Klopt wat je zegt, er zijn ook mensen die het gelukkig wel als iets serieus beschouwen. Gelukkig heb ik ook mensen om mij heen waarmee ik het kan bespreken. Toevallig heb ik mijn beste vriendin via dit '' wereldje '' leren kennen. Alles heeft een reden zeg ik altijd maar want jaren heb ik met niemand kunnen praten zoals ik met haar nu wel kan praten. En we hebben het gelukkig niet alleen maar over spoken enzo maar we liggen op heeeel veel vlakken op het zelfde niveau. Het is inderdaad jammer dat sommige je niet serieus nemen en dat je daardoor wat ingehouden bent. Maar gelukkig hebben we wel goede mensen om ons heen die ons wel accepteren zoals we '' zijn ''
Ik heb het dus gehad met een strijkijzer, deze stond op de verwarming, meteen onder de verwarming lag de hond met een zacht kussen. Opeens was er midden in de nacht een klerenklap dus ik loop naar beneden (man kwaad want welke vrouw loopt er nu naar beneden als ze iets hoort) ligt dat ding dus drie meter verder dan de verwarming en de hond stond me aan te kijken of ie water zag branden
Ja gezien en sommige stukken zijn bekend maar zo Amerikaans opgepakt hé. En sommige van die figuren die ze in die docu zetten njah haha
Ik durf het niet te geloven... Ik vind het wel altijd super interessant om te lezen!! Zelf maak ik nooit echt wat mee. Wel ooit in het verkeer, dat ik dan bijvoorbeeld een fietser zie, wegkijk, hier wel op reken met stoppen enzo, maar dat er dan geen fietser komt. Misschien dat dat dan spoken op de fiets zijn??
Het huis waarin ik het gebeuren meemaakte met mijn hond en het gebeuren met het meisje met het dode gezicht wel ja. De andere dingen zijn in in ons vorig appartement gebeurd. Blij dat ik daar weg ben. De laatste tijd hebben we soms alleen maar bezoek van een witte gedaante. Er gebeuren geen echt freaky dingen meer de laatste tijd, dus ik reken het goed.
Ik was vanmiddag helemaal onder de indruk van dit topic in de tuin aan het rondhangen. Begint ineens zo’n plastic kiepwagen van mijn zoontje uit zichzelf keihard te rijden, ik schrok me wild! Tot ik me bedacht dat er op dat moment een windvlaag langs kwam en het een heel licht ding is..
Ja Heb weleens iets meegemaakt, Toen ik 8 jaar was lag ik sliep ik op mijn kamer en opeens werd ik keihard geslagen op mijn bips (je zag een rode plek op 1 kant ) Ik begon te schreeuwen van de schrik(pijn) ik liep de gang op om naar me moeder te gaan maar die was inmiddels al wakker geworden en was ook de gang opgekomen om naar mij toe te gaan. En wat ik toen zag zal ik nooit vergeten ik zag een een gedaante zwart van de achterkant de trap afgaan heel rustig. Ik zei tegen mijn moeder zie je dat? Zie je dat? maar zij zag het niet. Het ging de trap af en onderaan de trap ging het de gang op door de voordeur en toen was het weg. Jaren later lag ik weer in bed en toen zag ik weer een zwarte gedaante vanuit een hoek naar me toekomen ik ben zo snel onder me deken gaan liggen en gaan zingen durfte er niet meer eronder vandaan te komen tot dat iemand even kwam vragen of alles goed met me ging Dit waren de enigste keren dat ik iets zag. Wat ik aan @mamabri wil vragen omdat het mijn opviel en misschien weet je dat uit ervaring of iemand anders is dat ik lees bij andere we hoorden voetstappen maar wat ik zag dat die gedaantes geen voeten hadden.(heb je dat wel of niet gezien?) Ze zweefde de trap af dat vond ik de tijds ook zo opvallend. Toen die gedaante op mij af kwam zag ik ook geen gezicht t was gewoon ja een gedaante Sorry voor de details.......
Mijn broertje heeft als kind wel eens een schaduw van een timmerende man op zijn kamer gezien. De vorige (overleden) bewoner was een timmer man.. Jaren later, was de kamer van mijn broertje mijn slaapkamer geworden. Ik lag in bed, en hoorde ineens stemmen die steeds harder gingen praten. Onverstaanbare taal. Dus ik ging zoeken, het kwam uit de boxjes die naast mn computer stonden. Deze boxjes waren helemaal niet aangesloten.... Ik zag dat, toen ging het nog even door. En ineens stopte het gelukkig. Ik vind het doodeng, en ik durf er niet in te geloven. Ondanks mijn ervaringen... Edit: ook ik heb een periode last gehad van slaapverlamming. Het begon bij mij altijd dat ik eenden hoorde kwaken. (Die er in het echt natuurlijk niet waren). Mn lijf ging tintelen, kreeg amper lucht, Maar ik kon niks. Op een gegeven moment herkende ik het als het begon. Ik concentreerde me dan héél erg op het bewegen van mijn pink, met alle kracht in mijn lichaam. Als dat eenmaal lukte kwam ik er vaak uit. Doodeng was dit. Ik vertelde dit aan mn broertje, en hij vertelde me dat het slaapverlamming is. Ik hoop het nooit meer mee te maken.
