Pff wat ben ik het afgelopen jaar een verschrikkelijk mens geworden. Begin van het jaar heb ik een burn-out gehad. Na een paar weken thuis moest ik weer werken, wel met een aangepast rooster maar ik moest toch weer aan het werk. Uiteindelijk heb ik ook bewust mijn uren naar beneden afgesteld. Ik dacht dat het wel goed ging. Therapie ook afgesloten en ik had geen nachtmerries meer. Maar de laatste weken/maanden ben ik ongelofelijk prikkelbaar. Ik gil tegen mijn kinderen Ik heb nergens meer de energie voor, als ik de kans krijg slaap ik om 20 uur al op de bank. Ik heb regelmatig woorden met mijn man. Ik schiet echt heel snel uit mijn slof en ben soms bijna agressief. Ik heb gewoon het gevoel alsof het weer allemaal teveel wordt. Ik werk 24 uur per week (onregelmatig in wisseldiensten en soms extra). Ik ben een slechte slaper, als ik nachtdienst heb dan slaap ik overdag maar 2 a 3 uur. Verder ben ik thuis met mijn kinderen. Ik ben verantwoordelijk voor het huishouden, de kinderen van en naar hun activiteiten brengen (ov of fiets, mijn man heeft de auto plus dat ik mijn rijbewijs nog niet heb), de kinderen hun verzorging in het algemeen en de financiën. Mijn man helpt waar hij kan maar is sowieso 5 dagen per week van 8.15 tot 19.15/19.30 naar zijn werk. Ik kan mijn verhaal niet op het werk kwijt, enkele weken geleden ben ik op het matje geroepen omdat ik "teveel klaagde over dat ik zo ontzettend moe ben". Ik probeer gezond te eten, veel groenten en fruit, etc. Aan mezelf kom ik totaal niet toe. Als mijn jongste 45 minuten per dag slaapt heb ik mazzel. Ik kan mij totaal niet herinneren wanneer ik iets voor mijzelf heb gedaan. Ik heb zelfs een spelletje wat ik al vijf jaar speel verwijderd omdat ik er geen tijd meer voor heb. Heel verhaal geworden maar ik zoek tips om weer een leuke mama en vrouw te worden. Ik heb geen vangnet dat kan/wil oppassen zodat ik tijd voor mezelf heb (moeder met borderline dus zij vindt zichzelf altijd zieliger). Boodschappen doe ik al online om tijd te besparen.
Is een lichamelijke oorzaak al uitgesloten? Of heb je eigenlijk nog steeds een burn-out? Er vallen mij in je post 2dingen op. Je moet weer werken (werkgever? Was dat wijs?) en op het matje geroepen. Dat klinkt niet bijster meelevend.. Sterkte
Je hebt de stap tot herkenning gezet! Heel positief. Verder ben je veel te snel aan het werk gegaan. Een burn-out is niet even binnen een paar weken opgelost. Kies nu echt even voor jezelf!
Wat een lastige situatie! Voor mij best wel herkenbaar. Ik vind mezelf ook niet zo leuk als ik het een te langer periode te druk heb gehad. Voor mij is rust, meer tijd voor mezelf, wel de remedie. Ik lees graag. Dat is voor mij echt bijtanken. Maar ik heb het geluk dat mijn man en ik allebei in het onderwijs werken. Als we vakantie hebben, doen we dingen als gezin samen maar ondernemen we ook ieder alleen wel dingen met de kinderen zodat de ander even heerlijk tijd heeft voor zichzelf. Dat hoeft trouwens echt geen hele dag te zijn hoor. Als mijn man regelmatig in het weekend de kinderen een paar uurtjes mee naar beneden of mee naar buiten neemt, dan kan ik me ook wel weer een beetje opladen. Jij geeft aan dat je geen vangnet hebt. Toch denk ik dat je daar naar op zoek moet. Schoonouders? Toch vaker je man inschakelen? Eventueel een extra dagdeel kinderopvang? Onze jongste is alweer een stukje ouder dan jullie jongste. Dat scheelt ook. Ik zeg ook wel eens tegen de kinderen: ik ga nu een half uur op de bank een boek lezen en reageer nergens op. Daarna ben ik er weer helemaal voor jullie. Als je al richting een burn-out gaat is af en toe een half uurtje of een ochtendje niet voldoende om bij te tanken. Maar als het nog bij 'gewoon te druk' blijft, kun je hiermee denk ik wel voorkomen dat je te ver opgebrand raakt.
