Hoi allemaal. Eerlijk is eerlijk, na een tijdje meeschrijven op het kinderwens forum, daarna op het zwangerschapsforum, had ik absoluut niet gehoopt dat ik hier zou belanden, maar helaas. Gister heb ik bij mijn 8-weken echo te horen gekregen dat het vruchtje rond de 6e week al gestopt is met groeien. Een enorme klap natuurlijk, ik had echt niks wat er op wees dat het niet goed was. Geen bloed, geen krampen, gewoon zwangerschapsklachten etc. Ze hebben me nu de optie geveven voor een doorverwijzing naar de gyneacoloog, waar ik de keuze heb om het medicatie op te wekken, maar ik mag het ook zelf nog afwachten in de hoop dat mijn lichaam dit zelf nog oppakt. Ik voel me naast mijn verdriet enorm angstig nu. Ik lees heel veel horrorverhalen over miskramen, en zeker wanneer het met medicatie gebeurd. Bij mijn normale menstruaties lig ik al geregeld met enorme pijnen en misselijkheid te puffen onder een hete douche, dat maakt me heel bang over wat me dan nu te wachten staat. Natuurlijk zou het mooi zijn dat mijn lichaam het zelf nog oppakt, maar mentaal ga ik het echt niet aankunnen om hier weken mee rond te lopen. Ik heb ook gewoon nog zwangerschapskwaaltjes en daar kan ik nu heel slecht nog mee dealen. Ik wil het er het liefst nu direct uit hebben en weer verder kunnen. Zijn er hier misschien dames die hetzelfde hebben meegemaakt en die hun ervaringen met me willen delen en misschien nog wel tips hebben? Mag je bijvoorbeeld pijnstillers zoals naproxen of ibuprofen ook gebruiken bij een miskraam? En zijn bepaalde dingen handig om in huis te hebben of dingen te doen wanneer het zo ver is?
Wat vervelend dat je dit mee moet maken, heel veel sterkte en neem je rust en tijd. Ik was vorige zomer een stuk verder en bij mij kwam ondanks de medicatie de miskraam slecht op gang. Het vruchtje liet los, maar de placenta niet en heb daarna dus een spoed curettage gehad vanwege de bloedingen. Wat ik wel hoor is dat als je minder ver bent het vaak iets beter verloopt, omdat de placenta dan nog amper gevormd is. De pijn viel me best wel mee, totdat mijn lichaam het niet meer zelf kon en ik hele erge 'weeën' kreeg. Als je voor de medicatie kiest een paar tips: - goed pijnstillers nemen, paracetamol en ibuprofen (beginnen zodra je de medicatie neemt, en goed die spiegel hooghouden) - paar grote onderbroeken kopen bij zeeman ofzo, die je later weer kan weggooien - ik zou toch wel voor kraamverband gaan, in ieder geval voor de zekerheid. ik dacht van te voren dat heb ik niet nodig. ik moest dus uiteindelijk 2 maandverband over elkaar heen plakken (DRAMA) en lekte nog steeds aan alle kanten omdat dat natuurlijk verschoof. dus toch kraamverband. Ik hoop dat het meevalt, en misschien pakt je lichaam het de komende dagen toch zelf op. Zorg in ieder geval goed voor jezelf. Neem een break, mijn cyclus kwam sowieso niet echt op gang en heb weken lekker genoten van wijntjes, carpaccio etc. Je denkt misschien nu ik ga me niet beter voelen dan dit, maar geloof me, tijd heelt echt. Doe leuke dingen, ookal heb je daar geen zin in.. en geniet. Ik kreeg daarna trouwens nog een VMK, maar die testen liepen heel slecht op dus wist al meteen dat het fout was, ik ben inmiddels nu weer 4 weken zwanger, met goede testen
