Nee ik betaal toch niet indirect mee als alle vaste lasten gewoon betaald zijn? Die we ook 50/50 doen. Wat hij doet met zn geld moet hij weten. En andersom. En dan is zijn geld op, en heeft ie pech. En daarom heb ik meer spaargeld dan hij. En ja, dat ben ik dan voor de helft kwijt als we uit elkaar gaan, dat is dan maar zo.
Maar indirect betalen draaien jullie toch überhaupt voor elkaars lasten op? Tenzij je echt apart voor jezelf spaart en dat ook puur aan jezelf uitgeeft. Maar dan nog snap ik het niet zo. Wat is het verschil met als je het op 1 hoop gooit? Het een sluit het ander niet uit? Enige wat ik me kan bedenken is als je het absoluut oneens blijft met bijv het sparen. Dat de een wel wil sparen en de ander niet. Of wanneer de een echt een ton meer verdient dan de ander en bijv een eigen bedrijf heeft. Dan snap ik gescheiden rekeningen. Ook ivm financiële risico's enzo. Maar verder zie ik het nut er niet van in. Ja, ik betaal ook mee als we straks DUO weer gaan terugbetalen (nu gepauzeerd) en daar zit ik niet per se op te wachten. Ik heb nl geen studieschuld en man wel. Maarja, het nou eenmaal zo. Andersom doet man bijv ook niet moeilijk als ik iets voor mezelf uitgeef.
Zo hebben wij het ook. Ik heb gewoon nog mijn rekening van toen in thuis woonde. Daar komt de KGB op en mijn salaris. Ik betaal daar eigenlijk alles van wat ik zelf aanschaf. Vooral kleding dus, maar ook gewoon weekboodschappen als ik toevallig bestel of wat dan ook. Van de andere rekening gaan alle vaste lasten. Grote aanschaffen doen we ook daarvan en sparen doen we daar ook. Ik hou me met die rekening niet bezig eigenlijk. Ik heb nu wat meer salaris, maar toen dat nog minimaal was en mijn rekening wat sneller leeg was, stortte man gewoon wat over van 'zijn' rekening. Ik vind het persoonlijk niet zo gezond klinken als je overal bij na wil/moet denken wat van wie is en wie of waar dat van word betaald. Uiteindelijk is al het geld van beide toch? Waarom het jezelf dan zo moeilijk maken?
Duo heeft mijn vriend niet aan meebetaald hoor. Maar ik zie het dus ook niet als indirect meebetalen. Ik hield dan gewoon minder over dan hij. Mijn probleem. En hij heeft een dure hobby, waardoor ik nu meer overhou. Zijn probleem.
Maar dit zijn ook typisch weer van die dingen waarvan ik me afvraag waarom wij ons moeten verdedigen. Mensen die het op 1 hoop gooien vraag ik ook niet waarom ze het zo doen. Ieder zn ding toch?
Andere optie is om alles op 1 hoop te gooien, maar met spaardoelen te gaan werken. Jullie zetten elke maand hetzelfde bedrag op potje 'hij' en potje 'jij'. Over dat bedrag hoef je dan geen verklaring af te geven. Wij hebben wel ieder een eigen rekening en een gezamenlijke. Daar zetten we elke maand een x bedrag op. De rest hou je zelf, is van jou. Aan het eind van de maand zetten we wat over is wel 50% op eigen spaarrekening en 50% op de gezamenlijke. We gaan elkaar niet controleren hierin. Maar ik heb dan wel een man die geen extreem grote uitgaven heeft. Hij heeft aan het eind van de maand vaak meer over dan ik (terwijl hij iets minder verdient). Nooit gezeur bij ons, maar we staan ook hetzelfde in het leven (we houden niet van spullen).
Jij was natuurlijk wel degene die sprak over niet meer van deze tijd en dat je geen kind bent met zakgeld. Dus jij hebt ook gewoon uw mening gegeven .
Nee hoor dat hoeft niet. Als het werkt voor jullie dan werkt het zo. Ik zou er alleen een dagtaak aan hebben om alles zo gescheiden te doen. Hier komt alles op 1 hoop en houd ik alle financiën bij. Omdat ik graag controle heb over de financiën en het hem niet zo boeit. Ik houd graag bij wat erin en eruit gaat, maar dat betekent niet dat de een meer financiële ruimte heeft omdat diegene bijv meer verdient oid.
