Voor mij ligt het aan de situatie. Wil ze op vakantie? Nee! Wordt ze anders uit haar huis gezet? Ja! Twee uitersten natuurlijk, maar jullie snappen het punt.
Voor mij ligt het echt niet aan de reden waarom iemand wil lenen maar of het eenmalig is of dat ze voor de zoveelste keer komen. Wij hebben wel eens nee gezegd tegen iemand die zei dat als wij niet de volledige huur van 700 even zouden "voorschieten" dat ze dan op straat kwamen te staan. Ik had daar echt schijt aan ondanks dat deze personen zeer dichtbij staan. Kregen het geld altijd pas terug na enorm lang zeuren dus dat lenen werd verleden tijd.
Ik leen überhaupt alleen geld uit via microkrediet aan mensen in echt moeilijke omstandigheden bv. voor het opzetten van een klein bedrijf in een derdewereldland. Anderen krijgen het geld gewoon als ze vragen om een lening (afhankelijk van de hoogte en de relatie). Geld lenen aan bekenden vind ik zo ongemakkelijk. Dus als ik het gevoel had dat ik die 200 euro niet zou willen geven, dan zou ik het dus al helemaal niet uitlenen.
Dit. Het feit dat ze er bij jullie om vraagt, terwijl er weinig contact is, zegt misschien wel iets over haar (schrijnende?) situatie. Ik zou dus niet zomaar nee zeggen. Ik heb ook een vriendin die regelmatig helemaal in de (financiele)knel zit. Ik heb er geen enkel probleem mee om haar dan geld te geven ( voor gordijnen op de slaapkamer van haar zoontje, een kinderfeestje voor haar zoontje, enz). Als ik zelf ook op bijstandsniveau zou moeten leven, zou ik het natuurlijk niet kunnen missen, maar zolang ik het kan missen, doe ik dat met liefde.
Nee, ik zou sowieso geen geld uitlenen. Tenzij een familielid die dichtbij staat echt in hoge nood zit, maar bij anderen niet. Daar krijg je alleen maar gedoe van.
Van wat jij schrijft zou ik het inderdaad niet doen, zeker niet als je het geld zelf goed kan gebruiken ivm de kleine op komst. Maar voordat ik echt nee zou zeggen zou ik inderdaad wel willen weten wat de reden is, wellicht dat ik dan nog zou gaan twijfelen. En ik zou wel het gevoel moeten hebben dat ze het echt terug kan betalen als ik het leen, anders zou ik er bij zo'n verre vriendin ook niet aan beginnen.
Super van je, diep respect en bewondering hiervoor er zijn er (dat blijkt maar weer uit de reacties) weinigen die zo denken. 👍🏼👏🏼 Ja, ik heb en zal vrijwel altijd geld uitlenen (of geven) aan mensen in een schrijnende situatie. Tenzij het echt hele vervelende mensen zijn en/of ze het er bewust (!!) zelf naar gemaakt hebben. Het is maar geld tenslotte, ik heb eerlijk gezegd nooit begrepen waarom mensen zo spastisch doen als ze hun centjes moeten delen, ook al bulken ze van het geld. Gevoelig iets blijkbaar, onbegrijpelijk vind ik persoonlijk. Wat Lies hierboven al zegt, het feit dat ze het aan je man vraagt vind ik ook al veelzeggend. Niet iedereen heeft (lieve) familie of vrienden om zich heen. Je weet nooit wat er speelt achter gesloten deuren in iemands leven en hoe wanhopig iemand kan zijn. Die paar honderd Euro kan dan echt een wereld van verschil maken op zo'n moment. En ik denk maar zo, je kan zelf óók ooit in zo'n situatie terecht komen. Zou je dan niet ontzettend blij en dankbaar zijn wanneer iemand het hart heeft je uit de brand te helpen?! 😏 Dus ja, tenzij jullie het geld zelf acuut hard nodig hebben zou ik zeker haar het geld uitlenen. Ik zou er een stuk beter op slapen in elk geval.
