Ik ben het tot op zekere hoogte wel met je eens, maar als een man echt niet wil, zou ik daar toch mijn eigen verantwoordelijkheid in nemen. Na 4 zwangerschappen, twee kinderen die na een strijd op de NICU zijn overleden en een MA die 2 maanden nasleep had en gelukkig 2 gezonde kinderen, ziet mijn man gelukkig ook in dat hij aan de beurt is.
Even ter nuancering, ik heb geschreven dat hij liever geen condooms gebruikt, niet dat hij dat helemaal niet wil. Ik heb ze ook al gekocht voor als het weer kan. Als hij dat vol blijft houden prima.
Maar dat zegt hij niet toch.. het is “liever geen condooms “ dan is het heel simpel en gewoon met condoom als ts dat ook oké vindt.
Als ik jou was zou ik asap even afspraak maken met een gynaecoloog. Waarschijnlijk zit er nog rest weefsel en dat moet eerst weg voordat je überhaupt weer kan nadenken over sex. daarna zou ik duidelijk maken niet meer aan de pil te gaan. Je zorgt dat er condooms in huis zijn.. dat doet hij twee keer en daarna is hij het ook zat waarschijnlijk.. Misschien gaat hij dan wel nadenken en er over praten of een afspraak maken. niet te veel druk erop leggen nu dat hij het moet doen, als iemand iets ‘moet’ gooien ze komt in krib. overigens las ik ook hierboven ergens dat de man gezegd zou hebben ‘als wij uit elkaar gaan en jongere partner tegen kom en nog een kindje wil’ die zou mij harder raken…
Zo heftig als ik dit zo lees Laat ik overigs voorop stellen dat ik het we meerdere malen voorgesteld heb bij vriend. Hij deed eerst heel stoer, beetje mannenpraat en noem maar op. Uiteindelijk kwam het naar boven dat hij hij echt niet durfde. Hij had zich er ook helemaal in verdiept, maar hij durft echt echt echt niet. Ja en dan denk ik, dan ga ik wel wat regelen. Als je echt niet durft, dan durf je niet. Vaak zit er zoveel meer achter.
Dan gewoon aan de condooms! Ik snap overigs dat je denkt; wat een l*l met die opmerking, zou hier ook niet lekker vallen want je wil gewoon even een arm om je heen. Maar op een of andere manier weten sommige mannen zich soms dan geen houding te geven en maken ze stomme grapjes. Maar ik zou echt even morgen bellen en vragen om een controle echo. Het klinkt echt nog niet of je schoon bent namelijk en de nasleep is enorm! Heel veel sterkte!
Hij is niet de enige man, dat is een ding wat zeker is Ik heb het voor mijzelf ook overwogen, maar de gynaecoloog gaf aan dat het een behoorlijke ingreep is, daarom hebben we gekozen voor mijn man (al ga ik nog wel kijken naar de ingreep die bij @GossipGirlxoxo is uitgevoerd) Kinderen zijn welkom, maar als je van 9 maanden de helft rust moet houden is dat een heel zwaar proces. Een verrassing zou daarom een heel lastige situatie worden. @bonnie1 denk je wel aan jezelf tav de ma?
Maar hij beslist zo dat zij (weer, na al vele jaren) de verantwoordelijkheid heeft. Dat zij door hem indirect verplicht wordt om een medische ingreep te ondergaan of wederom jaren hormonen te slikken. En dat is dan wel oké?
Het is niet normaal om zo lang te vloeien. Ik zou morgen meteen even bellen naar de dokter. Wat betreft je man. Je kunt iemand niet dwingen om zo'n ingreep te laten doen. Net als jij heeft ook hij het recht om zelf te beslissen over zijn lichaam. Jij wil geen pil slikken en niet meer zwanger worden. Hij wil zich niet laten helpen en geen condooms. En jullie willen allebei geen zwangerschap meer dus dan wordt het geen seks. En dat zou ik ook zo tegen je man zeggen.
Op de manier waarop je het zegt heb je gelijk. Als ik zeg, het is geven en nemen in een relatie, dan zou het vanzelfsprekend zijn dat hij ook zijn verantwoordelijkheid neemt. Jullie tijd is heel heftig geweest zeg. Vreselijk wat jullie hebben moeten meemaken.
