BTW... is een kind krijgen een noodsituatie? Denk het niet. Volgens mij bedoelen ze meer jongeren die door hun ouders verwaarloosd worden of zwerver zijn.. En niet pubermeisjes die thuiswonen en zwanger worden en dan niet willen werken omdat ze bij hun baby willen zijn... Of ben ik gek?
Heb je wel een opleiding gedaan of helemaal niet? Het moet allemaal te doen zijn hoor, als je maar wilt! Ik woon samen ben nu een jaar getrouwd en werd zwanger terwijl ik nog studeerde....heb zwanger mijn eindstage gedaan en gehaald en in juni mijn spw 3 diploma gehaald. Inmiddels ben ik gastouder omdat ik nog even wou genieten thuis van ons meisje maar toch geld moest verdienen. Dit blijf ik hopelijk doen tot we een 2e hebben (willen niet teveel verschil) en dan ga ik 2 of 3 dagen werken in de gehandicaptenzorg. Als jij straks gaat studeren krijg je studiefinanciering en een betaalde stage in sommige gevallen. Geen diploma hebben en een uitkering lijkt me echt geen goede start en geen goed voorbeeld voor je kindje. En over dat het niet is geplant, slikte je de pil dan niet?
Ik wil hier even op reageren,omdat ik zelf in dezelfde situatie heb gezeten en begrijp hoe je je voelt. Ik was zelf ook jong moeder,maar kan je vertellen als je je schouders eronder zet,kan je een heleboel bereiken. Ik ben na mijn verlof gelijk gaan werken en leren,die mogelijkheid heb je ook.Je verdient dan wel het minimumloon,maar je bent wel gelijk bezig om te groeien.omdat je verder leert. Mijn opleiding duurde 3 jaar en heb in die tijd ook ,mijn rijbewijs gehaald,ben op mezelf gaan wonen met mijn zoontje en heb nu al 4 jaar een vaste baan eraan overgehouden.Mijn zoontje heeft in die tijd op het kinderdagverblijf gezeten,en heeft daar niks aan overgehouden en ging er graag heen.Nu zit hij op school en doet het hartstikke goed en heb niet het idee dat hij iets heeft gemist.Ik heb altijd 28 uur gewerkt en nu nog.Ik werk nu schooltijden dus mijn zoon merkt amper dat ik werk.Ik breng hem zelf naar school en haal hem zelf op. Dus meid als je wil en je best ervoor doet kan er een heleboel. Je zal er alleen moeite voor moeten doen,het komt jammergenoeg niet vanzelf,maar probeer overal info vandaan te halen en dat voor jezelf op een rijtje te zetten. P.s jij hebt nog het geluk dat je een vriend heb,maak van hem ook gebruik,jullie zijn samen.Ik heb alles alleen gedaan,en heb het ook gered.
Mag ik wat zeggen? Meid, ga aan het werk! In de bijstand of uitkering zitten is niets! Ik kan hier over meepraten! Ik kan niet wachten tot ik weer aan het werk kan. Denk dat MIJN situatie wel even wat anders is dan die van jou. Ik had nl. alles voor elkaar, vriend ( hadden trouwplannen), huisje, boopmje beesje etc. Toen we graag een kindje wouden krijgen, was het allemaal prima voor elkaar! Totdat hij me vreselijke dingen heeft aangedaan, dat ik er NU ALLEEN voor sta! Geen werk meer ( ja, 0- uren basis, dus geen vast inkomen per maand, en vooral niet als je niet gewerkt hebt!), en ik moet het alleen zien te doen. Gelukkig heb ik mijn ouders achter mij staan, en willen hun straks 3 dagen in de week gaa oppassen, zodta ik kan werken. Want ik wil uit de bijstandsuitkering. Liefst was ik ook 1 jaar bij mijn dochter geweest, maar dat wil gewoon niet. Ik wist van te voren, dat een kindje nou eenmaal geld kost, dus daar wil ik ook helemaal voor gaan, en dat anderen zeggen: Goh, ze is alleen, maar krijgt het wel allemaal op rolletjes, die werkt gewoon, en zorgt 24/7 alleen voor haar dochter! Dat je een topic als deze opent, vraagt meestal om een 'discussie' . Vandaar dat ik mijn mening er ook even in geef. Want als ik een alleenstaande moeder ben, en toch alles voor mijn dochtertje kan doen/betekenen, waarom zou jij dat dan niet kunnen ( je woont nl. nog thuis, hebt een vriend!). Ga niet in de bijstand.. Overigens heb je daar pas recht op als je aan kan tonen dat je minimaal een half jaar VASTE dienstverband hebt gehad, en dat JIJ ontslagen bent, en dat niet zelf hebt genomen!
