Hier is het ook geen issue, wij zijn eigenlijk te lui om het allemaal om te gooien en alles door te geven. Maar wat bij mij ook meespeelt is dat ik eerder getrouwd ben geweest en wij dus alles op 1 hoop hadden. Wanneer ik iets kocht, kreeg ik direct commentaar, terwijl er genoeg geld binnenkwam. Ook de financieen regelde mijn exman, ik wist echt nooit wat er op de rekening stond, want dat wilde hij nooit vertellen. Ook niet wat er precies in of uit ging, etc. Dan fietste ik wel naar de bank, dus wist ik het wel natuurlijk, maar dat was zo akelig. Na mijn scheiding heb ik uiteraard jarenlang zelf alle financieen moeten doen, en toen ik weer trouwde wilde ik zelf de financieen in handen houden. Mijn man mag rustig geld van mijn rekening halen en ik bij hem, daar doen wij niet moeilijk over, maar ik wil nooit meer financieel compleet afhankelijk zijn en gewoon weten wat ik op mijn eigen rekening heb staan.
alles komt op 1 hoop binnen, als ik bijv naar de kapper wil haal ik dat geld daarvoor dus gewoon van deze rekening
Het is altijd 'apart' als n ander iets op n andere manier doet dan jezelf gewend bent. Mijn man zal ook nooit wat zeggen als ik wat koop voor mezelf, met of zonder eigen rekeningen. Vice versa. Wij hebben gewoon onze eigen rekeningen nooit opgeheven. Het is prettig ook op deze manier.
Eens! Wij hebben samen een betaal en spaarrekening. We weten wat eruit gaat en inkomt, dus weten ook hoeveel we uitkunnen geven aan onszelf, leuke dingen etc. We zijn samen, een gezin.. dus geld is van ons samen. Vriend zou nooit commentaar geven op wat ik koop.
Eens! vind er niks aparts aan eigenlijk..... Wat ik dan wel weer heel raar vind (mijn mening) is dat er stellen zijn met eigen rekeningen, dat als de 1 tekort komt op de rekening, dit moet lenen van de partner en het dus weer terug moet geven. Of ieder je eigen vakantie betalen. Dat vind ik pas raar..........
Oow wij zijn ook samen, een gezin hoor, dus geld is van ons samen, zijn rekening, mijn rekening, onze gezamelijke rekening, ons huis, de voordeur, de achterdeur, ons beebje in mijn buik, etc.
Wij hebben alles op 1 hoop. Salarissen komen binnen op 1 rekening en alles wordt daar van betaald. Ook samen een spaarrekening (of eigenlijk 2, maar is gewoon van beide) Gaat prima, nooit gezeur en beiden kunnen we gewoon kopen wat we willen
Voorheen kwamen onze salarissen binnen op onze eigen rekening en storten we allebei elke maand een bedrag op de gezamelijke rekening. Maar ja, dan was het weer een keer een dure maand en moesten we weer bijstorten of het was een goedkope maand en dan bleef er zoveel op die lopende rekening staan. En met de komst van onze zoon zijn er gewoon ook meer dingen die van de gezamelijke rekening gaan. (voorheen vooral dingen als boodschappen - hypotheek - verzekeringen - benzine. Nu ook alles wat we aan kleding, speelgoed e.d. voor hem kopen.) Dus nu hebben we het omgedraaid: onze beide salarissen worden op de gezamelijke rekening gestort. Aan het eind van de maand kijkt mijn man wat er over is (eventueel houdt hij wat op de gez. rekening achter als hij weet dat er een grotere post aan zit te komen) en dan stort hij de helft van wat over is op onze eigen rekeningen. Ik vind dat heerlijk zo. Want dat is echt "mijn" geld dus ik hoef me niet schuldig te voelen als ik er onzinnige impuls aankopen van doe. En ik erger me ook niet als hij met de 4718e cd of dvd thuiskomt of weer een nieuwe spelcomputer wil kopen ofzo. Als we al het geld op één gezamelijke rekening zouden hebben, zou ik wederzijds toch veel meer het gevoel hebben dat we verantwoording af moeten leggen over onze uitgaven. En aangezien wij allebei een heel ander uitgavepatroon hebben, vind ik het beter zo. Voor ons werkt het in ieder geval erg goed.
Ligt er ook wel aan wat voor bestedingspatroon je hebt, denk ik hoor. Als jullie redelijk op één lijn zitten, zal dat niet moeilijk zijn. Wacht maar tot de ene partner speakers van 4000 euro wilt gaan kopen (per stuk!) terwijl de andere vindt dat een stereosetje van panasonic ook prima voldoet. Ik denk dat de meeste partners bij dat soort bedragen toch wel ineens vinden dat ze daar een mening over moeten hebben, als dat van de gezamelijke rekening zou moeten gebeuren. Nu wens ik hem er veel plezier mee en wil ik hooguit inspraak in de kleur. ('t Is tenslotte ook mijn woonkamer waar ze inkomen.)