Wat ontzettend verdrietig, het is een ware nachtmerrie als je dat nieuws krijgt als je voor een echo gaat. Ik heb helaas ervaring hiermee, bij mij waren er ook bij de laatste 2x dat het fout ging geen tekenen en moest ik erachter komen bij de echo. De laatste keer was precies jouw situatie, met 6 weken stopte het met groeien en ik had nog een heel traag kloppend hartje. Dit bleef en ik had er ook geen zin in om af te wachten. Mijn lichaam leek het niet door te hebben. Ik was 7 weken en 5 dagen toen ik het nieuws hoorde en na een week was het nog steeds hetzelfde. Uiteindelijk heb ik voor de pillen gekozen. Ik las enorm veel horror verhalen op internet, dus ik vond het dood eng. Toen ik de pillen nam kwam het na 2 uur op gang. Ik had amper pijn (lichte menstruatie krampen) en het vruchtje kwam heel snel daarna los (een uur na start bloedverlies). Helaas heb ik wel nog wekenlang gebloed, dat vond ik ontzettend vervelend. Maar qua pijn was het heel goed te doen en ook de hoeveelheid bloedverlies in 1x viel mee. Het duurde alleen wel een stuk langer en ik wilde heel graag door. Je kan zeker ibuprofen nemen, is juist onwijs aan te raden! Sterkte ermee, met het verdriet en ook met straks de miskraam moeten doorstaan. @Nikki25 wij zaten samen in een groepje toen, ik kan me jouw testen nog herinneren (we kregen helaas beiden een miskraam). Ze bleven toen vrij licht. Ik zie dat je nu weer zwanger bent en wil je feliciteren! Ik heb ff gespiekt en je testen zijn nu echt prachtig! Ik heb goede hoop voor je!
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Heel naar om te horen dat jullie dit ook hebben meegemaakt, ik gun dit echt helemaal niemand! Toch aan de andere kant ook fijn om te merken dat ik niet alleen ben hierin en dat ik de enige ben die dit overkomt. Ook fijn die tips! Ik heb vanochtend wel alvast het meest dikke maandverband wat ik kon vinden gehaald en heb paracetamol en naproxenatrium in huis. Kraamverband kon ik eigenlijk nergens vinden. Verkopen ze dat wel gewoon bij de normale drogisterijen? Ik weet nu natuurlijk niet hoe erg de bloeding bij mij zal zijn maar het is toch wel fijn om goed voorbereid te zijn als het eenmaal zo ver is. Je wilt dan ook niet overal doorheen bloeden continu
Wat een rotnieuws! Hier een vroege miskraam gehad met 5+3 weken. Mijn verhaal (en ik besef dat ik geluk heb gehad): mijn testen liepen niet mooi op en liepen zelfs af (zaterdag, zondag). Ondanks dat ik me enorm verdrietig voelde en heel bang was hoe het zou gaan lopen, hielp het mij mentaal om het verdriet te omarmen door het er te laten zijn en ook uit te spreken dat ik het los liet en vertrouwen had in mijn lichaam (maandag). Dit is persoonlijk en geen garantie dat je het lijf het oppakt, maar ik deel alleen wat voor mij goed voelde. Praktisch: Ik had Feminax ingeslagen en genoeg maandverband (je kan Kotex zwarte verpakking kopen, geen tampons!) bij me als ik van huis weg ging en met man afgesproken dat als ik zou gaan bloeden, hij naar huis zou komen als hij niet thuis zou zijn. Op donderdag hadden we een heerlijke dag strand waarop ik compleet ontspannen was. Op de terugweg, een kwartier voordat we thuis waren begon de vmk en heb met name ‘s avonds en de nacht flinke krampen gehad en vrijdag aardig gebloed. Wel weefsel/ stolsels gezien, maar dat was baarmoederslijmvlies. Op zaterdag viel het me al weer mee en zondag werd het al minder. Ik was bang dat ik een onvolledige miskraam had, maar mijn testen waren binnen een week spierwit (gunstigste scenario in zo’n situatie). Op dag 20 (geteld vanaf de miskraam) had ik controle, was alles schoon en had ik al een dominante follikel. Ik herken en snap je angst en ook de wens om hier niet te lang mee door te lopen. Ik weet dat @M061987 in de maand voor mij middels medicatie een miskraam heeft opgewekt. Zij wil je vast vertellen hoe haar ervaring was. Ik weet wel dat ik ook voor medicatie had gekozen als de vkm niet snel op gang was gekomen. Wens je veel sterkte!