Klinkt alsof je niet goed bent hersteld van je burn-out. Heb je hulp gehad bij het herstel van bv een psycholoog? Ik zou terug de ziektewet in gaan en opnieuw rustig opbouwen onder begeleiding van een therapeut of coach die jouw hierin kan begeleiden op jouw tempo.
Het klinkt alsof je nog steeds een burn-out hebt. Toen ik een burn-out had was ik bijna een jaar uit de running. Met een burn-out binnen een paar weken weer aan het werk gaan is zeer onverstandig. Het is namelijk niet hetzelfde als overspannenheid. Burn-out kan je vergelijken met een lege batterij. Als je weer aan het werk gaat terwijl de batterij nog niet opgeladen is kan hij stuk gaan, je kunt restverschijnselen overhouden aan een burn-out wanneer je niet de tijd neemt om volledig te herstellen.
Jeetje zeg, ik word al moe als ik het lees. Goed dat je inziet dat dit zo niet langer kan. Dat jij minder werkt dan je man hoeft dus niet te betekenen dat alles op jou terecht komt! Ga met hem in overleg over wat hij wel kan doen. Hij kan bijvoorbeeld ''s avonds prima helpen met koken voor de volgende dag, wasjes vouwen, kleren voor de kinderen voor de volgende dag klaarleggen. In het weekend kan hij net zoveel werk verzetten als jij. En het is super belangrijk dat je weer in gaat zien dat ook niet alles af hoeft of gedaan hoeft te worden. Kies een vast moment in de week dat je iets voor jou gaat doen. Ga bijvoorbeeld lekker 1 avond in de week een uurtje wandelen of sporten/hardlopen. Of ga in een koffie barretje zitten met een boek of de ipad. In ieder geval iets wat JIJ fijn vindt. En mijn man en ik hebben ook heel suf elke 5 weken een avondje uit ingepland. De oppas komt dan. We doen niets bijzonders, eventjes uit eten en we zijn meestal al met een uurtje of 2 terug. Maar we zien elkaar dan, spreken elkaar even, geen tv op tablet om af te leiden. Ook fijn om af en toe weer even met elkaar bij te tanken, hoe moet we ook zijn. Ter vergelijking met jouw situatie: mijn man en ik werken allebei 4 dagen in de week waarbij we van half 8 tot 18:15 van huis weg zijn. Hierdoor weet ik heel zeker dat jouw man in de avond ook veel kan doen, want dat doe ik ook Veel sterkte en let een beetje op je zelf.
Ik herken het ergens wel. Ik moet zeggen dat ik de laatste tijd ook niet echt de leukste ben. Dit jaar bevallen van een dochter en eigenlijk kort daarop ook verhuisd naar een opknapwoning. Daarbovenop kreeg ik ook nog een boekcontrole van de belasting. Wat nog eens voor extra werk heeft gezorgd. Uiteindelijk heeft dit voor veel druk gezorgd. Niet alleen voor mijn man (die eigenhandig de woning op moet knappen), maar ook voor mij en ons gezin. Ik ben vaak chagrijnig, kan met moeite mijn draai vinden, het huis is (nog lang niet) af en ben ergens ook volop aan het ontzwangeren waardoor ik regelmatig migraine heb en keihard kan PMS'en. Ik ben dus ook ongeduldig, heb vaak woorden met mijn man en ik schiet veel vaker uit mijn slof tegen mijn zoon, bijvoorbeeld. Mijn advies (en ik weet het, dit is makkelijker gezegd dan gedaan) probeer te ontspannen. Probeer ook veel leuke dingen te doen, misschien juist met je man. Dit zeg ik meer vanuit mijn oogpunt. Want och... wat lijkt het me heerlijk om eens even een avondje niets te moeten. Even stoom afblazen zonder verantwoordelijkheden, zeg maar. Al zit het er hier nog even niet in... Helaas .