Heb je zeker gelijk in. We kunnen het missen, maar zeker ook zelf goed gebruiken voor onszelf. Wij leven vrij luxe (doen vaak leuke dingetjes en trakteren onszelf geregeld op iets leuks, lekkers enz.), maar dit zou dan ff moeten minderen om haar te 'helpen'. En zou het wel helpen zijn, of is het hek van de dam als we er eenmaal aan beginnen? Ik heb daarin een duidelijk verschil tussen een vriendin waarvan ik ook zou weten dat die het (financieel maar ook bijv. sociaal) minder zou hebben en een kennis hier ver vandaan die ik eigenlijk niet eens ken. Een vriendin zal er ook voor jou zijn in moeilijke (of leuke) tijden, dat heeft niks met je financiële situatie te maken, lijkt mij?
Wat mij betreft ligt het aan de omstandigheden. Ik ben bij kleine bedragen (een paar tientjes) bij goede vrienden eerder geneigd om het ze gewoon te geven in geval van nood, niet lenen. ooit zat een goede vriendin in de problemen na een scheiding, haar rekening werd door de bank geblokkeerd vanwege gezamenlijke schulden, en ze kon dus niet bij haar broodnodige uitkering. (Ze zat in de ziektewet geloof ik) ze had al haar best gedaan om het te voorkomen maar was met de uitkering laten overmaken op de nieuwe bankrekening nét te laat. En ze had dus niets te eten in huis. En ik laat iemand écht niet verhongeren. Ik heb een paar tientjes overgemaakt zodat ze gelijk boodschappen kon doen, en die hoef ik dan ook niet terug. Zo heb ik zelf ook ooit hulp nodig gehad en gekregen van mijn toenmalige beste vriend. Ik moest door persoonlijke omstandigheden mijn huurhuis uit en verhuizen, best wel per direct zeg maar. Er was absoluut geen sprake van dat ik bij de nieuwe huisbaas de 3 maanden huur (1 maand + 2 maanden borg) kon betalen ineens en dat was wel een voorwaarde zonder mogelijkheden tot een betalingsregeling (particuliere sector) Hij heeft dat toen voorgeschoten en dat was een enorm bedrag, wat hij overigens wel kon missen op dat moment. Ik betaalde een deel terug zodra ik in de gelegenheid was en toen ik verhuisde ging de teruggestortte borg direct naar hem. Er was nog een restant bedrag wat hij me kwijtschold. Maar ik ken heus wel de keerzijde. Een van mijn "vrienden" zat ooit in de problemen. En kwam onder andere bij mij om geld. Ik kon het op dat moment niet missen, want eerlijk: ik zat zelf tegen schuldsanering aan te hikken en mij was net door de Kredietbank verteld dat ik absoluut de huur moest betalen, kostte wat kost. Ik had dus echt niets om uit te lenen. Nou, dat heb ik geweten... Ik kreeg een mail van die persoon waarin ik uit werd gemaakt voor rotte vis en alles wat lelijk was, en hij wist ook nog te melden dat de rest van de groep me uitkotste omdat ik op dat moment geen geld gaf. (Wat achteraf niet waar was, maar dat had ik kunnen weten) Echt goede vrienden zal ik altijd helpen mits ik de mogelijkheid heb. Al zal ik nooit geld uitlenen. Als ik de mogelijkheid niet heb dan houdt het op.
Tja, dan verschillen wij gewoon in hoe we met geld omgaan. Ik denk net als Nikki: geld is maar geld. Ik zou mezelf niet prettig voelen als ik zelf vrij luxe leef, maar een ander geen geld wil geven/ lenen. Ik ben dan ook absoluut geen luxe paardje. Wij lopen hier vnl in tweedehands kleding, ik knip de haren van de kids zelf ( en nee, we lopen niet voor schut, maar ik vind dat gewoon leuk), dus ik heb er geen moeite mee. Vorig jaar heb ik een dagje efteling cadeau gedaan aan een kennis die geen cent te makken heeft en nooit leuke dingen kan doen met haar kids. Daar loop ik niet mee te koop, want niemand weet dat verder, maar ik gun haar kinderen ook heel erg zo'n leuke dag. Ik ga met mijn kinderen ook elk jaar een keer. Heel erg goed ken ik haar niet. We zien elkaar misschien 3 keer per jaar, maar dat maakt voor mij niks uit.