Ik kan je de medicijnen toch van harte aanbevelen. Mijn verhaal wat kort: Miskraam met 6 weken, enkel wat bloedverlies, geen krampen. Flinke zwangerschapsklachten, hcg bleef weken stijgen want vruchtzakje groeide door zonder vruchtje. Besloten om af te wachten tot lichaam het zelf opruimt, dat gebeurt namelijk uiteindelijk echt vvanzelf. Alleen hoe lang dat duurt verschilt. Een maand verder werd ik er wel gek van, voelde me zo kut door de klachten. Ik bloedde allang niet meer, nooit krampen gehad. Dus met 10 weken toch medicijnen ingebracht. Lag er helemaal klaar voor op bed! Pas in de aavond begon ik weer wat te bloeden. Maar verder niks, geen krampen oid. Volgende dag weer medicijnen ingebracht. Weer alleen wat bloed, en dat was het. 3 dagen daarna was ik er wel klaar mee en ging ik weer eens een stukje proberen te hardlopen. Bij thuiskomt lag dat vruchtzakje in m'n broek!! Hoe bizar. En dat was het. Nooit krampen gehad dus. Ook al werkten de medicijnen niet (meteen), ik ben toch blij dat ik het heb ingebracht! 4 weken na verlies vruchtzakje werd ik ongesteld! Veel sterkte en succes met de keuzes die je moet maken.
Allereerst heel veel sterkte, dat nieuws valt altijd naar op je dak. Je weet dat t kan, maar je verwacht t niet en t overvalt je altijd. Die zwarte kotex (voor de nacht) en bij de kruidvat heet t volgens mij mamaverband ofzo, het ligt ontzettend onlogisch. Celstofmatjes zijn ook niet verkeerd voor op je bed is mijn ervaring. Die kan je dan weer bij de kruidvat bij de senioren hoek vinden. Zijn exact dezelfde als bij de babyhoek wel een ander printje maar dan goedkoper. Verder warmtepacks/warm water kruik, dekentje en een shittton chocolade(melk), joggingbroeken/yogapants. MK (8wk, hartje gestopt) en zvmk gewoon afgewacht. Zoontje M. had een mk moeten zijn maar hij was door de "foutcontrole" gekomen. Die zwangerschap moesten we beeindigen helaas. Zoveel goeds en zo ontzettend veel stuk. Zoontje werd opgewekt in t ziekenhuis, daar ook gewoon van bevallen (15w). Met die termijn wil t nog wel eens gebeuren dat de boel niet goed loskomt en je doorgereden mag worden naar de ok, gelukkig geen last van gehad.
Wat een verhalen allemaal zeg. Het blijft toch bizar dat dit gewoon zo vaak gebeurd terwijl je dit in je eigen omgeving praktisch nooit hoort. Ik heb alles nu in huis gehaald en ben er in alle opzichten echt helemaal klaar voor dat het komt. Hopelijk gaat mijn lichaam daar nu ook snel naar luisteren, en zo niet dan ga ik maandag kiezen voor de medicatie. Ik kijk er erg naar uit dat het straks achter de rug is en hoewel ik aan de ene kant hoop dat mijn cyclus zich snel weer hersteld zodat we er weer voor kunnen gaan, kijk ik gek genoeg ook wel even uit naar de pauze die we tot die tijd moeten gaan nemen. Ik hoop dat het me in die tijd lukt het zo veel mogelijk los te laten en even niet alleen maar bezig zijn met zwanger worden, zwanger zijn, etc. Gewoon alleen even genieten van elkaar en van de andere dingen in het leven, daar ben ik echt even zo aan toe!
