaal en dat moet ik lekker zelf weten.
Je bent zeker niet een incompetente moeder! Jij voelt het beste aan wat goed is voor je kindje. En als jij denkt dat twee drukke kerstdagen teveel zijn, dan denk jij dat. Ongeacht wat een ander ervan vindt. Mijn dochter is nu 4,5 week en ik zie ook op tegen de kerstdagen bij mijn schoonouders. Ik wil er eigenlijk ook onderuit, maar weet nog niet hoe ik dat netjes brengen ga. Maar ik ga er zeker niet een hele dag zitten en dan de rest van de nacht met mijn meisje op kunnen zitten omdat zij overstuur is! Een uurtje gezellig koffie drinken en dan naar huis, daar zat ik aan te denken.
Wat een onzin dat kerst bij je familie 'moet', en al helemaal met zo'n jonge baby. Ik heb een héél rustige baby, kan super goed tegen prikkels... maar zelfs onze pruts kan géén twee drukke dagen achtereen aan. We lassen na een druk dagje altijd, en dan ook altijd een rustig thuis dagje in, ze heeft dat gewoon nodig. Dus twee keer vlak achtereen kerst zou de familie hier dik op hun buik kunnen schrijven. En al helemaal als je daarvoor een uur moet rijden. En al helemaal geen uren aan een stuk! Ik zou kerst in elk geval NIET naar jou thuis verplaatsen! Zit je daar lekker met een huis op stelten, een familie die niet wil vertrekken en steeds naar de baby wil gaan kijken, en je met de afwas laat stikken. Kan je niet tegen één van de twee zeggen 'we komen een dagje later een uurtje gezellig koffie drinken'? Als ze daar niet akkoord mee zijn, tja kijk... hun probleem Jij moet wel lekker de verplaatsing doen. Je hebt zelf een gezin nu, ze kunnen niet verwachten dat jullie alles ombuigen. Een tip naar volgend jaar: zelf al iets plannen, dan heb je een geldig excuus om die dag niet vrij te zijn Zo zijn wij onder kerst dit jaar uitgekomen, oef! Eneuh, het hele 'mijn kinderen waren niet zo' is dikke onzin, ze onthouden gewoon alleen de leuke dingen én houden geen rekening met dat je ook nog langs de schoonouders hoeft. Niets van aantrekken. Verspil er vooral niet te veel woorden aan: als jij je gaat uitleggen, dan zien zij dat als een verdediging, en laat je ze een opening om je argumenten weg te vegen. Gewoon 'wij zien dat niet zitten, maar dit is een alternatief.' Herhaal, herhaal, herhaal Succes!
Inderdaad heel vervelend... Maar is het geen optie om het campingbedje in een slaapkamer neer te zetten lekker rustig? Neem desnoods een babyfoon mee. Je kan nu eenmaal niet altijd drukke situaties vermijden, hoe lastig ook. Wij nemen onze jongste ook mee naar mijn ouders etc. en als hij het zat is dan leggen we hebben boven op de logeerkamer op een bedje.
