Hallo dames. Ik ben nu inmiddels 12 weken zwanger van ons tweede kindje en heb 5 vroege miskramen meegemaakt. Vanaf dat ik 6 weken zwanger regelmatig bloedingen gehad. Nu inmiddels een stuk of 7 in totaal. Bij de eerste echo geen oorzaak gezien van het bloeden bij de echo's erna bleek er een hematoom (bloedstolsel en vers bloed) te zitten. Van de vk moest ik mij er niet druk om maken, gebeurde vaker en zou voor de 12 weken wel verdwijnen. Nu zit het hematoom er nog steeds, is zelfs groter dan in het begin. Gelukkig ligt ons kindje hoog in de baarmoeder en het hematoom laag. Verder geen aanwijzingen voor bloed bij of achter de placenta. Vandaag bij de gynaecoloog geweest en te horen gekregen dat we niet te veel hoop moesten gaan krijgen. Grote kans dat het toch nog misgaat. Het bloed prikkelt de baarmoeder wat weeën op kan wekken en het kindje uit mijn baarmoeder wordt gewerkt. Daarbij is er een risico dat mijn baarmoedermond verweekt, verkort en open gaat staan. Dit wordt bij 16 weken gecontroleerd. Ook geeft de gynaecoloog aan dat de kans groot is dat mijn vliezen vroegtijdig breken omdat het bloed en de stolsels de vliezen verzwakken. De gynaecoloog hoopt dat het goed komt en tot 23 weken en 4 dagen kan er niets gedaan worden voor ons kleintje. Dat is namelijk de grens waarop er gehandeld wordt in dit ziekenhuis. Ik zit vanwege het vloeien al vanaf 6 weken thuis en zoals het nu lijkt blijf ik thuis tot de kleine er is of tot het hematoom op miraculeuze wijze verdwijnt. Wel acht de gynaecoloog de kans hierop erg klein. Ik wilde graag een tweede kindje en ondanks de miskramen was ik blij weer zwanger te zijn. Al die blijdschap is omgeslagen in verdriet en onzekerheid. Ik durf mij niet te verheugen of blij te zijn. De angst zit er goed in en weet soms niet waar ik het zoeken moet. Voor nu doe ik heel rustig aan en rust ik veel. Meer kan ik ook niet doen want dan krijg ik krampen en begin ik weer te vloeien. Wat ik met mijn verhaal wil, geen idee. Ben het in elk geval even kwijt. Misschien zijn er moeders doe dit meegemaakt hebben en mij advies of steun kunnen bieden. Voor nu durf ik eigenlijk niet te hopen dat dit goed gaat komen en ik in november een gezond en levend kindje in mijn armen mag sluiten.
Ik heb geen ervaring of zo maar wat heftig dit! En wat een spannende tijd, dikke knuffel! Ik hoop dat je kindje nog lang blijft zitten
Ik heb het meegemaakt, dus hier is een dikke knuffel van mij voor jou Bij ons zat er een flinke hematoom tegen de vruchtzak aan. Op Tweede Kerstdag ging ik naar de wc en stroomde het bloed er uit. Daarna gelijk naar het ziekenhuis, de zwarte vlek op de echo leek wel een aubergine of zo! Wat schrokken wij ons rot! Ik had al de hele tijd bruinverlies, maar toen werd dat roodverlies met regelmatig krampen. Vreselijk eng, dus ik begrijp hoe jij je op dit moment voelt. Ik kon ook helemaal niks zonder dat het pijn ging doen. Tot 16 weken heb ik plat gelegen, op mijn linkerzij. Ik stond alleen op om naar de wc te gaan of even te douchen. De tip die ik hier op het forum las was om extra Magnesium te slikken. Dit vertellen ze je niet in het ziekenhuis, maar het helpt echt zo goed om je baarmoeder rustig(er) te houden. Wat een verschil maakte dat! Ik slik nu nog steeds Orthica Magnesium 400. Het helpt ook om je ontlasting zacht te houden, zodat je niet veel hoeft te drukken wanneer je naar de wc gaat. Niet opgeven hoor! Zelfs een heftige hematoom kan wegtrekken!
Wat heftig! In elk geval veel sterkte de komende weken, en we hopen met z'n allen dat alles goed mag blijven gaan!
Wat heftig! Ik kan je geen advies geven maar ik hoop dat het allemaal goedkomt en je snel wat meer zekerheid hebt! Succes en sterkte! X
Hier ook geen advies maar wil je je veel sterkte wensen en hoop heel erg met je mee dat het helemaal goed gaat komen. Knuffel!
ohh wat een spanning voor jullie lijkt me heel zwaar, en je durft natuurlijk nergens op te hopen nu.. veel sterkte en hoop toch dat de zwangerschap goed blijft gaan en je een gezond kindje mag krijgen!
Heel veel succes Hier met 8 wkn gevloeid en hendig veel.. Toen gestopt met 16 wkn weer.. Op ehbo beland.. hematoom en laagliggende placenta. Dagen daarna fikse bloedingen gehad.. Hier zeiden de gyneacologen ook dat het mis kon gaan en dat door bloed mijn bm kon gaan verstrijken enz. En toch probeerde ik positief te blijven. Dagen gingen voorbij.. weken.. Nu sinds 19 wkn en 3dg geen bloedingen meer gehad. Ze hebben ondertussen de oorzaak ik blijk een placenta preavia te hebben.. Nu morgen 23 weken. Wil je een hart onder de riem steken. En een hele dikke knuffel En hoop voor je dat bloeden stopt. En je toch kan gaan genieten.
