Ik vind dat alles op een hoop gooien ouderwets ja. Hier gewoon naar rato de gezamenlijke lasten. We berekenen dat na iedere loonsverhoging en belastingwijziging, dus twee keer per jaar. Wat we daarna overhouden is voor onszelf. Je deelt je gezamenlijke deel maar ik zou niet zo'n vrouw willen zijn die zeikt over waar haar man geld aan uitgeeft. En ik ga me ook niet laten vertellen of mijn privebestedingen wat hem betreft te duur of onnodig zijn. Dit vinden wij eerlijk. En wat we doen buiten de gezamenlijke huishouding, gaat de ander weinig aan.
Waarom ga je er meteen vanuit dat je wanneer je alles op 1 hoop hebt, dat er gezeurd wordt over waar het geld aan uit wordt gegeven? Dat probeer ik net al 3 keer aan te geven, dat is vaak echt niet zo. Ik zeur niet als mijn man iets duurs koopt, hij niet als ik iets duurs koop. Als het financieel niet kan zijn we beiden slim genoeg om daar rekening mee te houden. Dat jouw man zou zeggen dat jouw privebestedingen te duur of onnodig zijn, dat zegt wat over hem. Mijn man zou dat nooit zeggen, hij vindt het leuk als ik dingen voor mijzelf koop en weet dat ik het alleen doe als het financieel kan.
Je kan dat gerust ouderwets vinden. Prima, ieder zijn mening. .. Maar om daar nou gelijk dan bij te zeggen dat je niet zo'n vrouw wil zijn die zeikt over de uitgaven van haar man????? Sorry hoor maar dat vind ik nou een rare opmerking! Net als dat volgens mij ts zei dat als er 1 vd 2veel meer geld heeft hij of zij meer te zeggen had bij het maken van bepaalde keuzes als vakanties, aanschaf dure dingen etc. Bij een relatie waarbij je elkaar als GELIJKWAARDIGE partner beschouwd, vind ik dit best vreemd. Want dan is er dus geen gelijkwaardigheid over en weer. (Is met mijn mening, je hoeft het er niet mee eens te zijn) Hier hebben we beide een eigen rekening waarop bijna alles binnenkomt. We maken geld over naar de gezamenlijke rekening voor allerlei vaste lasten. Daarnaast heb ik (door toeval, omdat het al ooit op mijn naam stond) bijv z.iggo er nog bij. Ml heeft volgens mij ook iets wat van zijn rekening afgaat. Ik betaal voor de kids het meeste omdat ik degene ben die met ze naar de winkel gaat. Maar is het geld bij me j op dan krijg ik zonder probleem wat van ml en omgekeerd net zo. Uitjes is maar net wie er geld op zak heeft of als eerste de pinpas pakt. Grote uitgaven in overleg.
Hier alles gezamenlijk en nooit gezeur wie wat uit geeft. Wij hebben een volwassen relatie waarin wij elkaar vertrouwen betreffende ons uitgave patroon.
Dus jij koopt iets duurs van jouw geld en dat wat je koopt is dan van jou, toch? Stel nou, jij koopt een mooie ipad. En je man ziet dat ding en denkt 'wow mooi ding' en zit er vervolgens elke avond mee op de bank. Zeg je dan van 'hey die heb ik gekocht dus hij is van mij' of laat je hem de helft betalen? Kennissen van ons doen dat dus echt zo. Als ze iets samen willen, dan betalen ze ieder de helft. Wil één van de twee iets, dan betaal je dat zelf. Maar als je iets hebt gekocht en vervolgens gebruikt de ander het veel of meer, dan vragen ze geld aan elkaar want ja "dan hadden anders wel gelijk de helft gedaan". Ik was een keer bij zo'n discussie, i was like
Sinds 2 maanden ben ik thuisblijfmoeder en is het even goed bekijken hoe we alles gaan doen. Maar daarvoor werd mijn salaris op mijn lopende rekening gestort en daar betaalde ik de boodschappen/uitjes/benzine/andere leuke dingen/mijn zorgverzekering en telefoon abbonnement van. Ook heb ik nog een spaarrekening. Mijn man's salaris word op zijn lopende rekening gestort en hij betaald de vaste lasten en voorheen ook de kinderopvang. Kinderbijslag werd op zijn rekening gestort. Hij heeft ook een eigen spaarrekening. Wel zijn we van het principe: het geld is van ons samen. Maar we hebben wel onze eigen rekeningen gehouden en dat heeft 9 jaar dat ik erbij werkte prima gewerkt.
Haha ik zie mezelf al zitten met een rekenmachine twee keer per jaar. Mijn jaarlijkse loonverhoging zou ik desnoods volledig aan mijn man gunnen om maar geen compleet nieuwe berekening te hoeven maken voor die hele 100 euro bruto. Stel je voor dat ik 5 tientjes meer heb dan hem . Neverrrrr.
We hadden eerst alles op één hoop maar dat werd een rommeltje, helemaal geen overzicht, nu is het salaris van m'n man de vaste lasten rekening en mijn uitkering (wao) voor de boodschappen en de rest. Doen verder niet aan 'mijn en zijn' en gunnen elkaar gewoon privé uitjes/aankopen/hobby's...als het maar niet ten koste gaat van de gezinsuitgaves zeg maar.
