Tegenwoordig in deze maatschappij wil niemand meer iets opgelegd krijgen. Dat voelt schijnbaar zo beklemmend dat er gelijk tegenin moet gegaan worden. Of het nou gaat om het gezamenlijk herdenken van bijv de slachtoffers van een wereldoorlog, het geven aan een collectant of het geven van een kleine bijdrage voor het kado van de juf. Overal lees je dan: het moet niet verplicht zijn, ik wil niet dat een ander het me oplegd. Ik snap zo'n houding echt niet. Overal kan geld aan gegeven worden. De duurste smartphone's, Abbo's op tv zenders, vakanties enz. Allemaal gericht op je eigen belang. Maar denken/geven aan of voor een ander is vaak teveel gevraagd, zeker als je het gevoel hebt dat het je opgelegd wordt...
Ik loop zelf collecte, ik herdenk oorlogsslachtoffers, ik geef wat aan de juf...maar ik vind dat ieders keuze, ik ga niet lopen klagen als iemand er anders over denkt. Ik kan niet in andermans portemonnee kijken, misschien staan ze niet achter het doel, kan allemaal. Ik vind het mooier dat iemand vanuit zijn hart wat geeft (doet of maakt) aan of voor een ander, dan dat het ze min of meer opgelegd krijgen. Jaren gewerkt als secretaresse, als ze me wat wilden geven op secretaressedag prima, deden ze dat niet, ook prima, waardering kan ook in andere dingen zitten dan (dure) cadeaus.
Ik klaag ook niet omdat iemand er anders over denkt. Ik kan gewoon niet begrijpen dat mensen iets niet willen omdat het ze opgelegd wordt. Zo komt het in ieder geval op mij over. Ik laat me niet gezeggen om geld te geven voor de juf.. Is het dan zo moeilijk om te bedenken dat een klein gebaar (al is t maar 50 ct) gewaardeerd kan worden. Maar dat is schijnbaar te moeilijk, want de juf werkt gewoon, dus heeft blijkbaar geen recht op een verjaardagskado,,want dat krijgen de meeste werknemers niet, dus de juf ook niet. Natuurlijk zijn knutsels ook heel leuk, maar op mij komt het over dat ze dat dan wel willen geven, want dat is gratis. Maar misschien lees ik wel verkeerd of vat ik het anders op zoals het bedoeld is. Dat kan ook en dat hoop ik eigenlijk ook. Ik kan niet zo goed tegen discussies of iemand iets wel of niet 'verdiend'.
Het was inderdaad niet mijn bedoeling om een discussie op gang te brengen of juf het wel / niet zou verdienen. Ik ben het niet gewend om geld mee te geven voor juffen dag, Hier maken we altijd iets, ik ben niet anders gewend. En dat kost ook geld 😉 Iets zelf maken vind ik persoonlijk een stuk persoonlijker. Ik weet nu dat het op meer scholen wordt gedaan en dat was immers min. Vraag 😇
Mee eens. Dat maak ik er ook uit op. En om het geld zelf gaat het niet echt aangezien de gemiddelde zper hier gemiddeld 10.000e op de spaarrekening heeft staan
De een zal het zien als krenterig omdat iemand geen geld wil geven, de ander vindt misschien dat je je er juist makkelijk vanaf maakt, want meer moeite dan een Euro uit je portemonnee graaien en inleveren heeft het je ook niet gekost, om je waardering te uiten. Ik vind het juist lief als anderen iets speciaal voor de juf maken of doen, een kaart waarin je zet wat je zo waardeert in de juf bijvoorbeeld. Maar goed, dat kan een ander blijkbaar als krenterig beschouwen. Volgens mij is het uiten van je waardering hoe dan ook iets wat vrijwillig hoort te zijn in welke vorm je dat ook doet.
Ik ben altijd dolblij als iemand het initiatief neemt om geld in te zamelen voor de juf van mijn kids voor de verjaardag. Ik hou namelijk niet van al dat geknutsel en doe met liefde en plezier waar ik goed in ben: geld in een envelop stoppen Ik snap niet dat mensen daar moeilijk over doen trouwens, wat is nou 1 of 2 euro? Ik ben zelf ook juf en het maakt me niks uit of een kind wel of geen cadeautje, knutsel of geld meeneemt. Ik kan altijd wel redelijk goed voorspellen welke ouders het me wel of niet gunnen , maar ook dat maakt me niet zoveel uit. Ik heb het leukste beroep van de wereld en doe het met liefde en plezier. Wat ik altijd wel een beetje sneu vind is dat sommige kinderen niks meenemen omdat hun ouders er een statement mee willen maken. Zit je daar als enige zonder cadeautje of wat dan ook. Ik zou dat zelf niet willen voor mijn eigen kinderen.
Daarom doen wij ook beide, een (royale) geld bijdrage EN een persoonlijke kaart of tekening. Eens met Eliza verder, het komt idd heel bekrompen en egoïstisch over om zo moeilijk te doen over een paar Euro voor de de juf/meester van je bloedeigen kind!
Als klassenmoeder heb ik ook een vrijwillige bijdrage gevraagd aan de ouders, net als in alle andere klassen overigens. Bij ons is het heel normaal om wat te geven, variërend van 1,- tot 10, -. En sommige hebben niks gegeven. Nu met het einde van het jaar wordt er opnieuw opgehaald en wordt er van alles georganiseerd voor de juf. Nu moet ik zeggen dat onze juf erg favoriet is en ik inmiddels ook wel een beetje bevriend met haar ben ( na ruim 4 jaar en 2 kinderen verder), dus ik ben ook wel bevooroordeeld. Maar in andere klassen is het ook heel normaal om een een bijdrage te leveren!
Ik ben juist blij als er geld ingezameld wordt. Ik ben geen knutselmoeder en ik heb kinderen die niet van knutselen houden. En die het echt vreselijk vinden als ik ze verplicht ergens een tekening voor laat maken. Daar maken ze zich het liefst met een Jantje van Leiden vanaf en dan heb ik weer herrie in de tent omdat er zo nodig verplicht getekend of geknutseld moet worden en zij daar geen zin in hebben. Bovendien vergeet ik dat soort dingen ook altijd. Dus geef mij maar een potje in de klas waar ik af en toe een euro in kan stoppen en dat er dan centraal wat geregeld wordt. Het is echt niet dat ik het de juf niet gun, maar dan wel het liefst zo makkelijk mogelijk. En van de andere kant: mijn man is meester in groep 6 en je gelooft toch niet serieus dat hij al die knutsels van de kinderen gaat bewaren? Hij bewaart niet eens de knutsels van onze eigen kinderen, haha.