Meid, wat een ellende. Bom d'rop zou ik zeggen (maar ja, vergeet het dan maar helemaal dat je ooit kunt trouwen, daar schijnt nl een gemeentehuis mét ambtenaren voor nodig te zijn) De hele papieren rompslomp rondom trouwen met een buitenlandse partner viel hier trouwens mee. En dat terwijl mijn man zn achternaam verkeerd geschreven was, zn vader niet klopte én zn geboorteplaats niet overeenkwam met geboorte akte (lang verhaal, rare ouders, don't ask). Hopelijk worden de dingen nu "gewoon"geregeld. Want dit soort ellende zit je niet op te wachten. Sterkte meid!
ik denk dat ze bedoelt dat het belangrijk is dat vlinder toestemming geeft. persoonlijk snap ik niet wat een eventuele vrouw van haar partner te zeggen heeft over de erkenning van hún kind! daar mag ze privé stennis over schoppen, maar ik vind het erg scheef dat een vrouw daar zeggenschap in heeft. getrouwd of niet getrouwd, zij heeft niks te maken met het kind van haar man en 'de ander'.
Nee niet bij het consulaat, maar bij het grote stadhuis. Hier iets meer info, maar aangetekend opsturen zou ik nooooit doen met papieren waar je zo veel moeite voor hebt gedaan, zo ver is D-H niet voor jullie, dus gewoon lekker persoonlijk doen. http://www.denhaag.nl/smartsite.html?id=25616 Mijn man is voor de 2e keer getrouwd (1e keer was niet zo´n succes, hihi) en als hij toen die papieren ingeschreven had, hadden we nu geen moeite meer hoeven doen voor die stempels. Het inschrijven van zo´n geboorteakte (met stempel) zorgt ervoor dat het net zo rechtsgeldig is als de geboorteakte van iemand die hier geboren is. Heel handig dus! En die klotestempels zijn dus echt maar een half jaar geldig. Wij zijn in mei 2007 getrouwd. Ik had de stempels aangevraagd in mei 2006, via het ministerie van buitenlandse zaken. Ik kreeg ze binnen in augustus 2006... dus die zouden in mei niet meer geldig zijn. Het inschrijven duurde tot januari 2007, maar daarna kon er dan toch nog legaal getrouwd worden
Overigens kun je ook na de geboorte alsnog erkennen, dus no panic als het net niet meer op tijd lukt. bron: http://www.postbus51.nl/index.cfm/t/Wan ... faultintro
ja , je hebt gelijk, ik heb het nog een keer gelezen. verder vind ik alles logisch, ik als vrouw ga geen alimentatie betalen voor de eventuele kinderen die mijn man buiten het/ONS huwelijk verwerkt, lijkt me logisch, de wet beschermt het gezin eerst!als mijn man bvb zonder mijn toestemming kinderen buiten ons huwelijk zou kunnen erkennen , dan wordt het pas ONZIN. als een vr toestemming geeft , goed, maar dat betekent nog niet dat iedere vrouw in zon situatie verplicht is om dat te doen. de man moet maar lekker kinderen binnen het uwelijk verwerken als hij getr wilt blijven, anders bestaat ook echtscheiding, en de vr di kindere verwerkt met een getr iemand moet maar zelf weten, haar keuze/ het lijkt me correct , logisch .
Rahella, als jouw man vreemdgaat en een kind verwekt, kan hij dat zonder jouw toestemming erkennen als de band tussen hem en de moeder vergelijkbaar is met een huwelijk; of als de band tussen hem en het kind hecht en persoonlijk is. Daar kom jij verder niet aan te pas, wel een hoop gedoe met rechters en advocaten. zie http://www.postbus51.nl/index.cfm/t/Wat ... faultintro Verder is dit wel heel erg offtopic
hahahah, ik wil lekker zien hoeveel mannen dat kunnen /willen bewijzen dat hij een relatie had vergelijkbaar met het huwelijk , vooral als ze nog getr willen blijven.het is veel makkelijk om te gaan scheiden, ga je tenminste niet helemaal failliet . maar goed, hecht en persoonlik...band met het kind als het kind nog een baby is...moeilijk te bewijzen.misschien als het kind al 15 is... maar goed, het is voor iedereen duidelijkdat de wet beschermt eerst het gezin.