Maar Nikki, uit je reacties blijkt vaak zat dat jij geld te over hebt. En dat hebt je vast bereikt door keihard te werken en het is je echt van harte gegund. Maar als je het zelf keihard nodig hebt zal je zien dat het je mening wel kan veranderen. Ik heb meerdere mensen in onze omgeving geholpen, van boodschappentassen tot grote bedragen contant. En we hadden het niet breed. Maar je doet wat je kan voor familie en voor ook kennissen. En zal ik je wat zeggen? Zodra het benodigde binnen was, was het contact over. Of in andere gevallen was het over zodra het tijdens een gesprek duidelijk werd dat er bij ons echt geen duppie meer te halen viel. En toen het beter ging met hen en nog slechter met ons? Geven ze niet thuis, behalve opscheppen over vakanties Ik hoef niet perse terug wat we geven, maar "vergeten" wat we geven is niet netjes. Echt, het is heel nobel en fantastisch dat jij en anderen met jou bekenden en vreemden willen helpen, vooral omdat je niks verplicht bent. En als je het elke doet zonder er iets voor terug te verwachten mag je jezelf echt een mooi mens noemen. Maar het moet niet ten koste gaan jezelf of je familie, want dan verlies je niet alleen de nodige onderhoud, maar ook vriendschappen als je niet uitkijkt. Wil niet zeggen dat we nooit meer wat voor anderen doen. We geven nog steeds onze hulp, geld en delen ons huis zodra dat nodig is. Maar dan moeten we wel het idee hebben dat het voor dat euvel ook al goed zat tussen ons. Nu gaat het gelukkig weer helemaal goed hier thuis, maar we zijn er financieel niet bovenop gekomen door geld weg te blijven geven.
Maar ts geeft aan dat ze zelf best luxe leeft........ Ik snap dat het onderhouden van je eigen gezin (en je vaste lasten) voor gaan, maar ik snap werkelijk niet dat er velen zijn die daarnaast ook eerst aan hun eigen luxe dingen denken, voor ze iets over hebben voor een vriend/ kennis.
Ik leen liever aan niemand geld uit.... maar als ik jou verhaal lees zou ik het al helemaal niet doen met die situatie.
Dat snap ik. Maar ik heb het in het stuk van mij wat je aanhaald ook niet over TS, maar Nikki heeft het over de reacties in dit topic en over degene die "nee" zeggen op het verzoek. En ik denk dat deze mensen ook hun redenen hebben om nee te zeggen. En mijn persoonlijke reden is dat ik al vaker met het bijltje heb gehakt. En misschien hebben anderen ook ervaringen waardoor ze TS adviseren er niet aan te beginnen. Sommigen geven per definitie niks, anderen hebben het al wel vaak gedaan maar nu niet meer. En dat weet je niet, daarom vind ik het te kort door de bocht om iedereen die nee zegt over 1 kam te scheren en af te doen als egoistisch. Althans, zo komt het over dan. En zelfs voor de luxe die ts heeft kan ze keihard gewerkt hebben en veel voor moeten laten. Dat kan ook een keuze zijn om dan nee te zeggen, mocht iemand anders bijvoorbeeld met eigen geld strooien of slechte keuzes maken. Maar dat zijn speculaties, niemand weet wat de reden voor het vragen van geld is. Maar nu ikzelf wat meer geld heb te besteden, geef ik het niet zo makkelijk weer weg. Ik denk er nu beter over na, voorheen zou ik mijn laatste centen nog weggeven onder het mom van gedeelde smart is halve smart en zoals jij zegt; als je zelf iets meer hebt, waarom dan niet delen.
En?? Wij leven ook best luxe, en hebben vorig jaar Geld geleend aan een neefje van mijn man die 'echt heel erg' 3000 euro nodig had. Aangezien wij hem dat wel konden lenen hebben we dat gedaan. Contract opgesteld en alles. In het begin gingen de afbetalingen best goed, tót hij zijn baan kwijtraakte en dat niet aan ons doorgaf, en daarna begon te liegen over terugbetalen, en zijn telefoon die ineens niet meer werkte etc. wij hebben toen voorgenomen nóóit meer geld te lenen aan familie / kennissen, ook omdat je het gevaar loopt dat het de familiebanden kapot maakt.