Ik zou weer contact opzoeken met de bedrijfsarts en minder gaan werken. hulp zoeken want het komt op mij over alsof je burnout niet over is/terug is. ik zou ook tijdelijk stoppen met nachtdiensten als dat kan en zoveel mogelijk regelmatige diensten aan proberen te vragen. desnoods met hulp van de bedrijfsarts. ik ben overspannen en mij is door de bedrijfarts en de psychologe geadviseerd om zoveel mogelijk regelmaat in te plannen. avonddiensten er even af. en als je slecht slaapt zeker de nachtdiensten. je cortisol gehalte is bij overspannenheid/burnout te hoog en dat kan alleen maar zakken als je regelmaat hebt in je leven en lange nachten kan maken. dus dat je ook in je diepe slaap komt. in die slaap komt je lichaam tot rust en verwerk je alles. en ik zou er echt werk van maken want als dit verder gaat dan zit je er met een beetje pech, jaren aan vast met mogelijke flinke depressief zijn wat erbij kan komen. en dat wil je echt niet. ik zou dus ook niet extra gaan werken de komende tijd. ik moest elke dag op dezelfde tijd uit bed en in bed. tijd voor mezelf maken. dan kinderen maar extra naar het dagverblijf. leuke dingen doen, wandelen/fietsen. iets doen waarbij je je beide hersenhelften gebruikt. bij wandelen/fietsen gebruik je je beide benen dus dat is perfect. hiermee komen er hormonen vrij die je rustiiger maken. en als ik het zo lees dan ben ik super blij met mijn collega's, werkgever en bedrijfsarts. ik werk minder en doe een opleiding en het is me echt verboden om tot einde opleiding weer mn volledige uren te gaan werken. kreeg diverse tips en mn collega's zijn er echt voor me. als ik een dienst niet denkt te kunnen doen dan halen ze hem eraf. ze zullen wel moeten. ze moeten blij zijn dat ik uberhoupt nog werk en door me alsnog vol te stoppen met werk, kunnen ze het ook erger maken.
Je wel is verdiept in mindfullness? Leer je echt rust vinden in jezelf Wordt door onze huisarts ook veel aangeraden
Ja, ik slik sinds 6 weken post partum de Cerazette pil. Ik wil graag weer iets anders als anticonceptie maar de bevalling van de jongste is echt traumatisch geweest (oa 3,5 liter bloed verloren) en heb me nog niet mentaal voor kunnen bereiden op andere ac.
Elena er ligt ook wel erg veel hooi op je vork. Zeker als je herstellende bent van een burn out. Er worden al veel waardevolle tips genoemd. Ik denk dat je sowieso in je omgeving (man, familie, vrienden, werkgever, collega's) aan de bel zult moeten trekken. Of het iets oplevert weet je nu nog niet, maar misschien zit er zomaar iemand tussen die jou zo weet te steunen dat je er echt mee vooruit kunt. Wat praktische zaken betreft zou je evt kunnen denken aan (meer) kinderopvang of gastouder. En hulp in de huishouding, als je financiële situatie het toelaat. Of jullie moeten de taken samen meer verdelen. In elk geval veel sterkte gewenst!!
Bespreek dit met je ha en je partner. Misschien even bloed laten prikken op tekorten (bijv. vit D, B12 en ijzer) en je schildklier. Is het mogelijk om de jongste een extra ochtend naar de opvang te brengen? Kan je partner in het weekend de kinderen een middag verzorgen, zodat jij iets voor jezelf kunt doen? Ik ben ook een enorme trut wanneer ik mijn menstruatie weer verwacht. Lontje is enorm kort. Maar ik denk dat er bij jou meer speelt. Als het niet meer gaat, dan moet je je ziek melden. Niemand, dus ook geen bedrijfsarts, kan jou verplichten om naar je werk toe te gaan wanneer je ziek bent. Het lijkt mij dat je je functie op deze wijze ook niet goed kan uitvoeren. Je moet eerst weer aansterken en dan op therapeutische basis, in overleg met je werkgever en bedrijfsarts, weer aan de slag gaan. Overigens is het wel zo, dat je van thuis zitten ook niet beter wordt. Is het financieel een optie om te stoppen met werken? Kijk ook naar waarde energie van krijgt en wat energie bij je weghaalt?
Klinkt alsof je nog niet hersteld bent van je burn-out.... Heeft de therapie wel geholpen? Is de situatie van voor je burn-out veranderd tov de situatie nu? Je zegt dat je overdacht niet kan slapen na een nachtdienst... Dan heb je dus inmiddels een behoorlijk slaaptekort en het is niet zo gek dat je dan prikkelbaar bent. Misschien ben je niet in de wieg gelegd voor nachtdiensten (situatie van voor de kinderen was natuurlijk heel anders...) Het duurde na mijn burn-out zeker een jaar voordat ik mezelf weer een beetje mezelf voelde. Heel veel sterkte.
Heb je jezelf al eens laten testen op vitamine b12? Ik was ook zo moe en voelde me depri. Las een verhaal in de vriendin en dacht, dat heb ik ook! Meteen laten testen en had flink tekort.