Hoi, Mijn vriend en ik zijn net bezig, en zoals je aan mijn banner kan zien gaat dat niet echt zoals ik dacht... niks serieus, maar toch wel genoeg om me flink bezig te houden. We hebben iig besloten om te wachten met het mensen te vertellen tot we drie maanden zwanger zijn. Maar dat is best moeilijk, zeg maar. Ik voel me elke keer een beetje schuldig als ik mijn ouders aan de lijn heb en niks zeg. Bijna zoals toen ik "vroegah" stiekem rookte Maar goed, we willen het graag voor ons houden om zelf eens te wennen aan het idee, prive-tijd te hebben met ons kindje (als het zover is) en de goed bedoelde adviezen op afstand te houden. Ik hoorde van een vriendin dat haar moeder destijds zoveel dekentjes, kleertjes, knuffels, enz. gekocht had dat ze zelf bijna niks meer hoefde te kopen. Daar zou ik dus helemaal gestoord van worden. Of van die vragende blikken elke maand... lijkt me ook helemaal niks. Of stompzinnge adviezen... "echt waar... je moet gewoon elke dag 10 liter groene thee drinken" Aan de andere kant is het ook wel lastig om het voor je te houden als je er zo mee bezig bent. Hoe gaan jullie daar mee om? Meteen vertellen dat je bezig bent? Wachten tot je zwanger bent? En waarom?
haha, ook hier zat ik al helemaal over na te denken vd week. Nou ik heb mijn moeder wel verteld dat ik gestopt ben met de pil omdat ik last had vdie hormonen etc etc en dit heb ik ook aan een aantal vriendinnen verteld. Heel subtiel zeg ik dan af en toe oh leuk baby´s en kunnen opa en oma mooi oppassen. Verder heb ik eigenlijk niks gezegd, mijn moeder zei laatst wel, of wil je binnenkort zwanger worden ofzo? (zo subtiel waren mijn hints dus toch niet hihi) Dus ik zei nee nee voorlopig nog niet. Toen zei ze ooh lijkt me wel leuk hoor ga ik kleertjes kopen .. Nouja mochten we zwanger raken dan vertellen we het wel snel aan mijn ouders, schoonouders en schoonzus. Tsja en verder geen idee eigenlijk. In het boek van Kluun , help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt, staat wel een grappig stukje hierover, ken je dat? Anders zal ik het morgen ff intikken ooh en trouwens wat je zegt over dat stiekem roken gevoel, heb ik ook wel hoor, dan denk ik de hele tijd noh zal ik het nu gaan vertellen, neee doe het toch niet haha.. stom he.. Heb je een hechte band met je moeder?
Hoi Jasmijn, ook nog zo laat op Dat boekje van Kluun heb ik net besteld en in mijn boekenkast verstopt. Als ik positief test leek het me een leuke manier om het mijn vriend te vertellen Ik ga zo stiekem even lezen, ben wel benieuwd wat hij erover schrijft! Grappig dat jij dat stiekeme gevoel ook herkent! Wat leuk (?) dat je omgeving je waarschijnlijk wel door heeft. Daar ben ik ook steeds een beetje bang voor. Tja, de relatie met mijn moeder is bijzonder... het is een beetje een bijzonder typje, zeg maar. Het is een schat, maar ze kan ook vreselijk overreageren. Ik krijg nu al verzoeken of ze moeten verhuizen als we kinderen krijgen, zodat ze op kan passen, welke boekjes ik kan voorlezen, ik krijg mijn oude knuffels terug, kinderboekjes van mijn opa.. en ze weet nog helemaal niks. Ik hou het dus nog maar even voor me. Lekker rustig En jij? Heb jij een goeie band met je ouders?
Jaa vind het heerlijk om op het forum te struinen heb toch vakantie, vriend slaapt en ik lig lekker met laptop ernaast haha.. Heb het ff voor je opgezocht blz 32!! hihi Ik heb het boekje op vakantie aan mijn vriend gegeven ter voorbereiding, echt leuk boekje. Ik heb ook een sterke band met mijn ouders, ben ook enigst kind dat zal ook wel meespelen, dus ze houden alles nauwlettend in d egaten hoor. Wat geinig die dingen die je moeder zegt, heeel herkenbaar haha.. Hoe oud ben jij? En zijn jullie al lang bezig of?