Misschien wil je dit niet horen maar het enige wat bij mij een beetje hield waren de incontinentie broekjes. Wat ontzettend verdrietig dat jullie kindje gestopt is met groeien Een tijdje terug heb ik dit ook meegemaakt. Op basis van mijn ervaring zou ik altijd een curretage aanraden! Gewoon pijnloos en gecontroleerd. Ik vond dat afwachten echt verschrikkelijk. Ik werd na een week eindelijk opgenomen voor een curretage maar helaas begon het al voor ik de ok op kon. Ik verloor zoveel bloed dat ik flauwviel en toen moest de gyn het er met de hand uithalen Met alle gevolgen van dien. Ik hoop dat het er bij jou veel rustiger aan toe gaat en dat je cyclus zich snel herstelt! Veel succes en sterkte met dit verlies!❤️
Oh het is zo verschrikkelijk hè, zo ontzettend verdrietig. Ik weet hoe je je voelt. Mijn eerste zwangerschap heb ik precies hetzelfde meegemaakt, ik kwam bij de 8 weken echo, vol hoop, want ik had zwangerschapskwaaltjes en niks dat wees op een missed abortion. Toen bleek dus ook met 6/7 weken het hartje te zijn gestopt. Ik was er ook echt kapot van, wilde het eerst ook niet geloven toen.. heb toen uiteindelijk ook gekozen voor het opwekken met medicatie, want ik wilde er geen seconde langer mee rondlopen. Vond dat een heel naar idee, dat je eigenlijk nog zwanger was, maar dat het vruchtje niet meer leefde. Toen ik thuis was, heb ik de medicatie ingebracht.. het duurde toen 2 uur voordat het echt begon te werken. Heb toen een aantal uren flinke buikkrampen en heel veel bloed gehad en toen het vruchtje eruit was, was de pijn verdwenen. Ik vond het al met al meevallen, emotioneel wel heel heftig natuurlijk, maar ik was uiteindelijk wel blij dat ik voor medicatie gekozen had. Anderhalve maand later was ik ook alweer zwanger van mijn oudste dochter, dus het heeft ook niet veel invloed gehad op mijn cyclus gelukkig. Doe waar jij je goed bij voelt, het is al verdrietig genoeg! Heel veel sterkte! ❤️
heyy, hopelijk komt het vanzelf op gang nog voordat je voor de medicijnen hoeft te kiezen. ik heb in augustus een missed abortion gehad hartje was gestopt met 8.1 en ik heb er voor gekozen het vruchtje zelf af te laten komen en dit ging verassend genoeg gelukkig heel goed. een week na de echo begon ik met bloeden en 4 dagen na de start van het bloeden ( wat overigens helemaal niet veel was) kwam het vruchtje eruit( met 2 flinke krampen die wel even pijn deden) dat was even een uurtje wat meer bloed en daarna stopte het bloeden ook. het is me enorm mee gevalle na alle horror verhalen die ik overal las. 3 dagen later een echo gehad en alles was schoon, na 4 weken had ik weer me normale cyclus. hoe rot het ook is laat het over je heen komen, echt heel veel sterkte komende tijd ♡
