hallo allemaal, Ik heb een vraagje, de laatste week vraag ik me ineens af of ik het allemaal wel kan met zo'n baby, en of ik er eigenlijk wel aan toe ben. Heel verwarrend, want aan de andere kant kan ik niet wachten om mn kleintje vast te houden! Hebben jullie ook van zulke gevoelens? Soms zit ik er gewoon van te huilen, maar dat zullen de hormonen wel zijn denk ik dan maar... Groetjes Marijke
Nou, dat huilen heb ik niet. maar ik vraag me soms wel af of ik het wel kan. Volgens mij hoort dat er gewoon bij. Ik denk dan altijd maar aan wat ik een keer heb gelezen: het gaat er niet om dat je perfect een luier kan verschonen, of weet ik wat allemaal, maar het gaat er om dat het kind zich gewenst voelt en dat jullie van hem of haar houden. Nou, dat zit bij ons wel snor en bij jullie vast ook!
Dat weet ik ook niet precies, maar als ik me zo depri voel, teveel om op te noemen. Nu ik dit zo lees weet ik dat het puur hormonen zijn
Dat denk ik ook, en het hoort er ook gewoon bij. Het is niet zomaar wat. Maar uiteindelijk kan je echt niet zoveel verpesten zolang je van je kind houdt. Tenminste, dat houd ik mezelf maar voor...
haha ik denk dat je gelijk hebt Ik ga dat ook maar eens wat vaker denken, dan voel ik me vast geruster! Dankjewel
je moet maar zo denken je kindje vind jou de liefste mama van de hele wereld, geloof me maar, heel veel dingen gaan van zelf.
dat huilen heb ik ook niet maar vraagme dat soms ook wel af zal ik een goede moeder zijn terwijl ik niet kan wachten tot het zover is en dat ik dus super blij ben met me zoontje maar toch denk ik dat iedereen er wel last van heeft.