Geloof jij in 'spoken'?

Was een afvlevering van fact or fakes paranormal files

 

Ik heb het op dit moment wat minder vaak, gelukkig! Heb het wel als ik op de bank even in slaap dommel. In bed heb ik het de laatste tijd wat minder. Heb ook het idee dat ik gewoon schrik van geluid van de tv die aanstaat ofzo. Weet t niet zeker hoor.. Irritant is het wel. Ik heb het een lange tijd zo erg gehad dat ik niet meer durfde te gaan slapen Of dat het daardoor ook gewoon niet lukte om te slapen.

 

Pfff ik moest een keer slapen in sfg toen ik galsteenaanvallen had en op de cardiologie lag. Het voelde daar niet goed en was super bang. Normaal ben ik nooit bang...

 

Ik weet niet hoe ik een link moet plaatsen, maar heb wel mijn antwoord uit een vorig topic:


-We zullen beginnen met het minst enge. Deze herinnering koester ik.
Mijn eerste hondje wat ik van mijn eigen geld kocht en met me mee ging toen ik op mezelf ging wonen was overleden. Helaas maar 9 jaar mogen worden. Hij was een chocoladebruine shar-pei en de allerzachtste, liefste hond die ik ooit heb meegemaakt. Alhoewel ik van alle honden die ik in mijn leven heb gehad zielsveel houd, had ik met hem een speciale band.
Als kleine pup had ik hem op schoot op de reis naar huis, en ik weet nog zelfs het liedje wat op de radio was.
Mijn once in a lifetime hond, om het zo maar eens te zeggen.

Hij had een tumor in zijn neus die ongeneselijk was en zoveel pijn dat ik weigerde om de zaken op zijn beloop te laten. De dierenarts is hier geweest en heeft hem zo humaan mogelijk in mijn armen laten inslapen.
Wat hadden we verdriet. Ik weigerde hem los te laten en heb hem zelf naar de auto van de dierenarts gedragen toen hij overleden was.
Mijn maatje....mijn vriendje...mijn steun en toeverlaat...weg...

Mijn vriend moest diezelfde avond werken. Ploegendienst en ik was dus alleen thuis. Mijn enige troost was mijn andere hondje wat bij me was. Mijn moeder was ziek van kanker en kon er niet voor zorgen. ook een shar-peitje en opgegroeid met de mijne.
Na de ogen uit mijn kop gehuild te hebben, de andere hond uitgelaten te hebben en flink wat koppen thee later, ging ik naar bed. Ik kon niet langer op blijven en moest even wat slaap krijgen aangezien de voorafgaande periode nogal stressvol was geweest met een zieke hond en de onvermijdelijke datum van inslapen die steeds dichterbij kwam.

Toen ik eenmaal sliep, werd ik wakker. Ik voelde mijn bed naast me lichtelijk indeuken en schrok een beetje. Ik rook de welbekende hondengeur van mijn Shar-peitje en voelde zachtjes een likje over mijn hand en een snufje in mijn oor.
Ik schoot overeind en dacht dat het andere hondje naar boven was geslopen. (Wat ie nog nooit heeft gedaan, trouwens) Het verbaasde me ook, want het was echt ZIJN geurtje en niet die van de andere hond.
Het was niet het geval. Hond lag nog beneden, redelijk geïrriteerd dat alle lampen weer aan waren en geen idee wat ik nou weer beneden kwam doen.

Ik heb HEEL lang opgezeten die avond. Met het andere hondje aan mijn voeten en de gedachten koesterend dat mijn grote lieverd, mijn vriendje, mijn grote schat nog één keertje een laatste groet aan zijn vrouwtje kwam brengen. Even vertellen dat alles goed was, ik geen foute beslissing had genomen, misschien.

-Mijn vriend had een paar weken geleden zin om met onze dochter van 2,5 naar zijn moeder te gaan. Na gezellig eventjes gekletst te hebben, besloot hij om op de terugweg eventjes naar de begraafplaats te rijden samen met de kleine meid om even een gebedje bij zijn oma op te zeggen.
Ons meisje is dus nog nooit naar een kerkhof geweest en keek dus haar ogen uit. Toen ze samen over de begraafplaats liepen, trok ze papa aan de hand en wees verschillende dingen aan.
'Hallo, kindje. Spelen?'
'Hallo mensen.'
'dag dag, mensen. Lekker slapen.'

Ze waren de enigen, op dat gedeelte....en maar zwaaien en lol hebben.

-Deze ervaring is al een tijdje geleden geweest, maar ik krijg er nog steeds de kriebels van als ik eraan terugdenk.
Vriend en ik lagen te slapen toen ik ineens een echte rotdroom kreeg. Ik droomde dat we dus, net als in het echt, samen in bed lagen.
Alleen ging de deur langzaam open.
er stapte een meisje naar binnen, van een jaar of negen. duidelijk dood en met het engste gezicht wat ik ooit heb gezien.
In een flits stond ze naast me. Ze sprak zonder haar mond te bewegen dat ik mijn vriend moest wurgen. Ik weigerde.
toen legde ze haar hand op mijn arm en commandeerde me het nogmaals. Alhoewel ik mezelf hevig ertegen verzette, gingen mijn handen automatisch richting de keel van mijn vriend en begon ik hem, luid schreeuwend en huilend te wurgen. Intussen hoorde ik het meisje heel demonisch lachen.

Dat was het moment waarop ik wakker schrok. Vriend ook. En die had rode striemen op zijn hals, kon haast niet aan zijn adem komen en ik pijn aan mijn handen.
'KAT! Ik heb gedroomd dat jij me wurgde. ik voelde het gewoon."
Ik was nog helemaal shakerig en vertelde hem wat ik gedroomd had.
Waarop hij stil viel en vroeg:
'Dat meisje? Ik droomde ook van haar. Lange haren, een jaar of negen en een afschuwelijk, half vergaan gezicht?'

We vielen allebei 5 seconden stil en sprintten meteen naar de slaapkamer om te controleren of alles goed was met mijn stiefdochter, die op dat moment nog heerlijk aan het slapen was in haar bedje. (De jongste was nog niet geboren) Gelukkig was er met haar niks aan de hand en het heeft nog laaaaaang geduurd die avond dat wij weer naar bed gingen.

Och...en zo zijn er nog talloze voorbeelden. Never a dull moment hier.

 

Ik lag helemaal achteraan en het was super donker en geen fijne sfeer.. ik wilde eigenlijk naar huis maar mocht niet.

 

Brrr ik durfde geen oog dicht te doen. Ik hoorde ook allemaal gekke geluiden maar als je alleen afgelegen in donkere kamer ligt dan ga je er extra op letten.

Ik weet nog dat mijn moeder vertelde dat mijn oma mijn overleden opa naast dr bed zag staan. Ze schrok zich rot en deed meteen licht aan. Ook mijn oom zag een keer snachts mijn opa toen hij naar toilet wilde gaan.
Mijn oma zag hem vaker en toen ze vroeg of hij hiermee wilde stoppen stopte het ook.

 

In sfg heb ik ook altijd een raar gevoel. Ik ben overigens ook heel gevoelig voor 'dingen die er niet zijn'.

 

Geloof me maar dat we nog heel lang met een lichtje hebben geslapen. Net kleine kinderen.