Wat heftig zeg! Misschien kan je googelen op edelstenen die ook kunnen helpen, wie weet doet het wat voor je samen met magnesium enzo
Mijn schoonzus zit ook al sinds 8 weken thuis en mag bijna niks vanwege hematoom. Hij is nog steeds niet weg maar ze heeft geen bloedingen meer en de baby zit nog veilig binnen. Ze is nu 24 weken zwanger.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Ik wil je in ieder geval ook even een dikke knuffel sturen!
Ik wil je ook veel sterkste wensen en ik hoop echt dat het goed afloopt met een voldragen zwangerschap!
Hee meid, Wat een nare en onzekere tijd is het hè, ik heb het ook meegemaakt in deze zwangerschap en ben nu nog steeds bang dat er last minute iets fout gaat, terwijl ik nu alweer 34 weken ben ondertussen dus als er iets gebeurt ligt het niet meer aan de hematoom die ik had (eentje van rond de 10 cm tussen week 10 en 21). Mijn baby groeit bovengemiddeld, is heel beweeglijk, de placenta zit goed vast en helemaal aan de andere kant van waar het hematoom ooit zat en ik heb ook ruim voldoende vruchtwater. Tuurlijk kunnen mijn vliezen breken maar niemand die dan zeker weet dat het door mijn hematoom kwam. Mijn vliezen zijn eerder ook eens te vroeg gebroken. Ik vind je gyn wel erg negatief, ik denk dat de verhoudingen een stuk gunstiger liggen. Hier wilden ze geen percentages geven maar ik denk dat het minstens 50-50 is. Het is heel lastig omdat het zo per vrouw verschillend is. Ik heb me rot gegoogled (zou ik niet aanraden, want daar lees je vooral negatieve verhalen en daar staan minstens 10 positieve verhalen tegenover die nooit opgeschreven zijn), maar zelfs wetenschappelijke onderzoeken lopen heel erg uiteen omdat ze het gewoon niet weten. Ook de adviezen die daardoor gegeven worden (wel of geen bedrust bijvoorbeeld). Ook wordt alles op het hematoom geschoven als er iets gebeurt, terwijl sommige van die vrouwen anders ook te vroeg zouden zijn bevallen, met of zonder hematoom. Het is gewoon niet betrouwbaar dus laat je niet gek maken door doemscenario's en horrorverhalen. Dit is jouw lichaam, jouw verhaal, jouw leven. Andere verhalen veranderen daar niks aan. Je baby in je buik heeft daar ook maling aan. Ik heb een eerdere vroeggeboorte gehad (niet vanwege hematoom) en werd erg depressief deze zwangerschap vanwege het 3 maanden bed liggen en alle angst en spanning waar ik niet mee om kon gaan. Ik was er heilig van overtuigd dat het bij mij wel mis zou gaan vanwege mijn voorgeschiedenis en alle stress die ik had. Toch bleef mijn lichaam het goed doen. Mijn baby heeft duidelijk maling aan mijn angst. Ik denk dat je er zelf niet zoveel invloed op hebt of het goed blijft gaan of niet, anders was het bij mij echt 20 weken terug al misgegaan (ze wilden me bijna opnemen!) maar dat maakt het ook heel onzeker. Wat ik deed; - Magnesium zoals hierboven beschreven. Houdt de baarmoeder rustig(er). - Veel vitamine C en eiwitten tot je nemen, voor sterkere vliezen. - Eventueel utrogestan/progesteron, maar dit zou ik overleggen met je gyn. Ik kreeg vanaf 16 weken injecties, maar dit was niet vanwege het hematoom maar vanwege een eerder vroeggeboorte bij mijn oudste dochter. Progesteron houdt de baarmoeder rustig. Daarbij kreeg ik ook baarmoederhalsmetingen, maar nogmaals was dit niet vanwege de hematoom maar vanwege eerdere vroeggeboorte. Pas op met utrogestan bolletjes vóór de 16 weken. Bij jongetjes is er hierdoor een verhoogde kans op hypospadie. Volgens mijn gyn had het ook geen nut voor de 16 weken. Tenminste niet voor deze redenen. - Heel veel water drinken, zodat de baarmoeder goed gehydrateerd blijft en daardoor minder samentrekt (ik probeerde de 3 liter te halen per dag). - Geen zware dingen tillen, en rustig aandoen. Het nut van bedrust is niet wetenschappelijk bewezen. Heb het zelf wel 3 maanden gedaan en ik zou het niet aanraden. Wat ik al zei heeft het er mede voor gezorgd dat ik zwaar depressief werd (1 van de factoren hoor), en dat is wél wetenschappelijk bewezen. Ook heb je verhoogde kans op trombose, en al je spieren breken af waardoor je ook geen conditie meer hebt, en dat duurt maanden om weer op te bouwen. Soms heb je geen keuze, ik had erge last in mijn onderrug vanwege de hematoom en was ook heel duizelig vanwege een lage bloeddruk, dus ik kon niks anders dan plat liggen eigenlijk. - Maandverband vaak vervangen, niet in bad, geen seks (wegens mogelijk infectiegevaar). Ik spoelde vaak ook na met water na het plassen etc. Dit is mijn verhaal hoor, ik zeg niet dat dit dé juiste manier is. Waarschijnlijk was het hetzelfde afgelopen als ik dit alles niet had gedaan, maar dat weet je natuurlijk niet van tevoren en is achteraf makkelijk praten. Ik wil je wel een heeeeele dikke knuffel geven en als er iets is mag je me altijd pb'en!
Oja als je op youtube 'Eat pray crunch' intikt dan kom je op een vlog van een vrouw die ook een hele grote hematoom had die eigenlijk de hele zwangerschap bleef zitten. Op een gegeven moment mocht ze gewoon weer alles doen en de kleine bleef netjes zitten tot ze ingeleid werd met 38 weken. Misschien een positieve noot tussen alle horrorverhalen die je zeer waarschijnlijk al wel gelezen zult hebben?