Is het belangrijk voor een kind van 3 maanden om meer mensen om zich heen te hebben? Naar mijn mening nog niet. Het lijkt mij dat je kleine dondersgoed aangeeft wat hij nodig heeft en dat jij hem heel goed "leest" Je laat alleen je intuïtie nu beinvloeden door de "angst" wat anderen dan wel niet zouden kunnen zeggen. Hoe denkt papa erover, ziet die het ook niet zitten? Of juist wel? Ik ben moeder van een autistische jongen die ook snel overprikkeld was en is. Wij hielden het met die leeftijd bij 2 andere huizen waar hij kwam (die van de opa's en de oma's). Voor het eerst ergens slapen heeft hij pas gedaan toen hij 2 was en zelf met het plan instemde. Tuurlijk heeft het wat strubbelingen gegeven met familie die vonden dat hij best ook mee kon naar een verjaardag, je kon hem tenslotte zo even in bed mikken. Wij geven dus de grenzen aan. Sinterklaas - iedereen mag 1 cadeau geven, dit cadeau is uitgezocht door onze zoon en daar wordt niet vanaf geweken. Heel moeilijk voor opa's en oma's die bergen met cadeau's willen geven en vol leuke ideeën zitten. Maar niet voor onze zoon die het al moeilijk genoeg heeft met alleen het concept sinterklaas en al het onvoorspelbare eraan. Kerst gaat nu wat makkelijker omdat hij zich (na 6 jaar) bij beide opa's en oma's ook thuis voelt en nu de opa's en oma's het allemaal snappen hij de ruimte krijgt en heeft zich terug te trekken uit situatie's (hij heeft bij beiden een eigen kamertje waarin hij zich kan terug trekken). Je kindje is nog maar 3 maanden oud en heeft duidelijk de behoefte om lekker thuis te zijn. Als opa en oma dat niet willen of kunnen begrijpen dan hebben opa en oma gewoon even pech. Of ze komen gezellig even bij jullie brunchen/koffiedrinken of ze zien hun kleinkind maar niet
Vooral naar je kind en jezelf luisteren - dit moet voor jou ook prettig voelen en als je er tegenop zie dan gewoon niet doen, lijkt me. De tijd nog komt waanneer je ouders veel van je kindje gaan genieten en dat je hem gaat leren ergens anders te slapen. Ik was de eerste maanden heel berschermend over mijn kind en ik heb er geen spijt van gehad. Nu is ze ouder en kan veel meer aan, dus nu doen we lange ritten en als ze een keer een slaapje overslaat is het geen ramp. Maar zij is nu 17 maanden
Ja, ik vind het gewoon moeilijk ze teleur te moeten stellen en ben bang voor de reacties. Moet ik niet zijn weet ik, maar dat is er ingeslopen. Mijn ouders waren altijd al snel afkeurend en mijn mening deed er niet zo toe. Ik stelde me altijd aan en was moeilijk. Nu weet ik door mijn vriend dat ik niet moeilijk ben, wel heel gevoelig. En ja, dat is mijn kind blijkbaar ook . Mijn vriend ziet ook dat onze zoon snel overprikkeld is en zegt het ook vaak. Ze trekken zich er niks van aan en wijten het aan ons nieuwbakken ouderschap. Ze vinden eerder dat ze ons wat moeten leren dan dat ze ons serieus nemen. Hmmm.... misschien moet daar nu weleens verandering in komen . Alleen nu nog zien hoe we dat het beste over kunnen brengen. Niet dat we normaal gesproken watjes zijn, dat is alleen als het op de familie aankomt . Daarbuiten kunnen we heel goed nee zeggen.
Wat een gedoe he, zo'n eerste kerst... Wij hadden het vorig jaar, kindje was krap 4 weken oud. Wij hebben hem wel meegenomen naar mijn ouders en schoonouders (beide gevallen alleen met het oorspronkelijke gezin + aanhang, niet de hele familie), ook omdat wij het zelf niet zagen zitten om de hele kerst met ons tweeën plus een huilend kindje thuis op de bank te zitten. Ik heb de kleine vooral veel bij me gehouden. Hij sliep bij mij of bij zijn vader op de borst. Op zeker moment vond mijn familie het natuurlijk ook leuk om even met hem bezig te zijn, en toen ben ik tussen twee voedingen even gaan slapen. Dat was echt heerlijk Hiermee wil ik zeggen dat het ook goed kan gaan, als je jezelf en de kleine maar in acht neemt. Mocht je vrezen dat je familie over je heen walst zou ik eerst proberen om je zorgen met ze te bespreken, en als dat niet lukt zou ik fijn thuisblijven met man en kleine, en zeker niemand uitnodigen. Succes!
Ja dat is lastig. Ik ken je gevoel hoor. Ons dochtertje kan ook snel overprikkeld zijn. Ik zou denken, als je dit jaar liever overslaat, dan doe je dat toch? Lekker 2 dagen met zijn 3tjes zijn! En anders gewoon heel stellig zijn. Jij bepaald en niemand anders. Wl je niet dat een ander hem vasthoudt, dan niet. Wil je niet dat hij in dat bedje slaapt, dan niet. Wil je naar huis, dan doe je dat. Is alleen een kopje koffie drinken niet een goed idee? Neem desnoods je wandelwagenbak mee om hem daarin te laten slapen. En maak je gebruik van een draagzak of doek? Ook een veilige optie. Of anders af en toe afzonderen op een kamer, waar je kindje misschien ook slaapt. In een ander bedje slapen vind ik niet perse zielig trouwens. Wij deden en doen dat ook, al gingen/gaan ze beiden zolang mogelijk in de wandelwagenbak ipv een campingbedje. Mijn zoontje slaapt bijna overal makkelijk nu. Mijn dochtertje is niet zon makkelijke, ook mede door medische toestanden. Maar wat anderen ook wel of niet doen, daar moet je niets van aantrekken. Ik ken je gevoel echt heel goed hoor, maar ik volg toch altijd mijn gevoel en doe zoals ik thuis ook zou doen. Daar hoeven anderen het niet mee eens te zijn want het is niet hun kind. En als ze er bemoeierig commentaar op zouden hebben, dan krijgen ze een bot tegenantwoord. Volg je gevoel en doe waar jij je goed bij voelt! Hoe moeilijk ook, doe het voor je kindje! Succes meid!