Wat ontzettend verdrietig om te lezen Ik dacht zelf in eerste instantie iets te licht over een miskraam. Zo van "dan weet je in elk geval dat je lichaam het kan". Van die gedachte ben ik heel goed genezen. De vreugde die je voelt van de zwangerschap en de enorme klap van het slechte nieuws...als je het niet zelf hebt mee gemaakt kan je je het gewoon niet indenken hoe dat is. Omdat bij ons de zwangerschap in een ziekenhuistraject is ontstaan had ik met 7 weken de eerste echo en een kloppend hartje. Met de echo van 9 weken was het hartje echt net gestopt. Ik kreeg vier dagen later een vervolg afspraak voor nog een echo en om de keuzes door te nemen. Bijna niet in staat om informatie tot je te nemen in de periode, toch wat op internet gekeken en aan de hand daarvan het besluit genomen om 2 weken te wachten. Na die twee weken gekozen voor medicatie. (Achteraf gezien denk ik dat ik een volgende keer toch iets langer zou wachten) Bij mij werd het advies gegeven om voor het slapen gaan die pillen in te brengen. Ik werd op een gegeven moment zwetend wakker, maar op het toilet was er nog niets aan de hand. 2 uur later werd ik weer wakker en toen ik op het toilet ging zitten voelde ik zo wat eruit vallen. En daar lag het vruchtzakje ( en een stapel stolsels). Ik moest de pillen 24 uur later nog een keer herhalen en daarbij kwamen nog wat stolsels. Lichamelijk is het mij wel mee gevallen. Helaas bleek bij mij m'n baarmoeder niet schoon. Besloten werd om de menstruatie af te wachten om te zien of m'n lichaam het zelf zou opschonen. Dat duurde een kleine 5 weken na de medicatie. Helaas, nog steeds niet schoon. Toen alsnog voor curettage en dat is mij heel slecht bevallen. Omdat ik voor mijn gevoel veel te weinig voorlichting kreeg en alles zo snel ineens ging. Ik heb me nooit beseft over een zwaarder maand verband te gebruiken. Dit tip had ik graag van te voren geweten. De miskraam is bij ons in het matras vereeuwigd. Iets wat ik ook eerder had willen weten is de watermethode. Je kan dan de vrucht die je verliest in een glas water doen. Het schijnt goed te kunnen helpen in het rouwproces. Ik wens je heel veel sterkte met dit verlies, gun jezelf de tijd en laat het verdriet er zijn.
Wat een verhaal zeg, wat vreselijk dat jij dit zo hebt moeten meemaken . Heel herkenbaar qua dat je het van tevoren onderschat. Toen wij erachter kwamen dat ik zwanger was was een van de eerste dingen die we zeiden: 'nouja zelfs als het misgaat weten we in ieder geval dat we zwanger kunnen worden en dat is al hartstikke mooi'. Pfft, nou dat heb ik even onderschat hoor! De afgelopen week hebben we het afgewacht, maar helaas kwam het maar niet. Gister naar het ziekenhuis geweest voor nog een echo en daar kwamen ze tot dezelfde conclusie. Heb daar gister een eerste pil geslikt die mijn baarmoedermond week maakt en moet straks om 12uur 4 pillen inbrengen die de krampen op gang gaan brengen. Nu ben ik sinds gisteravondlaat wel al begonnen met licht bloedverlies en heb nu om de 2 minuten ongeveer een scherpe kramp. Het is dus al wat begonnen nu en hopelijk betekent dat dat de medicijnen straks goed aanslaan en het de boel versnelt. Dit zal wel even een helse dag gaan worden maar ik hoop dat het daarna gewoon allemaal los gaat komen zodat wij ook weer verder kunnen met verwerken en het herstel. Na al dit alsnog ook nog een operatie moeten.. pfft ik hoop echt van niet!