Ik mag hier weer flink gaan bijlezen. Heerlijk topic dit. Maar een luchtig grapje moet kunnen even toch? Ik geloof er zeker wel in.. hoorde elke nacht muziek en gezang vanuit de keuken beneden.. zo dapper ik ben toch maar even gaan kijken. Het kwam uit de koelkast.. trok ik de koelkast deur open.. Jahooooor was het de Blue Band. Nee nu voor het eggie: ik denk wel dat we meer is dan wij de meeste van ons kunnn waarnemen en dat sommige van ons dat wel al ervaren. Zo en nu lekker bijlezen
Goeie vraag. De paar keren dat ik zelf een gedaante heb gezien, heb ik dat niet gezien. Maar dus ook niet of iemand zweefde. Ik heb een keer een oude vrouw in de keuken zittend op de grond gezien met een lange rok aan (dus dan zie je dat niet) maar ze zat wel echt op de grond en zweefde niet. Een andere keer zag ik een vrouw in amazonezit op een paard in heel ouderwetse kleding (hoge hoed, soort jasje en een lange rok). Ze stonden langs de kant van de weg in het bos, dus dan heb je veel groen/bomen dus ook dan zie je dat niet. Maar ook toen had ik niet echt het idee dat ze zweefden. De witte kolom die van de gang naar mijn slaapkamer ging zweefde wel. Voetstappen kun je wel gewoon horen, in het pand waarover ik vertelde waar ik me brandde zaten 3 houten trappen. Soms hoorde ik 3/4 vrouwen al pratend van de trap aflopen en de trilling kon ik daar ook op de trap voelen als dat gebeurde.
Fijn om te lezen dat er openlijk over "gepraat" kan worden. Dat we ervaring uitwisselen zodat het voor jezelf wat duidelijker kan worden denk alleen ook op dit gebied zal het heel breed kwaliteit ervaringen zijn. De gedaante die de trap af zweefde heel rustig en ook gewoon door de voordeur ging was echt de eerste keer dat ik het zag. Me moeder zij toen ook dat kinderen er vaak gevoeliger voor zijn om het te zien. Ben wel altijd " gevoelig" gebleven maar het waren bij deze 2 keer gebleven.(dat ik het echt zag ,voelen en soms ook horen dat is wel gebleven. Zelf ben ik er niet meer bang voor ,heb het wel geaccepteerd. Maar gek ,ik slaap echt nooit meer in het donker Een keer lagen mijn zoontje (denk jaar of 3) op mijn slaapkamer Hij sliep toen die nacht bij mij ( man was die nacht weg) Toen ik een harde klap hoorde op mijn slaapkamer deur maar ik dacht " er zal wel iets op zolder gevallen zijn ofzo" En toen nog een hardere gebonk Nou ik zal je vertellen zoontje en ik schoten alle bij van schrik rechtsom hoog , hij keek me met grote ogen aan (daardoor wist ik ook die geluid is gewoon echt want hij reageert er ook op) daarna de deurklink " op en neer " geluid , nou toen ben ik heel snel me man gaan bellenen hij stelde me snel gerust :" Hij zei colour als er echt inbrekers zijn dan waren ze al binnen geweest dus doe maar rustig. ga maar even de gang met mij (aan de lijn) op en kijk maar even . Drinken jullie maar wat kijk anderstalige even een tekenfilmpje om afleiding en ga maar weer slapen het is bijna ochtend" En vanaf toen is het rustig gebleven en dit is al jaren geleden, gelukkig Dus geloof er zeker in maar zal het nooit "uitdagen"
Ik geloof er wel in maar probeer mezelf er wel tegen te beschermen omdat ik t ook eng vind. Heb paar kleine dingen meegemaakt die ik wel onverklaarbaar vind. In het oude huis van mn opa en oma bleef ik weleens logeren, snachts moet ik er altijd wel een keertje uit om naar de wc te gaan. Maar in het huis van opa en oma liep ik altijd tegen de muur op ipv richting de deur. Het leek wel dat het niet uitmaakte welke kant ik opliep, ik liep altijd tegen de muur op. Vlakbij mn oude woonplaats is een kruispunt waar ik altijd zo'n beklemmend naar gevoel krijg. Ik rij daar liever niet langs. Dat ik met mm ex samen was overleed zijn moeder. In een korte periode daarvoor was ze ziek en hebben we het ook wel gehad over "na de dood" Na dat ze overleden was zaten we een keer in de woonkamer, daar hadden we uitzicht over ons tuinpad naar de voordeur en ineens uit het niets gaat de deurbel af met een totaal andere melodie. En hij bleef maar afgaan. Die melodie kun je ook niet instellen op die deurbel. En we hebben het gehad met een lamp boven de eettafel. Als je daaraan komt dimpt het licht tot ie uit gaat. Dan moet je hem opnieuw aanraken om weer aan te doen en dan wordt het licht weer feller. Die lamp ging dus minutenlang van fel licht naar zwak licht en weer naar fel licht zonder uit te gaan. Zelf zou dat dus nooit kunnen want dan moet het licht tussentijds ook uitgaan en moet je hem weer aandrukken. Dit hebben we toen ook gefilmd.. Zo gek