Zo zie ik dat niet. Condooms of onthouding zijn dan nog een optie, want zij heeft datzelfde ‘recht’ toch? Mijn man wil/durft ook niet, maar zegt ook dat ie het ook niet van mij verwacht dat ik nog aan de hormonen ga/een sterilisatie onderga. @TS is je boosheid al wat gezakt? Wat een nare tijd heb je de afgelopen maanden gehad en zo’n opmerking is dan echt not done. Kwetsend. Al denk ik dat (zoals je het hier vertelt) zich onder druk gezet voelde en als een kat in het nauw die kut-opmerking maakte. Ten minste zo zou het hier gaan. Want over bovenstaand verhaal hebben wij uiteraard ook wel een discussie gehad om elkaars standpunt duidelijk te krijgen. Maar dan nog mag hij even diep door het stof. Sterkte met de hele situatie en ik hoop dat je er goed uitkomt met je man.
Jij wil geen anticonceptie en hij geen of voorlopig geen ingreep. Je kan elkaar niet verplichten en moet zoiets niet tussen jullie laten komen. Zoek naar wat wel kan en ontdek daarin mss dat het ook kan (zonder dat jullie iets doen wat jullie niet willen)
Misschien ziet hij tegen de ingreep op en weet hij dat niet goed te verwoorden? Wil hij zich groot houden? Dan is het namelijk makkelijker om lullig te reageren, dan hoef je niet naar jezelf te kijken.
dat was ik! Raakte mij dan weer helemaal niet. Als dat zijn realiteit is. Samen met 2 kinderen is zijn kinderwens vervult maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Als er dan een nieuwe partner komt die nog kinderen wil dan staat hij daar voor open. Ik absoluut niet dus de keuze was hier simpel.
Ik zie dat ook helemaal niet als kwetsend. Gewoon realistisch zijn denk ik. Je weet nooit wat de toekomst brengt en als je dan nog een beetje jong bent snap ik heel goed dat je die optie open wil laten.
Wat vervelend dat je zo gekwetst bent. Het is ook wel een nogal lompe reactie. Wat betreft dat hij nu aan de beurt is en de verantwoordelijkheid altijd maar bij de vrouw ligt en je daar elkaar mee bent, niks op aan te merken. Helemaal mee eens.. MAAR toch kies ik er nu voor om me te laten steriliseren. We hebben er ruzie over gehad. Meerdere keren, ik ben heel verdrietig geweest. Heb me heel gekwetst gevoeld omdat ik echt het gevoel had dat hij het gewoon mijn verantwoordelijkheid vond en geen centimeter mijn kant opschoof. En hij bij iedere heftige menstruatie door de spiraal alleen zei oh wat vervelend en dan door ging met zijn ding.. en dan dacht ik meteen ja en dat ik jouw schuld en voelde ik me weer boos en verdrietig. Op een gegeven moment heb ik voor mezelf besloten. Dit is wat het is, hij gaat dit niet doen en ik wil geen anticonceptie meer ook geen condooms want ik wil nooit geen kinderen meer. En ook nooit geen risico op kinderen meer. Dus ik kan bij hem weggaan of zelf bedenken wat ik wil. Toen dacht ik, ik wil niet bij hem weg en ik wil dit achter me laten dus ik ga dit doen.
Ik heb een poosje gemerkt dat ik echt driftig werd omdat C weigert zich te laten steriliseren. Waarom zou ik dat moeten doen of waarom zou ik de rest van m’n leven anticonceptie moeten gebruiken in de vorm van pil/spiraal/whatever. Hij zou condooms prima vinden maar dat vind ik weer 10x niks. Ik baalde want ik slikte al vanaf jonge leeftijd de pil en heb hormonen voor 6 mensenlevens geslikt en gespoten in de MMM bij wijze van spreken. Maar toen bedacht ik me dat het geen zin heeft narrig te zijn. Ik kan een ander niet veranderen ; ik kan alleen mezelf veranderen. Zeker in dit soort precaire situaties. Vind ik het nog steeds egoïstisch en arrogant van hem dat hij niet aan zijn zaakje wil laten prutsen? Ja. Maar mijn spiraal bevalt me nu best wel. Ik ben nooit meer ongesteld geworden na 3x een operatie in korte tijd. Ik laat het rusten tot m’n spiraal vervangen moet worden en dan zie ik wel. En als ik hetzelfde moet doen als @GossipGirlxoxo heeft gedaan: so be it. Uiteindelijk heiligt het doel voor mij de middelen. Maar ik snap wel wat je zegt TS en ik snap heel goed dat het voelt alsof het wat dat betreft allemaal op de vrouw haar schouders terecht komt. Soms is dat niet eerlijk.