sommige moeders en ook vaders hebben een bepaald toekomst beeld van hun kind(eren) in hun hoofd en dan is het soms moeilijk als het anders gaat lopen
Ik had hetzelfde met mijn vader De reden dat mijn vader dit zei heeft een 'historie'. Mijn vader heeft zelf nooit een opa gehad. Zijn vader was ook al overleden toen mijn zus kwam. Hij associeerde 'opa' zijn dus met oud en zelfs de dood. Maarja ik was dus net zwanger en durfde het ook niet meer te vertellen. We hebben het dan ook uiteindelijk verteld terwijl we met zijn 4tjes om de tafel zaten. (mijn ouders en wij) Ze reageerden niet enthousiast. Mijn moeder hield zich in vanwege mijn vader en mijn vader moest zijn angst even wegslikken. Maar het is nu echt een SUPER leuke opa!
Mijn moeder had ook al een paar keer gezegd, wacht nog maar een tijdje. Maar ze heeft van ons (zei ze nadien) ook steeds die indruk gekregen dat we dat zouden doen. Ze zei het absoluut goed bedoeld omdat ze zelf maar 20 was toen ik geboren werd en ze wilde dat ik eerst van mijn leven zou genieten. Maar voor ons hoort bij het genieten van het leven een kindje, dus Ochja, ze was echt heel blij hoor! Mijn man en ik zijn ook al een hele tijd samen, zijn getrouwd, hebben beide vast werk..., dus het komt wel op zijn tijd. En of het is dat ze jong oma zal worden, hmmm, misschien, ze zal dan 43 zijn, dus een hele jonge omie. Maarja daar kijkt ze toch HEEL erg naar uit hoor. Ik zou dus zeggen, vertel het gewoon thuis en 9 kansen op 10 zullen ze echt wel blij zijn voor jullie (en voor zichzelf ook hoor, want het uitzicht op een eerste kleinkind maakt echt wel wat los!)
meid dat zei me ma ook toen zei ik ik wacht nog wel ff bleek ik 8 weken ver te zijn ze vondt het heel leuk
Is wel superhard om te horen joh, maar je moet toch proberen om ervan te genieten. En net zoals de rest denkt, denk ik ook dat ze echt wel bij zal draaien. Lullig is dat als de omgeving zo reageert. Ik heb in mei een miskraam gehad en toen was er ook iemand die zei dat ik er maar blij mee moest zijn, omdat ZIJ nog niet wilde dat ik zwanger raakte. Daar sta je dan.....bahbah. Proberen niet naar te luisteren, maar het doet je natuurlijk wel wat! Succes ermee en laat ff horen wat ze er nou van vond als je het vertelt hebt, ben benieuwd . xxx
We gaan het dit weekend vertellen... Dus ik laat zeker nog wat weten wat het geworden is. In ieder geval allemaal bedankt voor de vele steunende woorden...
Kan me voorstellen dat die opmerking je gekwetst heeft. Toen wij het mijn schoonouders gingen vertellen, was mijn schoonmoeder heel blij, mijn schoonvader zei " ik feliciteer je nog niet, wil eerst een echo ( bewijs !) zien. Laat je geluk niet verpesten door haar, doe ik ook niet. Gewoon lekker van je zwangerschap genieten, en je moeder draait vanzelf wel bij. Zo niet dan heeft ze alleen zichzelf er maar mee.
Snap niet waarom moeders zich zo nodig moeten bemoeien met de kinderwens van hun kinderen. Wees zelf maar blij als je zwanger bent, en probeer je er niet veel van aan te trekken, hoewel dat moeilijk is... De mijne doet ook al zo raar, ze heeft in al die 34 weken nog nooit één keer naar de baby gevraagd...
Ik denk dat het vooral voor moeders gewoon ook best moeilijk is. Ze laten toch hun dochter een stukje meer los op die manier, ze zijn nu helemaal zelfstandig. Ze worden dalijk ook moeder. Ik denk dat het voor moeders van zwangere dochters ook best even wennen is aan de hele situatie. Althans, ik kan het me wel voorstellen. Oma worden is toch best bijzonder! Misschien kunnen de meiden met 'moeilijke' moeders het eens anders bekijken: je moeder geeft om je en wil dat je een weloverwogen keuze maakt en niet in de problemen raakt, hun toekomstige kleinkind niet. Als je zo denkt, biedt het je misschien zelf ook wat meer rust. Ik snap jullie reacties wel hoor ik zou het ook niet leuk vinden als mijn moeder boos reageert. Maar het is een tipje van me, je mag zelf weten wat je er mee doet Sterkte ermee dames!