Ja. In ons vorige huis. Het allereerste was dat ik naar boven liep en er een zwart witte kat op de trap stond. "Hey poes" tot ik me bedacht dat mijn man geen huisdieren had en de kat verdwenen was toen ik omkeek Tweede keer was ik de vaatwasser aan het uitruimen en toen stond er een groot zwart gedaante achter me. Heb een bord uit mijn handen laten kletteren maar toen ik me omdraaide was het weer weg Toen ik er ging wonen nam ik mijn beesten mee. Ik vond het huis al eng maar had met mezelf afgesproken dat ik tijdens nachtdienst van mijn man gewoon ging slapen. De eerste nachtdienst van mijn man week mijn kat geen moment van mijn zijde. Maar de tweede nacht dacht ik dat het beter voor hem was als hij gewoon in zijn eigen kamer sliep (hij was ziek en leek bang in onze slaapkamer, eerste teken dat er iets mis mee was) en dus sliep ik alleen. Heb in principe niks raars meegemaakt en was helemaal trots op mezelf Tot ik de volgende dag ging douchen en handafdrukken op mijn benen zag. Mijn man schrok ook nogal toen hij ze zag. Ze hebben er dik 1.5 week op gezeten. Twee grote handafdrukken op mijn schenen. Dat was het punt dat ik niet meer alleen ging slapen in dat huis. Nachtdienst betekende voor mij wakker blijven tot man er was En dan nog de gebruikelijke geluiden op zolder, voetstappen op de trap naar beneden van zolder terwijl we lagen te slapen in bed. Oh en 1x een enge droom waarvan ik nog steeds hoop dat het idd alleen een droom was, het voelde levensecht. Ik werd wakker van mijn man die me probeerde te wurgen. Ik keek naar de gang, de kamer was opeens anders. Toen man het huis kocht waren er twee slaapkamers samengevoegd maar in mijn droom was het huis in oorspronkelijke staat. Ik probeerde iemand te roepen in huis in de hoop dat die me zouden horen maar ik kon alleen maar piepen door de druk op mijn keel en net toen ik dacht dat het voorbij was schoot ik wakker. Man lag rustig te slapen. Ik sliep aan zijn kant van het bed en dat was blijkbaar genoeg om mij te aanvallen. Laatste keer dat ik aan die kant sliep. Hoop niet dat dat ooit echt is gebeurd. Wat was dat eng
Ik vind het al knap dat jij ze kijkt! Ik heb al heel lang last van “the walking dead”. Leuk om te kijken omdat het meer gaat om de interactie tussen mensen in nood/macht, dan de zombies, maar het laat me niet los. Ook overdag niet. Heel kinderachtig ja haha. Bij het muziekje van opsporingsverzocht krijg ik al dat schichtige gevoel.
In het nieuwe huis slaap ik ook elke nachtdienst alleen hoor nergens last meer van! Als je nu al nergens last van hebt dan zal het wel meevallen hoor. Wij hadden als we samen waren ook dingen die niet klopte. Rolgordijnen die vanzelf open gingen dingen die vielen. Voetstappen, nachtmerries. Nu nergens meer last meer van terwijl we nu in een huis van 1903 wonen! Ik weet vrij zeker dat hier meer mensen dood zijn gegaan dan in het oude huis uit 1980.
Klopt helemaal wat je zegt hoor! Hier in huis is de vorige bewoonster overleden. Op de kamer waar wij slapen, en op dezelfde plek stond haar bed. Toch maken we zelden samen iets aparts mee. De dingen die ik alleen mee gemaakt heb probeer ik weg te stoppen en niet aan te denken. Dan slaap ik niet haha.
Dan heb ik hier nog een leuke van vandaag als we toch bezig zijn. Ik kon dus niet wakker worden en manLief was wakker. Ik had het idee dat ik de weg terug naar wakker worden niet kon vinden,ik zakte telkens weg. Toen wilde ik schreeuwen maar ik kon dus alleen piepen maar hij hoorde me na een tijd (andere kamer) Hij schudde aan me en ik schoot wakker en begon te hijgen naar lucht. Echt weer gezellig.