Genante en memorabele bevallingsverhalen

Haha ja mijn dochter poepte ook gelijk bij geboorte. Niet over mij maar over de schoenen van de gyn en verpleegkundige

 

Misschien niet gênant maar voor mij zeker memorabel

07-09 schoonouders plus ouders op bezoek en ik app mijn moeder dat ik constant nat blijf van onder ze denkt dat misschien mijn vliezen wel is gebroken zouden kunnen zijn dus adviseert me om een maanverbandje in te doen ... Dus zo gezegd zo gedaan..Toen eten gaan koken voor mMN schoonouders want tja die wouden blijven eten..

Savonds 19:00 voel ineens een plons dus ziekenhuis gebeld kon komen. Daar aan de ctg gelegen geen weeen actieviteit maar vliezen zijn inderdaad gebroken. Ik kreeg de keuze of nasr huis of in het ziekenhuis afwachtsn ik koos ervoor om het thuis af te wachten en met een grapje van : bel rond de klok van 03:00 maar weer met knal weeen ik ga lekker op bed en probeer wat te slapen dat is helaas niet gelukt...

Rond 02:30 krijg ik direct een serieuze weg puffer... En ik denk bij mn eigen oke even tijd bij houden ... Kreeg ze om de 3a4 minuten man lief om 02:45 wakker gemaakt en om 02:59 ziekenhuis gebeld met weeen om de 2 minuten... Dus voor 03:00 hahahhahaha ziekenhuis rit overleefd met pijn en moeite aangekomen op de verloskamers weeen om de minuut...

Rond 04:00 bijt ik mijn man een keer op zn vingers en hij verzoekt me toch vriendelijk om zijn vingers niet als spare ribs te gebruiken hahaha ...

Om 05:30 krijg persweeen maar er staat nog eej randje dus nog even geduld ..
Dan mag ik eindelijk gaan persen en daar is onze dochter dan !

Liefs

 

het gênante aan mijn aankomende verhaal is: Mijn keuken heeft een heel groot raam, waar het blok achter ons heel makkelijk naar binnen kan kijken..
Verder is het vooral een memorabel verhaal.


Na een 3e strippoging op 29 augustus ging ik teleurgesteld weer naar bed tegen 1.00 uur 's nachts. Weer geen weeën dacht ik!
Tegen half 4 werd ik wakker van een wee en besloot even wat te gaan drinken. Vol verwachting zat ik op de bank te wachten op de volgende wee, na een kwartier nog niets dus wilde ik weer naar bed gaan.
Boven aangekomen kwam daar toch weer een wee! Dus hup weer naar beneden
De weeën begonnen af en toe te komen, maar er zat niets geen regelmaat in (dan weer een kwartier niets, dan weer na 4 minuten weer enz enz)
tegen half 6 uit verveling mijn moeder gebeld of ze wilde komen voordat de kids wakker werden en mij gezelschap te houden.
Mijn moeder was er om 6 uur en samen hebben we nog gezellig wat thee gedronken en gelachen. De weeën leken niet door te zetten.
Om half 7 ben ik maar even gaan douchen, om te kijken of de weeën weer zouden komen, anders zou ik weer naar bed gaan en mijn moeder weer naar huis.
Nou daar begon het hoor! De weeën werden heftiger maar hielden maar max 30 a 40 sec aan.
Toch manlief wakker gemaakt om kwart voor 7 dat hij de vk maar moest bellen, omdat ik niet wist wat ik hier nou mee moest. De vk zou wel even langs komen, maar we belde haar wakker, dus ze zou geen haast maken.
Op dat zelfde moment werden de kids wakker en zei ik tegen mijn moeder dat ze ze maar mee moest nemen naar haar huis! Ze begon ze aan te kleden en onder tussen werden de weeën serieus!
Om 7 uur roep ik naar mijn moeder, je moet ze nu mee nemen!!! en pats, daar braken mijn vliezen... ML belt om 7.05 de vk weer op, dat ze toch maar wat aanstalten moet maken om te komen omdat de vliezen gebroken waren en ja hoor ik had pers weeën!!
Mijn moeder snelt de deur uit met de kids en ik roep naar mijn man, kom achter mij staan (ik stond in de keuken mijn weeën op te vangen) want ze komt!!!
En ja hoor om 7.10 is onze 3e wonder ter wereld gekomen! Zo bijzonder om dat met z'n 2e gedaan te hebben!
Na haar geboorte gelijk warme doeken om haar heen gewikkeld en de VK gebeld (die toen pas net de deur achter haar dicht trok)
Die zei rustig gaan zitten en haar warm houden!
En dat hebben we gedaan... De eerste 20 minuten hebben we met z'n 3e door gebracht! Wauw wat was dat bijzonder.