Hier alles 1 pot in en ik hoef hem echt geen toestemming te vragen als ik iets wil kopen. Hij mij ook niet, zou wat zijn zeg. Dan hadden we niet hoeven trouwen, want daarmee kozen we samen verder te gaan in alles en we vertrouwen elkaar ook 100%. Dus alles in 1 pot, we hebben spaarrekeningen, maar ook gezamelijk. Niks wordt verborgen van de andere. Laatst ging ons wasmachine kapot, dus ik kocht een nieuwe. Stuurde m'n man de link, die wordt het. Kreeg een ok terug en paar dagen later stond die. Er is niks van mij of hem, het is allemaal van ons. Hij kan alleen mijn schoenen niet aan, want mijn voeten zijn kleiner. Maar zonder gein, nee ik vind het niet ouderwets of iets, en als iemand dat wel vind. Nou ok dan, whatever. Wij zijn er happy mee zo.
Ik zie veel mensen een eigen rekening hebben naast een eventuele gezamelijke rekening. Hou er rekening mee dat jouw persoonlijke rekening ook je man's naam bij moet komen te staan. In het geval dat je overlijd kan je man anders niet bij jouw geld komen. Dat schijnt dan ook nog veel geld te kosten om bij jou geld te komen. Je hoeft dan geen 2 passen te krijgen, maar in geval dat je overlijd is dat wel fijn dat je partner er bij kan.
wij hebben een gezamenlijke rekening en een gezamenlijke spaarrekening... kortom alles op 1 grote hoop
Wij zeiken hier niet tegen elkaar over wat er word uitgegeven hoor. Als mijn man weer eens ( gebeurd hier namelijk vaak ) schoenen besteld dan ga ik daar niet over zeiken omdat hij 2 weken daar voor al eens schoenen heeft bekocht. Zo lang we alle rekeningen betalen die betaald moeten worden vind ik het best. Hij let niet op mij en ik niet op hem, we letten wel op de rekening of er nog genoeg op staat om uberhaubt wat te kopen maar elkaar er op aanspreken dat we wat hebben gekocht doen wij hier totaal niet. Ik vind het zo afstandelijk, zeker als ik deze zin dan lees '' En wat we doen buiten de gezamenlijke huishouding, gaat de ander weinig aan '' Je woont toch gewoon samen? Wat maakt het dan uit dat je zegt '' Hey schat kijk eens ik heb leuke schoenen gekocht '' Wij gaan elkaar niet vertellen wat we wel en niet mogen kopen, gaat ook nergens over dat je denkt dat dat wel het geval is als je alles op één hoop gooit. EDIT: Ben wel benieuwd hoe jij het zou doen in mijn situatie. Ik ben thuisblijfmoeder en heb dus geen vast inkomen. Verdien soms wel eens een klein beetje bij met wat thuiswerk maar dat is nou niet echt een vetpot. Hoe zou jij dan in mijn geval het doen? Zou jij dan serieus niets kopen omdat je geen '' eigen '' geld hebt? Dat is toch geen doen? Dat kan toch niet? Dat zou dan inhouden dat je nooit nieuwe kleding kan kopen of andere dingen voor jezelf?
Nou hier is het hetzelfde hoor... Elke maand komt er op onze rekeningen ongeveer hetzelfde loon. Daarvan zet elk evenveel op een gemeenschappelijke rekening voor alle kosten. Wat er dan overblijft, doen we elk mee wat we willen. Grote verschil is dat hmijn vriend een bedrijfswagen heeft, dus zo goed als geen extra kosten en ik heb er geen, dus heb nog een extra kost van lease, verzekering en brandstof. Maar ik bepaal zelf hoeveel ik eraan uitgeef, wat voor wagen of wat dan ook. (ik kocht ze dan ook zonder dat hij er bij was...) Maar verder komen ook cadeautjes voor elkaar of extraatjes voor de kinderen van die "eigen" pot... Werkt voor ons prima zo.
Waarom gaat die vriendin dan niet opnieuw om de tafel met haar man? Als zij zich er niet prettig meer bij voelt dan kan ze dat toch opnieuw bepraten? Hier hebben we wel verschillende rekeningen, maar al het geld is ons geld Dingen voor jezelf kopen kan ook gewoon, maar over grote dingen overleggen we. Ik heb echt geen zin in halfjaarlijks gaan herzien wie wat zou moeten overmaken etc.
Ik heb een envelop liggen voor het geval ik overlijd, met daarin mijn pincode en mijn inlogcode voor mobiel bankieren. Probleem opgelost.
Dat is een situatie waar ik niet vrijwillig in zou komen, want tbm is niet mijn ding Maar ik vind het dan wel anders idd. Logischer om dan alles op een hoop te gooien. Als jullie samen besluiten dat je thuis blijft voor de kinderen, en je man kan lekker werken/carriere maken, dan zou ik het wel gek vinden om voor elke trui die je koopt jezelf te moten verantwoorden, zolang de vaste lasten maar betaald zijn. Maar in ons geval, ik werk 34 uur mijn partner 38, vind ik het fijner om gewoon mijn eigen geld te hebben. En mijn partner denkt er gelukkig hetzelfde over. Want daar gaat het tenslotte om. Niet wat anderen doen, maar doen wat wij/jullie het prettigst vinden.
Maar waar haal jij uit dat ik mij moet verantwoorden als ik wat koop? Ik heb nog nooit gevraagd aan mijn man of ik even kleding mocht kopen of even met mijn vriendinnen op stap mocht gaan. Ik pak gewoon zijn pinpas en zeg dat ik op stap ga.