ik zou het correct vinden als de wet kínderen eerst beschermd en daarna pas de rest. een buitenechtelijk kind kan er toch niks aan doen dat zijn papa niet 'netjes' is geweest, maar heeft daar eventueel wel de gevolgen van. de man hoeft voor dat kind bijv geen alimentatie te betalen wat ik zeer onjuist vind, het is zijn kind! had ie z'n broek maar dicht moeten houden. en dat zijn vrouw daar dan de dupe van is, is erg sneu, maar ewderom, ik vind neit dat een kind daar de dupe van mag worden. als mijn man bij de buurvrouw een kindje verwekt zou ik er op stáán dat hij er de verantwoordelijkheid voor neemt, dat wens ik ook voor mijn kinderen tenslotte. en ik vind nog steeds, een kind tussne jouw man en een ander is van hun en daar heb jij niks over te zeggen, dus ook niet over de erkenning, hoe hard ook. (da's mijn mening hè ) die ruzie los je thuis maar weer op, geef em daar maar op z'n sodemieter, maar zorg eerst dat eht kind goed terecht komt. San, dat gaat nog niet zo 1,2,4 hoor. als je dat vóór de geboorte wilt doen, moet dat verzoek ingedient worden bij een rechter en dient de echtgenote aanwezig te zijn. http://www.advocaat-familierecht.nl/erkenning.php volgens postbus 51 dient aan de volgende voorwaarden voldaan te worden: * de band tussen u en de moeder vergelijkbaar is met een huwelijk; * de band tussen u en het kind hecht en persoonlijk is. bij deze 2de voorwaarde lijkte ht mij dat het kind dus al geboren moet zijn en er daadwerkelijk een hechte band moet bestaan. dus alimentatie is dan nog lang niet in zicht voor het kind.
Klopt Claartje, daarom zei ik ook "daar kom jij verder niet aan te pas, wel een hoop gedoe met rechters en advocaten". Ik verwees naar dezelfde bron als jij Maar goed, Vlinder wil gewoon trouwen en het kindje van haarzelf en haar aanstaande laten erkennen door haar aanstaande, daar ging het om
Das idd belangrijk, het document als je dat dan eindelijk hebt (inclusief alle klote stempels)! inschrijven in Den Haag.. Enne, wij hebben dit gewoon aangetekend laten opsturen, en is ingeschreven. Je krtijgft een ontvangstbewijs van hen als het aangekomen is, en een brief met je document terug als het geregeld is. Is bij ons op deze manier gegaan..
hihi sandra, ik vind het wel ontopic, nou is dus duidelijk waarom zo lastig is en zo veel bewijzen en apostillen nodi zijn. claartje ik begrijp jouw mening, maar kijk de wet is op zon manier gemaakt dat het ontzettend lastig is voor een man om kinderen buiten het huwelijk te erkennen als ze nog getr willen blijven.(niet onmogelijk is waar) , wet is wet en basta. zon kindje hoeft de dupe niet te worden, de ouders zijn veranwoordelijk voor de kinderen, de man kan ook gaan scheiden en verder zijn nieuwe kinderen lekker erkennn.als het zo makkelijk zou gaan dan zouden mannen zijn die 5 keer /jaar met een nieuw kindje naar huis zouden komen..., en nooit gaan scheiden, hehe, mannen gaan niet zo makkelijk scheiden...zo makkelijk gaat het niet gelukkig. maar goed, , dat verklaart dus alles.
Even beetje off-topic.... maar niet helemaal.... Bij mijn aangifte had de ambtenaar een fout gemaakt.... hij had namelijk een voornaam van mij vergeten.... Mijn moeder kwam er pas weken later achter, doordat ze post kreeg waarop 1 voorletter ontbrak.... Ze heeft toen een kort geding aangespannen tegen de gemeente.... dit heeft 9 maanden geduurd.... maar sindsdien heet ik eindelijk Ramona...! Dus ook met aangeven... opletten bij die klojo's!
ps.... We gaan maandag of dinsdag erkennen,.. ben benieuwd waar we nu weer tegenaan lopen... ofdat ze weer beginnen te zeiken over dat jaar dat mijn vriend niet ingeschreven heeft gestaan...... Zou toch knap zijn als hij nummer 1 na veel rompslomp wel kan erkennen.... en bij nummer 2 weer moeilijk gedaan wordt... maar ik sta nergens van te kijken....!