M'n jongste is ook snel overprikkeld maar 't gaat hier nu eigenlijk heel goed als ik haar maar op tijd in bed leg als ze moe is. Ik heb zo'n slaaptentje gekocht en daar heeft ze nu een paar keer in geslapen bij anderen en dat ging erg goed. Ze slaapt hier thuis met een cd met geluid, anders slaapt ze niet, en die nemen we mee als we weg zijn. Als ik weg moet, ga ik maar 1x per dag met haar weg en hou haar het liefst zoveel mogelijk thuis maar dat is ook gevoelsmatig. En geen 2 drukke dagen achter elkaar. 's Avonds is ze ook altijd thuis en ligt ze uiterlijk 7 uur in bed, langer houdt ze het niet vol.
Luister naar je eigen gevoel en kijk naar je kindje! Onze zoon was met kerst zo'n twee weken oud en al bewust niet naar mijn ouders gegaan omdat hij ook snel overprikkeld raakte en het ons uren koste om hem rustig te krijgen. Mijn schoonouders vonden dat we best wel even konden komen, dit hebben we ook gedaan om ze niet voor het hoofd te stoten. Maar we hebben het geweten hoor. 's Avonds drama. Zoon helemaal over de zeik. Dagen later wilde schoonma rond 19.00 komen zodat ze hem nog even voor bedtijd kon zien. Dit keer ben ik op mn strepen gaan staan en gezegd dat ik niet wil dat voor bedtijd nog drukte om hem heen was. Resultaat een boze sm, maar geen overprikkeld kindje! Uiteindelijk ook duidelijk gemaakt, dat wij de beslissingen maken en dat ons kind niet haar kinderen zijn. Iedere kind is anders en daar moet je naar kijken. Als ik jouw was dan zou ik evt schoonouders en/of ouders bij jullie laten komen, dan is je kindje in zijn eigen omgeving.
Hier precies hetzelfde verhaal. Ik kon nergens met onze dochter komen waar het iets drukker was en dan was het echt de hele tijd huilen. Onze dochter heeft ook in het ziekenhuis gelegen, het was al erg, maar toen ze thuis was uit het ziekenhuis, was het nog erger. Ze huilde ook nog heel erg tijdens en na de voeding, maar ze bleek dus heel veel pijn te hebben. Nu ben ik naar een osteopaat gegaan, ook omdat onze dochter gauw overprikkeld is. Ik ben nu 2 keer geweest, en geloof me ik heb er een heel ander kindje voor terug gekregen. Ze doet niks als lachen. We hebben dit weekend ook best veel drukte gehad, en daar kon ze veel beter mee omgaan. Vandaag zijn we naar toverland geweest, we hadden geen oppas en dus hebben we haar meegenomen. Ze heeft nergens geen last van gehad, ook daarna niet. Eerst was het al als mensen haar aankeken dan ging ze al helemaal te keer. Sinds ze naar een osteopaat gaat vindt ze alles prima. Dus misschien een osteopaat proberen?
