Misschien hebben ze echt liever geen seks dan nog een kind. En als de man een knip mag weigeren, mag een vrouw in diezelfde lijn ook de pil en een spiraal weigeren. Dan blijft een condoom over, of seks na eisprong, die je dan wel eerst moet bevestigen met temperaturen oid. Daarbij heeft inderdaad niet iedereen evenveel behoefte aan seks en daar hoeft geen waardeoordeel aan te hangen. Dat gezegd hebbende vind ik "pikstraf" toch ook een stomme term. Het komt erg over alsof de seks voor de man bedoeld is en minder voor de vrouw en geeft in mijn ogen geen gelijkwaardigheid daarin aan. Maar mbt zwanger worden is het niet zozeer "pikstraf," vanwege het niet krijgen van je zin, als wel een anticonceptie methode.
Mijn man kwam zelf met het voorstel om een knip te laten zetten. En pakt tot die tijd uit zich zelf een condoom. Dus ik hoef het gelukkig niet uit te proberen. Maar ja ik hou dat vol. Niet als straf maar uit bescherming voor mezelf en voor hem. Ik denk dat een 5de kind onze relatie net zo goed onder druk zou zetten namelijk. Dat trekt hij niet (4 autisten, 2 stofwisselingsziektes en 1 met zware dyslexie en dyscalculie, vermoeden van autisme bij ons zelf.) En het mooie is dat hij dat ook vol houdt. En onze relatie kan daar dus wel tegen. Na de tweede hebben we heeeeel lang geen seks gehad om verschillende redenen, en hij heeft daar nooit een kwaad woord over gezegd. Onze relatie werd na die hele nare periode zelfs alleen maar sterker.
Ohh ik snap jou wel hoor. Ik las vooral vaak dat HIJ een condoom niet prettig vindt. Afgezien van de andere opties en bijbehorende consequenties.
Mijn man is uit zichzelf gegaan, en heel eerlijk ik vond dat best normaal. Heb niet voor hem staan klappen ofzo. Nog wel gevraagd over een eventuele verandering van toekomst maar nee, hij heeft zijn kinderwens maximaal vervult. Kortom, tegen mij zou iemand kunnen zeggen dat hij goed onder de plak zit terwijl andersom dit gedrag van vrouwen normaal bevonden wordt. Daarom ga ik niet klappen en komt er ook geen medaille, dit is gewoon normaal gedrag. De
Maar stel dat je terugkerende schimmelinfecties krijgt van condooms, migraine van de pil en constant vloeien van een spiraaltje, dan heb je toch op een gegeven moment helemaal geen zin meer in seks? En als je jong bent en weet dat je nog kinderen wilt, dan accepteer je de migraine of schimmelinfecties maar, maar als je op een gegeven moment als gezin volledig bent, dan wil je daar toch vanaf? Maar dan mag je als vrouw niet zeggen, ik heb tot nu toe altijd de verantwoordelijkheid genomen voor anticonceptie met de bijbehorende klachten, dus ik vind het best reëel dat jij nu 20 minuten met je benen wijd ligt ipv dat ik weer onder gehele anesthesie moet. En dan mag je niet boos worden als hij zegt dat hij dat niet durft? Want de consequentie is dan, condoom --> schimmelinfecties, pil --> migraine of zelf sterilisatie--> operatie met risico's en herstel die langere tijd duurt. Want ik kan me gewoon wel voorstellen dat je libido dan naar een dieptepunt zakt. In ons geval had ik geen last van condooms, maar die werden door hem niet echt secuur gebruikt, dus weer mijn verantwoordelijkheid. Spiraaltje verzakte met als resultaat ons onverwachte cadeautje en pil was echt geen optie meer ivm klachten als hoofdpijn en dergelijke. Dus ik heb toen gezegd dat ik wilde dat hij zich liet steriliseren, anders zou ik het inderdaad hebben gedaan, want ik kan echt niet nog een keer zwanger worden. Maar het deed me toen best pijn dat hij echt twijfelde of hij dat wel durfde, maar mijn risico's (die een stuk groter zijn) blijkbaar geen probleem vond.
