Het is al 2 weken geleden maar toch wil ik even mijn verhaal kwijt. Omdat Fabian in een stuit lag had ik voor 15 december een afspraak in het ziekenhuis voor een geplande keizersnede. Ik moest op 14 december al naar het ziekenhuis komen voor een rondleiding en voor het bespreken van de verdoving. Op woensdag avond zijn we de hond alvast naar mijn schoonouders wezen brengen en zijn we nog lekker even gebleven. Om een uur of 12 zijn we maar naar bed gegaan. Ik was al op van de zenuwen, want dit was waarschijnlijk de laatste nacht dat ik thuis zou slapen. 2 uur later werd ik wakker, ik kaak nog op de wekker en denk 'bah, het is pas 2 uur' en ineens PATS! bed nat. Ik denk nog in mijn bed geplast te hebben maar dat lijkt me zo sterk dat ik toch even mijn man wakker maak met de mededeling dat mijn vliezen gebroken zijn. Gelukkig was het vruchtwater helder. Mijn man heeft de VK gebeld en zij heeft het ziekenhuis op de hoogte gesteld dat we eraan kwamen. Omdat Fabian nog niet ingedaald was mocht ik zo min mogelijk lopen, dus ik heb de eerste de beste trainingsbroek uit de kast getrokken en ben in de auto gaan zitten. In het ziekenhuis aangekomen stond er al een verpleegster met een rolstoel mij op te wachten. Ik werd naar de kraam afdeling gereden. Alles was stil en donker en alleen de kerstlampjes waren aan het voelde allemaal zo gezellig. Gelukkig hadden ze alles al klaargezet (omdat ik de volgende dag toch zou komen. Omdat ik nog geen weeen had zouden ze mij gewoon een dag eerder inplannen. Eerst werd ik aan de CTG gelegd en met de kleine ging gelukkig ales goed. Om 3 uur kreeg ik wat lichte krampen en ik wist zeker dat het weeen waren, maar het kon nog wel uren duren dus geen paniek. Om 4 uur begon het toch wat pijnlijker te worden. Om 5 uur kwamen de ineens weeen om de 2 minuten, en werd er toch maar een Gyn uit z'n bed gebeld die voelde om half 6 dat ik al 5 cm ontsluiting had en is het hele circus op gaan roepen want dat ging niet lang meer duren. Opeens had ik 3 zusters aan mijn bed voor infusen en katheters scheren en alles tegelijk, er kwam nog even snel iemand bloed prikken en een half uur later was iedereen beneden klaar en mocht ik naar de OK. De operatie zelf is me heel erg tegen gevallen. Ik moest op de tafel gaan liggen met inmiddels 8 cm ontsluiting en een weeenstorm die niet te houden was. Ondertussen zit iedereen aan je te rukken en te plukken en moet je ook nog even ontspannen voor de ruggenprik. Wat was ik blij dat die er eindelijk in zat. Ik kon in de spiegel alles volgen wat er gaande was en kon niet geloven dat dat mijn lijf was waar ze in aan het snijden waren. Toen zag ik een paar billetjes en 2 beentjes maar het hoofdje zat zo vast dat we met 3 mensen en paar minuten aan het rukken en sjorren zijn geweest voordat hij eruit was (gelukkig heb ik toch niet voor een stuitbevalling gekozen want dat was waarschijnljk helemaal fout gegaan). Ik mocht hem ook niet zien omdat hij gelijk door naar de kinderarts moest. Toen ze mij aan het dichtmaken waren bedacht ik me dat ik niet eens gevraagd had of het een jongen of meisje was (stom he) maar het was dus een jongen. Daarna ben ik naar de IC gegaan en heb daar nog 2 uur gelegen. Toen kon ik eindelijk mijn mannetjes zien. Het herstel ging echt super, de vogende dag stond ik alweer. Fabian was behoorlijk gehavend en zijn hoofdje was behoorlijk misvormd en de kinderarts is nog een paar keer langs geweest voor hem. Maar volgens hem komt alles goed en trekt zijn hoofdje helemaal bij. De 5e dag waren wij weer lekker thuis. De kraamzorg was echt vreselijk, dat mens kon alleen maar stofzuigen en wist helemaal niks over baby's. Dus ik heb helaas alles zelf uit moeten vogelen. Fabian lag steeds ijskoud in zijn wiegje, en alle kleertjes lagen nat in de kast omdat ze waarschijnlijk niet wist hoe de droger werkte. Maar gelukkig zijn we nu lekker met z'n 3tjes. Het is een heel lang verhaal geworden maar ik wilde het toch even met jullie delen...
Jeetje wat een verhaal. Is met jouzelf wel alles goed gegaan, omdat je naar de Intensive Care moest? Wat betreft de kraamverzorgster: als ze je niks uitlegde, had ik toch gebeld en een andere gevraagd. Ze horen je goed te begeleiden! In ieder geval van harte en lekker genieten met z'n drietjes!
Wat een rot kraamzorg dan... Als ik jou was had ik gelijk gebeld, maar ja met een eerste is het al allemaal zo onzeker he, dat had ik helaas ook... Geniet van je mannetje, hij is echt een plaatje!
Ik moest naar de IC omdat de verkoever nog gesloten was dus niet om een speciale reden. Al was ik door het getrek en gesjor helemaal niet lekker geworden. Ik kreeg nog maar 4 dagen kraamzorg. De eerste dag is toch al erg hectisch maar ik had er gelijk al geen goed gevoel over, dus ik heb best spijt dat ik toen niet gelijk gebeld heb. Die natte kleren kwam ik pas tegen toen ze weg was, toen ik 's nachts om half 3 met een bloot kind voor me lag en in de kast niks anders dan natte kleren vond, toen ging ik toch wel redelijk uit mijn dak. Ik heb toen ook gelijk de volgende dag een klacht ingediend. Maar ja toen was het al te laat. Maar het is echt een heerlijk mannetje, en elke keer als ik hem zie smelt ik helemaal weg...