wij hebben bewust voor een kindje gekozen! ik raakte zwanger toen mijn werk ophield! Ja das kl** ik wilde geen uitkering, omdat ik wist en weet dat ik nadat ik bevallen ben ee paar dagen in de week ging werken.. ik ben nu 23 en ga in de alpha hulp( vandaag gesprek Bij mijn ieuwe werkgever) zo kan ik genoeg uren werken en toch veel mij mijn kleintje zijn ( 3 uur per huis) Ik ga een paar huisjes doen. en de kleine daar past oma mooi op! Ik moet werken, want ik moet mezelf onderhouden en mijn gezin ( mannetje werkt ook ) wilde geen uitkering omdat ik daar niks mee bereik! Je woont bij je moeder , laat haar oppassen dan, en jij achter de kassa! geef je kind ook een stabiele start! uitkering is een hoop rompslomp. tegend e tijd dat je uitkering heb aangevraagd en heb, kon je net zo goed een brief schrijven om te solliciteren en te gaan werken! succes!
Was het jullie al opgevallen dat de topicstarter al een poosje niet meer reageert? Ik was eigenlijk wel benieuwd naar haar antwoord op onze reacties.
Ik denk dat ze niet van plan is nog te reageren... Misschien volgt ze haar eigen advies wel op dat ze zich bij iemand anders gaat inschrijven zodat ze meer geld krijgt... Tja als je dan toch niet wilt luisteren.. Ben ook wel benieuwd.
ik denk ook niet dat ze nog reageerd! maar wat ik wel wil zeggen tegen haar is: zet je vriend aan het werk! toen ik nog op school zat werkte ik bij een snackbar sávonds en in het weekend zoiets kan hij toch ook doen? en als je bevallen bent zou ik toch maar gauw werk zoeken als ik jou was.en kunnen zijn ouders niet oppassen of hebben jullie niet eventueel broers of zussen die een dagje kunnen oppassen of een opa en oma ik neem aan dat die ook nog niet zo oud zijn. succes in ieder geval!
denk dat ze natuurlijk ook een beetje "geschrokken" is van sommige (begrijpbare) reacties, maar ipv te vertellen hoe "goed" sommige het wel niet gedaan hebben kunnen we beter kijken wat ze nu kan doen om er voor te zorgen dat het straks allemaal wat beter te redden is... smoekie schreef: kijk anders even op onderstaande site betreffende eenmalige bijzondere bijstand. http://www.rechtopbijzonderebi.....ex/pid/297 idd voor o.a. een babyuitzet idd moet men (ts) niet zo maar informatie voor waar aanemen wat er hier verteld wordt, maar elke gemeente welke gemeente dan ook heeft bepaalde dingen die wettelijk zijn vastgelegd. Ook Amsterdam. Enkel het beleid erin kan per gemeente verschillen, zo kun je in de ene gemeente heel makkelijk die eenmalige bijzondere bijstand aanvragen, terwijl de andere gemeente iets meer eisen steld daarin, en welke tja zoals ik al zei die verschild per gemeente. Maar iedereen heeft indien hij of zij voldoet aan de eisen recht op die bijzondere (eenmalige) bijstand. van het cwi is al doorgaans bekend dat zij niet "bekend" staan om "slim" die sturen je ook maar van het kastje naar de schuur, en kan ze beter een afspraak maken bij de instantie die ze nodig heeft om in aanmerking te komen voor die bijzondere bijstand. en meiden bedenk dat ze idd niet "bewust" zwanger is geworden. En de ene 18 jarige is de andere 18 jarige niet he. Kira succes meid, je hebt nog even tijd om dingen op een rij te zetten en zo veel mogelijk dingen te proberen te regelen. groetjes smoekie [/b]
crystel, applaus! Je bent een heel mooi voorbeeld voor anderen en je mag echt wel trots zijn op jezelf!