Gelukkig is alles goed gegaan en is onze prachtige dochter een gezonde meid van 51cm en 3960 gram.

 

Memorabel:
Toen vk, kraamhulp en mijn moeder zei, wauw respect je hebt geen kik gegeven.
En de vk vond het een droombevalling

 

Wat mooi moesje1 dat jullie een tijdje met zn drieën zijn geweest. Heel bijzonder. Gefeliciteerd.

Fijn he als de vk dat zegt one of kind. Ze zei bij mij dat het een bevalling volgens het boekje was. En dat voor een 1e. En nog gefeliciteerd. Zie dat je kleine nu bijna 2 weken oud is

 

Wauw! RESPECT!
Wou dat ik het kon. Had me zo voorgenomen om niet te schreeuwen. Maar tjonge. Er kwamen toch een partij oerkreten uit mijn keel Ik kon het niet eens bedwingen
Mijn nicht noemde het: een-beest-die-niet-uit-zijn- kooi-mocht-geluid. Hahahaha

 

hihi deed dochter hier ook, op commando leek het wel. Ze waren bang dat ze te zwaar zou zijn dus ik zei tegen dr: even goed poepen voor je op de weegschaal moet, scheelt weer paar gram. Begint ze nog echt te poepen ook op mn buik

 

Haha ik lach me rot met die verhalen! Ik heb zelf ook iets wat ik niet meer vergeet. Zowel mijn man als mijn moeder waren aanwezig bij de bevalling en ze stonden allebei aan een kant om mijn hand vast te houden. Toen ik eenmaal mocht persen moest ik mijn benen vast pakken. Ik ging zo snel naar voor om mijn benen te pakken dat mijn elleboog tegen de kin van mijn moeder aan kwam. Ik vond het heel zielig en zei oh sorry mam.

Op dat moment wil ik weer mijn benen pakken en schoten mijn handen los weer tegen haar kin! Ze heeft er uiteindelijk een blauwe plek aan overgehouden. Ze kan er nu wel om lachen, hihi sorry mam!

 

Wat een heerlijke verhalen...
Ik heb na een bevalling van 33u een spoed keizersnee gekregen. ruggeprik die tijdens de bevalling niets deed, veeeel pijn maar eindelijk kreeg ik de ruggenprik voor de KS... ik was ZOO blij dat ik aan de anesthesist heb gevraagd hoe hij heette... hij vroeg waarom; ik zo; omdat ik mijn zoontje ga vernoemen naar jou HELDD!

Later toen ZL na een zeer moeilijke start geboren is en naar de couveuse ging met papa heb ik aan de gyn. gevraagd of hij meteen wat vet kon wegzuigen... hij begon heel hard te lachen maar deed het niet (neem ik hem nog kwalijk!!)

 

Even een upje 😉

 

Ja!! Ahhh eindelijk alle 202 pagina's gelezen. Nu tijd om mijn eigen verhaal te vertellen, of nou ja, de genante en grappige en memorabele momenten dan. Ik knip ze uit mijn totale bevallingsverhaal dus hoop dat er een. Touw aan vast te knopen valt!