Daar hhoeven wij geen overleg te plegen ook al is het gezamelijk. Zo heeft mijn man vorige maand gewoon 500 euro uit gegeven en ik vanmiddag 160 voor laarzen. Hele hoge uitgaven is het wel van joh ik heb dat en dat gezien dat ga ik halen dus schrik niet als het van de rekening is het(bijvoorbeeld de auto die meneer 2 maanden geleden gekocht heeft dat ging dus als volg. Ik heb een leuke auto gezien krijg voor deze xxxx terug en moet xxxx toeleggen dat haal ik morgen bij de bank op dus niet schikken als het geld er niet meer op staat
Idem hier. We storten beide naar rato van inkomsten een deel naar de gezamelijke rekening. Hij verdiend ook veel meer en zo blijft het in evenwicht. Wij vinden het prettg zo...geen gezeur als ik een shopbui heb of hij een nieuw computerspel ofzo koopt. Dat wil niet zeggen dat als ik een maand tekort kom ik geen geld meer heb als hij dat nog wel heeft...maar dan niet voor bijv kleding ( die ik eigenlijk niet nodig heb)
Dan zijn wij heel apart denk ik zo. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden en hier is echt alles gescheiden. We hebben onze eigen pinpas, rekeningen en spaarrekening. We hebben één gezamenlijke rekening en daar storten wij ieder ons aandeel in. Man betaald de hypotheek, gas, water en licht. Ik betaal de boodschappen, kleding voor de kinderen en peuterspeelzaal voor de oudste. Wat er op de gezamenlijke rekening staat doen we de ene keer boodschappen van, de andere keer betalen wij daar andere dingen van. Het is maar net hoe het uitkomt. Verder betalen wij ieder onze eigen verzekeringen en telefoonrekening. Om het nog erger te maken, ik weet niet eens de pincode van mijn man. Niet dat dit geheim is, maar ik hoef zijn pas gewoon nooit te hebben. Nu hebben wij dan een vakantie geboekt en betalen wij ook ieder ons eigen aandeel hierin. Wat wij daar uitgeven storten wij op de gezamenlijke rekening. Hier dus echt alles apart en het bevalt prima.
Als mijn man een paar honderd euro van de gezamelijke rekening uitgeeft hoeft hij dat ook niet met mij te overleggen. Gaat het over een paar duizend, dan wil ik er toch wel echt serieus bij betrokken worden. Dan heb je het toch echt wel over een flink aantal maanden spaargeld. Zou ik echt niet lollig vinden als hij dat zonder overleg van de gezamelijke rekening zou halen.
Dat is hier dan niet het geval langer maar genoeg op blijft staan voor de vaste lasten kijk ik er niet echt van om. Het ging bij de auto ook om een paar duizend. Maar Hey de volgende keer koop ik weer wat.
Woon jij toevallig samen met mijn vriend? Hij zit elke maand in het buitenland voor zijn werk zegt hij, maar nu ga ik toch twijfelen Die van ons zijn wit geworden, was mijn eis, haha.
We hadden aparte rekeningen die we eigenlijk nooit gebruikten. Stonden dus gewoon op nul en alle geld stond op gezamenlijke rekening. Toen we ons huis kochten hebben we de twee aparte rekeningen opgezegd en de gezamenlijke is gebleven. Spaarrekening hebben we er nog drie. Twee waar we direct over kunnen beschikken en een die vast staat voor 10 jaar. De eerste twee zijn echt gezamenlijke rekeningen. De laatste is officieel van mij. Maar aangezien we onze woning er mee opknappen vind ik dat een mooi doel!
Hier een gezamenlijke rekening. Ml heeft daarnaast nog een eigen rekening waar maandelijks een bedrag op gestort wordt voor kleding etc
hier nog apparte rekeningen, niet in de zin van '' Jou geld is jou geld en mijn geld is mijn geld '' Nee we zijn gewoon te lui om alles op 1 rekening te gooien en doen het dus zo. Gaat prima hoor, we gebruiken meestal mijn man zijn rekening omdat dat daar het meeste op staat, is dat leeg dan pakken we mijn krakkemikkige rekeningetje hahah Dus het is gewoon '' ons '' geld, we bespreken niets qua aankopen, uiteraard wel grote bedragen.
Nee hoor, zoals ik al zei vriend weet wat er binnenkomt en overblijft. Dus weet hij ook of hij ze kan kopen ja of nee. Als hij dat wilt ga ik 't niet verbieden. We werken allebei hard voor 't geld, dus mogen ook kopen wat we willen. Hij hoeft aan mij geen toestemming te vragen en kk aan hem niet als ik mijn 38e paar schoenen koop