tja ik snap niet zo goed waarom je je zo druk maakt.. als je het niet ziet zitten dan zou ik gewoon thuis blijven en zeker in jou geval, jullie kindje is nog jong, waarom niet gewoon thuis blijven zodat je kindje lekker in het eigen bedje kan slapen ? doe eventueel thuis wat met je ouders/schoonouders, en anders is het heel jammer voor hun, maar dan komt het volgend jaar wel zo denk ik dan, snap dat het niet leuk is voor ze, met kerst willen ze natuurlijk iedereen samen hebben en dat jij daardoor in een dilemma zit, maar ik zou je gevoel volgen. als jij thuis wilt blijven moet je dat zeker doen, dat hebben andere maar te accepteren
Het is lastig om iedereen tevreden te krijgen. Maar het is het belangrijkst dat je een tevreden kindje thuis hebt. Hij geeft aan dat hij de drukte nu nog niet aan kan. Dus ik zou het dan ook zeker niet opzoeken. Jij zit met de gebakken peren toch? Mijn zoontje is met de kerstdagen 9 maanden. En ook wij gaan naar mijn ouders het weekend voor de kerst en naar mijn schoonouders 1e kerstdag. Zo zit er tenminste nog een dag tussen.
Heel herkenbaar! Onze dochter is ook heel prikkelgevoelig en we hebben daarom besloten om mijn ouders hier thuis uit te nodigen, zodat onze dochter in haar eigen vertrouwde omgeving is en kan slapen in haar eigen bedje. Wij ontkomen er helaas niet aan om naar mijn schoonouders te gaan. Dat is ook een hele drukke en grote familie, met heel veel kleine kinderen die het liefst de hele tijd om onze dochter heen hangen. Mijn vriend en ik hebben al tegen elkaar gezegd dat we absoluut niet de hele dag willen blijven, maar pas bij het Kerstdiner gaan aanschuiven en op tijd weer weg gaan. Mijn schoonouders boden ook het campingbedje aan, maar dat hoeft van mij op dit moment ook nog niet zo. Het zijn al zoveel indrukken voor onze meid. Vonden ze volgens mij ook niet heel erg leuk, maar kan me niks schelen. Ik heb geen zin in een overprikkelde baby. Mijn advies: Doe gewoon waar jullie je goed bij voelen, volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen. En anders kun je op een later tijdstip toch wat langer naar je ouders gaan, als het wat rustiger is? Succes!
Herkenbaar. Mijn meisje was vorig jaar nog net geen 3 maanden met de kerst, ik gaf haar toen ook nog 6/7 voedingen (bv) op een dag, en mijn schoonzus wilde dat we kwamen (zo'n 2 uur rijden) Dus ook logeren .... Mijn dochter was ook erg onder de indruk van nieuwe gezichten, meer lawaai, andere omgeving etc. En had altijd een paar dagen nodig om 'bij te komen' Haar kinderen waren toen ziek, en mij werd verteld "is goed voor haar weerstand" Dat was voor mij de druppel. Een geluk bij een ongeluk; ik werd zwaar verkouden en we zijn lekker thuis gebleven Doe wat je mamagevoel je verteld, dat is het beste.
En de oude tip: een draagdoek of draagzak! Toen ons meisje zeven weken oud was, is mijn schoonvader overleden. Wij woonden toen in Zweden en zijn naar Nederland gekomen om te helpen met het regelen enzo. Twee weken gebleven. De reis was een hel, maar goed. Verder had ik haar altijd in de draagzak (Bondolino), en ze heeft helemaal niets mee gekregen van al het rumoer en de drukte. Van de emoties waarschijnlijk wel, maar tegen mama aangeplakt had ze daar geen last van, volgens mij. En mijn meisje was héél prikkelgevoelig. Als je dus niet weet hoe je het moet afzeggen, dan kun je dat zeker overwegen. Ik heb zo ook een kerstdiner gegeten, is prima te doen (en heel gezellig). Een brunch kan dus zeker zo.
Misschien is inderdaad een draagzak een idee. Dan is hij lekker dicht bij je wat natuurlijk erg vertrouwd is. Uitleggen aan familie: zou ik niet eens aan beginnen. Zeggen dat hij snel overprikkeld is zou toch voldoende moeten zijn. Slapen: zou wat dingen van thuis meenemen die vertrouwd zijn mbt geur e.d. Denk dat het op die manier vrij makkelijk zou moeten zijn om bij je ouders te laten slapen. Laat hem even op zijn gemak het kamertje bekijken zodat hij niet schrikt als hij weer wakker word. Dit hielp, en helpt nog steeds, enorm goed bij mijn dochter. En stel duidelijke regels! Baby wordt niet doorgegeven. Niet bij andere op schoot. Dat soort dingen. En de reis: misschien kunnen jullie samen op de achterbank?