Vanochtend een berichtje van vriendlief gekregen dat we nwe buren hebben. Ik ben zoooo niet blij! Onze vorige buurtjes, een heel aardig en rustig stel, is min of meer weggepest door de bovenburen. Paar mnd geleden kwam er een grote familie in het appartement boven ons wonen. Ze zijn sociaal niet zo aangepast. Heel veel herrie, drukken voortdurend op de bel voor rare dingen zoals een telefoonoplader willen lenen, willen zien hoe wij onze tv hebben aangesloten, vuurwerk naar auto's gooien, pakjes die ze weigeren af te geven als de postbode een "bij buren bezorgd-briefje" in de brievenbus doet. De mensen die er voor hen woonden maakten ook veel geluidsoverlast. De buren konden er niet meer tegen en zijn vertrokken, nu hebben we dus nieuwe. Vriend en ik hebben afgesproken dat, als we van hen ook overlast hebben, ook gaan vertrekken. Hoewel we verder fijn wonen in een nette buurt. Ik weet dat ik deze nwe mensen een eerlijke kans moet geven, maar ik vind het echt moeilijk...slecht he ben echt bang dat het ook van die overlastgevers zijn...ik voel me gemeen dat ik zo denk, ik moet gewoon doen alsof er niks aan de hand is. Vriend zegt ook dat ik positief moet zijn, hij heeft gelijk. Maar het is wel moeilijk...
En wat is nu precies het gemene? Dat jullie gaan verhuizen als jullie weer overlast hebben? Dat je bang bent dat je sowieso overlast krijgen ...? Ik vind er niks gemeens aan, eigenlijk. Tot nu toe. Tenzij je tegen je vriend extreem gaat klagen over overlast (die er dan niet is) omdat je graag wilt verhuizen
Nah, als mijn buren me vanaf de dag dat ik in m'n nieuwe woning kom wonen met een schuin oog aankijken, zou ik me totaal niet welkom voelen en ook een stuk minder de neiging voelen om rekening te houden met die buren. Vind jij toch ook niet leuk, als jullie straks besluiten te verhuizen? Misschien zijn het wel hele lieve mensen..
Ohhh, is dat het Ik heb daar niet eens bij stil gestaan... Maar ik neem aan dat TS niet gelijk van alles denkt over de ander maar het gewoon rustig afwacht en vriendelijk kennis gaat maken, toch? Dat is toch normaal om te doen?
Het komt op mij niet echt over alsof dat TS's plan is Ze geeft al aan dat ze bang is dat het ook van die 'overlastgevers' zijn. Betwijfel of ze dan straks met een appeltaartje voor de deur staat om ze welkom te heten, maar misschien heb ik het mis..
Ja mja, ergens bang voor zijn begrijp ik wel na die vorige ervaring... Ik vind dat zelf alleen geen reden om dat de nieuwe buren aan te rekenen. Enne, appeltaart? Koffie kunnen ze krijgen Kom nou!
Natuurlijk ben ik niet onvriendelijk tegen ze, ik voel me juist al gemeen dat ik dit alleen al denk! Daar alleen al voel ik me al schuldig over. Er zijn veel meer leuke buren dan niet leuke, dat weet ik ook wel. We zijn hier niet zo dat we bij elkaar op de koffie gaan, maar praatje op de galerij is snel gemaakt natuurlijk. Ik geef toe dat ik soms een beetje bang ben voor de bovenburen,ivm recent gemaakte seksuele opmerkingen en ik ben s avonds vaak alleen thuis. Mijn gevoel komt ook daardoor en niet door de nieuwe buren zelf, dat vind ik juist zo rot van mezelf. Ik ga de nieuwe buren absoluut niet het gevoel geven dat ze onwelkom zijn, zou ik zelf ook niet willen. Gewoon afwachten wat het voor mensen zijn is het beste. Zij zullen straks sowieso overlast van ons hebben als ons kindje er is vrees ik...
Ik breek ook even in....GEFELICITEERD!! En nu ontopic: ik snap je gevoel helemaal hoor....hier is er de laatste tijd zoveel gaande (inbraken, illegaal stroom aftappen, wapens, vuurwerkbommen)..en elke keer als er iemand vertrekt en er komen nieuwe worden ze toch met argusogen bekeken, hoewel ze heus een kans krijgen hoor