Donderdagavond na 19.00 uur begon het wat te rommelen met (voor?)weeën die eigenlijk al best regelmatig kwamen, om de 5 minuten ongeveer. We zijn toen nog een halfuurtje gaan wandelen, lekker genieten van de natuur en de ondergaande zon, en tijdens die wandeling werden de weeën al wat erger. Het was midden in de zomer van 2013 en loeiheet, 34 graden of zo, en veel mensen waren aan het wandelen 's avonds. Ze keken een beetje raar dat ik steeds stilstond en aan manlief ging hangen, hard proberend mijn gezicht in de plooi te houden!

Slapen heb ik niet meer gedaan. Tegen half 1 liet manlief zijn trouwring vallen, onder het bed gerold. Dus ik met mijn dikke buik op handen en knieen helpen zoeken, kom ik overeind met trouwring en een mega-bloedneus! dus ben ik gaan opzoeken of dat iets met de bevalling te maken kon hebben. terwijl ik dit deed voelde ik een heel harde schok in mijn buik, helemaal onderin, alsof zl me heel hard schopte. 3 seconden later sprong ik mijn bed uit, net op tijd, want vliezen gebroken! Het vruchtwater zag er goed uit. Was niet heel veel, maar had al gehoord dat het hoofdje van de baby als een stop kan werken.

Vanaf toen ging het hard. Wat de weeën betreft dan. Na een uur hebben we de verloskundige gebeld, want ze kwamen nu echt om de 3 a 2 minuten. Ze kwamen snel, en het bleek dat ik al 3 cm ontsluiting had. Het opvangen van de weeën was nog goed te doen, dus afgesproken dat ze om half 7 's ochtends weer zouden komen kijken hoe het er voor stond.

De hele nacht weeën om de 2 a 3 minuten opgevangen, die steeds erger werden. Ik heb aan mijn man bloedserieus gevraagd of we een honkbalknuppel hadden, of hij me knock out wou slaan. Tijdens de ontsluiting veel onder de douche gezeten en aardbeien gegeten en aa-drink gedronken. Dat kwam er halverwege de nacht keurig weer uit.... Kan nu nog steeds geen aa-drink drinken.

tegen 6 uur trok ik het niet meer en heeft manlief de verloskundige gebeld of ze niet iets eerder konden komen. Het deed zo veel pijn, ik wist zéker dat ik wel op minstens 7 cm zou zitten.

Nou, mooi niet dus. In al die uren puffen was er welgeteld 1 cm bij gekomen: 4 cm nu. Ik was KWAAD!! Ik eiste NU EEN RUGGEPRIK dit trek ik niet nog zes uur lang. (En van tevoren wilde ik echt echt echt geen pijnstilling)

Onderweg naar het ziekenhuis, 7 uur s ochtends, nog een tien minuten moeten wachten op een vrachtwagen die probeerde te keren op een rotonde. Je had me niet willen horen in de auto, ik kon die man wel zijn vrachtwagen uittrekken om zijn nek om te draaien....

Om 7 uur vrijdagochtend kwamen we aan in het ziekenhuis. Daar heb ik anderhalf uur weeën weggepuft voor er een arts tijd had om even bij me te komen kijken hoe het er voor stond. ze zeiden steeds 'de anesthesist komt er écht zó aan, hij is nog even bezig.' en even later 'ze zijn bezig met de overdracht van de nacht naar de ochtendploeg, er komt zo een dokter kijken'. Ik was flink pissed maar had daar geen energie voor, ik lag nog steeds zonder pijnstilling die rotweeën (buik, rug en been) weg te puffen.

Toen kwam er eindelijk een dokter. Heel aardige man. En grappig ook. 'De zuster wil je geen prik geven voor ik even heb gekeken, dus laten we dan maar doen he?' Hij keek even en zegt: de vliezen zijn helemaal nog niet gebroken! uuh, wát? Wat bleek nou: de baby zit in de baarmoeder in 2 vliezen, buiten en binnenste. Blijkbaar zat er bij mij ook wat vruchtwater tússen die 2 vliezen en was alleen het buitenste vlies gebroken. Daar kwam het vruchtwater van dat er mooi helder roze uitzag. Hij prikte te binnenste vliezen door en jawel, babietje had in het vruchtwater gepoept. Dat ik zoveel pijn had en zo weinig ontsluiting kwam waarschijnlijk doordat ik door het breken van de buitenste vliezen wel de weeën kreeg die bij gebroken vliezen horen, maar niet de ontsluiting. Ik was vanbinnen zooooo boos, maar niet de energie om er iets mee te doen.

