Als ik uit de douche kom met mijn haren in een handdoek gewikkeld, kijkt mijn dochtertje me verschrikt aan en begint te huilen. Kent ze me dan echt niet meer? Kan ik hiermee oefenen om haar eraan te laten wennen? Ze is 5,5 maand oud.
Je hebt dan ineens iets heel vreemds op je hoofd, daar schrikt ze van. Zou het niet forceren als ze het zo eng vindt; dit gaat vanzelf over.
Heel herkenbaar, hier kon ik op die leeftijd niet meer samen douchen. Zodra mijn haren nat waren was het paniek bij de kinderen. Deze fase ging vanzelf weer over.
Ah gossie! Ik denk ook dat het normaal is en zou het zeker niet forceren. Maar wat je misschien kunt proberen is er een spelletje van maken en je gezicht af en toe te 'veranderen', zodat ze leert dat je nog steeds mama bent, ook al zie je er anders uit. Denk aan gekke gezichten trekken, hoedjes op zetten, bril op zetten enz. En laat haar een keertje kijken als je de handdoek om doet, dan ziet ze hoe jij verandert, maar nog steeds mama bent. Het moet natuurlijk leuk blijven voor haar (dus stoppen als ze moet huilen) en misschien kun je de hele tijd blijven praten tegen haar, zodat ze continu je stem hoort en daardoor weet dat je nog steeds mama bent.
Is heel normaal, gaat vanzelf over. Maar zou je haar nog maar even niet knippen en kleuren als je dat toevallig van plan was. Kindje van een vriendin wou niets meer van haar weten toen ze dat gedaan had haha, herkende haar niet meer.
Bedankt voor jullie reacties! Gelukkig is het maar een fase! Hoe lang duurt die ongeveer denken jullie? Ik voelde me wel een beetje verdrietig dat ze me opeens niet meer kende, heel naar om je eigen baby opeens zo van je te zien schrikken Ik ga er mee proberen te oefenen, hopelijk leert ze spelenderwijs dat het niet erg is.
Herkenbaar. Normaalgesproken draag ik mijn haar altijd los. Omdat ik op een middag echt een enorme bad hair day had, had ik het in een staartje gedaan. De hele dag was mijn meisje van een maand of 6 van slag. Pas toen ik tijdens het eten mijn haar weer los deed, begon ze weer te lachen...
Hier moest ze gister huilen toen er een tante binnenkwam die sinds kort een bril draagt. Ze heeft haar nog niet mega veel gezien, maar normaal huiltze nooit. Nu kreeg ze echt zo'n pruillipje en daar kwamen de waterlanders....Tante kon er gelukkig wel om lachen.
Ze gaat ook opeens iedere keer huilen als mijn man zijn schroefmachientje aanzet en dat klinkt niet eens zo hard.
Stofzuigen en andere (harde) geluiden lokte bij mijn dochter wekenlang krijspartijen uit, verschrikkelijk!! Dat ging vanzelf over en nu probeert ze elke keer de stofzuiger te pakken als ik bezig ben. Schiet nog voor geen meter op, maar is een stuk gezelliger dan het gekrijs.
De oudste had hier ook heel veel last van! Ik deed de handdoek gewoon van mijn haar als ik wist dat ze me zou zien. En na een tijdje (geen idee meer hoe lang) vond ze het gewoon weer normaal. De jongste heeft er nooit last van gehad.
Hier hetzelfde! Bij de handdoek huilt ze dan niet, maar kijkt me dan wel heel vreemd aan van wie ben jij? Harde geluiden is ze hier niet weg van, al gaat het al wel beter. Bijv stofzuigen, föhn, mixer.