Hoi, Wat vervelend dat je dit mee moet maken. Zelf bijna 3 weken terug hetzelfde mee gemaakt bij een zwangerschap van 7 weken. ik heb toen gekozen voor medicatie en alles is volgens het ‘boekje’ verlopen: Medicatie s’morgens ingebracht, eind van de ochtend beginnen met vloeien waarna ik tegen het einde van de middag het hele intacte vruchtzakje verloor, opving en deze dus kon begraven. Pijn was iets erger dan mijn normale menstruatie, prima te onderdrukken met PCM dus of er andere medicatie gebruikt mag worden heb ik geen antwoord op omdat het hier niet nodig was.. pas goed op jezelf en veel sterkte de komende tijd, niet alle verhalen zijn dus horror
Wat verdrietig dat je dit mee moet maken, heel veel sterkte! Bij mij was het hartje gestopt met 8 weken, ik had wel bloedverlies dus gekozen om het af te wachten. Duurde wel 2 weken zoiets en dat is mentaal zwaar, fysiek heel weinig bloedverlies gehad, ook met de miskraam zelf. Nog wel ongeveer 6 weken daarna bloedverlies gehad, net als na een gewone bevalling eigenlijk, alleen dan minder heftig uiteraard. Daarna gelukkig een gezonde zoon gekregen en de zwangerschap daarna bleek het kindje niet levensvatbaar en is de zwangerschap afgebroken met 15 weken. Dan beval je wel in het ziekenhuis, maar denk met dezelfde medicijnen? Het duurde zo'n 4 uur na de medicijnen tot ze geboren was, ging heel snel gelukkig, ik vond het wel veel bloedverlies, maar de verpleegkundige niet. Bij beide had ik wel duidelijke krampen vooraf, dat je wel doorhad dat er wat aan de hand was. Echt tips heb ik verder niet, maar denk dat ik nu wel voor medicijnen zou kiezen bij een miskraam. Ik vond die weken wachten mentaal het zwaarst. Pijnstilling bij beide niet gebruikt, ook niet nodig gehad. Bij de miskraam met 8 weken was een gewoon maandverband zat, maar misschien omdat dat natuurlijk ging? Bij de afgebroken zwangerschap was een kraamverband en zittend op een incontinentiematje niet voldoende, dus met pillen zou ik idd goede voorbereidingen treffen. Heel veel sterkte!
Wat lief van je dat je dat vraagt . Het gaat nog niet zo top hier. Dinsdag na het inbrengen van de pillen heftige krampen gehad en 3 uren nonstop op de wc gezeten terwijl het er als een soort lekkende kraan uitliep. Daarna verminderde het weer en geen vruchtzakje gezien (wel veel stolsels). Ivm twijfel daarom woensdag nog een 2e keer pillen ingebracht en weer heel veel krampen en bleef wel bloeden maar er kwam niet mega veel meer uit. Sindsdien blijf ik maar krampen houden en bloed ik ook echt nog wel, maar ik ben nogsteeds geen vruchtzakje tegengekomen en omdat de krampen maar blijven en ook echt pijnlijk zijn ben ik best bang dat t toch nogsteeds niet allenaal heeft losgelaten. En daarnaast heb ik ook meeega pijnlijke darmen. Ik denk dat ik maandag maar even ga bellen en toch ga vragen om een controle echo o.i.d. want ik heb gewoon echt twijfels dat ik helemaal schoon ben. Zo'n echo geven ze bij ons blijkbaar niet standaard want ben alleen maar ingepland voor een telefonisch nagesprek eind april. Ben ook gewoon helemaal kapot na zo veel dagen continu pijn hebben
Uiteindelijk heb ik toch een controle echo gehad en daarop was ik gelukkig schoon. Inmiddels zijn ook mijn zwangerschapstesten eindelijk weer negatief en ik hoop dat mijn cyclus zich snel weer oppakt! Mijn lichaam geeft daarin steeds hele gemixte signalen af, heb al een paar keer ineens heel veel vruchtbaar slijm gehad, waarbij het tussendoor ineens weer weg was en dan toch weer terugkomt. Heb normaal na mijn eisprong ook altijd gevoelige borsten en dat heb ik nu ook niet echt. Geen flauw idee dus waar mijn lichaam nu staat en wanneer ik weer ongesteld ga worden, maar we zullen het maar moeten gaan afwachten! Vind het mentaal wel echt pittig om ineens weer door te moeten zonder zwanger te zijn hoor, pfft! je wordt er toch dagelijks mee geconfronteerd door zwangerschapsaankondigingen van mensen die dezelfde termijn zijn als dat ik was, een oude zwangerschapstest die je ineens weer tegenkomt in de la en noem het allemaal maar op. Ik heb het voorheen echt wel behoorlijk onderschat wat een miskraam allemaal met je doet en wat het teweeg brengt!
"Fijn" dat je baarmoeder schoon was. Fijn tussen haakjes want je had het liefste gewoon nog zwanger geweest natuurlijk. Het is pittig hè, ik heb het ook onderschat hoor. Heb je er wel veel over kunnen praten in de je omgeving?