Inmiddels kon je me echt opvegen, je wilt niet weten hoe vaak ik heb geroepen dat ik niet meer wil, niet meer kon, ze konden de pot op, ik stop er mee, mag ik asjeblieft een uurtje pauze! Is een ruggeprik nog een optie, ik zat nog steeds te wachten op die kut-anesthesist. De dokter zei: Je zit nu op 7 cm. Ruggeprik kan wel, maar er is een vrij grote kans dat je dan op de OK bevalt. Want de anesthesist is nog even bezig en tegen de tijd dat jij beneden in de OK bent voor de ruggeprik kun je zomaar op 10 cm zitten in dit tempo. Toen hebben we besloten dat ik in plaats van een ruggeprik een spuitje Pethidine in mijn been kreeg, Ik werd er enorm stoned en suf van en was best wel van de wereld, lag te hallucineren en heb echt rare dingen uitgekraamd, omdat ik half droomde end at dan wilde vertellen... Zo heb ik o.a. Gezegd dt een vriend van mijn man in de muur zat en dat dat wel zou gaan stinken...? Ik had niet het idee dat de pijn er minder van werd maar ik viel wel half in slaap tussen de weeen.

Na een poosje begon ik persdrang te krijgen. Wegpuffen, zei de verpleegster, dit zijn nog geen persweeën en er is even geen dokter die kan kijken hoe ver je bent, ik zal er een halen. Een UUR of zo later lag ik nog steeds persdrang weg te puffen, ik wist zéker dat ik 10 cm had en waarom kwam er GVD niemand kijken!!! Ik voelde me zo eenzaam en die klote verpleegster geloofde me maar niet! Persdrang wegpuffen kan ik echt niemand aanraden. Iedereen zei dat ik het zo bijzonder goed deed, nou, zo voelde het niet, het voelde héél erg verkeerd! Tijdens de eerste wee met persdrang kwam er trouwens allemaal zooi mee naar buiten, poep, pies, vruchtwater.... Dus belletje drukken, zeg ik heel droog tegen de verpleegster 'uh, ik heb er geloof ik een beetje een troep van gemaakt...'

Eindelijk kwam er een arts-assistent kijken. Ja hoor, volgens mij heb je wel bijna volledige ontsluiting. Laten we maar gaan persen. En toen dacht ik, heel grappig eigenlijk, wat, persen, NEE! DAT DURF IK NIET! Persen schoot niet op, na 3 persweeën vroeg ik nog hoe lang duurt persen eigenlijk, zei ze: bij een eerste kindje een uurtje of anderhalf. Ik had echt zo graag willen zeggen jongens ik kap ermee, doe het maar lekker zelf dat persen, ik ga naar huis. 6 persweeën later zat er wel schot in, maar niet veel. Inmiddels brak er lichte paniek uit bij het medisch personeel, wat ik zelf gelukkig niet zo doorhad, maar mijn man wel. De baby's hartslag daalde bij elke perswee een stuk, wat op zich redelijk normaal is, maar op een geven moment kwam hij niet meer terug naar boven. Hij moest er dus uit en snel een beetje.

De arts-assistent vertelde me dat ze een vacuümpomp ging halen. Ik met grote ogen 'MAAR DAN GA JE ME ZEKER OOK KNIPPEN!'


...En toen was hij er. Eindelijk. Om 12.04 uur, net op tijd voor de lunch. En ik sprak de legendarische woorden: OH MIJN GOD, HET IS EEN BABY! gevolgd door 'Hallo!'. Mijn man lag helemaal dubbel van het lachen en had het niet meer, maar ik was écht oprecht verbaast dat dáár gewoon echt een baby uitgekomen was!

 

Uhhh oeps beetje lang geworden, en dan heb ik nog wel geprobeerd alleen de grappige genante en memorabele stukjes erin te zetten.... Sorry!