OH dit is echt bizar! Heb precies hetzelfde meegemaakt! En dan ging het nog gewoon om een ander EU-land ook, namelijk Belgie. Je zou toch zeggen dat dat heel eenvoudig is, nou dat viel ons inderdaad ook vies tegen. Wij hebben allebei na ons 18e een tijdje in Belgie ingeschreven gestaan. Hadden wij dus ook zo'n bewijs van ongehuwdheid nodig. Wat ik op zich al absurd vind, want: als ik verklaar dat ik ongehuwd ben, dan ben ik dat! Dat is toch mijn risico, dat mijn nieuwe huwelijk dan later alsnog ongeldig zou worden verklaard? Of dat ik strafrechtelijk zou worden vervolgd voor bigamie? Vervolg me maar, dacht ik. Maar nee, ik moest en zou zo'n verklaring overleggen. Mijn man mocht ons kind niet erkennen en we konden niet in ondertrouw gaan. Voor mijn bewijs van ongehuwdheid zijn we een keer een dagje naar Antwerpen gegaan, naar het gemeentehuis aldaar. Kregen we mooi niet zo'n bewijs mee... Ik kon hoog en laag springen maar kreeg niks mee. De gemeenteambtenaren daar zijn al net zo flexibel en meedenkend als hier.. Uiteindelijk heb ik al mijn diplomatieke vaardigheden nodig gehad om maanden later per fax toch een of andere vage verklaring te krijgen waarin stond dat ik niet getrouwd was. Toen was onze kleine inmiddels allang geboren. De erkenning is bij ons nog wel voor de geboorte gelukt. Wij zaten precies in dezelfde situatie als jullie nu, want ik was ook zwanger, van onze oudste. In het ene stadsdeel kon mijn man ons kind niet erkennen, daar werden we echt door een lui onbehulpzaam k*twijf geholpen, maar in het andere stadsdeel is het ons wel gelukt! Weet niet meer precies hoe het gegaan is, maar die erkenning is uiteindelijk toch gewoon met een verklaring van ons beiden gelukt. Maar oh wat heb ik die ambtenaren ook gehaat! Met hun stomme regeltjes die ze je pas vertellen als je daar aan de balie staat. Zodat je met lege handen weer weggaat en voor niks bent langsgekomen. Bleeeeh! Ik heb niet alles gelezen maar ik geloof wel dat je van anderen inmiddels tips hebt gekregen over het gezag e.d. Maar als je nog iets wilt vragen moet je maar even pb'en! Ik wens je veel sterkte. En probeer je er zo weinig mogelijk druk om te maken want dat heeft toch geen zin.
hoi meid! wat een kutzooi! sorry voor mijn woordkeuze.... mijn bloeddruk stijgt met je mee, want ik heb bijna precies hetzelfde meegemaakt toen mijn man en ik wilden trouwen. Hij komt uit kameroen... gelukkig is hij na zijn 18e nooit meer daar geweest anders hadden we dus ook nog problemen gehad met het erkennen.... pfff...... maarja anyway, met het trouwen moesten wij idd ook een geboorteakte hebben, en daar weer 2 legalisaties van en weet ik veeel wat allemaal nog meer, dat we door de bomen het bos niet meer zagen. De ambassade in Den Haag was absoluut niet behulpzaam en het huilen stond me nader als het lachen, om het maar heel zacht uit te drukken. Toen kwam er ook nog eens bij dat die geboorteakte van hem nog in Kameroen was.... die door een (korrupt) familielid is opgehaald die er ff 400 euro voor wilde hebben..... GELUKKIG! ging een bekende van mijn schoonmoeder naar kameroen en toen heeft hij dus voor ons die akte opgehaald! (echt zo lief ben hem nog altijd dankbaar anders hadden we gewoon zelf moeten gaan halen of die 400 euro betalen aan die pokketante) Bij ons zeiden ze toen we met die akte aankwamen dat we die niet mochten gebruiken en dat we dus idd die legalisaties blablabla nodig hadden, dus wj dachten nog verder af te zijn want die akte moest dan weer terug naar kameroen om die legalisaties te krijgen... uiteindelijk hadden we zo'n lieve ambtenaar! die dus voor ons het een en ander ging uitzoeken. 3 weken later belde ze op dat we langs konden komen voor een afspraak om het erover te hebben. dus wij gingen langs en hadden ons op het ergste voorbereid en we kregen te horen, wat willen jullie nog weten over het trouwen? euh..... kan toch niet? Nee hoor zei ze, alles is geregeld! dus je kan begrijpen dat wij een GAT in de lucht sprongen toen en ook binnen 3 maanden zijn getrouwd voor ze zich weer konden bedenken dus ik ga echt voor je duimen dat het allemaal goed mag komen en meid geeft de moed niet op he! dikke kus en een hoop succes van hiervandaan!
