Ligt er aan wat voor een baan je hebt. Ik verdien met m'n 3 dagen (27 uur) in de week ook modaal, dus ik zou ook niet fulltime hoeven werken als ik er alleen voor zou staan en zou ook geen toeslagen krijgen. En verder werk ik parttime en staat m'n carrière on hold ivm onze kleine kids. Over 10 jaar is het mijn beurt weer. Ik begrijp niet dat iedereen zich genoodzaakt voelt zich te verdedigen. Er is nooit iemand die doorvraagt als ik zeg dat ik 3 dagen werk....misschien heb ik weinig (ver)oordelende mensen in m'n omgeving ofzo. Door parttime te werken, hoeven de kids maar 1 dag naar kdv/bso en daar voelen wij ons goed bij.
Wij dan: Ongetrouwd. Twee kinderen. Werken allebei hard, vier dagen. Vinden dat een goed idee, en in het ideale geval kunnen we daarmee een vergelijkbaar bedrag verdienen. We streven beide naar financiële onafhankelijkheid. Maar we voeren wel een gezamenlijke huishouding, dus daar hebben we duidelijke afspraken over. Dat staat ook in ons samenlevingscontract. In de praktijk betekent dit dat wij alle gezamenlijke uitgaven naar rato delen. Naar rato betekent dat we een begroting maken. Dan gooien we onze individuele inkomsten in een matrix, waarbij we naar verhouding van die inkomens een bijdrage leveren aan de gezamenlijke rekening. Daarin is opgenomen dat we sparen voor grotere gezamenlijke uitgaven. De rest is voor onszelf. Daar kopen we onze kleding van, sporten we van, doen we eigen hobby's en uitjes en afzonderlijke vakanties. Daar sparen we ook van voor onszelf. Als ik een geit zou willen kopen, moet ik dat lekker doen. Als hij schoenen van 800 euro zou willen, bemoei ik me er niet mee. Heerlijk is dat: wij hebben dus nooit ruzie of discussies over geld.
Wij hebben en gezamelijke rekening storten elke maand beide 1200 euro hierop.. Wat over blijft na vaste lasten word gespaard. Komt er een keer een extra rekening dan word dat opgevangen. Daarnaast houden we ook nog geld op onze eigen rekenning en wat we hiermee doen dat is aan jezelf. Ik hou per maand op mn eigen rekening rond de 600 euro over. Wij hebben geen bso en geen mensen waarop we terug vallen voor oppas . Ik werk overdag ( vrijdagen vrij ) en mijn vriend werk in de avonden dus we wisselen elkaar af.
Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. We hebben ieder onze eigen rekening waar ons salaris op gestort wordt en een eigen spaarrekening en een gezamenlijke bankrekening en spaarrekening. We verdienen allebei ongeveer evenveel en hebben ook beiden het idee dat ook ons eigen geld van ons gezamenlijk is. Maar toch wil ik mijn eigen rekening blijven houden. En dat heeft meer met gevoel te maken. Een idee van zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Ook dat ik gewoon iets leuks kan kopen zonder commentaar. Maar mijn man is dan ook een enorme zuinige zeikerd en ik heb een gat in mijn hand. Dus voor onze relatie is het misschien maar goed ook dat hij over een deel van mijn loon niets te zeggen heeft.
Dat is toch echt afhankelijk van je baan hoor. Ik zou met 20uur ook bij lange na geen recht hebben op toeslagen, en prima rond kunnen komen. Geen idee hoe dit topic hier op uitgedraaid is overigens.