Ok het kan zijn dat ze ongepland zwanger is geworden. Er is hier ook niemand die zegt dat ze dan haar zwangerschap moet afbreken! Een beetje verantwoording is dan wel op z'n plaats! Als je er dan achter komt dat je zwanger bent, dan zou ik me uit de naad gaan werken om flink te gaan sparen. Ze neemt een flinke slachtoffer rol aan op dit moment, ik vind haar alles behalve zielig! Als je jezelf verantwoordelijk genoeg vind om aan kinderen te beginnen, moet je die verantwoordelijkheid ook nemen om de rest te regelen. Dat wil dus absoluut niet zeggen dat je op die leeftijd in de bijstand moet gaan! Sorry, maar dan komt er nooit wat van terecht. Jammer dat er mensen zijn met die mentaliteit! Laat de maatschappij maar lekker voor mij betalen, want ik wil mijn kindje zelf opvoeden --> schande!
roxanne, misschien oordeel je een beetje te hard. Sommige mensen weten niet beter omdat ze wellicht geen ander voorbeeld hebben gehad of niet goed zijn voorgelicht. Of omdat ze echt misschien te onvolwassen zijn en denken dat alles je zo maar aan komt waaien...
Erg jammer dat topic startster niet meer reageert... Ik vind de reakties alleen maar realistisch. Zulke reacties krijg je toch in het dagelijks leven ook wel...
Je zegt: "misschien alleen maar een eenmalig bedrag voor de babyuitzet", maar blij klink je niet... Denk dat je in je handjes mag wrijven als je dat voor elkaar krijgt. Verder, zoals jij praat over "mn kind met 3 maanden in een kinderdagverblijf gooi"... ben ik eigenlijk wel heel benieuwd naar je antwoord op de volgende vraag: Ook al was het niet gepland en een ongelukje, en als je alle financiële problemen achterwege laat, zou je dan blij zijn met je zwangerschap? Ik stoor me nl. nogal aan je uitspraak over je kind in een kinderdagverblijf GOOIEN... Sorry, maar ik kan er gewoon met m'n hoofd niet bij. Waarom pas met 27 weken zwangerschap actie ondernemen? Ja ok, je zegt al langer bezig te zijn, maar kom op zeg... als je vroeg in je zwangerschap op zoek was gegaan naar werk en je wilt ook daadwerkelijk echt werken, dan had je nu een baan gehad, de banen liggen voor 't oprapen momenteel. Verder had je denk ik de reacties die je tot nu toe hebt gekregen kunnen verwachten en is het erg jammer dat je zelf niet meer reageert. Het ergste dat je niet reageert vind ik het nog voor de mensen (waar ik overigens niet bij hoor) die proberen oplossingen voor je aan te dragen en je te helpen met informatie... Wel wens ik je nogmaals sterkte en alle wijsheid van de wereld toe...