Oké. Dus dan is het andersom ook nooit geweest. Dat je het fijn vond dat hij zei; goed gedaan schat, de bevalling. Trots op je. Of iets in die trant. Want. Dat is dan toch ook gewoon normaal gedrag en hoort zeker geen medaille bij? Sorry ik vind die zinnen echt heel bijzonder Je kunt elkaar toch wel waarderen om wat je doet…
Ik houd mijn verhaal alleen in de context van anticonceptie. En nee, ik ben nooit bedankt of gehuldigd voor het slikken van de pil. Dat wordt als normaal bevonden, door mannen én vrouwen. Dus ik vind na het vervullen van een kinderwens deze stap heel normaal.
Hier blijft het ook onderwerp van discussie. Ik wil geen hormonale AC, geen koperspiraal en condooms werken voor ons niet. Vriend wil geen knip. Hij vindt het eng en te definitief. Over het eerste zeg ik: get over it. Over het tweede: ja, als hij nog niet het 100% gevoel heeft klaar te zijn dan is een knip op dit moment ook niet de juiste keuze voor ons. tja, wat zijn onze opties dan? Ik raak al zwanger als hij naar me kijkt dus we moeten echt iets.. lastig!
Hoe je iets uitlegt zijn toch nooit dezelfde zinnen als hoe je communiceert ergens over. Ik vind het eigenlijk dus ook normaal dat een man nu de verantwoordelijkheid neemt (al doet die van mij dat dus niet helaas) net als dat het normaal is dat een vrouw de zwangerschap en de bevalling doet want ja dat kan niet anders. Als hij een zware last tilt oid omdat ik dat niet kan doe ik meestal daarna ook iets anders omdat hij al die kast getild heeft.. is ook de natuur dus ik zou ook kunnen zeggen nee ik die niks anders want jij bent nu eenmaal een man geworden dus ja dat hoort erbij.. Ik kan me eigenlijk best iets voorstellen bij een "dan maar geen seks". Mijn angst om zwanger te raken is nu sterker dan mijn angst voor de operatie (ik ben er echt heel bang voor) maar ik wil geen baby meer. Gewoon echt niet, ik droom er soms heel eng. Maar als de angst voor de operatie groter zou zijn dan zou ik denk ik geen seks meer durven hebben.
Hoe het nu op mij over komt in deze discussie: Als een man niks wil van anticonceptie dan moet dat vooral gerespecteerd worden, want zijn keuze. Als de vrouw niks wil van anticonceptie is ze pittig en probeert ze macht op de man uit te oefenen… Ik geloof niet dat die volwassen kerels deze ‘bescherming’ nodig hebben tegen al die pittige vrouwen. Ik neem aan dat ze mans genoeg zijn om voor zichzelf op te komen zonder dat ze als tere wezentjes geportretteerd worden. Mijn man heeft die bescherming in ieder geval niet nodig. Feit blijft dat als beiden geen enkele vorm van anticonceptie willen, geheelonthouding de enige oplossing is als de vrouw echt niet zwanger mag/wil worden. De vrouw heeft namelijk het probleem als dat wel gebeurt. Ik zou geen 4de keizersnede meer mogen/kunnen hebben. Veel te gevaarlijk, dus tja, weinig keuze dan als we beide geen anticonceptie meer willen. Zou niks met macht te maken hebben maar alles met veiligheid. Maar goed, dat is hier hypothetisch want ik ben niet alleen gesteriliseerd, maar ook nog eens aan de pil Veiliger dan dit wordt het niet.
Ik snap je helemaal, echt lastig! Wij hebben jaren in hetzelfde schuitje gezeten. Van de pil, zelfs de minipil, word ik een monster. De pil werkt uitstekend als anticonceptie bij ons omdat ik dan altijd zo sjago ben dat we geen seks meer hebben Dus dat was geen optie. Uiteindelijk heb ik op advies van de huisarts een mirenaspiraal geprobeerd, omdat daar zo weinig hormonen in zitten. Dat is twee jaar goed gegaan en daarna was mijn vriend er uit zichzelf aan toe om zich te laten steriliseren. Ik heb miskramen gehad, bevallingen, noem het maar op. Maar dat vind ik nog geen reden om van mijn man te verwachten dat hij zich maar laat helpen. Ik snap die vergelijking ook helemaal niet eigenlijk. Beetje eenzijdig.
Even inhakend op het eerste stukje. Het is vooral de toon die de muziek maakt. Voor een vrouw alle respect want oe wij hebben al zolang dingen gedaan en oe wij moeten ook al bevallen en een man moet niet zo zeiken. De manier hoe hier over mannen gesproken wordt vind ik soms meer dan respectloos ja, als mijn vriend zo over mij zou praten achter mijn rug om. Nou ik zou niet blij zijn. Je bent partners, niet zijn moeder en sommige opmerkingen komen echt wel zo over.