Ik ben 30, dus ik zit wel op het randje (volgens mijn moeder) Gelukkig voel ik me helemaal geen 30 We zijn pas heel kort bezig. Ik ben in december gestopt met de Nuvaring, we hebben het er eerst over gehad en een aantal maanden "bedenktijd" ingelast, en sinds juli zijn we voor het eggie aan het klussen. En jij, ben je 24? Of is dat alleen je nickname? Zijn jullie al langer bezig? Spannend he, zo in het begin? Ik hoop wel dat, als het wat langer gaat duren, het een beetje meer naar de achtergrond gaat. Ik krijg nauwelijks werk uit mijn vingers Hoe zit dat met jou? Nou, ik kruip nog even op de bank met blz. 32. Lief dat je opgezocht hebt! ... en dan ga ik lekker slapen. Jij ook welterusten, mocht je nog niet onder de dekens liggen
Hi, Ik heb gewacht tot de 3 maanden echo met vertellen dat ik zwanger was. Ik wilde eerst zeker weten dat alles goed was en zelf rustig wennen aan het idee samen met mijn vriend. Ik kon ook moeilijk mijn klep houden en heb een aantal mensen waaronder mijn ouders en broer + zwager het al verteld. Maar als je het dan eenmaal verteld hebt aan iedereen, mis je die momenten dat nog niemand het wist. Let maar op hahaha. Nu weten een paar mensen dat wij er weer voorgaan als Yelena 1 jaar is. Ik vertel het nog niet aan mijn ouders, voel me daar wat ongemakkelijk bij. Wel aan een paar vriendinnen en zelfs een goede vriend van me hihi. Gewoon om de voorpret nog leuker te maken. Misschien dat ik het nu ook aan het grote publiek vertel voor de echo van 3 maanden.
Hoi Zilvervosje, Wij zijn eigenlijks altijd heel open geweest naar de familie en vrienden. Iedereen wist wel dat wij ook graag kinderen zouden willen. We zijn ruim 1 jaar geleden ook getrouwd. We zijn het enige koppel van de familie en vrienden die nog geen kinderen hebben. Dus moeilijk om niets te zeggen. Toen wij erachter kwamen dat we er hulp bij nodig zijn, hebben we het deze groep ook verteld. Wij hebben hier echt geen spijt van. We krijgen heel veel steun van iedereen en nu snappen ze het ook, wanneer ik er even een keer geen zin in heb om altijd wat te doen met alle kids. Sinds kort weten een aantal collega's het ook, dit ivm injecties die ik heb moeten krijgen. En mijn teamleidster ivm dat ik op een ochtend vrij moest hebben voor een behandeling, maar zelf kon ik niemand vinden. Al met al, zo'n beetje iedereen in de omgeving weet het zo'n beetje. Ik waak er wel voor dat het niet mijn hele werk het weet. soms kom je er niet onderuit. liefs P26
Ik ben 29 en niemand vond dat ik 'het randje' zat behalve ik zelf Wij hebben het wel aan ouders verteld dat we bezig gingen, en ik ook aan de vriendinnen die ik ook zou vertellen als het langer zou duren, of als ik een miskraam zou hebben of andere tegenslagen. Iets van 3 vriendinnen wisten het. Toen ik zwanger raakte, hebben wij het de ouders bij 5 weken verteld (heel snel dus), en die vrienden die wisten dat we bezig waren, daar direct na. Mijn leidinggevende heb ik ook meteen ingelicht, want ik zit in mijn laatste jaar van mijn proefschrift en het heeft veel invloed op mijn planning ook ivm verlof etc. Daarna heb ik gewacht tot de eerste echo, die was met 9w2d en ik was toen 2 dagen langer zwanger dan gedacht Echo was prima en de vk zei dat we het rustig konden vertellen. En nu zien mensen die me al eerder gezien hebben het gewoon meteen. Ik werk op de uni en heb daar wel 500 collega's op andere afdelingen waar ik ook langskom en daar zie je regelmatig ogen afglijden naar het bolletje waar ik anders zo plat was. Heel leuk om het de buik te laten vertellen, vind ik
wij hebben t niemand verteld.. heeeeeeel erg moeilijk, maar zo de moeite waard toen we ineens goed nieuws hadden :d alleen als t heel erg lang duurd zou iik t liever willen delen denk ik met me ouders of vriendinnen.