Wij zijn 15 jaar samen en sinds 5 jaar in gemeenschap van goederen getrouwd. Ik beheer feitelijk alle financiën. Alles gaat op een hoop en ik zorg dat alle rekeningen worden betaald en wordt gespaard. Daarbij vraagt het om extra oplettendheid, omdat zijn salaris elke 4 weken wordt gestort en mijn salaris eens per maand. Hierdoor verschuift het steeds wat ik erg irritant vind 😕...Manlief heeft uiteraard ook een pas, maar in principe beheer ik alles. Sparen is ook lastig. Ik spaar 300,- per maand, maar vaak heeft dat al een bestemming (vakantie, verbouwing etc..) waardoor we nooit een spaarpotje 'over' hebben. Dat zou ik wel anders willen doen in de toekomst 😌 Oja, we hebben nog twee kinderen 😂
Dan zullen velen onze relatie ook wel vreemd vinden haha. 10 jaar samen wonen 5 jaar samen een een dochter samen. we hebben 1 gezamenlijke rekening (geen spaarrekening, dit is een rekening waar alle vaste lasten vanaf gaan) en we hebben ieder onze eigen rekening (al vanaf puberteit, hier wordt ons salaris op gestort). Mijn man verdient in verhouding het meeste, hij betaald dus de vaste lasten naar de gezamenlijke rekening ( dit hebben we gedaan omdat we de 1e loon krijgen en de 30 pas de hypotheek eraf gaat, zodat we weten dat het safe staat ) Ik betaal de boodschappen en de benzine van mezelf. Eigenlijk is mijn loon extra. Maar het boodschappen geld pin ik altijd geheel af als ik loon krijg. Wat mijn man met het resterende bedrag doet moet hij helemaal zelf weten daar is hij eigen baas over net zoals ik dat bij mijn geld ook ben. We hebben geen geheimen en we kopen vaker dingen voor elkaar. Maar wij vinden het gewoon overzichtelijker op deze manier. Ik betaal ook de vakanties, uitjes, kleren voor dochter noem maar op. Niet omdat dit moet want man wilt dit vaak ook betalen maar dat vind ik niet eerlijk omdat hij al genoeg betaald iedere maand. We hebben ieder onze eigen spaarrekening. We weten van allebei wat er ongeveer opstaat maar mijne groeit gewoon hard omdat ik veel spaar. Ik zal nooit wat kopen van MIJN spaargeld zonder dat ik dit overleg met mijn man. Spaargeld komen we eigenlijk niet aan.
Vriend Ontvangt: Salaris 40uur Betaalt: alle vaste lasten en deel boodschappen Ik Ontvang: Salaris 9uur + alle toeslagen Betaal: het kinderdagverblijf, telefoonrekening, kleding dochter en deel boodschappen Wij hebben alles strikt gescheiden, geen gezamelijke rekeningen, huis is ook niet van mij
ruim 9 jaar samen, waarvan 7 jaar samenwonend, niet getrouwd, 2 kinderen. Koophuis met hypotheek, verder geen schulden. Hij heeft een eigen bedrijf en ik werk nu nog in loondienst, maar ga volgende maand ook voor mezelf beginnen, we werken beiden +-32u/week, ik verdien meer dan hij. Tot vorig jaar hadden we ieder een eigen betaal- en spaarrekening en ook een gezamenlijke betaal- en spaarrekening. We vergeleken elke paar maanden onze inkomens, toeslagen en de vaste lasten en maakten allebei een gedeelte van ons inkomen over naar de gezamenlijke rekening (naar rato van inkomen dus, bijvoorbeeld ieder 60% van wat er binnen kwam), de rest bleef op de eigen rekening staan en was voor onszelf Nu we 2 kinderen hebben en vorig jaar een groot gedeelte van ons beider spaargeld in zijn bedrijf hebben gestoken was het logischer om alles maar op 1 hoop te gooien. Nu hebben we dus alleen de gezamenlijke betaal- en spaarrekening over en hebben we beiden een zakelijke rekening van onze bedrijven. We maken dus vanaf volgende maand voldoende geld vanuit de bedrijven over naar prive om van te leven en houden een buffer op de spaarrekening. Als er meer geld nodig is kijken we uit welk bedrijf we het op dat moment het beste kunnen halen (daar bouwen we dus beiden een spaarpotje op als het goed is). We hebben eigenlijk nooit discussies over geld, wel vind ik het nu jammer dat cadeautjes voor elkaar kopen veel minder romantisch is, omdat het altijd van de gezamenlijke rekening komt (en dus een beetje voelt als een sigaar uit eigen doos)