Ongewenst zwanger kan iedereen overkomen, maar het gaat er daarna wel om hoe je er mee omgaat. Ook ik zie wel eens ontzettend jonge meiden op straat of in winkels, dat ik bij mezelf denk: Hoe is het mogelijk en wat moet dat worden? Maar goed het gebeurt. Ik denk wel dat het een groot verschil maakt hoe de (groot)ouders er op reageren. Als die hulp, in welke vorm dan ook, kunnen bieden, zal het voor de as. moeder al een stuk makkelijker gaan. Het is m.i. van groot belang dat het kindje in ieder geval geaccepteerd wordt en voor zover ik weet zijn ouders zorgplichtig voor hun kinderen tot 21 jaar. In dit geval is er ook een vader in beeld. Hoe staat hij (en zijn ouders) er tegenover? Meid, ga een opleiding doen en neem een parttime baan. Als de pappa dit ook doet, kunnen jullie het waarschijnlijk financieel redden en heb je straks allebei een studie achter de rug als basis voor een verdere loopbaan. Ik weet zeker dat je dan ontzettend trots op jezelf zult zijn. WAAR EEN WIL IS, IS EEN WEG. Blijf niet hangen in een situatie, maar vecht jezelf eruit! Als je het gevoel hebt in een dal te zitten, bedenk dan dat er ook een top is die je kunt bereiken. In ieder geval krijgt een kind er niets van om naar een kinderdagverblijf te gaan. Zeker in het begin zal het niet leuk zijn om je kindje weg te brengen, maar alles went. En je bent de enige niet, er zijn zoveel mensen die moeten werken en geen andere oplossing hebben dan het kdv. Probeer ondertussen ook nog te genieten van je zwangerschap. Ik wens je wijsheid en succes met je beslissingen. Groetjes, Addy
hejj allemaal, ik heb het gevoel dat zommige mensen me een beetje verkeerd begrijpen. Het is niet zo dat ik niet wil werken, maar het is zo dat ik me zorgen maak over werken (en genoeg verdienen) + een kleine opvoeden. In mijn omgefing heb ik namenlijk niet veel mensen die op mn kleintje kunnen passen, en de papa zit zelf nog op school en maakt daar lange dagen. Het is gewoon dat ik bang ben omdat het onmogenlijk lijkt om dit allemaal voor elkaar te krijgen omdat ik het bijna heelemaal in mn eentje moet doen. nou kunnen zommige mensen wel zeggen dat ik een tijdje niet reageer, maar ik kan ook niet 24/7 achter de computer zitten hoor. Veel van jullie lopen alleen maar te oordelen, en ik heb zelfs gelezen dat ik me als een slachtofer zou opstellen, dat is allemaal onzin. Inplaats van zo te reageren zouden zommigen van jullie misschien wel ff kunnen stilstaan bij de situatie waar ik nu inzit. De papa is namenlijk nog 16 en maakt lange dagen op school, en hij weet totaal niet wat hij met een kind aanmoet. Ik woon wel bij mijn moeder, maar thuis is het ook alleenmaar stres en ruzzie. Ik heb niemand om me heen die vast op het kind kan passen of waar ik echt op kan rekenen als het om mijn kind gaat, en ook niemand waar ik op terug kan vallen met mijn problemen dus probeerde ik het op het furum. maar ik krijg meer slechte en rotte en negatiefe reacties dan goede. Vinden jullie het gek dat ik me zorgen maak ? Wie past er op mijn kind als ik werk ? Ik kan het niet omdat ik moet werken ? En als de mensen die zo f*cktup reageren ff beter hadden gelezen, dan hadden ze ook gelezen dat ik dit schreef: Hejj allemaal .... Jullie zijn echt schatten. Ik heb al wat meer motivatie door jullie en ik blijf natuurlijk proberen wat er te regelen valt. Al die reacties van jullie hebben me echt doen opluchten. Veel dingen wist ik trouwens nieteens maar nu ik het wel weet kan ik het gaan aanvechten bij de sociale dienst xxxxxxxx Kira Thnx 2 the peaple die wel noormaal kunnen reageren
Maar wat denk je bijvoorbeeld van een opleiding? dat is best een heel goed idee, zonder opleiding ben je namenlijk nergens. dat heb ik nl ook moeten ondervinden Probeer ook iets aan je spelling te doen het is namenlijk echt belabbert. Ik zelf heb er veel aan gehad ook bij het schrijven bij solicitatie brieven enzo en ook op mijn werk. ik ben er namenlijk ook geen kei in maar heb echt ondervonden dat je er heel veel aan hebt als je een goede baan wilt vinden. dit is dus als tip bedoelt en niet als iets negatiefs.