in het begin wisten wat vrienden het nu weten onze ouders en mijn broers het ook. zijn nu al meer dan jaar bezig en mensen verwachten het ook van ons omdat we altijd hebben gezegd een gezinnetje te willen hebben! alleen duurt dat bij ons nu ook al erruuugg lang! soms als mensen ernaar vragen, zal ik zelf nooit doen bij anderen, dan kan ik het de ene keer voor me houden en de andere keer niet (ligt er ook aan wie het vraagt..) liefs elisa
Toen wij gingen proberen om zwanger te worden heb ik het verteld aan mijn moeder, mijn (half)zusje en aan onze 2 beste vriendenkoppels. Later hebben we het uiteindelijk ook mijn vader en stiefmoeder en mijn broertje en zijn vriendin verteld. Nu zijn we net zwanger en weten de ouders, zussen en broer en de oma's het en mijn beste vriendin en haar man. Dat andere vriendenkoppel die wel wisten dat we bezig waren weten het nog niet omdat we die nog niet gezien hebben sinds we het weten. En we willen het wel in real life vertellen en niet over de telefoon. Ik wilde het heeeeeel graag vertellen en kon het echt niet voor me houden. Gelukkig dacht mijn man er net zo over.
Ouders, broers en zussen hebben we het de eerste keer verteld op 7-8 weken. Vrienden, werk maar op 11-12 weken (na een 2de goede echo). Met het miskraam hadden we het ook al aan ouders verteld voor de eerste echo. Toen het uiteindelijk niet goed bleek te zijn hebben we ook dat aan broers/zussen verteld. Sommige vrienden hebben we het nadien ook verteld, voornamelijk als ze vroegen wanneer we voor een 2de gingen :x. Daarna waren ze wel even stil . Als het nu zou lukken, wachten we wellicht de eerste echo af (als we zolang kunnen zwijgen ).
Wij hebben nooit iemand verteld dat we ervoor gingen, maar hebben wel redelijk snel verteld dat het zo ver was (7/8 weken). Dat zou ik achteraf ook niet meer zo doen. Vond het erg jammer dat het zo snel al niet meer 'van ons samen' was, dus mocht er ooit een tweede komen, dan denk ik dat we iig tot de eerste echo zouden wachten. Maar nu kwam het gewoon zo uit.
Hoi! Bij mijn eerste zwangerschap wilden wij het ook stil houden, maar die zwangerschap liep uit op een miskraam. Toen vond ik het dus heel naar om iedereen te moeten vertellen dat we een miskraam hadden gehad. Ik draaide het ziekenhuis in, dus stil houden was geen optie. En dat had ik ook niet gewild, want je bent heel verdrietig en het is fijn dat je het kan delen. Alleen toen moesten we het dus iedereen gaan uitleggen, dat heb ik als heel vervelend ervaren. Bij mijn 2e zwangerschap, die bij 10 weken ook mis ging, hebben wij het dus direct verteld en dat was erg fijn. Vooral omdat toen het mis ging wij direct heel veel steun kregen van vrienden en familie. Ik hoop heel erg dat een 3e zwangerschap (als het lukt) goed gaat, maar zonder twijfel vertellen wij het direct aan de kring om ons heen.
Wij hebben bij mijn eerste zwangerschap verteld dat we bezig waren en zodra het gelukt was, hebben we het meteen verteld aan onze ouders, broers en zussen. Bij 9 weken heb ik het verder tegen vrienden verteld. Bij 9 weken en 3 dagen zwangerschap kwamen we erachter bij de echo dat het kindje niet meer leefde, dus achteraf toen ik het verteld had, leefde het al niet meer... Iedereen vraagt nu of we wel weer verder gaan en we hebben gezegd dat we eerst maar eens ff lekker de tijd nemen om de miskraam te verwerken en dan zien we wel of we het nog gaan proberen. Maar we zijn het al lang weer aan het proberen en vertelen het pas bij de 12/13 weken echo als alles goed is. We hebben nu lekker saampjes een geheimpje. Ook als mensen weten dat je bezig bent, krijg je iedere maand weer dezelfde vraag: En, ben je al zwanger? Dat is erg irritant! Ik hoop dat je hier wat aan hebt meid en dat je snel zwanger mag zijn!