Het ligt ook een beetje aan de contractuele vorm van je relatie. Als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, zou een eigen rekening nul toegevoegde waarde hebben. De helft van alles is namelijk van jou. Ook bij een beperkte gemeenschap van goederen, is wat tijdens het huwelijk gebeurt gemeenschappelijk. Alleen als je op huwelijkse voorwaarden getrouwd bent heeft splitsen zin, of wanneer je een samenlevingscontract afgesloten hebt. Dan beschrijf je met de notaris wat gemeenschappelijk is en wat niet. Heb je geen overeenkomst dan is het sowieso gesplitst (of niet, maar dan heb je geen poot om op te staan als je uit elkaar gaat) Wij hebben huwelijkse voorwaarden waarin beschreven is wat wij als gezamelijk zien. Dat is in ons geval best veel: verzekeringen, kind(eren), woning, auto's, reiskosten, gezamenlijke vakanties, studieschuld, boodschappen etc. Nieuwe wasmachine wordt gekocht van de gezamenlijke rekening, als dat van een prive rekening gaat valt het buiten de gemeenschap. Mochten we uit elkaar gaan wordt de gemeenschap 50/50 verdeeld. Wij betalen naar rato, waarbij mijn man de eerste jaren meer betaalde. Tegenwoordig verdienen we ongeveer evenveel, met de verwachting dat ik meer ga verdienen. Van mijn geld betaal ik sporten, contributie voor mijn hobby, telefoon, kleding, make-up etc. Als ik zijn heb in een luxe lunch ipv boterhammen mee naar werk betaal ik dat ook zelf. Met enige regelmaat trakteert een van ons op uit eten, weekendje weg, bos bloemen. Daarnaast heb ik een pensioenpotje, spaar ik zelf voor onze dochter en heb ik een algemene spaarrekening.
Daar heb je gelijk in. Het is wat voor mij zo zou voelen, dat hoeft voor een ander niet zo te zijn natuurlijk. Ik riep dat omdat ik het gevoel had te moeten verdedigen, omdat we de uitzondering zijn. Altijd dezelfde vragen weer. Word je soms ook een beetje simpel van. Maar ik vind dat ieder het voor zichzelf moet weten. Ik heb daar tegenover anderen echt een neutraal gevoel bij.
Oprechte interesse: indien er heen er weer gemiep ontstaat over uitgaven, waar hebben we het dan meestal over? Gaat het bijv om 400€ wat wordt uitgegeven aan sneakers terwijl er een grote uitgave voor de deur staat? Dan snap ik bijv wel irritaties. En ik grap ook wel eens over zaken hoor. Dan geeft mijn man heel makkelijk iets uit terwijl ik weet dat de kinderopvang op dat moment ook factureert. Maar dat is puur een kwestie van 'schat houd even rekening met deze afschrijving, want [..]'. Dus je uitgaven handig plannen. En ja, soms dus ook even wachten..
Ik heb er niet eens een maandtaak aan, dat scheekt. Het is hier gewoon echt geen issue. Of alles maar telkens langs de lat leggen. Elk jaar even de financien weer doornemen samen en dat is het wel.
Nou ja, ik stelde gewoon een vraag. Jij komt zelf al eerder met een boel oordelen, dus zo raar het is niet toch
Hier dus geen gemiep, want geacheiden. Maar vriend zn hobby is de koivijver. Gaat echt veel geld in om. Ik betaal daar dus niet aan mee. Bv een vis voor 300 euro.
Ja zo gaat dat hier ook. Al vergeet hij het toch vaak weer. Hij is ook echt veel makkelijker met geld en ook wel terecht hoor. Soms sla ik weer door en dan zegt hij "koop toch gewoon lekker". Ik wil dingen soms teveel onder controle houden. Maar ja hij kan dus ineens tijdens een heel dure maand bedenken een horloge van 800 euro te willen kopen. Dat vind ik soms wel irritant.
Ja dat is echt bizar. Voor zn ongeluk deed ie ook aan motorcross, kan ook wel oplopen. Dus zolang de vaste lasten worden betaald, en we sparen voor vakanties en andere dingen enzo, vind ik het wel best zo.
Ik zit even te denken hoe wij dat meestal doen met echt grote uitgaven. Die doen wij niet heel vaak, maar man gaf een tijd terug ook aan dat hij het eigenlijk wel prettig vindt om dus idd af en toe echt iets 'zelf' uit te geven en andersom. Want zomaar spaargeld aanbreken om een horloge of dure vissen te kopen doen we ook niet. Maar we hebben als oplossing dat we af en toe een bedrag van de spaarrekening voor onszelf reserveren. We werken natuurlijk hard genoeg om af en toe ook iets te kunnen uitgeven. Daarbij loont sparen ook niet heel erg momenteel . Dat doen we uiteraard geheel in overleg en ook als het uitkomt. Zie het een beetje als het plannen van een vakantie. Gebeurt ook in overleg. Zo kun je ook eens echt zelf iets uitgeven zonder dat de ander er iets van vindt. Beetje zelfde principe.