Hey, ff voorstellen: Ik ben Lieve, 28 j, woon te Vilvoorde (België) en ben de trotse, alleenstaande, mama van Brecht (6 j) en Aaron Rinthe (4 j). Ons gezinnetje wordt uitgebreid. Ben vandaag 11 weken en 3 dagen zwanger. Normaal is de bevalling voorzien op 28 juni, maar dat zal een eind vroeger zijn. De zwangerschap van mijn oudste zoon verliep perfect, op de gekende kwaaltjes de eerste 14 weken na. De bevalling verliep vlotjes: 40 minuten, weeën en 2 keer persen inbegrepen, epidurale wou ik niet. Brecht was met zijn 44.5 cm en 2.310 kg een dysmatuurtje, maar een sterke kerel die de VK verraste door mijn borst niet los te laten. De zwangerschap van mijn jongste zoon verliep echter minder goed dan verwacht. In de 19de week kreeg ik harde buiken en bleek dat ik al opening aan het krijgen was. Net op tijd in ziekenhuis geraakt, baxter in de arm en platliggen geblazen. Meer in het ziekenhuis gelegen dan thuis verbleven. A-R is in de 36ste week geboren, 45.5 cm klein en 2.340 kg licht, maar hoefde niet in de couveuse en mocht na een ziekenhuisverblijf van 6 dagen mee naar huis. Deze bevalling verliep nog vlotter: om 7.30 u werden de vliezen gebroken (gaat niet vanzelf bij mij), om 7.57u eerste wee, 7.59u tweede wee en bij de derde wee om 8.02u lag de kleine dreumes in bed zonder persen. Dat is het nadeel van spierontspanners innemen om de weeën tegen te gaan: een zogenaamde stortbevalling. Deed enorm raar, die baby in mijn armen geduwd te krijgen zonder dat ik pijn ervaren had. Momenteel moet ik nog geen Pre-Par nemen, maar ik moet om de 2 weken op controle bij de gynae voor alle zekerheid. Mijn baarmoeder zit heel laag en daardoor heb ik al de bevestiging gekregen dat deze zwangerschap terug een risicozwangerschap is en ik heb het bevel gekregen platte rust aan te houden. Vanavond is het zover... Nekplooitest, bloedafname enz. Tripletest of zoiets noemt dat, om na te gaan of de baby een open rug of mongolisme heeft. Maak ik me helemaal geen zorgen in, wat me dan wel dag en nacht bezighoudt is het feit of de baby lang genoeg in zijn/haar warme plekje blijft vertoeven of niet. Tot nu toe ziet alles er goed uit maar de angst blijft een constante. Hoop deze keer op een meisje, maar zal zeker niet treuren als het een 3de jongen is. Gezond en niet té vroeg geboren, dat is het belangrijkste! Was een hele boterham, deze voorstelling... Groetjes, Lieve XxX
Bij het nakijken van de geslachtskalender blijkt dat het een jongen zou zijn. Geloof ik best, klopte ook bij mijn 2 kleuters... Toch maar wachten op de echo die klaarheid schenkt