Ik heb het meteen een collega/vriendin verteld toen ik gestopt was met de pil. Wij vertellen elkaar bijna alles en ik vond het leuk dit met haar te delen. Ze heeft al een kleintje en was net zo zenuwachtig als ik toen ik gestopt was. Een paar maanden later heb ik het ook aan drie andere goede vriendinnen verteld (waarvan twee vriendinnen, die in het buitenland wonen). Ik vind het erg fijn om er met buitenstaanders wel eens over te kunnen praten, want met mijn vriend praat ik er toch anders over dan met een vriendin. Laatst heb ik het wel aan een collega verteld, omdat ik er echt helemaal doorheen zit (zie banner ). Dat valt op mijn werk best wel op, collegas vragen zich al af wat er aan de hand is. Met die ene collega werk ik heel nauw samen en ik vond dat ik het moest vertellen en uitleggen waarom ik de laatste tijd zo gespannen, verdrietig en kattig ben en gelukkig begreep hij het wel. Mijn baas is nu nog op vakantie, maar als hij terug is ga ik het hem ook vertellen. Binnenkort moeten we toch een aantal onderzoeken laten doen en dan moet ik toch met een verklaring komen waar ik onder werktijd heen ben (ik werk voltijd en moet dus onder werktijd gaan) Mijn familie en mijn schoonfamilie weten nog niets. Ze maken ook eigenlijk nooit opmerkingen dat wij eens aan kinderen moeten beginnen. Ergens vind ik het wel raar dat zij nog niets weten en vrienden en een collega wel, maar ik wil niet dat ze zich (misschien onnodig) zorgen en druk om ons gaan maken, omdat ze emotioneel toch dichter bij ons staan. Pas wanneer we definitief iets weten (of zwanger of definitief kunstmatig aan de slag moeten) gaan we het vertellen denk ik. Ik vind dit heel moeilijk, want soms wil ik het gewoon aan iedereen vertellen, omdat ik me zo ellendig voel en het niet kan verbergen, en dan wil ik weer dat niemand het weet om er niet te veel mee geconfronteerd te worden. Ik denk dat ik het nu lekker bij dit clubje ingewijden ga houden en de verdere onderzoeken afwacht, dan zien we weer verder.
Wij vertellen het de ouders als ik 6 weken ben, dit heeft een speciale reden... en de vrienden e.d. vertel ik het denk ik na de eerste echo, dit zal met 10 weken ongeveer zijn!
Oh jeetje, dat kan ik me zo indenken, dat het fijn is om de steun te hebben als het voor de 12 weken toch mis gaat! Het lijkt me vreselijk moeilijk om dat verdriet te dragen terwijl je mensen nog niet op de hoogte hebt gebracht. Het lijkt me ook een vreemde boodschap... "ik was zwanger maar nu niet meer." P26, Nati, Eekje, Laris en Ilona, heel veel sterkte en ik stuur positieve gedachten naar jullie buikjes toe in de hoop dat jullie snel een kindje zullen hebben! Het lijkt me echt heel moeilijk! Wat fijn dat jullie het vanuit zo'n perspectief vertellen, want jullie hebben misschien wel heel andere redenen om wel of niet vroeg te vertellen! Melloncollie, Moon30, Mermaid, Babebabe en MvS, gefeliciteerd!! Wat een leuke reacties ook Elisa 83, heel veel succes met het afwachten! Voor jou ook positieve gedachten!! Ik hoop voor je dat het deze maand raak is. Aan je banner te zien heb je nu een spannende week, of niet? Evenstar, jij ook heel erg gefeliciteerd natuurlijk! Ik zit ook in de eindfase van mijn proefschrift. Gisteren was ik nog tot 3 uur op om een stuk aan te passen. Lekker moment van moeder natuur om de knop om te zetten, want ik vind het heel moeilijk om me ergens op te concentreren. Misschien is deze fase juist ook wel ideaal om zwanger te worden? Je hebt iig genoeg wachtgeld (ww is het nu, geloof ik) opgebouwd om het na je proefschrift even uit te zingen terwijl je solliciteert. Of je heb je al een baan? Maar ik snap wel dat het lastig is om nu nog vaart te maken met je onderzoek.
Dankjewel zilvervosje! Wij hebben nu bewust besloten om het voor onszelf te houden, omdat onze ouders nogal zenuwpezen zijn en als we zouden zeggen van we zijn zwanger, dan zitten ze gelijk in de stress... Ergens weten ze denk ik wel dat we het weer gaan proberen, dus mocht het misgaan, dan kunnen we het wel met hen delen gelukkig... Ik heb je positieve gedachten naar mijn buikje gestuurd, dus nu maar afwachten! Jij ook heel veel succes!
wij hebben het de 1e keer voor 5 weken verteld en dat ging toen mis dus de 2e keer hebben we langer gewacht, in ieder geval totdat we een echo hadden gehad waarop we een kloppend hartje zagen en toen hebben we het met 8 weken verteld omdat we het graag met sinterklaas wilden vertellen in de vorm van gedichten en letters...