Inmiddels ben ik bijna 33 weken zwanger en sinds het begin heb ik nauwelijks last gehad van kwaaltjes of problemen. De baby groeit volgens verwachting, beweegt voldoende, ik groei volgens verwachting, geen bloeddruk problemen of bloedverlies. Eigenlijk gaat alles tot nu toe volgens het boekje. Ik voel mij prima en doe 2 keer per week aan sport (mom in balance en zwangerschapszwemmen). Toch hoor ik telkens meer om mij heen dat ik het rustiger aan moet doen (vooral op mijn werk en door man). Zo til ik op mijn werk nog wel eens iets (max 10kg daar doe ik wel bewust heel rustig mee) loop veel heen en weer, neem nogsteeds dezelfde (veilig voor zwangeren) werkzaamheden op mij als voor de zwangerschap. Als ik thuis kom doe ik de boodschappen, koken, huishouden ook net zoals voor de zwangerschap. Inmiddels begint het mij heel erg te irriteren als weer iemand roept dat ik maar even moet gaan zitten en het rustig aan moet doen. Ik voel mij prima, vermijd stress situaties en heb zelden een harde buik. Ik begrijp heel goed dat ik geluk heb met zo'n zwangerschap en dat de meeste vrouwen het niet zo gemakkelijk af gaat. Ik begrijp ook dat wanneer je wel klachten hebt dat rustiger aan doen een goed advies is om nog meer complicaties en vroeggeboorte te voorkomen. Zijn er meer dames die zich hierin herkennen? Doen jullie het dan maar rustiger aan terwijl je het eigenlijk niet nodig vindt? Zijn er risicos aan het niet rustig aan doen als je je prima voelt? Andere advies zijn ook welkom, maar ik ben gewoon niet echt iemand die makkelijk kan stilzitten
Oh ik erger me daar dood aan! Ik ben 35 weken zwanger en nog aan het werk en constant als ik iets wil doen, oa op een ladder klimmen, iets uit het magazijn wil halen krijg ik te horen; Joh dat doe ik wel doe jij maar rustig aan.. Ik voel me prima! Al krijg ik nu wel wat kleine klachten maar ik functioneer nog prima en kan ook zelf wel aangeven wanneer iets niet lukt. Vaak negeer ik dus zulke opmerkingen of zeg ik dat ik het wel aangeef als het niet gaat
Oh ik kan me daar ook zo aan irriteren, dat overbezorgde gedoe. Want zo zie ik het, je kent je lichaam zelf het beste en voelt zelf goed aan wat wel en niet kan. Ik tenminste wel, bij de zw van mijn zoontje riepen mensen dat ook altijd.
Ja, ik herken het! Ik voel me ook al mijn hele zwangerschap prima en hoor ook steeds dat ik het rustig aan moet doen. Het is, denk ik, ook wel standaard om te zeggen tegen iemand die zwanger is en om wat zorgzaam te zijn? Ik ga in ieder geval maar van de beste bedoelingen uit en doe ondertussen wel wat ik moet, en kan, doen Daarnaast ben ik van mening dat stil zitten, als het niet nodig is, ook niet goed is voor je lichaam.
Ik herken het van mn vorige zwangerschappen. Ik vond het behoorlijk irritant. Ook vrienden die me wilden helpen met bootschappen doen en mn huishouden terwijl ik het zelf allemaal nog makkelijk kon doen. Ik werd er een beetje chagarijnig van. Ik gaf dan ook altijd de opmerking dat ik gewoon zwanger was en niet ziek of iets dergelijks
Heel herkenbaar! Had het bijna helemaal zo geschreven kunnen hebben. Hier ook steeds dat ik rustig aan moest doen en dacht echt waarom... We zijn pas een week op vakantie geweest en ja hoor toen kwam de vermoeidheid er toch wel uit. De rust daar heeft me goed gedaan maar nu pas sinds week of 4 weer meer energie en niet om 9uur al in bed liggen. Nu 1 dag minder gaan werken sinds paar weken en had ik dus blijkbaar ook nodig. Doe wel nog veel en ben actief maar probeer toch wel meer rust momentjes in te plannen. Ik kan het je dus toch wel aanraden maar snap je frustratie en weet hoe lastig het is
Bleh ja! Zo irritant! Goed bedoeld maar net alsof ik zelf niet weet wat ik aan kan. Bij mijn vorige zwangerschap op ten duur ook allemaal mensen die dachten (en zeiden) dat ik teveel deed. Zelfs de vk keek me raar aan toen ik bij de laatste afspraak op de fiets kwam... net alsof je een ziekte hebt terwijl je gewoon zwanger bent.
Ja en nee. Ik ben iemand die ook doorramt (vorige zwangerschap ook) kan ook want ik voel me goed. Dus veel sporten, schoonmaken, 4 dagen werken, overwerken, op stap, m'n tweejarige verzorgen...gaat me goed af. Alleen zijn er ook wel eens dagen dat het niet gaat en dat ik m'n man vraag me te helpen en die reageert dan echt van hoezo je doet het toch altijd en vorige keer ook. En oh je bevalling was ook een eitje dus ik hoef niet echt te helpen. Kortom: de verwachting is er hier ook dat ik het allemaal maar doe en heel sons kan ik daar flink van balen omdat het wek even veel is. En dan zou ik willen dat iemand zegt goh doe het wat rustiger!
hmm ik voelde me juist snel al niet zo goed in de zwangerschap en vind het super fijn als mensen met willen helpen of klusjes overnemen. Maar zou me bezwaard voelen om het zelf te moeten vragen denk dat ik liever afwijs als ik me wel goed genoeg voel dan dat ik wil aangeven dat ik het niet aankan en moet vragen of iemand het voor me wil doen.
Dank jullie wel voor jullie reacties! Fijn om te horen dat ik niet de enigste ben. Ik wilde al bijna aan de verloskundige vragen of ik wel normaal ben ;p Ik probeer ook dingen zn beloop laten gaan (komt iets niet af op het werk dan is dat jammer en helaas ipv overwerken). Op dagen dat ik slechter heb geslapen vind ik het ook wel fijn om wat luier te zijn hoor. Zojuist wel een toppunt bereikt hoor; man slaapt wat onrustig door de spanning/ verwachtigen en neemt binnenkort een dagje vrij. Ik daarintegen spaar al mijn vakantiedagen op voor als het kindje er is. Ik heb er verder geen probleem mee hoor, dat ik typisch mijn man