Hier ook. En zo moe dat ik liefst 24/7 slaap dus blijf van m'n lijf Overigens van de mirena ook + bijna dagelijks bloedverlies.
Hier zegt man dat hij wel een knip wil maar ik ben nog niet zo ver om het boek zwangerschap volledig te sluiten. Dus toch maar koperspiraal voor nu. Zelf onderneemt hij ook nog geen actie dus denk dat hij het wel best vindt zo
Je laatste stukje: ja, ik vind van wel dus eigenlijk. Ik zie het echt als ‘het is zijn beurt’ nu. Maar wel alleen als de man ook klaar is met zijn kinderwens. Ik vind niet dat een man iets tegen zijn zin in moet doen, net zo min als dat de vrouw dat moet. Maar tegelijkertijd zit je samen in de relatie en hebben je samen het ‘probleem’ van fertiliteit. Voor sommige is AC geen last, in dat geval kan ik me voorstellen dat je de pil (of whatever) gewoon doorslikt tot aan de overgang. Het onderwerp ‘jouw beurt’ komt dan misschien niet/nauwelijks ter sprake. Hier is het zeker een actief onderwerp van gesprek want nummer 3 komt er elk moment aan en ik wil geen kinderen meer. Deze was al niet gepland zeg maar. Ik denk dat het hier zoiets wordt als bij jullie. Condooms dan (ik wil geen spiraal) totdat vriend eraan toe is om zich te laten steriliseren.
Nou ja wat het voor mij eigenlijk vooral is (en daar zit nu echt wel wat pijn) ik zou eigenlijk willen dat hij vanuit zichzelf zou vinden dat hij nu aan de beurt is. Omdat ik voor het krijgen van onze kinderen al genoeg heb moeten doorstaan. Dat ik dat niet eens zou hoeven vragen, zeggen of eisen. En dat is er dus niet en dat voelt bij mij als een pijnlijke wond. Waar we niet over kunnen praten want ik kan hem niet iets laten willen, iets laten doen zou nog kunnen. Net zomin als je iemand kan dwingen om van je te houden.
Helemaal eens hoor, het hangt er voor mij heel erg vanaf wat de motivatie is voor man om het niet te doen. Als hij misschien nog kinderen wil, is het wat anders dan dat hij bang is. Maar ook als hij het voelt als een aantasting van zijn mannelijkheid (en ja, ik ken mannen die dat zo voelen), ik vind dat je daar dan niet zomaar overheen moet stappen. Praten kan, maar hem dwingen iets te doen waar hij zich niet goed bij voelt (om wat voor reden dan ook), vind ik echt not done. Ongeacht hoeveel ellende jij als vrouw hebt moeten doorstaan met bevallingen, enz.
Ja mee eens! Onnodig om er respectloos mee om te gaan. Een ‘stel je niet aan’ helpt de situatie niet. Hoeveel vrouwen zouden het waarderen als hun man dat zou zeggen over iets waar zij spanning over voelen.
Maar, en dat bedoel ik niet vervelend hoor, waarom zie je het als iets persoonlijks? Snap dat het zo voelt, maar de reden ervoor ligt bij hem toch en niet omdat hij niet van je houdt. Het beste kun je geen verwachtingen hebben dan wordt je ook niet teleurgesteld.
Interessant om deze discussie te volgen. Mijn man (en ikzelf) wil niet dat ik weer aan de anticonceptie ga maar hij wil zich ook niet laten steriliseren. Met als gevolg dat we al 4 jaar aan de condooms zitten. Voor ons beide prima maar ik vind de onderbreking wel altijd heel vervelend. Het idee dat we zonder weer vrijelijk kunnen seksen maakt dat ik af en toe wel weer een balletje opgooi voor een sterilisatie. Maar zolang hij er niet aan toe is dwing ik hem niet. Ik ga ook niet zitten mokken maar ergens denk ik wel, kom op, zet die knip en het is klaar. Gelukkig vindt hij niet dat ik me dan maar moet steriliseren want dan zou ik wel mn 'bevallingskaart' inzetten. Maar goed, dat is verder gelukkig niet aan de orde. Tot die tijd wacht ik rustig af tot hij klaar is voor de knip..