Mijn man is trouwens toen hij 9 maanden was naar Nederland gekomen. Suriname was toen nog van Nederland, dus hij heeft al sinds zijn geboorte de Nederlandse nationaliteit met bijbehorende papieren. Zijn ouders (vader Surinamer) zijn ook alletwee Nederlanders, met een doodnormaal paspoort. Alleen omdat hij daar geboren is moesten wij door de papiermolen! En zijn 2 zussen zijn hier geboren en hebben nergens last van! En bedankt hoor... grrrr.
Hmm ik ben in elk geval niet de enige. Begon echt te denken dat het aan ons lag hoor! Maar is dus niet zo, dus dat scheelt (al gun ik het jullie niet hoor, het ligt in elk geval niet bij ons brave burgers! ). Ach ik ben alweer redelijk gerustgesteld, mede dankzij jullie, want zag de bui al hangen. Het is 'slechts' een hoop extra gedoe, maar qua financieen zal het meevallen, hoop ik.
Hoi hoi, Nou ik vond net je onderwerp omdat wij (mijn angolese vriend en ik) vandaag eindelijk de erkenning van onze dochter hebben gedaan. Ze is tenslotte bijna 4 jaar dus het werd tijd he.... Je verhaal is erg herkenbaar. Het was ons tot nu niet gelukt om onze dochter te laten erkennen en omdat mijn vriend in de tijd van haar geboorte in Angola was, stond er dus "vader onbekend" op de geboorteakte. Dat vond ik toen al heel erg. Ik wist toch zeker wie de vader was! Maar goed, zo werkt het dus hier niet. Er is toen tegen ons gezegd dat we een bewijs van ongehuwdheid moesten hebben voordat hij zijn dochter kon erkennen. Nou ja, aangezien wij niet dagelijks naar Angola gaan is dit een tijdje op de lange baan geschoven. maar nu verwachten we ons 2e kindje, dus werd de noodzaak dubbel zo groot, hahahaha Wij hebben gelukkig via het consulaat van angola een in het engels geschreven ongehuwdheidsverklaring kunnen regelen. Dus geen kosten voor het vertalen. Ik dacht al bij mezelf, dit is te mooi om waar te zijn. Wij met onze ID bewijzen en dat papier helemaal blij naar de gemeente om ons ongeboren kind en natuurlijk onze bijna 4 jarige dochter te laten erkennen. Nou als snel stonden er 3 gemeente ambtenaren druk in dikke boeken te bladeren. Er werd steeds weer een dikker boek bij gepakt....en wij maar wachten (en dat is geen pretje als je 35 weken zwanger bent!) Toen we het na zo'n half uur een beetje zat waren, kwam er een van de ambtenaren uitleggen dat dit zo echt niet kon en dat we nog de geboorte akte moesten hebben. En dat ze deze verklaring van het consulaat toch echt niet konden accepteren. Ik dacht, daar gaan we weer.... Toen ineens kwam de ander ambtenaar, die had een telefoontje gepleegd en het kon toch. Wij keken elkaar verbaasd aan. Want we snapte eigenlijk allebei niet waarom nu ineens wel... Maar maakt niet uit, het gaat om het eind resultaat. Na een minuut of 5 konden we weer bij de balie komen. De ambtenaar zei dat het een zware bevalling was (hahahhaa) maar dat het toch was gelukt. Er lagen een paar mooie papieren voor ons die we allemaal getekend hebben. Waar stempels op staan en waar op staat dat de naamskeuze voor onze dochter de achternaam van mijn vriend is! Geweldig, ik kan het nog niet geloven! En dat betekend dus ook dat als onze 2e wordt geboren dat mijn vriend lekker zelf naar de gemeente kan met een papier en dat dit kindje gelijk zijn achternaam krijgt.... ik geloof werkelijk dat God ons goedgezind is geweest vandaag, want het was net of de zon ging schijnen vanmiddag in het gemeente huis!