 

Wat erg hé Mags? Als niemand je gelooft...
Lijkt beetje op mijn verhaal.
Had zoveel pijn dat ik geen energie had om boos te worden. Maar anders grrrr!

 

Bij de 2e toen hij op mijn buik werd gelegd kon ik alleen maar roepen "een baby", "het is een baby" en huilen wat was ik blij dat hij er was. En ja tuurlijk was het een baby! Ik vond het op dat moment ook gek klinken, maar ja!

Ow haha Mags, bij jou kwam er dus ook een baby uit! Geweldig dat het vaker geroepe wordt haha!!

 

Hahaha geweldig dit topic!

Ik dacht tijdens de bevalling heel zachtjes tegen mn man te zeggen 'schat, ik ben moe, wil naar huis', waarop de gynaecoloog reageerde 'dat gaat helaas niet mevrouw,, u bent aan het persen '
Ik heb die gynaecoloog volgens mijn man heel raar aangekeken toen ik van haar antwoord kreeg.

En na de bevalling zei ik doodleuk 'Zo! Dat heb ik er mooi zonder scheuren vanaf gebracht', waarop mijn man en de artsen keihard moesten lachen.. Toen kreeg ik te horen dat ik was ingeknipt voor de vaccuumpomp..
Tijdens het hechten vroeg ik aan man hoe laat het was, bleek 17.00 uur te zijn, zei de arts die mij aan het hechten was 'Oh, dan zit mijn dienst erop' en toen ik 'Oh oke, doei!'
Hij had t eerst nog wel even netjes afgehecht, haha.

 

Waar ik achteraf om kan lachen is dat ik totaal geen schaamte meer had. Ik wilde op een gegeven moment na het toucheren mijn broek niet meer aan en toen na 2,5 uur wachten eindelijk de anesthesist kwam voor de ruggenprik (zes man sterk) bleef ik gewoon met mijn benen uit elkaar liggen. Ik zag dat co-assistentje nog schichtig naar mijn punani gluren maar het kon me echt geen blote reet schelen!
Voordat ze kwamen wilde ik uit pure wanhoop ook poedelnaakt de gang oplopen om een scene te schoppen. Ik dacht dan komen ze vast sneller! Maar mijn man hield me tegen. Spelbreker!

Tijdens het persen had ik geen persweeën maar de weeën zelf bleven ook steeds langer uit. Ik begon steeds te persen omdat ik dacht: dat kind moet er toch uit. En dan vroeg de vk: heb je wel echt een wee?
Waarop ik natuurlijk loog: ja echt hoor!
Achteraf lekker slim want ze kunnen gewoon op de monitor zien of je een wee hebt of niet.

O en de laatste: ik kreeg op een gegeven moment een zuurstofmasker tijdens het persen. En ik was zo moe en melig ondertussen dat ik hem opzette en heel hard begon te hijgen. Toen greep ik mijn man bij zijn kraag en zei met zware stem: Luke! I am your father!!!

 

Whahaha omg briljant!!

 

Leuk om al die verhalen te lezen!
Ik weet nog een aantal dingen tijdens mijn bevalling.
- tijdens het persen gleed de kleine steeds weer terug, dus de gyn zei dat hij me wat ging helpen het eerste wat ik zei,'denk maar niet dat je een knip gaat zetten!'
ze is wel met de vacuüm gehaald, maar zonder knip!
- We wisten na alle echo's 100% zeker dat het een meisje zou worden! Maar toen ze net geboren was vroeg ik toch voor zekerheid 'het is toch wel echt een meisje?
- na de bevalling kwam de placenta niet gelijk los. de gyn drukte eerst op mijn buik en toen spoot er een grote straal bloed uit, de gyn kon nog net opzij springen, met als resultaat dat de hele verloskamer onder het bloed zat!
Maar mijn placenta zat nog muurvast! De gyn zei dat ik waarschijnlijk naar de ok moest, zeg ik nog heel eigenwijs 'nee hoor, ik ga niet!' Gelukkig deed de gyn nog 1 poging en toen kwam de placenta in zijn geheel los!